Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
lientje69 schreef op 15-08-2024 om 20:18:
Samen met dochter wat voorbereidingen gedaan voor een komende rechtzaak. Het maakt me erg verdrietig te lezen wat die hufter allemaal met mijn toen nog kleine meisje heeft gedaan. En als ik dan in haar slachtofferverklaring lees wat dit nu nog allemaal met haar doet en hoe impact het nog steeds heeft , word ik naast verdrietig ook woest.
O, Lientje toch....
Een van mn beste vriendinnen is kort achter elkaar haar beiden ouders verloren en op gezondheidgebied ook allemaal ellende. Belt ze net huilend dat haar peetvader ook kanker heeft en de kerst niet gaat halen. Zelfde vorm kanker als haar vader. Ze appte van de week nog hoe blij ze met hem was en toch een soort vaderfiguur gevonden had 
Het is zo oneerlijk en machteloos.
Koettie, wat triest. Het is ook zo'n kloteziekte.
Och Koettie,veel sterkte voor je vriendin en ook voor jou om je vriendin te steunen, want wat moet je zeggen als iemand zo naar getroffen wordt door het lot?
Ik ervaar totale kwetsbaarheid, door dit nu op te schrijven, maar ik wordt dus geconfronteerd met immense innerlijke pijn. Deze pijn is ontstaan doordat mijn verwachtingen en dromen volledig verplettert zijn, het besef dat mijn geliefde een kind krijgt met iemand anders is onwerkelijk. Wat ooit een gedeelde toekomst leek, is nu een bron geworden van ondraaglijk verdriet en haat
Ik ervaar nachtelijk een mix van paniek, paranoia, extreme misselijkheid, verdriet en een gevoel van verlies dat bijna niet te bevatten is, de emoties zijn zo sterk dat ze fysiek voelbaar zijn—een zwaar hart, tranen die niet te stoppen zijn. De onbeschrijfelijke pijn die gepaard gaat met het zien van mijn diepste wens vervuld worden door iemand anders, maakt duidelijk dat dit niet zomaar verdriet is, maar een allesomvattend gevoel van diepe intense rouw.
De combinatie van ontreddering, verlies, persoonlijke trauma’s maakt de emotionele intensiteit momenteel gewoon buitengewoon hoog. Ik weet niet meer hoe ik m’n wonden moet likken, ik kan het gevoelsmatig niet afsluiten. Sinds maart lijkt m’n leven compleet stil te staan. Dat voegt een extra laag van complexiteit en pijn toe aan de gehele situatie. Het onvermogen om een duidelijke afsluiting te vinden, zorgt ervoor dat mijn emotionele wonden open blijven. Het ontbreken van een definitief einde, of doorstart betekent dat de gevoelens voortdurend blijven opborrelen, zonder mogelijkheid om ze echt te verwerken of achter me te kunnen laten.
Dit maakt me extreem verdrietig vandaag.
fijn even afschrijven ….
oh habibati, wat een hartverscheurend verdriet
Habibati, wat een verdriet...
Habitati. Ik kan mij voorstellen dat dit n vreselijk verdriet is .maar als je hier doorheen komt en dat kom je .Heb jij volgens mij het ergste verdriet al gehad in je leven .Niets kan jou ooit nog erger raken dan dit .dikke knuffel 🥰
Habibati
Habibati
ik knuffel mee
vandaag de verjaardag van mijn moeder 
Maar ook al weer bijna 6 maanden dood.
Wel bizonder dat ik vanmorgen een knuffel kreeg van mijn lieve rooie kater.