Wat zie jij?
Wat zie jij als je je ogen sluit?
Moirmel schreef op 24-04-2024 om 20:27:
Omdat zovelen aangeven niets te zien, net nog eens een poging gewaagt.
Zwart met optrekkende mist, een vogel en vervolgens een hand die uit de aarde grijpt.
Ik schrik, vind het beangstigend.
Ik kon slecht slapen vannacht en lag aan dit topic te denken.
Ik vroeg me af: als je altijd wat ziet als je je ogen sluit, heb je dan ook nooit eens rust in je hoofd? Gewoon aan niks denken en wat wegdoezelen in leegte zeg maar. Ik vind dat juist altijd zo fijn, maar als je meteen beelden ziet moet je daar toch weer over gaan denken?
Ik zie van alles als ik op de grens van waken en slapen of andersom ben. Best interessant en ook bewonderenswaardig dat je hersenen échte beelden kunnen genereren uit de opgeslagen herinneringen.
Maar ik denk niet aan diepe betekenissen. Laatst zag ik hele teksten op een autocue. Of ik zie de hele anatomie van een vlo. Nou wanneer zie je nou een vlo onder een microscoop? Dus best knap dat dit allemaal opgeslagen zit in je brein.
Niet alle reacties gelezen, dus misschien heeft iemand anders 'mijn' ervaring reeds beschreven. Ik kan het best uitleggen met: zoals als je op TV een 'beeld' van de ruimte ziet. Donker, voorbij zoevende witte stippen, schichten, allemaal abstracte en onduidelijke dingen. Ja, met de ruimte kan ik het nog zo duidelijk mogelijk omschrijven.
Kleuren komen er bij mij weinig bij, enkel schakeringen van zwart en zwarter.
Misschien al een toekomstbeeld van waar mijn 'zijn' ooit uit zal bestaan als ik dood ben.
ps: het zijn stille beelden, geen geluid erbij!
Als ik mijn ogen overdag sluit (althans nu in mijn kantoor met veel ramen en lichtinval) zie ik een soort van "ruis": voornamelijk grijze bewegende stippen met op de contouren van de ramen rode en gele stipjes er doorheen.
's Nachts met een slaapmasker, wordt het een zwart / donkerblauw / lichtblauw mozaïek. Maar dat beweegt dan niet zoals de stipjes overdag. Dat beeld is rustig en staat vast. Ik weet echter niet waarom het niet helemaal zwart is en er toch die blauwtinten inzitten.
In fel zonlicht zoals op het strand, zie ik de reeds genoemde kaleidoscoop en een bewegend "wormpje" wat uit beeld verdwijnt als ik er probeer op te focussen.
_Audrey schreef op 25-04-2024 om 09:14:
Ik kon slecht slapen vannacht en lag aan dit topic te denken.
Ik vroeg me af: als je altijd wat ziet als je je ogen sluit, heb je dan ook nooit eens rust in je hoofd? Gewoon aan niks denken en wat wegdoezelen in leegte zeg maar. Ik vind dat juist altijd zo fijn, maar als je meteen beelden ziet moet je daar toch weer over gaan denken?
Bij mij is het heel zachtjes en niet opdringerig op de voorgrond, ik hoef het ook niet actief te ontvangen, zeg maar. Dus wegdoezelen is die dingen wel zien en horen, maar niet altijd actief naar kijken en luisteren en dus over denken.
een veld bloemetjes.
nog een poging: gras, water, een fiets en een brug erbij.
nog een poging:oranje vlekken(dus nu kijk ik even naar het restbeeld ofzo op mijn netvlies, en niet wat in mijn hoofd opkomt )
Als er geen hersenactiviteit is ben je gewoon dood. Maar meestal als je niet wakker bent is er geen verband tussen je herinneringen. Een soort herinneringensoep waar je je dromen uit genereert.
Mevrouw75 schreef op 25-04-2024 om 09:49:
[..]
