Dwangstoornis
Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van 50, en heb een vorm van autisme (diagnose 10 jaar geleden pas gekregen). Hieruit vloeien verschillende andere problemen voort, waaronder een eetstoornis (diagnose 20 jaar geleden gekregen) en een dwangstoornis. Voor die laatste heb ik geen officiële diagnose, maar die hoef ik ook niet, want het is meer dan duidelijk dat ik het heb.
ik wil in dit topic vragen of hier mensen zijn die ook een vorm van dwang hebben, of ze zich herkennen in de voorbeelden die ik hieronder ga geven, en of ze er hulp voor hebben, en zo ja: welke. Verder zijn alle tips meer dan welkom, want ik lijd er best wel onder.
Voorbeelden van de dwang:
Mijn auto. Rijden is geen probleem, maar zodra ik ergens heb geparkeerd begint het getob. Staat hij wel op de handrem, heb ik de deuren wel op slot gedaan, heb ik de lichten uitgedaan? Het komt heel vaak voor dat ik, als ik thuiskom, deze dingen twee, drie, vier keer ga controleren. En dan nog ben ik er niet gerust op.
Het huis verlaten. Ik moet zes, zeven of meer keer controleren of de achterdeur op slot zit, bepaalde stekkers eruit zijn, de laptop echt uit is. Als ik de voordeur achter me op slot draai moet ik ook dat meerdere keren controleren, en regelmatig rijd ik weg met m’n auto maar kom ik toch terug om het nóg een keer te checken.
ik móet elke dag stofzuigen van mezelf, terwijl er niks ligt. Als ik het niet doe, kan ik ook geen andere, leuke dingen gaan doen, omdat ik geen rust heb in m’n hoofd.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Herkenbaar voor iemand?
citroentje schreef op 15-06-2023 om 10:46:
Cameo50, wellicht speelt je autisme ook mee in het moeilijk vertrouwen van behandelaren? Ik hoop voor je dat je goede gespecialiseerde hulp kunt vinden en krijgen. De wachttijden zijn erg lang, dus je hebt alsnog ruim de tijd om na te denken.
Dankjewel. Ja, mijn autisme speelt zeker mee. Ik heb sowieso moeite om mensen te vertrouwen.
bieb1963 schreef op 15-06-2023 om 19:19:
Klinkt heel gek, maar ik heb m'n dwangstoornis overwonnen, door mezelf te dwingen...... Te dwingen om dingen NIET te doen. Mijn stoornis zat hem vooral in alles moeten aanraken, en dingen recht leggen enz. Mss minder ernstig, maar wel duidelijk een dwangstoornis. Altijd met de gedachte (totaal irrieeel) als ik dat niet doe, dan gebeurt er iets, ofwel, een soort van: roep ik het ongeluk op me af. Tientallen jaren last van gehad, vanaf kindetijd. Ik heb mezelf op toen op een dag gedwongen om het NIET te doen. Klaar met die onzin. Gewoon NIET. En het klink gek, want het duurde best kort, toen het min of meer uit m'n systeem ging. Na jaaaaaren dat de hele dag door te doen. Wellicht heb je er niets aan. Maar op 1 of andere manier was het mezelf dwingen (in combinatie met mezelf toe te spreken, dat het echt nergens op sloeg) in dit geval eigenlijk niet eens zo heel moeilijk.
Dit vind ik heel knap! Heel soms lukt het mij ook. Dan wil ik naar m’n auto gaan, omdat ik zeker weet dat de handrem er niet op staat. In m’n beleving staat m’n auto dan midden op de weg, omdat hij de weg op is gerold. Ik weet dat je de spanning ‘uit moet zitten’, maar dat lukt mij nog maar heel soms.
Je verhaal geeft me wel goede hoop. Dankjewel voor het delen.
Cameo50 schreef op 16-06-2023 om 12:25:
[..]
Dit vind ik heel knap! Heel soms lukt het mij ook. Dan wil ik naar m’n auto gaan, omdat ik zeker weet dat de handrem er niet op staat. In m’n beleving staat m’n auto dan midden op de weg, omdat hij de weg op is gerold. Ik weet dat je de spanning ‘uit moet zitten’, maar dat lukt mij nog maar heel soms.
Je verhaal geeft me wel goede hoop. Dankjewel voor het delen.
