Burnout
Ik ben vast niet de enige die een burnout heeft (gehad) en zo af en toe even wil klagen over hoe vervelend dat is etc. Maar ik denk dat het ook kan helpen om zo af en toe wat tips en tricks uit te wisselen.
Hier gaat het zo zo. Ik ben inmiddels aan het wachten op mijn keuring voor de WIA gezien ik bijna 2 jaar ziek ben en het er niet naar uitziet dat ik binnen 2 maanden weer werk.
Prive weer het een en ander gebeurd waardoor er extra stress bijgekomen is en wat nog wel even duurt dus dat is ook niet bevoordelijk.
Wel ben ik bezig met een werk fit traject om te onderzoeken wat ik kan en wil. En wat ik aan kan.
Hier ook in afwachting op de WIA keuring.
Krijg nu een voorschot aangezien het UWV hier maanden achterloopt met keuren.
Het gaat wat beter met me. Toch kan het zo gebeuren dat ik weer een paar dagen een terugval heb, maar ik weet nu ook dat dat maar tijdelijk is en ik kan er beter mee om gaan.
Ben nog wel warrig en kan niet meer zo goed tegen te veel prikkels. Ik ben ben bang dat dat wel zo blijft.
Ik begin inmiddels weer wat dingen te onthouden en interesse te krijgen om nieuwe dingen weer te leren, maar merk wel dat het snel te veel is. Het helpt wel dat ik andere medicatie heb voor mijn ADHD waardoor ik de prikkels in ieder geval wat beter kan hebben.
Maar ik blijf wel het gevoel houden dat ik nooit meer ga worden zoals ik was. En dat is maar goed ook natuurlijk want anders blijf ik dezelfde valkuilen houden.
Het zou voor mij al een hele winst zijn als ik het red om een avond met andere door te brengen (behalve partner en kind) en niet daarna nog een dag kapot te zijn. Dat zou zo fijn zijn!
Op zich gaat het wel met mij. Zit in de ww en bezig met werk, was ergens op proef en dat was wel lekker, weer bezig zijn. Helaas gaat dat toch niet door, domper en op zoek naar wat anders.
Wat wel triggert is dat er nu thuis heel veel onrust is. Ex sloeg dochter en ze gaat nu niet meer naar hem toe. Dus veel instanties, afspraken, rechtbank en dat kost weer heel veel energie. Naast dat ex heel lelijk is tegen mij.
Hoop dat ik het volhoud. Ik koester de ww maar even.
Duurt toch lang allemaal als ik ook jullie verhalen lees.
Evaluna schreef op 16-03-2023 om 14:27:
Op zich gaat het wel met mij. Zit in de ww en bezig met werk, was ergens op proef en dat was wel lekker, weer bezig zijn. Helaas gaat dat toch niet door, domper en op zoek naar wat anders.
Wat wel triggert is dat er nu thuis heel veel onrust is. Ex sloeg dochter en ze gaat nu niet meer naar hem toe. Dus veel instanties, afspraken, rechtbank en dat kost weer heel veel energie. Naast dat ex heel lelijk is tegen mij.
Hoop dat ik het volhoud. Ik koester de ww maar even.
Ik ben heel blij dat ik destijds gekozen heb voor ziek uit dienst ipv hersteld en dus recht op ww. Ben nu inmiddels ruim een jaar verder en door alle stress die ik de afgelopen tijd gehad heb weer een enorme terugval gehad. Helpt ook niet mee dat ik een flinke onsteking in mn mond gekregen heb in de tussentijd wat er ook nog eens voor zorgt dat ik super moe ben. Aka, ik kan nog helemaal niet zoveel hebben als ik eigenlijk denk en wil.
Je kan vanuit de ww ook naar de ziektewet als dat nodig is he? Want als werken echt niet lukt omdat je het niet red is WW niet de juiste uitkering volgens mij gezien er wel altijd druk blijft liggen op soliciteren en moeten werken. En gezien de situatie die je schetst kan ik me zomaar voorstellen dat dat eigenlijk teveel druk is.
Ik heb er over gedacht inderdaad, maar wanneer gaat het niet??? En weet jij iets hoe dat traject dan loopt? Dan krijg je een keuring? Op zich weinig te verliezen natuurlijk
De poh had het ook over een training, maar ik red het niet om nog een avond in de week weg te zijn. Full time de kids en heb al een avond ter ontspanning dat mijn vader komt oppassen.