Bij mij is het heel zachtjes en niet opdringerig op de voorgrond, ik hoef het ook niet actief te ontvangen, zeg maar. Dus wegdoezelen is die dingen wel zien en horen, maar niet altijd actief naar kijken en luisteren en dus over denken.
Dus niet letterlijk ernaar kijken, maar net als zo'n 'gedachtensoepje' in je hoofd die eigenlijk nergens echt over gaat. Ja, dat snap ik dan wel, dat kan ik me voorstellen. Dat doezelt vast ook wel prettig weg 
rionyriony schreef op 25-04-2024 om 09:58:
Als er geen hersenactiviteit is ben je gewoon dood. Maar meestal als je niet wakker bent is er geen verband tussen je herinneringen. Een soort herinneringensoep waar je je dromen uit genereert.
ja! Het leek mij alleen als je altijd dingen ziet, dat je dan daar weer bewust over moet gaan denken en je daarom juist nooit meer kunt/gaat slapen en dromen. Gelukkig werkt het zo dus niet.
ik ben juist een beelddenker en heb veel fantasie.
Mijn fantasie is geweldig en daar ben ik echt dankbaar voor. Heeft me al door erg lastige tijden heengesleept. Maar dat ‘zien’ is anders dan wat ik zie als ik mijn ogen dichtdoe. Dat gebeurt echt in het hoofd, niet in mijn ogen.
Als ik mijn ogen sluit zie ik nooit alleen helemaal zwart. Dus heb eigenlijk geen idee hoe ‘helemaal zwart’ eruit moet zien. Er is altijd een basiskleur, het licht dat door je oogleden schijnt. Overdag vaak oranje, ‘s nachts donkerder. En dan altijd hetzelfde patroontje. Dat niet stil staat en erg lastig is om op te concentreren. Het patroon bestaat uit een soort van gestileerde ogen, afwisselend rood met groene pupil en groen met rode pupil. Om de ongeveer 10 seconden komt er een oranje kringeltje in beeld dat explodeert in een uv-paarse lichtbal. Kan me nog herinneren dat ik dit als kind ontdekte midden in de nacht. Vroeg me altijd al af of ik misschien die kegeltjes en staafjes (fotoreceptoren) kon zien maar dat zal wel niet… en of meer mensen hetzelfde zagen. Dus leuk topic!
Mijn ogen zien een representatie van de achterkant van mijn oogleden. Momenteel een mix van bruin, oranje, grijs, rood, gevlekt en gestipt, als ruis. Ik heb weleens begrepen dat hersenen bij gebrek aan ooginput zelf een beetje gaan gokken en invullen.
Maar mijn hersenen zien van alles. Altijd, overal. Ik heb altijd wel beelden in mijn hoofd, want ik denk in beelden en ik denk vrijwel altijd wel iets. Vaak met geluid ook, heb vaak een nummer wat vast zit in mijn hoofd. Geuren kan ik ook inbeelden en gevoel, maar daar moet ik wel actief voor gaan dagdromen. Dat gebeurt niet passief.
_Audrey schreef op 25-04-2024 om 09:14:
Ik kon slecht slapen vannacht en lag aan dit topic te denken.
Ik vroeg me af: als je altijd wat ziet als je je ogen sluit, heb je dan ook nooit eens rust in je hoofd? Gewoon aan niks denken en wat wegdoezelen in leegte zeg maar. Ik vind dat juist altijd zo fijn, maar als je meteen beelden ziet moet je daar toch weer over gaan denken?
Ik heb geen leegte of niks. Want als ik denk aan niks, dan denk ik aan iets wat niks moet symboliseren en dan denk ik toch. Maar de beelden zelf zijn mijn gedachten dus ik ik hoef niet na te denken over mijn beelden want die beelden zijn mijn gedachtes al. Ik kan er wel iets bij voelen, stress of verdriet of blijheid of rust.
Ik zie allerlei beelden (die eigenlijk nergens op slaan, geen idee waarom die aan me verschijnen) maar over/tussen/door die beelden zit een soort van lavalamp bloeps met allerlei kleuren die druppelen, borrelen,.....