Autisme
Toen bij mij een paar jaar geleden (op mijn 48e) een diagnose autisme/asperger werd vastgesteld, vielen er voor mij heel veel puzzelstukjes op z'n plaats. Op viva ben ik toen mee gaan schrijven in het autismetopic. Hopelijk kunnen we er hier weer een mooi topic van maken.
Origina schreef op 11-07-2021 om 14:03:
Aan de andere kant herken ik ook weer dingen heel erg zoals bijvoorbeeld het wel zien van huishoudelijke taken, maar ze vervolgens niet kunnen uitvoeren (ook al weet ik best hoe dat moet).
Hier heb ik ook last van.
Ja echt schijt irritant vind ik dat. Vooral omdat ik mezelf daarin niet snap en het me ook echt in de weg zit. Ik leef namelijk echt fijner in een schoon en opgeruimd huis, maar het lukt me dus vaak niet om dat voor elkaar te krijgen.
Dit lijkt sprekend op het vivaforum. It's me! TVP
Huishouden is 1 van de dingen die ik heb opgegeven... te veel stress. Ik zie ook wel wat er moet gebeuren, maar het doen is een heel ander verhaal.
Voor de administratie: in 2008 hulp gaan zoeken omdat ik bang was alles wat ik had bereikt te verpesten. In 2011 uiteindelijk de diagnose klassiek autisme gekregen (op m'n 30e).
Zoon heeft een paar jaar terug ook de diagnose ASS gekregen nadat het op school helemaal uit de hand begon te lopen.
Momenteel loopt het allemaal redelijk ok. Alleen is thuiswerken echt mijn ding niet en zijn die wisselende corona maatregelen ook niet bevorderlijk voor mijn gemoedsrust.
Ik kreeg drie jaar geleden de diagnose autisme, op mijn 50ste. Ik ging voor mindfullness naar de psycholoog, omdat mijn hoofd overvol zat en die gooide er meteen maar een test tegenaan. Hoppa, ik scoorde flink hoog. (wat ik begreep ook richting asperger, maar die diagnose kon niet meer) Niet heel onverwacht, want dochter is ook autistisch en man had een jaar daarvoor de diasnose ADD/ASS binnen geharkt, dus het past wel in het gezin. 
Ook voor mij vielen er heel veel puzzelstukjes op nun plek en ik had het gevoel dat ik mijn hele leven moest herzien. Beetje jammer dat de omgeving daar wat meer moeite mee had. 
Nu, een paar jaar later is het wat het is. Ik loop nog wel tegen dingen aan en dan voornamelijk de sociale dingen, maar ik heb mezelf in een structuur gegoten (ben mantelzorger voor mijn dochter die die duidelijkheid heel erg nodig heeft) en dat werkt goed. Helaas werkt de ADD van mijn man niet helemaal mee, haha.
Zo op een nieuw forum leek het me wel lekker om eens mee te gaan kletsen.
redbulletje schreef op 09-07-2021 om 14:36:
[..]
Ja natuurlijk mag je meeschrijven. Lijkt me erg vervelend als je diagnose veranderd wordt, zeker als je jezelf altijd herkend hebt in je ASS diagnose.
Ik merk dat ik het vrij lastig vind dat die eerste diagnose nu in twijfel wordt getrokken en mij een therapeutisch traject wordt aangeboden, terwijl ik ruim tien jaar redelijk goed functioneerde zonder psychologen of psychiaters gewoon door te handelen naar de diagnose ASS.
Voelt alsof ik terug word meegesleurd in dat psychologisch moeras waarbij de experts zelf amper weten wat er precies scheelt en wat de juiste behandeling is.
Kun je niet terug terecht bij de psych die jouw ass diagnose hebben gesteld?
Ik moest na 2 jaar bij mentaal beter weg maar de nieuwe psychiater en - loog bevestigden gelukkig zowel mijn ass als dystyme. Had me echt geen raad geweten als ze dat in twijfel hadden getrokken.
Valdemar schreef op 13-07-2021 om 13:09:
[..]
Ik merk dat ik het vrij lastig vind dat die eerste diagnose nu in twijfel wordt getrokken en mij een therapeutisch traject wordt aangeboden, terwijl ik ruim tien jaar redelijk goed functioneerde zonder psychologen of psychiaters gewoon door te handelen naar de diagnose ASS.
Voelt alsof ik terug word meegesleurd in dat psychologisch moeras waarbij de experts zelf amper weten wat er precies scheelt en wat de juiste behandeling is.
De ellende met alle psychische en psychiatrische diagnoses is dat het niet zwart wit is. Er is geen bloedtest of zo die onomstotelijk aantoont wat het is. En afhankelijk van de fase in je leven, of de interpretatie van je behandelaar, krijg je wel of niet genoeg "vinkjes" om een bepaalde diagnose te rechtvaardigen.
