Is dit normaal gedrag voor een vader?
Hoi,
ik heb nooit echt een band gehad met mijn vader. Ouders gingen uit elkaar toen ik nog erg jong was en vader heeft niet veel moeite gedaan om er in mijn leven te zijn, toen ik al wat ouder was heeft hij mij en mijn broers wel opgezocht en was er geregeld contact, maar ook daar heb ik niet zulke goede herinneringen aan(hij heeft zelfs een keer fysiek geweld gebruikt richting mij). Probeer de banden nu wel wat meer aan te halen, omdat ik daar zelf behoefte aan heb en ook aangespoord door mijn therapeut. Ben al een aantal keren bij hem thuis geweest en dat was best gezellig. Nu was ik laatst ziek (corona) had het goed te pakken en hij wist hiervan. Had het toch wel prettig gevonden als hij even had gebeld om te vragen hoe het gaat doordat dit niet is gebeurd merk dat ik geneigd ben om mezelf terug te trekken en er allerlei gevoelens uit het verleden weer naar boven komen. Op mijn verjaardag kan er ook geen felicitatie vanaf, dat is iets van de laatste jaren. moet toegeven dat ik zijn verjaardag ook vergeet omdat hij simpelweg niet op die manier in mijn leven is geweest (weet dus niet of ik hem dit kan verwijten) Maar het steekt wel. Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Ik heb eerlijk gezegd geen zin om hier nog energie in te steken.
En het bespreekbaar maken ?
Roos55 schreef op 07-01-2023 om 16:10:
En het bespreekbaar maken ?
Hmm, ik weet het niet. Zou voor mij denk ik teveel voelen als trekken aan iemand om iets te krijgen wat van nature zou moeten komen. Je bekommert je om je kind en toont dat dmv je acties of doet dat niet en dan zegt dat ook voldoende.
Geveinsde bezorgdheid heb ik niets aan.
Ik kom uit een heel standaard gezin en opgegroeid met mijn vader. Maar ook een traditionele verdeling dus dit soort dingen komen vanuit mijn moeder.
Ik zou proberen dit niet te persoonlijk op te vatten. Sommige mensen denken daar gewoon niet zo bij na.
Ik (man) vind verjaardagen bij volwassen mensen niet heel belangrijk, maar ik weet wel ongeveer wanneer de kinderen van mijn zus jarig zijn, en meestal stuur ik op tijd een kaartje.
(En soms te laat, als ze in de WhatsApp-groep al van de hele familie felicitaties gehad hebben).
Stel je verwachtingen bij en geniet van het contact dat er wel is en dat voor jou fijn is. Ga uit van je eigen wensen hierin, zeker na al die jaren.
Niet iedereen is even attent, zelfs vaders niet. Je hebt attente vaders die iedere belangrijke gebeurtenis onthouden, en je hebt vaders die niet attent zijn. Mijn vader is een schat maar hij zou ook niet snel vragen hoe het gaat als ik corona zou hebben. Hij denkt gewoon "als ze iets nodig heeft dan hoor ik het wel". Niet iedere persoon uit zijn of haar liefde of genegenheid op dezelfde manier.
omdat ik daar zelf behoefte aan heb
Je hebt natuurlijk verwachtingen als jij jouw vader ontmoet.
Maar er is geen garantie dat je krijgt waaraan jij behoefte hebt.
Wij weten niet wat jouw behoeftes zijn en wat jouw vader voor jou nu doet.
Swirl schreef op 07-01-2023 om 16:23:
[..]
Hmm, ik weet het niet. Zou voor mij denk ik teveel voelen als trekken aan iemand om iets te krijgen wat van nature zou moeten komen. Je bekommert je om je kind en toont dat dmv je acties of doet dat niet en dan zegt dat ook voldoende.
Geveinsde bezorgdheid heb ik niets aan.
Dan accepteer je hoe hij is
Oppervlakkig en gezellig
Of je hebt geen contact en dan rouw je om wat niet is .
Teigera schreef op 07-01-2023 om 17:02:
Stel je verwachtingen bij en geniet van het contact dat er wel is en dat voor jou fijn is. Ga uit van je eigen wensen hierin, zeker na al die jaren.
Niet iedereen is even attent, zelfs vaders niet. Je hebt attente vaders die iedere belangrijke gebeurtenis onthouden, en je hebt vaders die niet attent zijn. Mijn vader is een schat maar hij zou ook niet snel vragen hoe het gaat als ik corona zou hebben. Hij denkt gewoon "als ze iets nodig heeft dan hoor ik het wel". Niet iedere persoon uit zijn of haar liefde of genegenheid op dezelfde manier.
Dat vind ik echt heel gek. Het is misschien anders als je ouders nog bij elkaar zijn want dan krijgt hij indirect toch mee hoe het met je gaat, bij mijn vader is dat niet het geval. Hij weet helemaal niet hoe het gaat en blijkbaar interesseert het hem ook niet. Kan mij er niets bij voorstellen dat ik als ouder mij niet om de gezondheid van mijn kind zou bekommeren. Als het een normaal griepje was geweest dan okee, misschien.. maar corona is gewoon nog steeds een heftig virus en hij vraagt zich niet één keer af is mijn dochter al beter..heeft ze iets nodig etc. De zin om gezellig contact te hebben met zo een vader vergaat mij in ieder geval.
