Autisme

Dat was bij mij ook zo toen ik in 2003 mijn diagnose kreeg.
En daar ben ik blij om, want mijn toenmalige behandelaren (ik zat in deeltijd behandeling 2 dagen in de week) waren er van overtuigd dat er geen sprake kon zijn van autisme. Het was dat mijn groepsgenoten het wel zagen, daarom ben ik toen toch getest. De autismespecialist van de ggz vond het dan weer overduidelijk, waardoor ik een diagnose asperger kreeg.
Twee jaar geleden ben ik na veel ronddwalen binnen de ggz en telkens weer vastlopen eindelijk doorverwezen naar een speciaal autismeteam. Daar is de diagnose opnieuw bevestigd.

Valdemar, ik kan me jouw verwarring en je redenatie heel goed voorstellen. Voor mij worstel ik een beetje met hetzelfde, maar dan omgekeerd.
Recent is duidelijk geworden dat ik ook hoogbegaafd ben en er sprake is van vroegkinderlijk trauma. Die combinatie zou ook een verklaring kunnen zijn voor dingen die nu vanuit mijn autisme verklaard worden.
En in mijn geval zou ik dat ergens juist fijn vinden. Omdat ik dus juist helemaal niet blij wordt van het idee dat de dingen waar ik mee worstel niet beter worden. Ik zie liever dat ik er potentieel wel wat aan kan doen.
Het scheelt daarbij denk ik, dat ik ook nu al last heb van het feit dat ik mezelf mislukt vind en ook nu al vind dat ik mislukt ben omdat zoveel dingen me niet lukken. Daarbij maakt het voor mij niet uit of dat vanuit mijn autisme komt of niet.
Maar ik kan me heel goed voorstellen (en het lijkt me ook veel gezonder) dat dat voor anderen wel het verschil maakt. En dan lijkt de twijfel aan je diagnose me inderdaad helemaal niet fijn.

mijn eerste psych waar ik tijdens mijn burn-out/depressie terecht kwam kon geen diagnoses stellen. Ik moest toen wel naar een andere praktijk. Hier heeft een gespecialiseerde psycholoog de diagnose gesteld en nu loop ik daar nog bij de gewone psycholoog. Het is hier nog allemaal vers en ik heb zelf het idee dat er nog meer uit te halen is. 
Ze doen helaas hier alleen kortdurende behandeling. Nu weer bij een andere organisatie ingeschreven voor langdurige behandeling. Helaas met lange wachttijd. 

Solomio schreef op 13-07-2021 om 22:18:

[..]

Maar dat onderscheid maak jij. Het lijkt alsof je met de diagnose autisme aanneemt dat bepaalde dingen je nooit gaan lukken en met de diagnose persoonlijkheidsstoornis zou je blijkbaar moeten kunnen genezen?

Is je dat zo uitgelegd? Want zo zit het niet, maar zo wordt het door 'leken' vaak wel gezien.

Ze zeiden vrij letterlijk dat mijn vooruitzichten nu beter lagen dan bij ass omdat men daarbij spreekt van een aangeboren afwijking, terwijl ik nu grote stappen zou kunnen zetten mits therapie en hard werken aan mijn kant. 
Gevoelsmatig komt het dan over dat de verantwoordelijkheid volledig bij mezelf ligt en dat ik maar goed genoeg mijn best moet doen. 

(Maar misschien maak ik dat er nu weer zelf van  )

Valdemar schreef op 14-07-2021 om 08:20:

[..]

Ze zeiden vrij letterlijk dat mijn vooruitzichten nu beter lagen dan bij ass omdat men daarbij spreekt van een aangeboren afwijking, terwijl ik nu grote stappen zou kunnen zetten mits therapie en hard werken aan mijn kant.
Gevoelsmatig komt het dan over dat de verantwoordelijkheid volledig bij mezelf ligt en dat ik maar goed genoeg mijn best moet doen.

(Maar misschien maak ik dat er nu weer zelf van )

De verantwoordelijkheid ligt sowieso bij jezelf, maar het idee lijkt idd dat je er bij ASS 'niks aan kunt doen' en bij een persoonlijkheidsstoornis wel. 

Wat mij betreft is dat echt een misvatting, zeker omdat helemaal niet objectief is vast te stellen wat de oorzaak van je problemen is. 

Maar anderzijds kan het dus ook positief zijn, als je zelf het idee hebt dat dingen vastliggen, want ASS, en je nu mss nog het idee krijgt dat je situatie kan verbeteren. 

Solomio schreef op 14-07-2021 om 12:02:

[..]

...

Maar anderzijds kan het dus ook positief zijn, als je zelf het idee hebt dat dingen vastliggen, want ASS, en je nu mss nog het idee krijgt dat je situatie kan verbeteren.

Dat besef ik ook, ben gewoon een beetje kwaad omdat ik er net vrede mee had dat niet alle dingen meer mogelijk zouden zijn en ze nu eigenlijk stellen dat het wel mogelijk is als ik maar hard genoeg mijn best doe.
Het hielp ook niet dat de psychiater bij dat gesprek stelde dat ass noch een persoonlijkheidsstoornis reden waren om niet te werken, terwijl ik me al schuldig genoeg voel omdat ik momenteel niet werk. 

