Contact lotgenoot afbouwen?
Even mijn hart luchten. Ik zal niet vandaag meteen een knoop hakken omdat diegene op vakantie is.
Kort samengevat, ik heb een hardloopgroepje voor mensen die een depressie gehad hebben. Zit daar al sinds 2016 in en daar kwam ik Karl tegen, een man die ik ook al eens ontmoet had in 2006 bij een cursus van GGZ.
Nou dan heb je dus een rondje hardlopen waarbij je ziel en zaligheid kunt delen. Hier zit een duidelijke begin- en eindtijd aan. Het is heel prettig en ik vind het echt een meerwaarde dat we elkaar inmiddels al jaren kennen.
Karl moest stoppen met de hardloopgroep want ging ander werk doen en kon de betreffende ochtend niet vrij krijgen. Dit is nu 3 jaar geleden. Omdat ik niet bij het afscheid kon zijn, spraken we af nog eens persoonlijk deze periode af te sluiten door even te gaan wandelen.
Dit bleek gezellig en we maakten er een maandelijkse wandeling van. Karl moest weg bij zijn behandelaars en als ik goed begrepen heb zit hij nu alleen nog bij de huisarts en de POH. Karl vond altijd het lotgenotencontact heel prettig. Nadeel is dat hij nu geen groep meer heeft en steeds zijn ei kwijt wil bij mij. Ik, aan de andere kant, heb gemerkt dat het een beetje dubbelop is als ik mijn verhaal deel in die hardloopgroep (want die is gewoon doorgegaan) en dan ook nog een maandelijkse meeting met Karl heb.
Natuurlijk gaat het ook over andere dingen. Maar uiteindelijk toch over psychiaters, pillen en vroeger. Mijn leven is eigenlijk verder gegaan, ik heb drie lieve nichtjes gekregen, heb nieuwe mensen ontmoet. Ik merk dat ik op zie tegen de looprondjes en om weer over kwalen te praten.
Regelmatig appt hij over mensen in zijn omgeving die ziekenhuis in, ziekenhuis uit gaan, ik ken die mensen niet. Vanmorgen een verhaal vanaf de camping, er stonden vast ook leuke dingen in maar ik las het woord 'paniekaanval' en dacht.... moet dit echt op zondagochtend?
Ik moet toegeven dat ik hem in de winter ook als een soort hulplijn heb gebruikt. Vrienden hadden een ongeluk gehad en ik was in de war. Inmiddels weet ik dat er 'officiële' hulplijnen zijn voor zulke dingen zodat je niet je omgeving ermee hoeft te belasten. Dat doe ik dus ook niet meer.
Ik zei tegen een vriendin dat ik wel wilde helpen hulp REGELEN voor Karl maar dat ik niet de hulp wil zijn. Ze zei dat ik dat helemaal niet moet doen, dat Karl dat zelf moet doen.
Ik wilde het even kwijt. Herkent iemand dat, dat lotgenotencontact op een gegeven moment ook weer klaar is?
Het ligt best gevoelig 
Het enige dat ik nu ff bedenk: werkt afbouwen voor hem/jullie of moet je het radicaal afkappen?
De winter is al even voorbij, dus jouw hulplijn-actie om het zo te noemen is genoeg gecompenseerd met zijn ziekenhuisappjes.
Begrijpelijk maar nu lastig dat jullie elkaars nummer hebben. Email negeren is toch makkelijker dan appjes. (Staan meldingen wel op stil en jouw blauwe vinkjes uit?)
Ken mezelf en zou zoiets waarschijnlijk ook te lang laten voortduren en hopen dat ik het een keer te druk heb voor de wandeling of dat er weer eens griep uitbreekt ofzo.....
Eens met de vriendin dat je niets moet regelen, daar is huisarts/poh voor. Maar da's makkelijk gezegd als buitenstaander....
