Wat komt jou aanwaaien?
De topic-titel zegt het al: wat komt jou aanwaaien of waar heb jij echt mee geboft? Dat kan een persoonlijkheidskenmerk zijn (bijvoorbeeld: je bent in de basis eigenlijk in elke sport wel goed of je kunt van niets heel makkelijk iets maken) of iets wat in je leven heel soepel gaat (je hebt je hele leven al ruim geld of iedereen vindt jou altijd aardig).
Kilo's...
En vreemde talen leren.
Optimisme, ruimtelijk inzicht en analytisch denkvermogen, kook en proeftalent
Lieveheersbeest schreef op 21-02-2023 om 07:51:
white privilege. En geboren in een goed nest. Kind van ondernemers, financieel nooit iets tekort gekomen. School af kunnen maken dankzij bijles en daarna een opleiding naar keuze gedaan. In arme periodes nooit zorgen hoeven maken over een wasmachine die kapot kon gaan, omdat mijn ouders dat wel zouden regelen. Ook over zelf vermogen opbouwen hoef ik me niet druk te maken, omdat er een keer een erfenis komt waar ook mijn kindjes nog bij gebaar zijn.
Daar heb ik niks voor hoeven doen, maar maakt wel alle verschil.
Dit zo'n beetje.
Hoewel mijn ouders heel jong kinderen hebben gekregen en ik waarschijnlijk niet zoveel meer gebaat ga zijn bij hun erfenis. Het kan maarzo dat ikzelf al over de 70 ben tegen die tijd. En dat hoop ik ook. Ik heb ze liever nog heel lang bij me. Mijn ouders hebben mij (en siblings) best wat geholpen tijdens ons leven, maar ze hebben ons vooral zelf verantwoordelijk gemaakt voor onze eigen levens. Ook financieel. Dus ik leef een heel 'gemiddeld' modaal leven en ik moet goed nadenken over waar ik mijn geld aan uitgeef. En ik denk dat ik nog wel het meest dankbaar voor ben.
Hoewel het uiteraard wel rust geeft dat ik weet dat er hulp is als dat nodig is.
Bovengemiddeld intelligent en creatief. Ook ben ik verbaal sterk. En voor iemand met een ASS diagnose is het op zijn minst opvallend dat ik schriftelijk veel meer moeite heb om me uit te drukken.
Als ik iets interessant vind kan ik in korte tijd heel veel leren over het onderwerp van mijn interesse.
Helaas naast ASS ook cptss als diagnose, waardoor mijn sterke punten weinig kans hebben gehad om tot bloei te komen.
relativeren - ik kan meestal alles redelijk in perspectief zien en maak me dus niet gauw al te druk
organiseren - laat je reisplanning of je feest maar aan mij over - ik luister naar je wensen en naar de eventuele uitdagingen en draai er mijn hand niet voor om om dat in no time voor je te regelen
ik sla dan wel eens door in mijn lijstjes, budgettering, to do's etc 
Hoe ik met mijn long covid om ga. Ik krijg er veel complimenten over, maar het is iets dat me, tot mijn eigen verbazing, redelijk natuurlijk afgaat.
Daarbij vooral het leven bij de dag en het genieten van kleine dingen.
Vroeger was ik een overdreven positief persoon. Daarmee bedoel ik dat ik te hard focuste op het positieve om het negatieve maar niet te zien of voelen. Tegenwoordig leef ik bij realisme. Het negatieve voelen, maar mij niet over laten nemen en niet langer aandacht geven dan nodig is. Waardoor ik juist de positieve dingen nu echt kan voelen en meer ruimte heeft dan toen ik het nog wanhopig zocht.
Schrijven en dan vooral mijn gedachten en emoties in heldere taal overbrengen op papier. Als ik een verhaal schrijf kan ik mensen er in trekken en ze helemaal er in meenemen. Maar ook in communicatie met anderen in tekst in staat zijn de juiste toon aan te slaan.
Ik had een hoog iq en was analytisch heel sterk, maar ik vrees dat beiden de laatste twee jaar aardig zijn afgenomen 
En ik schijn gevoel te hebben voor stijl en het bij elkaar passen van kleuren, prints en texturen.
