Hoe ben jij gestopt met roken?
Ik plaats het bij psyche omdat het echt een mentaal probleem is waardoor ik niet kan stoppen (vooralsnog).
Hoe ben jij gestopt met gestopt met roken? Zonder hulpmiddelen of met zuigtabletten bijvoorbeeld?
Had je (veel last van) ontwenningsverschijnselen?
Ik wil dolgraag stoppen maar ben gewoon bang dat ik heel chagerijnig wordt en ik gebruik dan wel zuigtabletten icm pleisters maar daar krijg ik alleen maar zin van om te roken, ik word er ook hyper van.
Hoop hier herkenning en tips te vinden.
Ik ben wel bezig in het boek van Allan Carr.
Courage schreef op 13-09-2021 om 23:48:
Hier twee keer gestopt, waarvan de laatste keer al tegen de 15 jaar geleden. Voor de 2e poging het boek van Allen Carr gelezen. Dat gaf een enorm inzicht! Maar niet meteen gestopt daarna.
Maar ik was bang om opnieuw te stoppen, bang voor woede uitbarstingen en zenuwinzinkingen.
Ik rookte een pakje per dag en dreigde daar over heen te gaan. 's Avonds telde ik mijn sigaretten en als ik bang was niet uit te komen en 's ochtends zonder te zitten, reed ik nog even naar het benzinestation... Op een avond gebeurde dat weer, ik had nog 2 sigaretten. Ik was er zó zat van om wéér te moeten halen, ik dacht: 'nah, ik ga morgenochtend wel' (en dat terwijl ik de dag begón met een sigaret). Het werd ochtend en ik dacht: ik kan nog wel even zonder. De dag verstreek zonder te roken. 's Avonds dacht ik: huh?
Volgende dag hetzelfde... Ik keek naar mezelf en begreep niet dat het kon. Dag 3 voor de zekerheid zuigtabletjes gehaald. Want dit was zo wonderlijk allemaal, als het nu toch eens zou lukken?
En jawel, met af en toe een zuigtabletje, en die vervolgens langzaam afbouwen lukte het. Nooit meer een sigaret aangeraakt en het verlangen is er ook helemaal niet meer.
Voor mij werkte dus: boek van Allen Carr én dag voor dag, stap voor stap. Géén goede voornemens, géén pressure, 'gewoon' doen. Je kan meer dan je denkt!
Superknap! Echt proficiat! Bij mij werkten die zuigtabletten goed maar van de pleisters werd ik heel hyper, dat ik alleen maar meer trek kreeg in roken. Daar reageer ik niet goed op. De zuigtabletten moet ik wel icm valdispert nemen. Weet niet of het placebo is maar dan voel ik me iets sterker.
Tien jaar een verwoed roker geweest, met het voornemen te stoppen als ik ooit zwanger zou worden. Dat heb ik ook gedaan. Die zwangerschap was niet helemaal gepland (nog eerlijker,
helemaal niet, maar een welkome verrassing), daarom ben ik niet acuut gestopt, maar heb het in twee weken afgebouwd en heel bewust van mijn laatste sigaret genoten. Man stopte gelukkig ook.
Dat is inmiddels alweer 30 jaar geleden. Wat me ervan bijstaat is een paar dagen echt fysieke ontwenningsverschijnselen, daarna een maand vooral mentaal hunkeren naar een sigaret, en toen het ergste achter de rug. Al heb ik nog zeker een jaar of 10 het idee gehad dat ik zo er weer eentje op kon steken. En ik word ik ieder jaar nog wel een keer met de schrik wakker van een droom waarin ik ineens zomaar weer rook.
Ik wens je veel succes, en geef het niet op. Plan dat stoppen in een periode waarin je niet teveel andere dingen aan je hoofd hebt. Mijd als het even kan rookgerelateerde situaties. Het is niet zomaar een mentaal probleem, het is een stevige verslaving waarvan je afmoet kicken, dat zal niet zonder kruim gaan.
“Ik was er zó zat van om wéér te moeten halen.” Dit had ik ook! Ik vond het verslaafd zijn het allerergst. Het dwangmatige, dat je ‘s avonds de deur uit ‘moet’ als je merkt dat de sigaretten op zijn. Ik was ook nog jong genoeg om de medische risico’s te bagatelliseren.
