AD(H)D gaat niet over
https://www.welingelichtekringen.nl/wetenschap/3028610/kind-met-adhd-wordt-volwassene-met-adhd.html
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, gaat AD(H)D volgens het in dit artikel aangehaalde onderzoek dus niet over. En het zit in de genen. Geen ‘ontwikkelingsstoornis’ dus? Het verbaast mij niks. Ik ben wel benieuwd of dit inzicht invloed gaat hebben op de beeldvorming en aanpak.
Nee schreef op 06-10-2021 om 14:14:
[..]
Da’s altijd de pech hè. Mensen die het al makkelijk hadden met hun goede, burgerlijke, aangepaste genen, die krijgen ook nog eens makkelijke kinderen met even goede genen. En wij die al belast zijn met de chaos van “ontwikkelingsgestoord” zijn, krijgen de moeilijkste kinderen. Dubbel de chaos in één huishouden.
Het kan ook goed gaan hoor, hier hebben we een ADD-er met een dyslect gekruist. Het product is zeer gestructureerd, is werkelijk nooit wat kwijt, nooit te laat en heeft gewoon ruim op tijd opdrachten af, maar heeft dan weer moeite met automatiseren van rijtjes.
Echt ik kan me soms gewoon ergeren aan mijn eigen kind als ik, natuurlijk net te laat, kom aan racen van mijn werk en hij klaar staat met mijn tas met verse thee, een snack, mijn boek, lampje, telefoon en oortjes en de autosleutel.
Brabeau schreef op 05-10-2021 om 22:33:
"In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht"
Ik heb altijd al gedacht dat je het levenslang hebt of bent en dacht dat iedereen dat dacht/wist 😲 ik dacht dat dit een soort van algemene kennis is.
Idem
Al zal in de loop van de tijd de medicatie zodanig afgesteld zijn zodat het minder opvallend aanwezig is, denk ik.
LaFleurNoire schreef op 06-10-2021 om 15:11:
Maar juist al die behandeltrajecten voor kinderen met een ontwikkelingsstoornis zijn er ook op gericht dat ze later mee kunnen draaien in die maatschappij, om te voorkomen dat ze thuis op de bank komen te zitten als volwassene, of in een rottig baantje ver onder niveau moeten vegeteren. In dat licht bezien snap ik heel goed dat de nadruk ligt op de toekomstige volwassenen.
En nee, dat zal heus niet voor elk kind een oplossing zijn en niet elk kind met een stoornis zal zich later goed kunnen handhaven in de maatschappij, maar als je niets doet is dat aantal nog veel groter.Mijn zoon is een prima voorbeeld van een kind waarbij hulpverleners het somber inzagen wat betreft zijn ontwikkeling en toekomst, maar waarbij de geboden en gekregen hulp vreselijk goed heeft uitgepakt.
Overigens komen er wel zeker steeds meer bedrijven die graag met bijvoorbeeld mensen met autisme in zee gaan. ASML en Philips zijn daar voorbeelden van en in Friesland zit een geheel prikkelarm bedrijf dat vrijwel alleen maar mensen met een stoornis in dienst heeft. Nu gaat dit specifiek over mensen met autisme, maar prikkelarm is uiteraard niet alleen voor mensen met autisme een uitkomst.
https://remonews.com/netherlands/sjoerd-heeft-een-prikkelarm-bedrijf-voor-mensen-met-autisme-mijn-zoon-was-de-inspiratie/
Ik denk dat ik nu snap waar onze verschillende perspectieven vandaan komen. Jouw beredenering begint bij jouw eigen zoon, die als kind al gezien is, en nu handvaten krijgt aangereikt om met zijn problematiek om te gaan. Mijn perspectief vertrekt vanuit een heel ander kader: namelijk dat veel kinderen met ADHD over het hoofd worden gezien en pas op volwassen leeftijd een diagnose krijgen, wanneer er eigenlijk al veel schade is toegedaan.
Op dit moment zijn het vooral hoogintelligente kinderen en meisjes die niet gezien worden, omdat ze hun gedrag kunnen maskeren. Het is helaas ook nog zo dat veel diagnostiek is gebaseerd op hoe specifiek jongens, met een lagere intelligentie, zich gedragen. Voor andere groepen is tot voor kort geen tot weinig aandacht geweest. Dus om tot de ideaalwereld te komen dat ondersteuning in de kindertijd begint en ze genoeg handvaten geeft om later te kunnen werken, moet er een mega omslag plaatsvinden in hoe kinderen gezien worden.
