Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
Yumi schreef op 22-08-2024 om 17:45:
[..]
Dat klinkt naar ik snap dat je daar verdreitig van bent
Je noemt hem mijn vriend, dat is hij nog steeds?
HAHA!wait..what schreef op 22-08-2024 om 17:36:
[..]
Oh dat is echt heftig zeg
Is hij nu met haar samen of zijn jullie nog samen? Ik kan me in ieder geval goed voorstellen dat je je enorm rot voelt nu..
Wij zijn samen, willen hier samen uitkomen initieel, maar ik weet niet of dat lukt.
Habibati01 schreef op 23-08-2024 om 02:51:
[..]
[..]
Wij zijn samen, willen hier samen uitkomen initieel, maar ik weet niet of dat lukt.
het lijkt me heel heftig. Sterkte
Habibati01 schreef op 23-08-2024 om 02:51:
[..]
[..]
Wij zijn samen, willen hier samen uitkomen initieel, maar ik weet niet of dat lukt.
En zijn vader rol ?
en de moeder van zijn kind ??
En waarom wil je er samen uit komen?
duizel schreef op 23-08-2024 om 06:09:
[..]
Nou inderdaad. Van mij ook sterkte en
Habibati01 schreef op 23-08-2024 om 02:51:
[..]
[..]
Wij zijn samen, willen hier samen uitkomen initieel, maar ik weet niet of dat lukt.
Als ik jouw verhaal lees, heb ik een hoop vragen, daar wil ik je niet mee vermoeien.
Ik wens je oprecht heel veel sterkte
ik zal een beetje verduidelijken.
het was een escapade een fout, we hebben zelf ook kinderen samen +15 jaar samen.
De moeder van z’n kind weigerde het weg te halen, ik vind dat hij z’n verantwoordelijkheid moet dragen en er ook voor dit kind moet zijn. Ik had de emotionele belast echter onderschat, al werken we er tijden naartoe.
Dankjewel voor t sterkste wensen 🍀🍀
bedankt voor het verduidelijken
Van mijn bank- en minimale spaarrekening. Ik ben hier zo niet trots op.. Ik mag echt niet klagen over mijn salaris, maar het lukt maar niet om te sparen. Ik ken alle trucjes. Maar geen ruggengraat.. De achteraf betalen knop is mijn grootste valkuil + verveling.
Ook van mijn vakantiefoto's werd ik verdrietig. Niet van de omgeving, die is prachtig. Wel van mijn lijf.. Ook daar moet nu echt iets aan gebeuren. Voor de zoveelste keer..
Blehh...
Momenteel eigenlijk van heel veel.
De komende rechtszaak van dochter waar we nog steeds geen datum voor hebben. Oudste dochter die nog steeds in een burnout zit, nu het tweede spoor in gaat en de operatie die ze graag wil blijft nu uitgesteld worden. Zorgen om moeder en schoonmoeder. Het afvallen dat niet lukt. De stomme fouten die ik nog steeds af en toe maak in mijn nieuwe baan. Dat ik me zo moe voel. Die stomme chronische pijn. Auto's die stuk gaan. Man die niet goed in zijn vel zit. Pleegkind die ik los moet laten maar hijzelf denkt dat nog niet aan te kunnen dus zijn paniek maakt me ook verdrietig. Komende vakantie waar ik écht geen zin in kan krijgen en dat wordt me kwalijk genomen door man en dochter.
Ik heb er gewoon af en toe huilbuien van. Af en toe is het me allemaal teveel hoor. Mijn leven is nooit eens een rustig kabbelend beekje maar altijd die woest stromende rivier..
Habibati01 schreef op 23-08-2024 om 09:14:
ik zal een beetje verduidelijken.
het was een escapade een fout, we hebben zelf ook kinderen samen +15 jaar samen.
De moeder van z’n kind weigerde het weg te halen, ik vind dat hij z’n verantwoordelijkheid moet dragen en er ook voor dit kind moet zijn. Ik had de emotionele belast echter onderschat, al werken we er tijden naartoe.
