Wat zie jij?
Wat zie jij als je je ogen sluit?
Ik zie de kleur zwart, maar niet volledig egaal.
Ik vraag me dan af als je dingen ziet of je daar dan bewust aan denkt en dus het beeld bewust oproept, of dat er zomaar uit het niks beelden omhoog komen?
Mevrouw75 schreef op 24-04-2024 om 21:55:
[..]
Alleen met ogen dicht of ook met ogen open?
Ook met ogen open
Ik probeerde net heel hard om met ogen dicht een beeld op te roepen van mijn kamer. Het gekke is dat ik op één of andere manier dan wel ergens dat kan ‘zien’, maar het toch niet daadwerkelijk als beeld voor mijn ogen heb. Ik kan het niet helemaal goed omschrijven op welke manier ik dat dan ‘zie’.
Sassenach schreef op 24-04-2024 om 22:07:
Ik zie de kleur zwart, maar niet volledig egaal.
Ik vraag me dan af als je dingen ziet of je daar dan bewust aan denkt en dus het beeld bewust oproept, of dat er zomaar uit het niks beelden omhoog komen?
Ik kan bewust beelden oproepen, maar vlak voor het in slaap vallen, zie ik soms beelden, die anders zijn dan droombeelden. Lastig om het verschil uit te leggen. Een droom heeft een verhaal, beelden niet.
Beelden die ik kan oproepen zijn kleurrijk, gedetailleerd, maar vluchtig.
Sassenach schreef op 24-04-2024 om 22:07:
Ik zie de kleur zwart, maar niet volledig egaal.
Ik vraag me dan af als je dingen ziet of je daar dan bewust aan denkt en dus het beeld bewust oproept, of dat er zomaar uit het niks beelden omhoog komen?
Ik had het vooral als ik overmatig iets zag. Toen ik als jonge puber aan de lopende band bollen zat te pellen. Dan drongen die beelden van die voorbij rollende bollen zich wel echt aan me op. Dus elke keer als ik mijn ogen dicht deed dan kwamen ze weer voorbij rollen. Dat was niet bewust, verre van zelfs.
Ik kan wel beelden oproepen, maar ik denk niet dat ze vaak zomaar zo helder komen als die bollen bv. Dat ik mijn ogen dicht doe en ik spontaan iets geks zie ofzo.
Sassenach schreef op 24-04-2024 om 22:07:
Ik zie de kleur zwart, maar niet volledig egaal.
Ik vraag me dan af als je dingen ziet of je daar dan bewust aan denkt en dus het beeld bewust oproept, of dat er zomaar uit het niks beelden omhoog komen?
Het gaat bij mij vanzelf, maar het hangt wel van associaties aan elkaar.
Net zag ik Snoopy, een huisje, een Engelse tuin, een tuinslang, een konijn, een groene driehoek (?) en grind. Komt gewoon vanzelf langs allemaal.
Ik zie altijd beelden voor me. Als ik ergens geweest ben kan ik naderhand heel veel beelden terug zien en ik heb dat ook met geluid, muziek en geuren. Voor mij heel normaal. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat niet iedereen dat kan.
Tuinfluiter schreef op 24-04-2024 om 22:33:
Ik zie altijd beelden voor me. Als ik ergens geweest ben kan ik naderhand heel veel beelden terug zien en ik heb dat ook met geluid, muziek en geuren. Voor mij heel normaal. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat niet iedereen dat kan.
Maar is dat omdat je eraan denkt of omdat die beelden zich aan je opdringen?
Ginevra schreef op 24-04-2024 om 19:27:
Zwart met wat vlekken.