Zo heeft bij mij een diagnose heel lang geduurd omdat ik enorm compenseerde door observatie en kopiëren van gedrag van anderen. Zo op het oog leek ik normaal te functioneren. Alleen had niemand door hoe ongelooflijk veel energie dat mij kostte - ikzelf ook niet, ik wist niet beter, deed het immers mijn hele leven al zo. Totdat een collega vertelde over haar autistische zoon. En toen viel het kwartje.
redbulletje schreef op 13-07-2021 om 13:17:
Kun je niet terug terecht bij de psych die jouw ass diagnose hebben gesteld?
Ik moest na 2 jaar bij mentaal beter weg maar de nieuwe psychiater en - loog bevestigden gelukkig zowel mijn ass als dystyme. Had me echt geen raad geweten als ze dat in twijfel hadden getrokken.
Dat is wat ik idd ga doen eenmaal zij het verslag heeft gekregen van het recente onderzoek. Heb zelf ook dit verslag opgevraagt zodat ik kan zien waaruit zij hun conclusies trekken.
Coreopsis schreef op 13-07-2021 om 13:23:
[..]
De ellende met alle psychische en psychiatrische diagnoses is dat het niet zwart wit is. Er is geen bloedtest of zo die onomstotelijk aantoont wat het is. En afhankelijk van de fase in je leven, of de interpretatie van je behandelaar, krijg je wel of niet genoeg "vinkjes" om een bepaalde diagnose te rechtvaardigen.
Dit. Frustrerend, maar zo werkt het wel.
Overigens werkt het twee kanten op: ook mensen die eerst een diagnose krijgen die minder passend is hebben destijds niet per se een verkeerde diagnose gekregen.
De meeste klachten passen bij meerdere diagnoses en het hangt af van welke klachten op dat moment het meeste last geven én van de hobby van de onderzoeker (zo heeft een psychiater dat eens letterlijk tegen mij gezegd) welke diagnose je krijgt.
Voor een behandeling hoeft het niet meteen een probleem te zijn, zolang ze kunnen blijven kijken naar wat JIJ nodig hebt, los van de exacte diagnose.
lastig inderdaad hoor, die trajecten van diagnose en dan mogelijk toch weer andere diagnoses of andere behandelingen. Het is natuurlijk ook geen exacte wetenschap en dat maakt het denk ik lasitger.
Mag ik even wat van me afschrijven?
IK merk dat ik enorme frustratie voel omdat er een fout is gemaakt op mijn werk in mijn persoonlijke gegevens en ik probeer het uit te leggen maar niemand begrijpt mij. En ik weet eigenlijk wel zeker dat ik gelijk heb.
dus weer een mail erachter, met weer een uitleg... maar of het ovekromt.
En dan denk ik echt: ben ik nou zo raar? Waarom begrijpt niemand mij?
grrrr......
herkennen jullie dit?
Solomio schreef op 13-07-2021 om 13:42:
[..]
...
De meeste klachten passen bij meerdere diagnoses en het hangt af van welke klachten op dat moment het meeste last geven én van de hobby van de onderzoeker (zo heeft een psychiater dat eens letterlijk tegen mij gezegd) welke diagnose je krijgt.
Voor een behandeling hoeft het niet meteen een probleem te zijn, zolang ze kunnen blijven kijken naar wat JIJ nodig hebt, los van de exacte diagnose.
Sorry, Solomio maar ik bekijk het toch even anders.
Voordien had ik een diagnose waarin ik me perfect herkende en waarbij ik kon accepteren dat bepaalde handelingen altijd moeilijk zouden zijn of simpelweg buiten mijn bereik zouden liggen.
Nu lijkt het alsof ze stellen dat ik een ziekte heb waarvoor zij de remedie hebben. Dat ik door middel van therapie mij plotsklaps beter ga voelen en zal gedragen als een normaal mens. Waarbij het falen daarin toegeschreven zal worden aan mij. Voor mij is dit nogal vreemd, want ik kan me geen leeftijdsperiode voorstellen waarin ik paste binnen de groep.
Ik was 28 toen bij mij ASS werd gediagnosticeerd. Nu ben ik bijna 48.
Als kind tegen veel problemen aangelopen en tijdens de puberteit nog veel meer. Totdat ik iets heel heftigs en traumatisch meemaakte en bij de psychiater belandde.
Vooralsnog lees ik mee in dit topic, wellicht schrijf ik later weer mee. 
Toen mijn vorige spych voor mij een autismeonderzoek aanvroeg is dat geheel bij een andere psych van hun praktijk gedaan in combinatie met de daarbij aangesloten psychiater. Denk om te voorkomen dat je behandelaar tunnelvisie kan hebben.
redbulletje schreef op 13-07-2021 om 14:18:
Toen mijn vorige spych voor mij een autismeonderzoek aanvroeg is dat geheel bij een andere psych van hun praktijk gedaan in combinatie met de daarbij aangesloten psychiater. Denk om te voorkomen dat je behandelaar tunnelvisie kan hebben.
Dit gebeurde bij mij ook, totaal andere psych die het onderzoek afnam.