Ik heb zowat een half mensenleven geleden in een groep gezeten, waar ik veel aan gehad heb. Met één van de leden had ik, tijdens het groepscontact, een bijzondere klik omdat we heel veel herkenning bij elkaar vonden. Het was een soort zusterschap.
Nadat we allebei uit de groep waren gegaan hebben we nog wel eens afgesproken, maar toen bleek dat op dat moment niet zo goed te werken. Het therapeutische deel was klaar, het had weinig zin dat buitenom nog eens dunnetjes over te doen, en het voelde ook vreemd ineens over te schakelen op koetjes en kalfjes. Zonder het hardop te zeggen of er een vervelend gevoel over te hebben, besloten we elk voor zich het daarbij te laten.
Het voordeel van een groep is dat er meestal strikte afspraken omheen zijn en dat het heel begrensd is. Met Karl heb je die grens niet, jullie appen ook tussendoor en dat wordt nu voor jou belastend.
Zou het nog een oplossing kunnen zijn om het strikt te beperken tot jullie maandelijkse looprondje, en tussendoor niet te appen? Dan zou je dat nog kunnen voorstellen.
En anders denk ik dat het goed is om het te beëindigen. Jullie staan er niet gelijkwaardig meer in. Dat is op den duur voor hem ook niet prettig of helpend.
Dank jullie wel!
Met afbouwen bedoel ik eigenlijk, ik kan niet nu naar zijn vakantieadres een appje sturen met: Vaarwel Karl.
Dan zal ik dat wel face to face moeten/willen uitleggen als hij terug is.
Inderdaad zo'n groep is maandelijks met een begin- en eindtijd. En die ene keer dat ik toch iemand ging bellen (ook rondom dat ongeluk) zei diegene: Je moet je behandelaar bellen. Het is nu 15.30 en die man zit er tot 17 uur en je moet nu bellen.
Kijk, dat is hoe het hoort te gaan in zo'n groep denk ik.
Dat is ook de afspraak, iedereen heeft een behandelaar en als er iets is, wordt daarmee contact gezocht.
Het is uiterst ongelukkig dat Karl door allerlei reorganisaties geen vaste behandelaar heeft. Maar juist daar zou hij zelf actie moeten ondernemen met zijn naasten.
De maandelijkse afspraak hangt van ons beider agenda's af. Hij kan alleen bepaalde middagen en ik kan niet altijd alle middagen dus dat is ook puzzelen. Daar ontstaat dus ook het appen.
Dank je dat je zegt dat mijn hulpvragen weer gecompenseerd zijn door zijn ge-app. Hij had ook toen kunnen zeggen: Damoon bel de arts of de crisisdienst of je familie maar niet mij.
Ik sprak vanmorgen iemand van de huidige hardloopgroep. Zij was heel erg van: Het is mooi weer en ik ben net terug van vakantie en ik ga zo van mijn gebakje genieten. Ik bedoel, je deelt bepaalde ervaringen maar je leeft wel in het hier en nu. Het is niet zo dat al die mensen altijd over de kwalen praten, ze hebben 'gewoon' werk en hobby's en familie en leuke reizen.
Het zou mij geloof ik best veel ademruimte geven als dit niet meer 'hoeft'. Waarbij ik het wel netjes wil afsluiten. Behalve lotgenoten waren we ook vrienden maar ik wil niet elke keer het verleden oprakelen. En als we proberen dat niet te doen, gebeurt het toch.
Ginevra schreef op 16-07-2023 om 13:33:
Ik heb zowat een half mensenleven geleden in een groep gezeten, waar ik veel aan gehad heb. Met één van de leden had ik, tijdens het groepscontact, een bijzondere klik omdat we heel veel herkenning bij elkaar vonden. Het was een soort zusterschap.
Nadat we allebei uit de groep waren gegaan hebben we nog wel eens afgesproken, maar toen bleek dat op dat moment niet zo goed te werken. Het therapeutische deel was klaar, het had weinig zin dat buitenom nog eens dunnetjes over te doen.