Vroeger als kind zag ik soms geweldige veranderende patronen. Maar dat is met de jaren verdwenen.
die 'kaleidoscoop' waar iemand anders t over had? Ik ook!!
tip: oefen met je handen iets van druk uit op je gesloten ogen. Dat doet (bij mij) iets!
oh. En als je een tijdje naar iets met veel contrast hebt gekeken qua lichtsterkte (bv een felle lamp, een raam waar zonlicht doorvalt) dan zie je als je je je ogen sluit t ''negatief'' (tenminste, ik zie dat. Msch niet iedereen)
Mevrouw75 schreef op 24-04-2024 om 22:47:
[..]
Maar is dat omdat je eraan denkt of omdat die beelden zich aan je opdringen?
Gebeurt beide maar vaak komt het ook door een associatie.
IngridT schreef op 24-04-2024 om 22:51:
[..]
die 'kaleidoscoop' waar iemand anders t over had? Ik ook!!
tip: oefen met je handen iets van druk uit op je gesloten ogen. Dat doet (bij mij) iets!
oh. En als je een tijdje naar iets met veel contrast hebt gekeken qua lichtsterkte (bv een felle lamp, een raam waar zonlicht doorvalt) dan zie je als je je je ogen sluit t ''negatief'' (tenminste, ik zie dat. Msch niet iedereen)
Dat negatief heeft te .maken met vermoeide zenuwen. Als ik een poosje.et êên oog dicht zit, zie ik ook duidelijk verschil tussen wat beide ogen waarnemen.
Dat heb ik ook, als ik een migraine aanval ga krijgen. De dagen voor de aanval is het een visuele puinhoop als ik mijn ogen sluit. Ik zie allerlei kleurrijke beelden, die iets voorstellen of abstract zijn. Draaien, in elkaar overvloeien, bewegen. Soms kan ik er niet mee slapen omdat het zo licht is. Net alsof er daglicht in mijn ogen valt. Die nachten slaap ik vrij kort. Als de migraine begint, krijg ik de bekende zig-zag lijntjes die van een puntje uitgroeien tot een boog. Maar de dagen ervoor ‘zie’ ik van alles met mijn ogen dicht. Vermoeiend.
Ik kan heel goed beelden onthouden en dan met name kleuren. Ik kan een kleur bijna exact namaken uit mijn geheugen. Ik kan ook zien of een item in de winkel dezelfde kleur heeft, of nagenoeg dezelfde kleur.
Ik kan muziek afspelen in mijn hoofd. Er speelt heel vaak een liedje op de achtergrond.
zwart met wat vlekjes.
Kaleidoscoop is herkenbaar. Eens opletten of dat vooral voor een migraine aanval komt.
Echt een start van een migraineaanval is een soort tunnelvisie. Erg lastig als dat in de auto gebeurd. Dan moet ik echt ergens parkeren.
Een afbeelding van een chique, zeer gestyleerde dame aan de muur, die je in werkelijkheid nooit in het echt tegenkomt. Met zwarte handschoenen tot aan haar ellebogen, haar handpalm zwevend in de lucht dicht bij haar volmaakte gezicht. Ze kijkt dramatisch peinzend voor zich uit. Mijn moeder had honend gezongen:
"O, wat ben ik mooi, o, wat ben ik mooi. Dat heb ik in jaren niet gezien; zo mooi, zo mooi."
In werkelijkheid hangt ze boven mijn bed. Nou zou je denken: waarom doe je dat jezelf aan? Maar ik kon niets anders krijgen. Deze poster zat al in de lijst dus je hoefde hem alleen nog maar op te hangen, en ik zou totaal niet weten hoe ik aan een betere poster kon komen. Zodra ik een zoekmachine raadpleeg word ik bedolven onder de nóg irritantere posters. En dan heb ik een dag lang een heel slecht humeur en nog steeds dezelfde poster boven mijn bed.
En een zelfgeschilderd schilderij naast/boven de tv. Zodra je opkijkt zie je hem.
Hij blijft maar door het huis slingeren: soms hangt hij hier, dan weer daar. Nu dus recht voor me als een soort vulling voor opengevallen plekken.
Dus heel vaak zit dat beeld in mijn hoofd.