Dwangstoornis
Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van 50, en heb een vorm van autisme (diagnose 10 jaar geleden pas gekregen). Hieruit vloeien verschillende andere problemen voort, waaronder een eetstoornis (diagnose 20 jaar geleden gekregen) en een dwangstoornis. Voor die laatste heb ik geen officiële diagnose, maar die hoef ik ook niet, want het is meer dan duidelijk dat ik het heb.
ik wil in dit topic vragen of hier mensen zijn die ook een vorm van dwang hebben, of ze zich herkennen in de voorbeelden die ik hieronder ga geven, en of ze er hulp voor hebben, en zo ja: welke. Verder zijn alle tips meer dan welkom, want ik lijd er best wel onder.
Voorbeelden van de dwang:
Mijn auto. Rijden is geen probleem, maar zodra ik ergens heb geparkeerd begint het getob. Staat hij wel op de handrem, heb ik de deuren wel op slot gedaan, heb ik de lichten uitgedaan? Het komt heel vaak voor dat ik, als ik thuiskom, deze dingen twee, drie, vier keer ga controleren. En dan nog ben ik er niet gerust op.
Het huis verlaten. Ik moet zes, zeven of meer keer controleren of de achterdeur op slot zit, bepaalde stekkers eruit zijn, de laptop echt uit is. Als ik de voordeur achter me op slot draai moet ik ook dat meerdere keren controleren, en regelmatig rijd ik weg met m’n auto maar kom ik toch terug om het nóg een keer te checken.
ik móet elke dag stofzuigen van mezelf, terwijl er niks ligt. Als ik het niet doe, kan ik ook geen andere, leuke dingen gaan doen, omdat ik geen rust heb in m’n hoofd.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Herkenbaar voor iemand?
ben je al eens bij de huisarts geweest? Die kan je naar de juiste hulp verwijzen.
Niet specifiek hiervoor. Heb al wel hulp gehad voor de eetstoornis (wat eigenlijk ook een vorm van dwang is), maar dit heeft maar matig geholpen. Wat inhoudt dat ik geen levensgevaarlijk ondergewicht meer heb, maar ook zeker nog geen gezond gewicht.
Wil graag zelf aan de dwang werken, maar weet dat dit erg moeilijk is.
Waarom zou je dit zonder hulp willen doen? Is dat ook een soort dwangidee?
Ik heb een dwangstoornis. Ernstige controledrang, vooral bij het verlaten van mijn huis. Momenteel is die goed onder controle zonder hulp, maar dat komt doordat ik door Long Covid amper mijn huis verlaat en als ik niet met mijn angst geconfronteerd wordt, wordt die vaak vanzelf minder.
Maar echt een werkbare oplossing is dat natuurlijk niet voor de meesten 😉
Ik heb ook autisme en vlak voordat ik ziek werd wilde ik in therapie gaan voor mijn ocd. De psycholoog vertelde mij dat als je autisme hebt, dat vaak een ander soort behandeling vraagt dan als je enkel een dwangstoornis hebt. Dit omdat autisme het onderliggende probleem is. Misschien dat jouw eetstoornis behandeling daarom ook niet helemaal heeft gewerkt, omdat jouw autisme toen nog niet bekend was.
Ik zou dan ook een behandeling niet automatisch afwijzen, maar een organisatie zoeken die gespecialiseerd is in de combinatie.
Wandelvrouwtje schreef op 15-06-2023 om 05:56:
Waarom zou je dit zonder hulp willen doen? Is dat ook een soort dwangidee?
Omdat de behandeling voor de eetstoornis ook niet heel succesvol was (oké, paar kilo erbij, maar in m’n hoofd nog net zo ziek), is mijn vertrouwen in de hulpverlening niet zo groot meer. Maar wat Lollypopje schrijft, dat autisme waarschijnlijk de onderliggende oorzaak is, is gewoon waar. Sterker nog; ik heb destijds het autismeonderzoek zelf aangevraagd, omdat ik hoopte met de diagnose mijn eet- en dwangprobleem wat los te kunnen laten, omdat ik een ‘verklaring’ had voor mezelf.
maar dat is dus niet gelukt. Ik weet nu dat het door het autisme komt, maar het loslaten lukt niet.