Geld. Ik kon ook uit een white privilege nest en ging dus als zonder studieschuld en met tassen vol goede kleren en spullen de wijde wereld in. Vervolgens heb heel mijn leven al gelukjes. Een cao die heel gunstig voor mij aangepast wordt. Een bosnus. Een schadevergoeding die hoger is dan het ongemak en de daadwerkelijke schade. Een vast energiecontract dat nog even loopt. Dat soort dingen.
Iedere keer als ik op werk-vlak denk: "dát zou ik wel eens willen doen", komt het bijna als vanzelf op mijn pad. (En het gaat nooit ook aan mijn neus voorbij)
Op relatie gebied heb ik alleen maar tegenwind. Dat is denk ik de prijs die ik er voor betaal.
alhambra schreef op 20-02-2023 om 20:30:
Ik heb een zeer goed geheugen. Dit komt zowel privé als tijdens werk goed van pas.
Dit! En ik leer dus ook makkelijk. Als ik iets 2 keer gedaan heb of goed doorgelezen kan ik het en onthou ik het.
Poezenmeisje schreef op 21-02-2023 om 08:17:
Kilo's...
En vreemde talen leren.
Haha, die kilo's zijn herkenbaar.
En ook het organiseren ben ik goed in. En doorslaan in to do lijstjes idem.
Leuk opschep-topic! Hier ook vooral veel privilege. Rijke familie, alle kansen gehad, altijd een vangnet. Ik heb twee jaar niet kunnen werken, maar hoefde geen uitkering aan te vragen, want dat vingen mijn ouders wel op. Daarom ook geen sollicitatie verplichting, hoepeltjes of stigma, maar in alle rust kunnen herstellen en omscholen. Ik heb ASS, pas laat gediagnosticeerd, en daarom veel obstakels tegengekomen. Zonder de pure mazzel van mijn ouders en afkomst, was ik waarschijnlijk als heroïne verslaafde onder de brug geëindigd.
Verder mijn intelligentie. Ik ben moeiteloos 3x cum laude afgestudeerd, alfa of beta maakt niet uit. Dat heeft ook een keerzijde, want als het bij mij niet vanzelf gaat, heb ik de neiging meteen op te geven.
Ik kan goed schrijven en ben muzikaal en heb een mooie stem. Dat laatste heeft me enorm geholpen in mijn werk: ik krijg de kinderen altijd op mijn hand door muziek.
Snoeske schreef op 21-02-2023 om 07:32:
Mijn kalme uitstraling. Hoe ellendig ik me ook voel, ik lijk voor de buitenwereld een baken van rust. Tijdens werk heel fijn.
Al is dat natuurlijk ook een valkuil, zelfs professionals als psychologen trappen erin.
Dit heb ik ook. En dat is een grote valkuil. Een paar jaar geleden ben ik in een burn out gedonderd, omdat ik de combinatie mantelzorg/gezin/huishouden/werk niet meer aankon.
Luttjetrut schreef op 21-02-2023 om 09:56:
Iedere keer als ik op werk-vlak denk: "dát zou ik wel eens willen doen", komt het bijna als vanzelf op mijn pad. (En het gaat nooit ook aan mijn neus voorbij)
Op relatie gebied heb ik alleen maar tegenwind. Dat is denk ik de prijs die ik er voor betaal.
Dat heb ik precies andersom.
Heb zo hard moeten knokken voor alles waar ik nu mee bezig ben, ondanks enorme ambities, terwijl collega's het vaak (soms in mijn ogen onterecht) zomaar in de schoot geworpen is. En het is echt geen kwestie van gebrek aan capaciteiten, maar steeds op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. Hierdoor heb ik overigens wel geleerd om meer voor mezelf op te komen.
absor schreef op 20-02-2023 om 22:30:
[..]
Ben verpleegkundige geworden en heb wel kort voor een bedrijf gewerkt waar ik veel presentaties moest geven voor groepen. Ik vond dat leuk maar miste mijn vak dus terug naar aan het bed gegaan
Dank je! We blijven zoeken naar wat bij hem past...
Mijn ouders waren niet rijk maar mijn schoonouders wel. Dat geld is mij ook aan komen waaien na hun overlijden.