Alsjeblieft.
Dat van de auto en die handrem is lastiger denk ik, omdat er nog iets reëels in zit: Stel dat je het écht vergeten bent, dan zou dat daadwerkelijk een probleem kunnen opleveren. Maar mss heb je ook wel andere dwanghandelingen (zoals bij mij het dingen moeten aanraken, want anders.....) waarvan je rationeel weet dat dat echt nergens op slaat (al voelt het niet zo) en jezelf dan dwingen het niet te doen.
ik heb het in een stuk lichtere mate en vooral als ik moe ben en vooral bij de auto. Dat ik de centrale vergrendeling gebruik, en alsnog ga ik alle deuren af en loop ik nog een keer terug. Wat Bieb zegt herken ik wel. Soms mag het gewoon echt niet, hoe graag ik het ook wil. Of ik zeg: "Jij mag nu 1 x deze deur controleren EN DAARNA LOOP JE WEG. " En dan moet ik ook echt gewoon weglopen. Een kennis van mij is psycholoog en heeft zelf veel last (gehad) van OCD en die zegt dat uiteindelijk de enige oplossing is om het gewoon niet te doen, hoe raar dat ook klinkt.
Aviendha schreef op 16-06-2023 om 23:12:
Een kennis van mij is psycholoog en heeft zelf veel last (gehad) van OCD en die zegt dat uiteindelijk de enige oplossing is om het gewoon niet te doen, hoe raar dat ook klinkt.
Zie je, hebben we toch helemaal geen psycholoog nodig, kunnen we zelf ook bedenken 😅. Maar zonder gekheid, ik denk dat dat bij een relatief lichtere vorm ook zo werkt.
Aviendha schreef op 16-06-2023 om 23:12:
ik heb het in een stuk lichtere mate en vooral als ik moe ben en vooral bij de auto. Dat ik de centrale vergrendeling gebruik, en alsnog ga ik alle deuren af en loop ik nog een keer terug. Wat Bieb zegt herken ik wel. Soms mag het gewoon echt niet, hoe graag ik het ook wil. Of ik zeg: "Jij mag nu 1 x deze deur controleren EN DAARNA LOOP JE WEG. " En dan moet ik ook echt gewoon weglopen. Een kennis van mij is psycholoog en heeft zelf veel last (gehad) van OCD en die zegt dat uiteindelijk de enige oplossing is om het gewoon niet te doen, hoe raar dat ook klinkt.
Bedankt voor je verhaal. Wat je vertelt herken ik natuurlijk heel erg. Wat bij mij een probleem is, is dat ik m’n eigen zintuigen niet meer vertrouw. Weer even het voorbeeld met de handrem: ik voel dat ik hem aantrek, ik zie dat hij omhoog staat, ik voel bij het uitstappen dat mijn auto hartstikke vast staat (want je voelt het gewoon als de handrem er niet opstaat), en tóch twijfel ik. En dan zet ik hem tegenwoordig ook nog in z’n eerste versnelling in plaats van in z’n vrij (dat laatste zat er bij mij ingebakken door rijles destijds), dus dubbele zekerheid, maar nee hoor, ook dat is niet genoeg, want ook daar twijfel ik alweer aan als ik uitstap (‘Zette ik ‘m nou echt wel in z’n één?’)
Het is zo frustrerend, want ik kan heel goed autorijden en vind het heerlijk om te doen. Rijd al 30 jaar. Maar dit vergalt het voor mij, omdat ik tijdens het rijden al denk: ‘Pfff, straks weer dat hele ritueel’.
Maar de dingen die jullie schrijven zetten me aan het denken en helpen me. Ik ga vanmiddag na het parkeren NIET terug naar mn auto, en kom hier vertellen hoe dat voelt, oké?
Ik merk ook dat het opschrijven van de situatie goed is voor me, omdat ik de waanzin er dan even heel duidelijk van inzie.
Niet helemaal hetzelfde, maar ik had een angststoornis die compleet irreëel was. Na mislukte therapie ben ik daar uiteindelijk ook zelf vanaf gekomen. Precies zoals het hier ook door bieb wordt geschreven door de onrust te accepteren en in mijn geval dus wel de dingen te doen waar ik bang voor was.