Lollypopje schreef op 15-06-2023 om 06:34:
Ik zou dan ook een behandeling niet automatisch afwijzen, maar een organisatie zoeken die gespecialiseerd is in de combinatie.
Heel erg bedankt voor het delen van je verhaal, ik herken alles. Ook ik werk momenteel niet.
Ik zou misschien gebaat zijn bij een gecombineerde behandeling ja. Vind het ook moeilijk om hulp te zoeken omdat ik eigenlijk alles buiten de deur moeilijk vind.
Cameo50 schreef op 15-06-2023 om 08:20:
[..]
Omdat de behandeling voor de eetstoornis ook niet heel succesvol was (oké, paar kilo erbij, maar in m’n hoofd nog net zo ziek), is mijn vertrouwen in de hulpverlening niet zo groot meer. Maar wat Lollypopje schrijft, dat autisme waarschijnlijk de onderliggende oorzaak is, is gewoon waar. Sterker nog; ik heb destijds het autismeonderzoek zelf aangevraagd, omdat ik hoopte met de diagnose mijn eet- en dwangprobleem wat los te kunnen laten, omdat ik een ‘verklaring’ had voor mezelf.
maar dat is dus niet gelukt. Ik weet nu dat het door het autisme komt, maar het loslaten lukt niet.
Wat vervelend dat je een slechte behandeling hebt gehad!
Het lastige aan mentale problemen is dat je hoofd heel veel redenen gaat bedenken om geen hulp te zoeken. Want dan moet je misschien wel veranderen, en dat is eng. Je huidige coping mechanismen zijn heel veilig. Maar waarschijnlijk niet zo gezond.
Ik zou je toch aanraden daarom professionele hulp te zoeken. Zelf zie je je eigen valkuilen veel minder goed. Daar is een derde vaak heel hard bij nodig.
Zelf heb ik hulp gehad, namelijk medicijnen en therapie. Tijdens de therapie heb ik geleerd met de dwang om te gaan (en mijn autisme). Daarna heb ik de medicijnen weer afgebouwd en waren de dwanggedachten ook veel minder aanwezig. Maar dat heeft wel lang geduurd en ik heb er veel hulp bij gehad. Ik had dit alleen niet gekund.
Cameo50 schreef op 15-06-2023 om 08:20:
[..]
Omdat de behandeling voor de eetstoornis ook niet heel succesvol was (oké, paar kilo erbij, maar in m’n hoofd nog net zo ziek), is mijn vertrouwen in de hulpverlening niet zo groot meer. Maar wat Lollypopje schrijft, dat autisme waarschijnlijk de onderliggende oorzaak is, is gewoon waar. Sterker nog; ik heb destijds het autismeonderzoek zelf aangevraagd, omdat ik hoopte met de diagnose mijn eet- en dwangprobleem wat los te kunnen laten, omdat ik een ‘verklaring’ had voor mezelf.
maar dat is dus niet gelukt. Ik weet nu dat het door het autisme komt, maar het loslaten lukt niet.
Maar je hebt daarbij waarschijnlijk geen gespecialiseerde behandeling voor dwangstoornissen bij autisme gevolgd, of heb ik het mis?
Alleen een diagnose en de standaard psycho educatie is daarvoor echt niet voldoende. Daarvoor heb je echt een gespecialiseerde behandeling nodig voor dwang bij autisme.
In dit geval is 1 (behandeling eetstoornis) en 1 (kennis autisme) nu eenmaal geen 2. Hoe graag je dat ook zou willen.