Ik vind het niet ‘normaal’ maar bij dat soort oude mensen is het wat het is. Mijn vader heeft niets van zich laten horen toen mijn schoonmoeder overleed. Ik had een appje gestuurd om te vragen of hij de rouwkaart had ontvangen en de reactie was ‘ja, gisteren’. Toen ik hem later belde, kreeg ik hele verhalen over zijn partner en over de hond, maar zelfs toen ik zei dat we de begrafenis hadden gehad, geen enkel woord daarover, nog geen simpel ‘gecondoleerd.’
Het zou me niet moeten verbazen, maar in dit geval vond ik het er wel een voor op het lijstje ‘heel bijzonder.’
Ik snap je ergens wel hoor, maar iedereen is anders of reageert anders. Ik vind dat je sowieso niet je eigen normen en waarden aan een ander mag opleggen. Dus dan moet je inderdaad je verwachtingen bijstellen of het contact met hem verbreken als je dit niet aan kan en het je steeds verdriet doet. Je mag gewoon altijd voor jezelf kiezen.
Swirl schreef op 07-01-2023 om 17:33:
[..]
Dat vind ik echt heel gek. Het is misschien anders als je ouders nog bij elkaar zijn want dan krijgt hij indirect toch mee hoe het met je gaat, bij mijn vader is dat niet het geval. Hij weet helemaal niet hoe het gaat en blijkbaar interesseert het hem ook niet. Kan mij er niets bij voorstellen dat ik als ouder mij niet om de gezondheid van mijn kind zou bekommeren. Als het een normaal griepje was geweest dan okee, misschien.. maar corona is gewoon nog steeds een heftig virus en hij vraagt zich niet één keer af is mijn dochter al beter..heeft ze iets nodig etc. De zin om gezellig contact te hebben met zo een vader vergaat mij in ieder geval.
Nou.. niet per se hoor. Ik ben zieker geweest van een normale griep. Misschien heeft je vader ook alleen een snotneus gehad en weet hij oprecht niet dat jij corona als iets ergs ziet.
Ik vind verjaardag vergeten en niet vragen hoe het gaat bij corona geen heel gek gedrag waaruit je zou kunnen opmaken dat hij zich niet om jou bekommert. Ik snap wel dat er oud zeer omhoog komt bij jou.
Pepperoni schreef op 07-01-2023 om 18:37:
Ik snap je ergens wel hoor, maar iedereen is anders of reageert anders. Ik vind dat je sowieso niet je eigen normen en waarden aan een ander mag opleggen. Dus dan moet je inderdaad je verwachtingen bijstellen of het contact met hem verbreken als je dit niet aan kan en het je steeds verdriet doet. Je mag gewoon altijd voor jezelf kiezen.
Daar ligt voor mij de oplossing ook nietwant dan is het al niet oprecht meer..
En nee mijn verwachtingen ga ik niet bijstellen op dit punt. Mijn buurman is nog meer betrokken geweest dan mijn eigen vader. Dat zegt een hoop over hem en was misschien net de eye-opener die ik nodig had om dit hoofdstuk af te sluiten
Aviendha schreef op 07-01-2023 om 18:51:
[..]
Nou.. niet per se hoor. Ik ben zieker geweest van een normale griep. Misschien heeft je vader ook alleen een snotneus gehad en weet hij oprecht niet dat jij corona als iets ergs ziet.
Ik vind verjaardag vergeten en niet vragen hoe het gaat bij corona geen heel gek gedrag waaruit je zou kunnen opmaken dat hij zich niet om jou bekommert. Ik snap wel dat er oud zeer omhoog komt bij jou.
Hij is er zelf erg ziek van geweest dus weet wel hoe verkeerd het kan uitpakken. Ook weet hij dat ik een onderliggende longaandoening heb waardoor het extra oppassen is..vandaar dat ik het ook zo vreemd vind allemaal.
Sinds hij een nieuw gezinsleven heeft raken raken wij steeds meer in de vergetelheid. Zo voelt het althans.
Uiteindelijk alleen maar goed om te weten waar je staat, dan blijf je ook niet hunkeren naar iets wat misschien zou kunnen zijn dus wat dat betreft prima verder.
Swirl schreef op 07-01-2023 om 19:35:
[..]
Hij is er zelf erg ziek van geweest dus weet wel hoe verkeerd het kan uitpakken. Ook weet hij dat ik een onderliggende longaandoening heb waardoor het extra oppassen is..vandaar dat ik het ook zo vreemd vind allemaal.
Sinds hij een nieuw gezinsleven heeft raken raken wij steeds meer in de vergetelheid. Zo voelt het althans.
Uiteindelijk alleen maar goed om te weten waar je staat, dan blijf je ook niet hunkeren naar iets wat misschien zou kunnen zijn dus wat dat betreft prima verder.
Oke, ik vind het wel naar voor je. Als jij hier zo'n sterk gevoel over hebt is er misschien geen meerwaarde voor contact. Maar uit de toon maak ik wel op dat het je veel pijn doet ("prima verder" is doorgaans passief-aggresief voor HELEMAAL NIET PRIMA) dus misschien zou je er eens met hem over kunnen praten?
Het gaat er niet om wat wij normaal vinden, maar wat jij graag wil.
Voor mij zou het betekenen dat je vader vooral genoeg heeft aan zichzelf en zich niet zo kan inleven in een ander.
Je hoeft geen toestemming te hebben om je eigen plan te trekken.