Bij bedrijven als Philips die met autisten in zee gaan krijg ik juist de kriebels. Dat is totaal eigenbelang natuurlijk. Hoogintelligente autistische mannen kunnen zulk werk vaak beter uitvoeren dan andere mensen. Dus bedrijfstechnisch is het natuurlijk een goede zet om autisten in dienst te nemen. Het is wel jammer als je autisme hebt, maar zonder talent voor informatica en techniek (eigenlijk dus het merendeel van de autisten), dan ben je niet bruikbaar. Ik heb er geen probleem mee dat zij uit eigenbelang autisten aannemen, eigenlijk is het gewoon een win-win. Het is gewoon dat het voor mij een nietszeggende situatie is, het heeft weinig te maken met meer inclusiviteit op de werkvloer.
Ysenda schreef op 06-10-2021 om 16:25:
[..]
Het kan ook goed gaan hoor, hier hebben we een ADD-er met een dyslect gekruist. Het product is zeer gestructureerd, is werkelijk nooit wat kwijt, nooit te laat en heeft gewoon ruim op tijd opdrachten af, maar heeft dan weer moeite met automatiseren van rijtjes.
Echt ik kan me soms gewoon ergeren aan mijn eigen kind als ik, natuurlijk net te laat, kom aan racen van mijn werk en hij klaar staat met mijn tas met verse thee, een snack, mijn boek, lampje, telefoon en oortjes en de autosleutel.
Haha prachtig dit. Een kruising tussen ADD en een dyslect. En het kwam goed! Ik zie het helemaal voor me haha.
Het is idd fijn dat er een goede match is voor bedrijven als Philips en de stereotype autist. Idd win-win. En die kleine aanpassingen die ze maken als bedrijf, levert zoveel profijt op, dat het peanuts is.
Maar probeer maar eens een goede werkmatch te vinden voor adhd mensen. Dat zullen veel bedrijven toch een stuk lastiger voor zich zien als verdienmodel.
Dubbbel
Nee schreef op 06-10-2021 om 16:32:
[..]
Ik denk dat ik nu snap waar onze verschillende perspectieven vandaan komen. Jouw beredenering begint bij jouw eigen zoon, die als kind al gezien is, en nu handvaten krijgt aangereikt om met zijn problematiek om te gaan. Mijn perspectief vertrekt vanuit een heel ander kader: namelijk dat veel kinderen met ADHD over het hoofd worden gezien en pas op volwassen leeftijd een diagnose krijgen, wanneer er eigenlijk al veel schade is toegedaan.
Op dit moment zijn het vooral hoogintelligente kinderen en meisjes die niet gezien worden, omdat ze hun gedrag kunnen maskeren. Het is helaas ook nog zo dat veel diagnostiek is gebaseerd op hoe specifiek jongens, met een lagere intelligentie, zich gedragen. Voor andere groepen is tot voor kort geen tot weinig aandacht geweest. Dus om tot de ideaalwereld te komen dat ondersteuning in de kindertijd begint en ze genoeg handvaten geeft om later te kunnen werken, moet er een mega omslag plaatsvinden in hoe kinderen gezien worden.
Bij bedrijven als Philips die met autisten in zee gaan krijg ik juist de kriebels. Dat is totaal eigenbelang natuurlijk. Hoogintelligente autistische mannen kunnen zulk werk vaak beter uitvoeren dan andere mensen. Dus bedrijfstechnisch is het natuurlijk een goede zet om autisten in dienst te nemen. Het is wel jammer als je autisme hebt, maar zonder talent voor informatica en techniek (eigenlijk dus het merendeel van de autisten), dan ben je niet bruikbaar. Ik heb er geen probleem mee dat zij uit eigenbelang autisten aannemen, eigenlijk is het gewoon een win-win. Het is gewoon dat het voor mij een nietszeggende situatie is, het heeft weinig te maken met meer inclusiviteit op de werkvloer.