Ik ben twee jaar na het stoppen wel weer begonnen met een of twee sigaretten per week te roken. Die bietste ik dan (en doneerde geregeld een pakje) want ik wist dat de verslaving er echt nog wel was. Het lukte op die manier wel om het binnen de perken te houden. Na moeiteloos stoppen ivm zwangerschappen stak ik driekwart jaar na de laatste bevalling weer eens een sigaretje op (feestje) en vond ik het enorm smerig en begreep ik niet wat ik stond te doen. Ik heb die sigaret uitgemaakt en er nooit meer naar getaald. Kennelijk was de verslaving ergens onderweg verdwenen. Heb ik altijd wonderlijk gevonden. Ik kan overigens ook nog ruim 20 jaar later nog steeds af en toe bewust blij zijn dat ik niet meer hoef te roken, dat ik die sterke aandrang gewoon helemaal ben kwijtgeraakt.
Hier na ruim 20 jaar gerookt te hebben, 1 zwangerschap zelfs doorgerookt, voor de andere gestopt en daarna weer begonnen, uiteindelijk gestopt via een Allen Carr-cursus.
Ik weet nog dat ik dacht: ik geloof het niet, dat ik rokend naar binnen ga en niet rokend naar buiten kom. Eind van de dag: inderdaad, niet rokend, dat is zo gebleven, nu al zeker een jaar of 8.
1 keer op een festival 1 sigaret gerookt, maar helemaal niet de behoefte aan meer (dus ook niet gedaan).
Sinds gisteren een nieuwe poging om te stoppen. Gistermiddag laatste gerookt , en vandaag heel de dag niet. Ik kan niet stoppen met denken eraan. Want ik rook(te) niet alleen bij “stress” maar ook als een soort adrenaline; het gevoel dat je in een achtbaan geweest bent en daarna zo’n energie heb dat ik het van de daken wil schreeuwen,een soort rare blijdschap en dat maakt dat ik dan wil roken. Hoe moet ik dat soort momenten te lijf gaan?
Caramelzeezoutchocola schreef op 24-09-2021 om 23:03:
Sinds gisteren een nieuwe poging om te stoppen. Gistermiddag laatste gerookt , en vandaag heel de dag niet. Ik kan niet stoppen met denken eraan. Want ik rook(te) niet alleen bij “stress” maar ook als een soort adrenaline; het gevoel dat je in een achtbaan geweest bent en daarna zo’n energie heb dat ik het van de daken wil schreeuwen,een soort rare blijdschap en dat maakt dat ik dan wil roken. Hoe moet ik dat soort momenten te lijf gaan?
Ik had voor dat soort momenten een e-sigaret. Zonder dat ding had ik het echt nooit gered om te stoppen met roken.
Inmiddels rook ik 4 jaar helemaal niet meer, ook geen e-sigaret.
Piggy_in_the_Mirror schreef op 24-09-2021 om 23:19:
[..]
Ik had voor dat soort momenten een e-sigaret. Zonder dat ding had ik het echt nooit gered om te stoppen met roken.
Inmiddels rook ik 4 jaar helemaal niet meer, ook geen e-sigaret.
Ik kan wel weer zuigtabletten gebruiken maar volgens mij raak ik daar dan weer verslaafd aan. Ik wil gewoon niks meer met nicotine erin. Maar mijn lichaam (of geest? ) wil het wel en snakt er op zo’n moment naar. Het duurt soms echt maar een minuut ofzo en dan zakt dat gevoel weer.
Caramelzeezoutchocola schreef op 24-09-2021 om 23:03:
Hoe moet ik dat soort momenten te lijf gaan?
Beséffen dat het maar tijdelijk is (echt!). Diep ademhalen, en dat bedoel ik letterlijk. Nog eens diep ademhalen. En iets (anders) gaan doen.
Het werkt. Ook als je dat gevoel elke 10 minuten hebt. Het wordt vanzelf minder vaak en korter.
En daarnaast: wat is precies het probleem aan dat adrenaline-gevoel? Niks toch? Je hebt het boek gelezen. Je weet nu dat het een mindfuck is dat nicotine ook maar íets helpt in je situatie. Het maakt het alleen maar erger.
Enneh: super bezig dus! 
Ben 9 maanden geleden cold turkey gestopt. Heb alcohol vermeden in het begin.