Enfin, genoeg over mezelf en hoi Biobitch, lang niet gezien. 

Valdemar schreef op 14-07-2021 om 12:14:

[..]

Dat besef ik ook, ben gewoon een beetje kwaad omdat ik er net vrede mee had dat niet alle dingen meer mogelijk zouden zijn en ze nu eigenlijk stellen dat het wel mogelijk is als ik maar hard genoeg mijn best doe.
Het hielp ook niet dat de psychiater bij dat gesprek stelde dat ass noch een persoonlijkheidsstoornis reden waren om niet te werken, terwijl ik me al schuldig genoeg voel omdat ik momenteel niet werk.

Enfin, genoeg over mezelf en hoi Biobitch, lang niet gezien.

Ow, ik zou razend zijn hoor, dus ik snap je wel. 

Die psych zou ik deaudslaan, maar dat mag geloof ik niet. 

Valdemar schreef op 14-07-2021 om 14:36:

[..]

Sarcasme?

Nee, geen sarcasme, maar wel frustratie over hoe verkeerd die DSM gebruikt wordt.

Solomio schreef op 14-07-2021 om 12:02:

[..]

De verantwoordelijkheid ligt sowieso bij jezelf, maar het idee lijkt idd dat je er bij ASS 'niks aan kunt doen' en bij een persoonlijkheidsstoornis wel.

Interessante opvatting en zeker niet mijn ervaring. Dit zal vast bij bepaalde mensen wel het geval zijn maar ik ken ook mensen met ASS die zoveel groei hebben doorgemaakt dat de stoornis bijna niet meer merkbaar was (uiteraard mede door de manier waarop zij hun leven hebben ingericht), en ik ken mensen met een persoonlijkheidsstoornis die niet in staat bleken hun leven te veranderen en iets aan hun problemen te doen. Ik denk dat ondanks de stoornis groei en verandering altijd mogelijk is. En misschien is niet altijd alles mogelijk voor jou maar geldt dat niet voor ieder mens. Of je nou een stoornis hebt of niet je kan niet overal goed in zijn, niet alles doen, niet alles leren en niet alles bereiken wat je wellicht zou willen. Dat hoeft ook niet als je je leven maar kan inrichten op een manier die bij jou past, waar jij vrede mee hebt en waar jij gelukkig van kan worden. Accepteren dat je niet alles kan of overal goed in bent is hier onderdeel van denk ik.

 Ik lees/schrijf ook weer mee. En Solo, fijn je hier ook te lezen.

 Sinds de diagnose ASS vorig jaar vallen meer puzzelstukjes op zijn plaats. Ik heb ook de leerstoornis NLD en nog een paar andere diagnoses.

Biscuitje schreef op 14-07-2021 om 15:53:

[..]

Interessante opvatting en zeker niet mijn ervaring. Dit zal vast bij bepaalde mensen wel het geval zijn maar ik ken ook mensen met ASS die zoveel groei hebben doorgemaakt dat de stoornis bijna niet meer merkbaar was (uiteraard mede door de manier waarop zij hun leven hebben ingericht), en ik ken mensen met een persoonlijkheidsstoornis die niet in staat bleken hun leven te veranderen en iets aan hun problemen te doen. Ik denk dat ondanks de stoornis groei en verandering altijd mogelijk is. En misschien is niet altijd alles mogelijk voor jou maar geldt dat niet voor ieder mens. Of je nou een stoornis hebt of niet je kan niet overal goed in zijn, niet alles doen, niet alles leren en niet alles bereiken wat je wellicht zou willen. Dat hoeft ook niet als je je leven maar kan inrichten op een manier die bij jou past, waar jij vrede mee hebt en waar jij gelukkig van kan worden. Accepteren dat je niet alles kan of overal goed in bent is hier onderdeel van denk ik.

Je reageert op een post van mij, maar die post was weer een reactie op een post van Valdemar. Mijn mening is juist dat of je er wel of niet iets aan kunt doen eigenlijk losstaat van welke diagnose dan ook. 

Ik lees en schrijf graag mee. 

Jaren geleden de diagnose bipolair gekregen maar ruim een jaar geleden sprak mijn psychiater uit dat hij ook autistische kenmerken zag. 

Het lastige met deze arts vind ik wel dat hij altijd van de hak op de tak springt. Qua autisme zei hij wel dat het zich bij vrouwen anders uit dan bij mannen en dat hij me aanraadde om er wat over te lezen. Ik heb geprobeerd mij aan te melden bij een forum voor vrouwen met autisme maar kreeg een heel bot bericht terug dat dat alleen mag als autisme officieel vastgesteld is. Vermoeden uitgesproken door een psychiater was niet genoeg. 

Ik vind het nog steeds wel vervelend dat mijn arts het zo tussen neus en lippen liet vallen en weer door ging met wat anders. Want ik vind het nogal wat. 

Wat ik in ieder geval herken, is dat ik erg overprikkeld kan raken van situaties. Dat zit ook in de familie. Als mijn ouders op zaterdag een verjaardag hebben, moeten ze op zondag (beiden) bijkomen. 

Overigens is er nu ook nog PTSS dus het wordt een soort meerkeuze-dingetje  In ieder geval hoop ik door hier te lezen en te schrijven dat het voor mezelf wat duidelijker wordt.