Niet helemaal. Ik heb ook nog een dochter met een ontwikkelingsstoornis en bij haar hebben we letterlijk vanaf haar geboorte al aan de bel getrokken. Elf jaar lang hebben we tevergeefs geprobeerd om alleen maar in de hulpverlening te komen. Dus ja, ik weet ook hoe het voelt om te weten dat er iets met je kind is maar niet gehoord te worden. Toen we echter eindelijk in de molen zaten was er vlot een diagnose en behandelplan. De hulpverlening zag wel het wel degelijk, maar de mensen die ons door moesten verwijzen niet.
En wat die werkgevers betreft, ik heb niet de illusie dat ze nou per se zo happig zijn op inclusiviteit, ze willen gewoon mensen die hun werk goed doen, en of dat nu mensen met een stoornis of kabouters zijn maakt ze niet uit. Natuurlijk is het eigenbelang, welke werkgever leidt nu een bedrijf zonder eigenbelang? Het is echter wel zo dat ze werk bieden aan mensen die anders wellicht niet aan het werk zouden kunnen komen en dus thuis op de bank zitten of een of ander vegeterend baantje hebben.
Overigens is het niet zo dat het merendeel van mensen met ASS geen talent voor ICT of techniek heeft.
Ik (ASS) geloof niet dat ik talent heb voor ICT (helaas, want dat soort werk kun je in principe vanuit huis doen op elk willekeurig moment) Ook ervaar ik repeterende werkzaamheden snel als afstompend en dan ga ik verslappen en fouten maken.
LaFleurNoire schreef op 06-10-2021 om 17:00:
[..]
Niet helemaal. Ik heb ook nog een dochter met een ontwikkelingsstoornis en bij haar hebben we letterlijk vanaf haar geboorte al aan de bel getrokken. Elf jaar lang hebben we tevergeefs geprobeerd om alleen maar in de hulpverlening te komen. Dus ja, ik weet ook hoe het voelt om te weten dat er iets met je kind is maar niet gehoord te worden. Toen we echter eindelijk in de molen zaten was er vlot een diagnose en behandelplan. De hulpverlening zag wel het wel degelijk, maar de mensen die ons door moesten verwijzen niet.
En wat die werkgevers betreft, ik heb niet de illusie dat ze nou per se zo happig zijn op inclusiviteit, ze willen gewoon mensen die hun werk goed doen, en of dat nu mensen met een stoornis of kabouters zijn maakt ze niet uit. Natuurlijk is het eigenbelang, welke werkgever leidt nu een bedrijf zonder eigenbelang? Het is echter wel zo dat ze werk bieden aan mensen die anders wellicht niet aan het werk zouden kunnen komen en dus thuis op de bank zitten of een of ander vegeterend baantje hebben.
Overigens is het niet zo dat het merendeel van mensen met ASS geen talent voor ICT of techniek heeft.
Maar dan is ook jouw dochter gewoon gezien, door jou als ouder. Dat maakt zoveel verschil! Er zijn veel ouders die hun kind niet snappen, wat echt een aanslag kan zijn op het zelfbeeld van het kind. Bv wanneer een ouder constant boos wordt op gedragingen waar het kind niks aan kan doen.
En wat betreft het hebben van talent (of interesse) voor ict en techniek, ik vermoed dat dit hetzelfde verdeeld is onder autisten als onder de rest van de bevolking. Daarbij zijn veel mensen met autisme helemaal niet bijzonder talentvol. Het zijn net mensen 
waarom denk jij dat het meerendeel van de mensen met autisme wel deze interesse heeft?
Nee schreef op 06-10-2021 om 17:13:
[..]
Maar dan is ook jouw dochter gewoon gezien, door jou als ouder. Dat maakt zoveel verschil! Er zijn veel ouders die hun kind niet snappen, wat echt een aanslag kan zijn op het zelfbeeld van het kind. Bv wanneer een ouder constant boos wordt op gedragingen waar het kind niks aan kan doen.
En wat betreft het hebben van talent (of interesse) voor ict en techniek, ik vermoed dat dit hetzelfde verdeeld is onder autisten als onder de rest van de bevolking. Daarbij zijn veel mensen met autisme helemaal niet bijzonder talentvol. Het zijn net mensen
Ik denk dat dit beeld leeft omdat ict-er niet als een sociaal beroep wordt gezien, waarbij je met mensen moet werken. Dat je makkelijk alleen dingen kunt doen, dat het gestructureerd is, geen sociale chit-chat, waardoor het beter past bij het klassieke beeld van een autist ed.