Wat voor mij belangrijk was om me bewust van te zijn is dat je door iedere situatie als niet-roker heen moet (dat heeft me eerdere keren doen opgeven). Bijv op het strand na het zwemmen, dan zul je de eerste keer weer "het stemmetje" in je hoofd horen dat het tijd is om te roken. Dat moment gaat vrij vlug voorbij, maar het is een stuk moeilijker als je er niet op voorbereid bent.
Succes, je kunt het!
Courage schreef op 25-09-2021 om 12:17:
[..]
Beséffen dat het maar tijdelijk is (echt!). Diep ademhalen, en dat bedoel ik letterlijk. Nog eens diep ademhalen. En iets (anders) gaan doen.
Het werkt. Ook als je dat gevoel elke 10 minuten hebt. Het wordt vanzelf minder vaak en korter.
En daarnaast: wat is precies het probleem aan dat adrenaline-gevoel? Niks toch? Je hebt het boek gelezen. Je weet nu dat het een mindfuck is dat nicotine ook maar íets helpt in je situatie. Het maakt het alleen maar erger.
Het probleem van het adrenaline gevoel is dat ik dan zo blij ben dat ik dan wil roken; ik rook dus niet alleen bij stress maar ook bij gezellige gebeurtenissen. Het gekke is dat ik alleen maar rook als ik thuis ben, altijd buiten gedaan. Ik zoek dus geen gezelschap op om te gaan roken. Het is even een moment voor mezelf en daar hoort in mijn hoofd een sigaret bij. Heel stom ik weet het.
Wasknijper schreef op 25-09-2021 om 15:08:
Ben 9 maanden geleden cold turkey gestopt. Heb alcohol vermeden in het begin.
Wat voor mij belangrijk was om me bewust van te zijn is dat je door iedere situatie als niet-roker heen moet (dat heeft me eerdere keren doen opgeven). Bijv op het strand na het zwemmen, dan zul je de eerste keer weer "het stemmetje" in je hoofd horen dat het tijd is om te roken. Dat moment gaat vrij vlug voorbij, maar het is een stuk moeilijker als je er niet op voorbereid bent.
Succes, je kunt het!
Inderdaad dat stemmetje, bijvoorbeeld na het eten dan die “heerlijke “ sigaret.
Caramelzeezoutchocola schreef op 25-09-2021 om 15:40:
[..]
Inderdaad dat stemmetje, bijvoorbeeld na het eten dan die “heerlijke “ sigaret.
Ja klopt, in het begin ging ik gewoon wat anders doen om mezelf af te leiden. Later heb je af en toe nog mentaal zin in een sigaret, maar je wilt niet echt roken. Het ging om het gevoel erbij, effe lekker ontspannen na huishouden/klussen. Dat soort momenten duurt maar kort.
Wat me wel opvalt is hoe weinig mensen eigenlijk opmerken dat je gestopt bent.
Caramelzeezoutchocola schreef op 25-09-2021 om 15:38:
[..]
Het is even een moment voor mezelf (...)
Dat herken ik wel van toen ja. Kan je daar iets anders voor in de plaats zetten? Een spelletje op de telefoon - even weg van alles en iedereen?
Of oortjes in en één favoriet nummer luisteren op je telefoon?
Snap je waar ik naar toe wil?
Het mooie is namelijk: die momenten voor jezelf kan je nog steeds hebben! Sterker nog: ik zou daar vanaf nu enorm van gaan genieten, maar dan zónder. Of mét iets anders. 
Courage schreef op 25-09-2021 om 22:30:
[..]
Dat herken ik wel van toen ja. Kan je daar iets anders voor in de plaats zetten? Een spelletje op de telefoon - even weg van alles en iedereen?
Of oortjes in en één favoriet nummer luisteren op je telefoon?
Snap je waar ik naar toe wil?
Het mooie is namelijk: die momenten voor jezelf kan je nog steeds hebben! Sterker nog: ik zou daar vanaf nu enorm van gaan genieten, maar dan zónder. Of mét iets anders.
Als ik dat nu wil doen neem ik een lolly of kauwgom (zonder nicotine😊). Maar ik merk dat dat nog niet echt bevredigend voelt. Het voelt ook leeg als ik eraan denk dat er niets anders voor in de plaats is.
Iedere stoppoging valt me wel op dat ik de eerste dagen heel moe ben en dan ook vroeg naar bed ga, ik zie dat maar als dat m’n lichaam hard aan het werk is ?