Ik kan me voorstellen dat buiten de doorgaan overigens moeilijk is. Het grote voordeel van de pandemie is dat veel instellingen inmiddels uitgebreide ervaring hebben in het leveren van goede zorg op afstand, als dit noodzakelijk is. Dus je zou kunnen kijken of dat een mogelijkheid is als de stap dan minder groot is.
Uit interesse welk type therapie werkt goed bij autisme? Cognitieve gedragstherapie?
alhambra schreef op 15-06-2023 om 08:39:
Uit interesse welk type therapie werkt goed bij autisme? Cognitieve gedragstherapie?
Die heb ik gehad inderdaad, en sociale vaardigheden, psycho-educatie, psychomotorische therapie, creatieve therapie en gesprekken met een psycholoog en een psychiater.
Lollypopje schreef op 15-06-2023 om 08:38:
[..]
Maar je hebt daarbij waarschijnlijk geen gespecialiseerde behandeling voor dwangstoornissen bij autisme gevolgd, of heb ik het mis?
Klopt!
Ik moet ook even bekennen dat ik de diagnose autisme na tien jaar nog altijd moeilijk te accepteren vind. Het maakt me een soort wanhopig dat ik dit voor altijd bij me zal dragen, ik wil dit niet. Het heeft m’n leven best wel kapot gemaakt. Ik had ooit een goede baan en eigen huis, maar ik ben dat kwijtgeraakt doordat ik het totaal niet kon handelen allemaal. Ik kan heel moeilijk meerdere ballen tegelijk in de lucht houden. De afgelopen jaren heb ik meerdere baantjes gehad, maar alles liep stuk.
Maar goed, ik dwaal af van de dwang.
Ik denk inderdaad dat ik dit niet alleen kan oplossen.
Hulp op afstand is inderdaad misschien een goede om mee te beginnen.
bedankt voor jullie reacties!
@alhambra: ik heb autisme met psychosegevoeligheid en ik heb zowel cognitieve gedragstherapie als ACT gedaan en ik had veel meer baat bij ACT. Maar dat is natuurlijk persoonsafhankelijk (ssst, ook behandelaarafhankelijk, al zullen ze dat zelf niet toegeven)
Cameo50, wellicht speelt je autisme ook mee in het moeilijk vertrouwen van behandelaren? Ik hoop voor je dat je goede gespecialiseerde hulp kunt vinden en krijgen. De wachttijden zijn erg lang, dus je hebt alsnog ruim de tijd om na te denken.
@Citroentje, dat een behandeling (ook) ‘behandelaarafhankelijk’ is, zullen juist heel veel behandelaren toegeven denk ik. Ik ben momenteel in opleiding tot GZ-psycholoog en het blijkt keer op keer weer dat de behandelvorm zeker belangrijk is, maar de behandelrelatie nog veel belangrijker. De meeste behandelingen vallen of staan met de welbekende ‘klik’, oprechte interesse en contact van mens tot mens. Dus ik snap heel goed dat je de term ‘behandelaarafhankelijk’ gebruikt!
Klinkt heel gek, maar ik heb m'n dwangstoornis overwonnen, door mezelf te dwingen...... Te dwingen om dingen NIET te doen. Mijn stoornis zat hem vooral in alles moeten aanraken, en dingen recht leggen enz. Mss minder ernstig, maar wel duidelijk een dwangstoornis. Altijd met de gedachte (totaal irrieeel) als ik dat niet doe, dan gebeurt er iets, ofwel, een soort van: roep ik het ongeluk op me af. Tientallen jaren last van gehad, vanaf kindetijd. Ik heb mezelf op toen op een dag gedwongen om het NIET te doen. Klaar met die onzin. Gewoon NIET. En het klink gek, want het duurde best kort, toen het min of meer uit m'n systeem ging. Na jaaaaaren dat de hele dag door te doen. Wellicht heb je er niets aan. Maar op 1 of andere manier was het mezelf dwingen (in combinatie met mezelf toe te spreken, dat het echt nergens op sloeg) in dit geval eigenlijk niet eens zo heel moeilijk.