Zou je terug willen in de tijd en zo ja, waarom?
Deze vraag komt van Kersje uit een ander topic. Dit wordt in de vriendengroep besproken. Het leek mij leuk om de vraag ook hier te stellen.
Voor mij een lastige kwestie waar ik niet direct ja op zou zeggen. Voor nu ga ik ervan uit dat je dan de hele tijd die je terug gaat opnieuw beleeft. En niet slechts een kort fragment.
Wanneer ik terug zou gaan dan is dat hooguit tot begin 20. Ik hoef niet perse naar mijn kindertijd terug. Hoewel deze gewoon goed was.
Als kort fragment/scène zou ik wel even terug willen naar kinderleeftijd 8-12 rijke fantasie, leuk in het spel op kunnen gaan, weinig zorgen, nog niet veel meekrijgen van alles verder van je af. Een soort zorgeloosheid.
Ja naar de jaren '90. Er was toen veel positiviteit en een zorgeloos gevoel in de samenleving.
nee.
naar 8 jaar geleden. Dat was een fantastisch mooi jaar 😊 Het enige nadeel is dat ik dan de moeilijke jaren die daarna kwamen, en nog steeds voorduren, dan ook over zou moeten doen. Al zou het ook wel fijn zijn om nog een paar jaar mijn inmiddels overleden ouder mee te maken.
En misschien zou opnieuw het eerste coronjaar moeten doen ook zo slecht niet zijn. In de wetenschap dat mijn long covid onvermijdelijk is en dat ik ook net als nu niemand zou besmetten, had ik hopelijk een stuk minder stress gehad dat jaar en een stuk beter in mijn vel gezeten. Dan had ik me hopelijk beter kunnen overgeven aan alle onzekerheud die mij zo zwaar viel.
Maar bovenal zou ik gewoon graag opnieuw een jaar meemaken waarin alles fijn en goed was en dat was dat jaar. Het jaar daarvoor was ik werkloos en had een mentale instorting, het jaar daarna bleek mijn ouder ziek en begonnen de 7+ magere jaren.
naar 2001 en dan de juiste beslissing nemen
Ik zou heel graag willen weten hoe mijn leven gelopen was als ik andere keuzes gemaakt had. Wie ik dan was geweest. En had kunnen zijn. Dus uit pure nieuwsgierigheid: ja.
Maar mijn kindertijd zou ik niet willen overdoen. Ik kon nooit omgaan met het gebrek aan autonomie, en met het constante autoritaire gedrag van de volwassenen om me heen. Terwijl ik eigenlijk een hele gelukkige jeugd heb gehad, met veel geld en hele lieve ouders die me grotendeels vrij lieten. Maar ik vond kind zijn gewoon ruk.
ja zeker.
Afgelopen weekend is mijn vader overleden.
Vrij snel en onverwacht nog.
Het besef dat hij er echt niet meer is komt nog niet echt binnen.
Renmuis schreef op 25-05-2023 om 20:07:
Ik zou heel graag willen weten hoe mijn leven gelopen was als ik andere keuzes gemaakt had. Wie ik dan was geweest. En had kunnen zijn. Dus uit pure nieuwsgierigheid: ja.
Maar mijn kindertijd zou ik niet willen overdoen. Ik kon nooit omgaan met het gebrek aan autonomie, en met het constante autoritaire gedrag van de volwassenen om me heen. Terwijl ik eigenlijk een hele gelukkige jeugd heb gehad, met veel geld en hele lieve ouders die me grotendeels vrij lieten. Maar ik vond kind zijn gewoon ruk.
Interessant dit, ook herkenning misschien deels wel reden waarom ik het nu fijn vind om volwassen te zijn.
Echt rijk waren we dan niet, maar wel genoeg om leuke dingen te kunnen en op elk jaar op vakantie te kunnen gaan.
Kaartje1 schreef op 25-05-2023 om 20:10:
ja zeker.
Afgelopen weekend is mijn vader overleden.
Vrij snel en onverwacht nog.
Het besef dat hij er echt niet meer is komt nog niet echt binnen.
Gecondoleerd, sterkte de komende tijd. 
Nee ik zou niet terug willen. Ik heb schatten van kleinkinderen en ik hoop juist nog ouder te worden om ze nog verder te zien opgroeien.
Ik ben erg ziek geweest en nu gezond (voor zover ik nu weet, even afkloppen). Elke leeftijd heeft zijn charme vind ik. Het enige wat ik echt vervelend vind aan ouder worden zijn de lichamelijke klachtjes. Pijntje hier, artrosegewrichtjes daar. Sneller vermoeid en langer nodig om bij te trekken.
Verder heb ik het zeer naar mijn zin 
.
Kaartje1 schreef op 25-05-2023 om 20:10:
ja zeker.
Afgelopen weekend is mijn vader overleden.
Vrij snel en onverwacht nog.
Het besef dat hij er echt niet meer is komt nog niet echt binnen.
Wat rot voor je. Gecondoleerd 
Ik zou bijna alles wel over willen doen. Mijn kindertijd was heerlijk, geweldige ouders en broer. Mijn schooltijd was leuk. Het langzaam aan volwassen worden ging prima op zich. Mijn opa's en oma's weer terug zien. Mijn lieve hondekind weer knuffelen etc. Natuurlijk hier en daar dingen die niet/minder leuk waren, of die ik toch anders had aangepakt maar dat hoort bij het leven denk ik dan.
Ja, om een andere studiekeuze te maken en carrièrepad te bewandelen. Maar dan heb ik wel de (zelf)kennis van nu nodig
nee. Ik heb geen fijne jeugd gehad. De laatste jaren gaat het eindelijk goed met me en dat wil ik graag zo houden.
Ik zou terug willen naar de tijd voordat ik verliefd werd op mijn ex die later de diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis kreeg. En dan andere keuzes kunnen maken omdat er toen nauwelijks iets over bekend was en omdat ik, met wat ik nu weet heel anders gehandeld zou hebben, niet tien jaar van mijn leven er aan kwijt zou zijn geweest en met zodanige trauma's zou blijven zitten dat ik geen relaties meer aandurf.