Natuurlijk is ict heel erg breed en divers. Maar het beeld is er gewoon dat de gemiddelde ict-er een nerd is en moeite heeft met sociale omgangsvormen. Net als iemand die boekhouder/accountant is. Niet goed met mensen, wel met cijfers/techniek.
Nee schreef op 06-10-2021 om 17:13:
[..]
Maar dan is ook jouw dochter gewoon gezien, door jou als ouder. Dat maakt zoveel verschil! Er zijn veel ouders die hun kind niet snappen, wat echt een aanslag kan zijn op het zelfbeeld van het kind. Bv wanneer een ouder constant boos wordt op gedragingen waar het kind niks aan kan doen.
En wat betreft het hebben van talent (of interesse) voor ict en techniek, ik vermoed dat dit hetzelfde verdeeld is onder autisten als onder de rest van de bevolking. Daarbij zijn veel mensen met autisme helemaal niet bijzonder talentvol. Het zijn net mensen
Ten eerste heb ik niet geschreven dat het merendeel van de mensen met ASS talent of interesse heeft voor ICT of techniek. Ik betwist jouw woorden dat het merendeel dat niet heeft, dat is wat anders.
Mijn echtgenoot zit al 25 jaar in de techniek en ict. Hij zit door heel Nederland. Een significant gedeelte van de mensen met wie hij samen heeft gewerkt of samen werkt, had/heeft een diagnose. Hij heeft zelf ASS, een behoorlijk aantal van zijn zakelijke contacten ook. Mijn schoonvader en zwager, ook ASS, ICT-ers, bij hun zakelijke contacten ook signifcant veel mensen met een diagnose.
Mag ik eigenlijk vragen waar jullie kinderen specifiek tegenaan lopen? Of waar je kind zelf geen last van (lijkt te) heeft/hebben?
Of als je volwassen bent, wat de lastige dingen zijn? Hoe ervaren jullie de relatie oorzaak-gevolg, zelfinzicht en inlevingsvermogen in oa andrren/situaties?
Diyer schreef op 07-10-2021 om 13:30:
Mag ik eigenlijk vragen waar jullie kinderen specifiek tegenaan lopen? Of waar je kind zelf geen last van (lijkt te) heeft/hebben?
Of als je volwassen bent, wat de lastige dingen zijn? Hoe ervaren jullie de relatie oorzaak-gevolg, zelfinzicht en inlevingsvermogen in oa andrren/situaties?
Mijn dochter: kan zich nergens op concentreren. Maar kan ook juist hyperfocussen en dan hoef je echt niet te proberen haar iets anders te laten doen. Dan zijn de rappen gaar. Enorm impulsief in alles. Onderbreekt gesprekken. Kletst iedereen de oren van de kop en knuffelt vreemden op straat. Schrikt andere kinderen ook enorm af daarmee. Zodra ze je ziet duikt ze namelijk boven op je en is ze heel erg aanwezig. Ze kan niet plannen, kan niet tegen veranderingen. En dan staat ze ook nog de hele dag te stuiteren. Rustig aan tafel blijven zitten is echt kansloos. En dan vergeet ik nu waarschijnlijk nog wel iets.
Dat alles samen maakt dat ze heel erg moeilijk vrienden maakt (die blijven plakken tenminste) en flinke achterstanden heeft op school. Van een heleboel heeft ze zelf ook niet direct last. Het zorgt alleen indirect voor problemen en daar is ze zich (nog) niet bewust van.
Maar het is echt niet allemaal negatief. Ze is ook juist enorm creatief. Altijd vrolijk en enthousiast. Vindt het heel belangrijk om regels te volgen. Is enorm lief voor iedereen en zal nooit iemand buiten sluiten. Sterker nog als ze dat merkt gaat ze juist naar het kind toe wat buiten groep valt om die erbij te trekken. Ze is niet bang en het type dat vooraan op het podium staat.
Gewoon een hele leuke meid. Die alleen net even anders is dan de rest.
Was het maar zo'n feest, dat het overging.
Mijn dochter zou de dagen aftellen tot het zover was in dat geval. En wij trouwens ook.