Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
@EvaLuna, wat ontzettend naar, zo jammer dat vader dat niet doorheeft
Klopt, en als vader het niet doorheeft, dan de rechter zou je denken ... Maar nee hoor. Die vind alleen maar dat er teveel aan de kinderen wordt gelaten en dat de volwassenen de regie maar moeten nemen. Als een casus zo sleept en er zijn zoveel klachtenprocedures door vader dan zou je toch een rode lijn gaan zien. Maar het lijkt wel of rechters het niet willen zien. Vreselijke tunnelvisie. Beter een slechte vader dan geen vader lijkt hun motto wel.
Dagje bij oudste geweest. Burnout, overgewicht wat een belangrijke operatie tegenhoudt en een ongelofelijk vuil huis. Wat een troep, ik heb behoorlijk opgeruimd en schoongemaakt. Maar weet nu al dat als ik er over een of 2 maanden weer kom, het weer zo is...
Dat maakt me verdrietig. Het lukt haar en haar vriendin duidelijk niet de boel op orde te krijgen en houden. Beide ook autisme, ze missen echt het overzicht en inzicht
Dank voor jullie lieve berichten, ik was er gister even zo door getroffen dat ik het topic bijna niet meer indurfde omdat het me zo raakte. 
@Yumi Dankjewel dat is ontzettend lief!
@Auwereel Dankje! 
@HappyApple
@Evaluna Ik probeer op mezelf te letten, dankje. Ik krijg jouw verhaal van de zijlijn mee hier en heb diep respect voor hoe je je staande houdt in zo'n moeilijke situatie. Ik gun je zo dat je meer rust krijgt.
@TootieTover Daar heb je helemaal gelijk in, mijn grootste prioriteit is zometeen mijn kindje en ik heb de afgelopen dagen voorzichtig steeds meer mensen in vertrouwen genomen. Het gedrag van mijn man is op het moment is ook wel dusdanig ondermaats dat het voor vrienden en familie niet goed meer te verbergen is en de schellen hun ook wat van de ogen zijn gevallen. Ik heb een klein, maar lief netwerk dat zeer bereid is tot hulp, en goede verloskundige en een kraamverzorgster die op de hoogte is van de situatie. Extra zorg is mogelijk indien dat nodig is. Ik probeer fysiek en mentaal goed voor mezelf te zorgen. Man zit inmiddels ergens anders en is niet meer bij mij/ participeert niet of nauwelijks. Hij wil me niet kwijt zegt hij, maar zijn gedrag is onnavolgbaar. Ik merk nu pas echt hoe diep mijn gevoel van wat normaal is is aangetast in deze relatie. Er is gespecialiseerde GGZ voor hem(er is een heleboel meer mis dan een relatieprobleem) maar dat gaat nog wel even duren.
@Friezinnetje, Dolfje, Dorestad, Layka Dank
Zal dit topic verder niet helemaal kapen met dit onderwerp, wellicht open ik nog een eigen topic. Moraal van het verhaal; ik heb dit veel te lang alleen gedragen en het is een grote zegen om te merken dat anderen er voor me staan nu ik me kwetsbaar opstel. Dat hoop ik mee te nemen in mijn leven. In mijn hart vechten ondertussen diep liefdesverdriet en grootse verwachtingen met elkaar. Mijn grootste droom komt uit, mijn grote liefde is niet meer.
Gelebloem
Ach GeleBloem, wat fijn dat je nog even het topic hebt bezocht ondanks de emoties die het oproept. Mijn opmerking aan jou komt naar aanleiding van een soortgelijke ervaring. Ik zou willen dat ik nóg meer had geleund op de aangeboden steun. Als een eigen topic jou helpt, schroom dan niet.
Zorg goed voor jezelf gele bloem
En laat de sggz dat voor je man doen
En een eigen topic voor steun ? Doen
Ach wat ontzettend verdrietig Gelebloem en heftig om dit nu door te moeten maken. Wat de anderen zeggen; als een eigen topic openen helpt? Gewoon doen!
Gele Bloem, ik ben blij dat je fijne vrienden om je heen hebt, die je steun kunnen geven en je dit niet alleen hoeft te doen.
Yumi schreef op 28-07-2024 om 09:27:
Gele Bloem, ik ben blij dat je fijne vrienden om je heen hebt, die je steun kunnen geven en je dit niet alleen hoeft te doen.
Ik sluit me hierbij aan
lientje69 schreef op 27-07-2024 om 21:26:
Dagje bij oudste geweest. Burnout, overgewicht wat een belangrijke operatie tegenhoudt en een ongelofelijk vuil huis. Wat een troep, ik heb behoorlijk opgeruimd en schoongemaakt. Maar weet nu al dat als ik er over een of 2 maanden weer kom, het weer zo is...
Dat maakt me verdrietig. Het lukt haar en haar vriendin duidelijk niet de boel op orde te krijgen en houden. Beide ook autisme, ze missen echt het overzicht en inzicht
Ik snap dat je verdrietig bent en dat je je zorgen maakt. Staan ze open voor hulp? Via WMO bijvoorbeeld om mee te beginnen.
ik word verdrietig van mijn vader, en dan vooral zijn inlevingsvermogen en gebrek aan aandacht voor kinderen en kleinkinderen. Vandaag komt hij even langs, na een fietstocht. Helemaal prima, maar zal nooit vragen hoe het gaat. Als ik iets wil vertellen over onze dagen weg met vriendinnen, begint hij altijd over zijn eigen dingen. Aandacht voor kleinkinderen is er ook niet, en dan vindt hij het raar als er niemand langs komt. Als ze wel eens komen, ook dan nooit de vraag hoe het gaat met hen/school/vrienden/werk enz. En als je er komt, dan nooit de vraag of je iets wilt drinken oid. Soms trek ik zelf de koelkast maar eens open.
@gelebloem, ik kom je hier nog even een hart onder de riem steken
Happyapple schreef op 29-07-2024 om 08:31:
@gelebloem, ik kom je hier nog even een hart onder de riem steken
Ik ook 🧡
Dorestad schreef op 28-07-2024 om 10:41:
[..]
Ik snap dat je verdrietig bent en dat je je zorgen maakt. Staan ze open voor hulp? Via WMO bijvoorbeeld om mee te beginnen.
Dochter wil graag medicatie voor haar ADD maar dit is afgewezen meen ik. Weet niet in hoeverre de psychische hulp nu nog loopt, zal het eens navragen. Verder zien zij beiden het probleem niet zo. Ik wel. Ze zijn vaak ziek en dat vind ik niet gek in een vies huis. Verder heeft dochter een burnout en ik hanteer de mening een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Nu ben ik zeer zeker geen truuspoets maar dit is wel heel erg zo hoor. Klein appartement maar zó vol. Alleen al het oud papier naar de bak brengen gaf al flink ruimte. Er staan echt overal lege dozen. Ff plaatsmaken is al teveel moeite blijkbaar.