Ik ben letterlijk op een dag wakker geworden met het idee ik ben hier klaar mee (mijn wereld was heel klein geworden), ik wil mijn leven terug en het alternatief dat ik dood zou gaan volgens mij angsten vond ik niet eens zo'n heel slecht alternatief meer. Uiteindelijk merkte ik dat de spanning heel snel afnam en na een paar keer ook helemaal niet meer opkwam.
Ik probeerde de angst ook heel erg te relativeren als de spanning zich opbouwde. In jouw geval met de handrem en je wil terug lopen en je doet het niet. Bedenk dan dit is lichamelijke onrust die ik voel, het staat los van wel of niet de handrem erop zetten. En doorleef ook het scenario wat als je de handrem er niet op hebt gezet. Let er op dat je rustig ademhaalt terwijl je aan dat scenario denkt. Dan rolt de auto misschien een paar meter naar achteren. Dan hoeft hij niks te raken hè? Dan komt een van de buren het je vanzelf vertellen en kun je hem goed zetten. Raakt hij wel iets dan bel je de verzekering en dan wordt het ook wel weer opgelost. Je kunt ook met jezelf afspreken dat als je niet bent terug gegaan en de auto is gaan rollen dat je dan in het vervolg wel weer terug mag gaan. Maar pas als je echt een keer vergeten bent. Niet als je denkt dat je het vergeten bent.
Overigens kun je dit ook onder begeleiding doen. Het heet exposure therapie.
Ik wens je veel sterkte!
Ik lees hele nuttige tips.
Ik had/heb met periodes het ook in lichtere mate en ik mag van mezelf 1x controleren en dat dan heel bewust te doen. Dus ik zeg dan hardop tegen mezelf: Ik controleer nu de handrem en zie dat ik hem erop heb gezegd. Dan kan ik bij twijfel mezelf makkelijker tot de orde roepen.
Jillz schreef op 17-06-2023 om 11:50:
Niet helemaal hetzelfde, maar ik had een angststoornis die compleet irreëel was. Na mislukte therapie ben ik daar uiteindelijk ook zelf vanaf gekomen. Precies zoals het hier ook door bieb wordt geschreven door de onrust te accepteren en in mijn geval dus wel de dingen te doen waar ik bang voor was.
Ik ben letterlijk op een dag wakker geworden met het idee ik ben hier klaar mee (mijn wereld was heel klein geworden), ik wil mijn leven terug en het alternatief dat ik dood zou gaan volgens mij angsten vond ik niet eens zo'n heel slecht alternatief meer. Uiteindelijk merkte ik dat de spanning heel snel afnam en na een paar keer ook helemaal niet meer opkwam.
Wat ontzettend knap van je, en wat een inspirerend en motiverend verhaal. Dankjewel voor het delen. Ik krijg hierdoor goede moed er ook weer vol voor te gaan, want ik merk wel dat als ik er actief mee bezig ben, dit me wel helpt. Als ik erin blijf hangen, steeds maar toegeef aan de dwang, gaat het van kwaad tot erger.
Het me inbeelden dat de auto daadwerkelijk gaat rollen, en ik dit dan moet accepteren, doe ik heel vaak. Maar dat accepteren lukt slecht, omdat schade veroorzaken zo ontzettend veel rompslomp geeft, dat ik er alweer klaar mee ben. Heb het een paar keer meegemaakt. Geen schade veroorzaakt door mezelf, maar door een ander, en zulke dingen kosten me tien jaar van m’n leven joh. Altijd weer helemaal goedgekomen, maar dat is blijkbaar niet genoeg er iets relaxter mee om te gaan.
@Cameo ik herken heel erg wat je schrijft.
Mijn oplossing was toen dat ik er foto's van ging maken, het hielp niet maar ik had er vervolgens wel een dwang handeling bij 🤦♀️
Echt dat ik er door mijn long covid redelijk vanaf ben gekomen, zonder er doorheen te hoeven gaan is één van de weinige voordelen van die klote ziekte.
Heel erg veel succes, je kunt het.
Cameo50 schreef op 17-06-2023 om 12:46:
[..]
Wat ontzettend knap van je, en wat een inspirerend en motiverend verhaal. Dankjewel voor het delen. Ik krijg hierdoor goede moed er ook weer vol voor te gaan, want ik merk wel dat als ik er actief mee bezig ben, dit me wel helpt. Als ik erin blijf hangen, steeds maar toegeef aan de dwang, gaat het van kwaad tot erger.