Evaluna schreef op 20-03-2023 om 11:29:
Ik heb er over gedacht inderdaad, maar wanneer gaat het niet??? En weet jij iets hoe dat traject dan loopt? Dan krijg je een keuring? Op zich weinig te verliezen natuurlijk
De poh had het ook over een training, maar ik red het niet om nog een avond in de week weg te zijn. Full time de kids en heb al een avond ter ontspanning dat mijn vader komt oppassen.
Ik weet niet zeker hoe dat traject dan loopt. Ik ben dus ziek uit dienst gegaan. Normaal krijg je in ieder geval na 1 jaar ziek zijn een keuring om te kijken wat je nog kan en na 2 jaar dus een keuring voor wel of geen WIA vorm. Hoe het zit vanuit de ww en ziek worden weet ik dus niet. Maar het UWV geeft daar wel iets over aan: https://www.uwv.nl/particulieren/ziek/ziek-zonder-werkgever/ik-ben-net-ziek/detail/ik-heb-een-ww-uitkering-gehad-en-ben-ziek
De training die ik gedaan heb was overdag tijdens schooltijden. Wellicht is er bij jou in de buurt ook een optie voor overdag? Ik snap namelijk heel erg goed dat nog een avond energie gebruiken die je niet hebt echt niet gaat.
En dat is dan direct een mooi bruggetje voor wanneer het niet meer gaat. Voor mij was de grens dat ik door had dat ik niks meer kon. Maar waar voor jou de grens ligt kun jij alleen zelf aanvoelen en helaas kom je daar pas achter nadat je er ver voorbij bent over het algemeen. Maar als ik alles bij elkaar pak wat er gebeurd is vind ik het niet gek als het echt even niet meer gaat. Zeker door het gebruik van alle energie voor het gevecht voor je dochter.
Inmiddels is mijn grens iets duidelijker voor mij maar er hoeft dus niet heel veel te gebeuren en ik ben weer bijna terug bij af. Ik slaap welliswaar niet vaak meer overdag (behalve de afgelopen weken dankzij pijn en pijnstillers) maar toen mijn partner vorige week op zakenreis was kon ik helemaal niks voor elkaar krijgen. Zelfs koken lukte toen niet. En daar heb ik me voor die paar dagen maar even bij neergelegd. Inmiddels gaat het weer een beetje beter, maar ben nog lang niet terug op het punt waar ik 2 maanden geleden was.
Dat vind ik zelf het meest kutte. Dat je de ene dag denkt dat je er weer bent en vervolgens weer keihard onderuit gaat.
Bewaak je grenzen. Heel lastig.
Wat ik ook lastig vind is dat de keuring zo lang op zich laat wachten.
Als ik voor minder dan 35% ziek ben, dan kom ik in de WW. Of eigenlijk, dan loopt mijn WW nu al. Ik weet dus niet waar ik aan toe ben.
Die onzekerheid inderdaad, dat is ook niet iets wat ik erbij wil hebben. Ik heb even gekeken, heb nog 6 maanden ww. Meld ik me ziek, dan zit ik sowieso nog 3 maanden in de ww. Dat loopt blijkbaar gewoon door zonder sollicitatie verplichtingen als je dat niet kan. Daarna ziektewet.
Het klinkt als nog meer gedoe.
Ik ben nu ergens op proef, een paar uurtjes in de week. Lekker om uit huis te zijn, maar het lijkt erop dat het geen toekomst heeft. Ben er wel klaar mee eigenlijk. Zou vandaag gesprek hebben, maar ze hebben geen tijd.
Verder werkt een kennisje onder schooltijd als huishoudelijke hulp bij mensen thuis. Ze gaat voor me vragen of ze nog mensen nodig hebben. Een organisatie die goed met je mee denkt is haar ervaring, ze is daar zelf ook vanuit een burnout gekomen. Dat lijkt me wel wat.
Het UWV is ook weer iemand die je beoordeelt en eisen stelt. Net als integreren. Dat kost ook energie, terwijl werken me meestal wel goed af gaat, als ik de energie maar heb.
Ik heb al genoeg mensen die me beoordelen (gezinsvoogden/ rechtbank) door me ziek te melden kom ik onder nog een vergrootglas te liggen en daar ben ik een beetje huiverig voor.