Dank je, dat verwoord je goed.
Ik heb een lastige periode gehad met een arts met wie het niet klikte. Dat is nu klaar, ik heb nu een nieuwe arts.
En dan heb ik verder geen behoefte om verslag uit te brengen van deze nieuwe arts. Het loopt zoals het loopt en áls ik dat wil delen, kan het in die groep.
Hij is ergens rond 1990 gaan kwakkelen en het verhaal begint altijd bij 1990. Even heel lullig gezegd.
Ik bedoel eigenlijk 1985.
Ik denk dat ik in de tussentijd dingen verwerkt heb.
En dat hij het nog steeds niet verwerkt heeft en elke keer het verhaal weer vanaf het begin wil vertellen.
Wel is het zo dat hij nog bij ‘mijlpalen’ van de groep wordt uitgenodigd (feesten en partijen) en sommigen drinken nog koffie met hem maar dan bijv 2 x per jaar. Het is uiteraard niet heel strak omlijnd want je bent op een gegeven moment ook (hele) goede kennissen.
Maar ik ben geen hulplijn.
Dan denk ik dat het beter is dat contact af te breken. En dat kun je ook bij jezelf houden:"Ik voel me er beter bij om het praten over depressie en aanverwante zaken te beperken tot de loopgroep. Daar is het hokje 'depressie' en daarbuiten is mijn leven zoveel veranderd dat ik er niet meer mee bezig wil zijn. Als het je lukt om daar toch weer aan te sluiten vind ik het prima om daar contact te hebben, en anders wil ik graag ieder ons weegs gaan".
klinkt wel alsof het een vriendschap is. Iig voor karl
ik zou misschien half eerlijk zijn en zeggen dat de hardloopgroep therapeutisch werkt voor je, vooral door. ‘Vul in naar gelang’ en dat het wandelen met hem te zwaar valt. Je gunt hem een behandelaar maar je hebt het gevoel dat jij nu de behandelaar bent. Zeg dat je daar psychisch niet toe in staat ben. Sluit af met dat je hem vooral hoopt te blijven zien op de hardloopgroephighlights!
Ginevra schreef op 16-07-2023 om 16:21:
Dan denk ik dat het beter is dat contact af te breken. En dat kun je ook bij jezelf houden:"Ik voel me er beter bij om het praten over depressie en aanverwante zaken te beperken tot de loopgroep. Daar is het hokje 'depressie' en daarbuiten is mijn leven zoveel veranderd dat ik er niet meer mee bezig wil zijn. Als het je lukt om daar toch weer aan te sluiten vind ik het prima om daar contact te hebben, en anders wil ik graag ieder ons weegs gaan".
Dank je. Ik heb in het begin al aangegeven dat het wat dubbelop was voor mij om 2 ‘lotgenotendingen’ naast elkaar te hebben.
En nu merk ik vooral dat de hardloopgroep inmiddels gaat over reizen, kinderen, werk en vooral toekomst.
Eigenlijk helemaal niet zoveel meer over kwalen.
Bij Karl bestaat het leven uit ‘voor en na de depressie’ en alles wat hij vertelt wordt gelinkt aan of het voor of na de depressie was.
[oh crosspost, maar laat het staan 
]
oh ja, afkappen tijdens zijn vakantie is ook weer zo wat...
Is er al een wandeldatum geprikt na die vakantie?
Dat zou jezelf een soort deadline geven voor hoe je het dan kan verwoorden.
Dat je hem (heel eventueel want meer taak huisarts/poh) doorverwijst naar de Luisterlijn ofzo en hem voortaan alleen ziet bij de mijlpalen en verder niet. Net zo frequent als je de rest vd groep ziet. ( (of) kan hij het weten indien je anderen wel tussendoor ziet/spreekt?)
absor schreef op 16-07-2023 om 16:24:
klinkt wel alsof het een vriendschap is. Iig voor karl
ik zou misschien half eerlijk zijn en zeggen dat de hardloopgroep therapeutisch werkt voor je, vooral door. ‘Vul in naar gelang’ en dat het wandelen met hem te zwaar valt. Je gunt hem een behandelaar maar je hebt het gevoel dat jij nu de behandelaar bent. Zeg dat je daar psychisch niet toe in staat ben. Sluit af met dat je hem vooral hoopt te blijven zien op de hardloopgroephighlights!