Het me inbeelden dat de auto daadwerkelijk gaat rollen, en ik dit dan moet accepteren, doe ik heel vaak. Maar dat accepteren lukt slecht, omdat schade veroorzaken zo ontzettend veel rompslomp geeft, dat ik er alweer klaar mee ben. Heb het een paar keer meegemaakt. Geen schade veroorzaakt door mezelf, maar door een ander, en zulke dingen kosten me tien jaar van m’n leven joh. Altijd weer helemaal goedgekomen, maar dat is blijkbaar niet genoeg er iets relaxter mee om te gaan.
Bedenk je eens hoeveel rompslomp het steeds opnieuw controleren kost. Probeer het in perspectief te plaatsen. Hoeveel tijd ben je nu kwijt met steeds controleren en hoeveel keer heb je daarbij gevonden dat de handrem er niet opstond? Al die tijd had je over gehad. Hoe vaak zie jij rollende autos? Het overkomt mensen misschien 1 keer in hun leven. En als je dan echt pech hebt dat het jou één keer overeenkomt en dan ook nog tot schade leidt dan kost het dan inderdaad rompslomp maar dat weegt waarschijnlijk ruim op tegen de tijd die het je nu kost.
Ik had het gevoel dat ik aan dat waar ik bang voor was dood kon gaan. Dat heb heb ik weg gerelativeerd door te denken dat met alleen in bed vereenzamen uit angst om dood te gaan eigenlijk nog veel erger was dan doodgaan. Natuurlijk koos ik daarmee niet om dood te gaan en het was nog steeds een rampscenario maar het alternatief was nog erger.
Dus ja je wilt rompslomp voorkomen, maar waarschijnlijk niet tegen elke prijs.
Lollypopje schreef op 17-06-2023 om 12:48:
@Cameo ik herken heel erg wat je schrijft.
Mijn oplossing was toen dat ik er foto's van ging maken, het hielp niet maar ik had er vervolgens wel een dwang handeling bij 🤦♀️
Echt dat ik er door mijn long covid redelijk vanaf ben gekomen, zonder er doorheen te hoeven gaan is één van de weinige voordelen van die klote ziekte.
Heel erg veel succes, je kunt het.
Zo lief, dankjewel.
Foto’s maken: check. Helpt bij mij ook maar matig. Jullie steun hier doet me goed. Ik ga er echt veel harder aan werken!
Jillz schreef op 17-06-2023 om 13:35:
[..]
Bedenk je eens hoeveel rompslomp het steeds opnieuw controleren kost. Probeer het in perspectief te plaatsen. Hoeveel tijd ben je nu kwijt met steeds controleren en hoeveel keer heb je daarbij gevonden dat de handrem er niet opstond? Al die tijd had je over gehad. Hoe vaak zie jij rollende autos? Het overkomt mensen misschien 1 keer in hun leven. En als je dan echt pech hebt dat het jou één keer overeenkomt en dan ook nog tot schade leidt dan kost het dan inderdaad rompslomp maar dat weegt waarschijnlijk ruim op tegen de tijd die het je nu kost.
Ik had het gevoel dat ik aan dat waar ik bang voor was dood kon gaan. Dat heb heb ik weg gerelativeerd door te denken dat met alleen in bed vereenzamen uit angst om dood te gaan eigenlijk nog veel erger was dan doodgaan. Natuurlijk koos ik daarmee niet om dood te gaan en het was nog steeds een rampscenario maar het alternatief was nog erger.
Dus ja je wilt rompslomp voorkomen, maar waarschijnlijk niet tegen elke prijs.
Je hebt gelijk, maar zo’n schadeafhandeling is in mijn hoofd andere, ergere rompslomp (afspraak maken om schadeformulier in te vullen, iemand thuis ontvangen of bij iemand thuis komen om dit te doen, wat ivm mijn autisme een ramp is, naar schadebedrijf, rijden in een vreemde, vervangende auto, en ga zo maar door), dan nog een keer naar de auto lopen.
Maar je hebt gelijk.
Je hebt gewoon gelijk. Ik weet het.
Vandaag is het best goed gegaan.
Twee keer weggeweest met de auto, twee keer niet terug om te checken.
Probeer streng te zijn voor mezelf.
Ik heb het nodig.