Ik vind het ook zeer irritant dat de keuring zo lang op zich laat wachten. En eigenlijk moet ik zelfs de eerste keuring van 1 jaar ziek zijn nog krijgen... Maar die hebben ze maar overgeslagen voor het gemak.
Waar ik vooral tegen op zie is dat iemand dus doodleuk kan zeggen dat ik wel kan werken terwijl ik op een goede dag inderdaad best wat kan doen, maar op slechtere dagen echt eens stuk minder tot niets.
Evaluna schreef op 20-03-2023 om 11:29:
Ik heb er over gedacht inderdaad, maar wanneer gaat het niet??? En weet jij iets hoe dat traject dan loopt? Dan krijg je een keuring? Op zich weinig te verliezen natuurlijk
De poh had het ook over een training, maar ik red het niet om nog een avond in de week weg te zijn. Full time de kids en heb al een avond ter ontspanning dat mijn vader komt oppassen.
Ben je lid van een vakbond, want zij kunnen je ook ondersteunen in dit traject. Niet alleen als je werkt, maar ook in de WW zijn ze er voor je.
Jammer dat dat dan zo loopt Evaluna. Het kost waarschijnlijk al energie om ergens proef mee te draaien en dan gaan ze er zo mee om.
Hopen dat die andere organisatie werk voor je heeft onder schooltijd.
Ellori, wat raar dat jij na 1 jaar geen evaluatie hebt gehad. Bij mij is er toen een FML opgesteld en heb ik een gesprek gehad met iemand over mijn belastbaarheid. Vanuit de Wet verbetering poortwachter moet de werkgever dit ook doen.
Loopt jouw WIA aanvraag al? Ben je twee jaar ziek? Ik werd nl getipt dat je het UWV ook in gebreke kunt stellen wanneer ze te laat beslissen. Ik heb hier behoorlijk wat geld voor gekregen trouwens. Is ook niet normaal meer anders. Wij moeten maar solliciteren en aan alle plichten voldoen. En zij komen er anders mooi mee weg.
Wat heftig om te lezen. Dikke knuffel allemaal. Ik hoop dat jullie snel wat vinden waar jullie gelukkig van worden en daar energie van krijgen!!
Ik werk 40 uur weer, een vrij stressvolle baan. Maar lijkt goed te gaan. Ik vind het iig heel erg leuk. Ik heb wel het geluk dat ik in de detachering werk en niet meer hoef te doen wat ik deed en met totaal andere mensen.
Ben nu aan het proberen mn sociale leven opnieuw op te pakken. Gister mn eerste afspraak in 2 jaar gemaakt. Om bij mensen langs te gaan. Ik ben heel benieuwd. Ik vind dat het meest lastige. Kunnen jullie je sociale leven nog in gang houden of is dat ook vrij stil?
Malloczero schreef op 07-04-2023 om 09:36:
Wat heftig om te lezen. Dikke knuffel allemaal. Ik hoop dat jullie snel wat vinden waar jullie gelukkig van worden en daar energie van krijgen!!
Ik werk 40 uur weer, een vrij stressvolle baan. Maar lijkt goed te gaan. Ik vind het iig heel erg leuk. Ik heb wel het geluk dat ik in de detachering werk en niet meer hoef te doen wat ik deed en met totaal andere mensen.
Ben nu aan het proberen mn sociale leven opnieuw op te pakken. Gister mn eerste afspraak in 2 jaar gemaakt. Om bij mensen langs te gaan. Ik ben heel benieuwd. Ik vind dat het meest lastige. Kunnen jullie je sociale leven nog in gang houden of is dat ook vrij stil?
Wat lekker dat je weer aan het werk bent!
Ik herken heel goed wat je zegt mbt afspreken met andere mensen. Ik vind dat trouwens belangrijker dan werken. Ik wil eerst weer normaal een paar uur met anderen kunnen doorbrengen voordat ik weer volledig aan het werk ga.
Wel plan in de afspraken zo in dat ik over het algemeen 1 dag wel en 1 dag niets heb. Ook met fysio en sportschool enzo. Lukt niet altijd, maar dan zorg ik er voor dat ik nog even ga liggen tussendoor zodat ik wel rust pak.