Dank je. Het begon idd te veranderen toen hij in een gat kwam qua behandeling.
Hij zat destijds wel in een lastig parket dat hij enerzijds graag in de hardloopgroep wilde blijven, anderzijds die baan wilde. Maar misschien kan hij een lotgenotengroep op avond gaan doen ergens.
Hij kan iig niet de medicatie via de huisarts laten lopen en de rest van de behandeling bij mij 
Vf_Watervrouw schreef op 16-07-2023 om 16:37:
[oh crosspost, maar laat het staan
oh ja, afkappen tijdens zijn vakantie is ook weer zo wat...
Is er al een wandeldatum geprikt na die vakantie?
Dat zou jezelf een soort deadline geven voor hoe je het dan kan verwoorden.
Dat je hem (heel eventueel want meer taak huisarts/poh) doorverwijst naar de Luisterlijn ofzo en hem voortaan alleen ziet bij de mijlpalen en verder niet. Net zo frequent als je de rest vd groep ziet. ( (of) kan hij het weten indien je anderen wel tussendoor ziet/spreekt?)
Dank je Watervrouw. Bij mijn eigen behandeling zit een ggz-hulplijn die je 24 uur per dag kunt bellen. In praktijk doe je dat misschien 3 x per jaar als een vriendin kanker blijkt te hebben of je opa overlijdt, in ieder geval ik bel ze niet dagelijks maar het kan.
Zoiets zou voor hem ook fijn zijn of idd zo’n ander nummer.
Goed punt van een datum. Want hij appt idd voor een datum, maar in hetzelfde appje zoveel ziek en zeer en ellende, dat ik liever even niet afspreek. Sowieso ga ik meer werken en kan dan eigenlijk niet meer op doordeweekse middagen, dat is geen smoes.
T is ook iets van de oude generatie denk ik, even bijpraten over zieke buren en kennissen en operaties en begrafenissen. Karl zelf is niet zo heel oud maar hij gaat veel om met ouderen.
dubbel
aanvullende. als hij behoefte heeft aan een luisterend oor gewoon, iemand die dat wel en beter aan kan dan jij, zeg dan dat hij ook altijd terecht kan bij bijv sensoor. Heet tegenwoordig de luisterlijn
https://deluisterlijn.nl/.
Kan hij bijv maandelijks bellen en ook telkens opnieuw je zelfde verhaal doen
Overigens, ik liep een oud-lotgenote tegen het lijf. Zo ongeveer letterlijk, op de trap.
Zij heeft kort in de loopgroep gezeten en ging toen weer aan het werk. Nu blijkt dat we heel veel dezelfde interesses hebben en ik ga eens mee naar haar hobby. Zo zie je, het hoeft niet altijd over vroeger te gaan.
Het contrast werd opeens duidelijk.
absor schreef op 16-07-2023 om 17:35:
aanvullende. als hij behoefte heeft aan een luisterend oor gewoon, iemand die dat wel en beter aan kan dan jij, zeg dan dat hij ook altijd terecht kan bij bijv sensoor. Heet tegenwoordig de luisterlijn
https://deluisterlijn.nl/.
Kan hij bijv maandelijks bellen en ook telkens opnieuw je zelfde verhaal doen
Thanks!
Ik ga het hem laten weten. Ik heb al eens aangeboden mee te kijken voor meer passende hulp maar hij vond dat hij prima hulp had.
Het is voor hem wel fijn, als ik niet meer bereikbaar ben, dat hij zo’n lijn kan bellen.