Dankjewel voor t sterkste wensen 🍀🍀
Dit maakt het duidelijker; dank daarvoor!
Het siert je dat je vind dat je man zijn verantwoordelijkheid niet uit de weg mag gaan. Maar ohh wat is dit moeilijk!
lientje69 schreef op 23-08-2024 om 10:29:
Momenteel eigenlijk van heel veel.
De komende rechtszaak van dochter waar we nog steeds geen datum voor hebben. Oudste dochter die nog steeds in een burnout zit, nu het tweede spoor in gaat en de operatie die ze graag wil blijft nu uitgesteld worden. Zorgen om moeder en schoonmoeder. Het afvallen dat niet lukt. De stomme fouten die ik nog steeds af en toe maak in mijn nieuwe baan. Dat ik me zo moe voel. Die stomme chronische pijn. Auto's die stuk gaan. Man die niet goed in zijn vel zit. Pleegkind die ik los moet laten maar hijzelf denkt dat nog niet aan te kunnen dus zijn paniek maakt me ook verdrietig. Komende vakantie waar ik écht geen zin in kan krijgen en dat wordt me kwalijk genomen door man en dochter.
Ik heb er gewoon af en toe huilbuien van. Af en toe is het me allemaal teveel hoor. Mijn leven is nooit eens een rustig kabbelend beekje maar altijd die woest stromende rivier..
Ach lieve Lientje toch 
zit het jou nu nooit eens mee? Jij ook een hele dikke
vrouw92 schreef op 23-08-2024 om 10:20:
Van mijn bank- en minimale spaarrekening. Ik ben hier zo niet trots op.. Ik mag echt niet klagen over mijn salaris, maar het lukt maar niet om te sparen. Ik ken alle trucjes. Maar geen ruggengraat.. De achteraf betalen knop is mijn grootste valkuil + verveling.
Ook van mijn vakantiefoto's werd ik verdrietig. Niet van de omgeving, die is prachtig. Wel van mijn lijf.. Ook daar moet nu echt iets aan gebeuren. Voor de zoveelste keer..
Blehh...
Herkenbaar vrouw! Ik heb ook geen ruggengraat wbt meer letten op mijn voedsel (vooral lekkers) buikspieroefeningen, meer aan mijn conditie werken..pfff wordt al moe als ik eraan denk 
Habibati01 schreef op 23-08-2024 om 09:14:
ik zal een beetje verduidelijken.
het was een escapade een fout, we hebben zelf ook kinderen samen +15 jaar samen.
De moeder van z’n kind weigerde het weg te halen, ik vind dat hij z’n verantwoordelijkheid moet dragen en er ook voor dit kind moet zijn. Ik had de emotionele belast echter onderschat, al werken we er tijden naartoe.
Dankjewel voor t sterkste wensen 🍀🍀
Sterkte. Klinkt als een heel moeilijke situatie zeg
lientje69 schreef op 23-08-2024 om 10:29:
Momenteel eigenlijk van heel veel.
De komende rechtszaak van dochter waar we nog steeds geen datum voor hebben. Oudste dochter die nog steeds in een burnout zit, nu het tweede spoor in gaat en de operatie die ze graag wil blijft nu uitgesteld worden. Zorgen om moeder en schoonmoeder. Het afvallen dat niet lukt. De stomme fouten die ik nog steeds af en toe maak in mijn nieuwe baan. Dat ik me zo moe voel. Die stomme chronische pijn. Auto's die stuk gaan. Man die niet goed in zijn vel zit. Pleegkind die ik los moet laten maar hijzelf denkt dat nog niet aan te kunnen dus zijn paniek maakt me ook verdrietig. Komende vakantie waar ik écht geen zin in kan krijgen en dat wordt me kwalijk genomen door man en dochter.
Ik heb er gewoon af en toe huilbuien van. Af en toe is het me allemaal teveel hoor. Mijn leven is nooit eens een rustig kabbelend beekje maar altijd die woest stromende rivier..
Sterkte Lientje