Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
Layka.12 schreef op 25-07-2024 om 23:02:
Vanmiddag is mijn hond ingeslapen.Het was voor haar beter, ze was op maar oh wat doet het pijn. Het is stil in huis, haar plekje is leeg.
Ik wil jullie nog bedanken voor alle lieve steun, doet goed.
Dat is leeg, heb je je hond ook 15 jaar gehad?
Dankjulliewel allemaal voor de lieve reacties, doet me goed. Ik ben nog niet helemaal zover dat ik dit hardop kan uitspreken(en heel bang dat ik dan in de kraamtijd helemaal niets meer aan man heb omdat ie dan helemaal emotioneel uitcheckt) maar mijn hart is echt gebroken inmiddels, en ik hou veel van de man, ik dacht dat ik het goed voor elkaar had.
Gelebloem schreef op 26-07-2024 om 09:18:
Dankjulliewel allemaal voor de lieve reacties, doet me goed. Ik ben nog niet helemaal zover dat ik dit hardop kan uitspreken(en heel bang dat ik dan in de kraamtijd helemaal niets meer aan man heb omdat ie dan helemaal emotioneel uitcheckt) maar mijn hart is echt gebroken inmiddels, en ik hou zielsveel van de man.
Ach wat naar 
Ik heb al 2 x een verhaal geschreven, maar je hebt er niets aan...gewist.
Het raakt me 😢
Dat is heel triest, Gelebloem, niet wat je je voorstelt als je veel van je man houdt... Dat maakt je kraamtijd extra zwaar, waar je ook voor gaat...
ik heb het ook zo met je te doen, gelebloem.
Hou jezelf goed in de gaten gelebloem? Dit klinkt niet fijn, helaas wel herkenbaar en ik had achteraf beter hulp in kunnen schakelen.
Een kind krijgen is al heftig genoeg met alle hormonen die om de hoek komen kijken
Gelebloem schreef op 26-07-2024 om 09:18:
Dankjulliewel allemaal voor de lieve reacties, doet me goed. Ik ben nog niet helemaal zover dat ik dit hardop kan uitspreken(en heel bang dat ik dan in de kraamtijd helemaal niets meer aan man heb omdat ie dan helemaal emotioneel uitcheckt) maar mijn hart is echt gebroken inmiddels, en ik hou veel van de man, ik dacht dat ik het goed voor elkaar had.
De kraamtijd is best heftig, en als mensen om je heen uitgaan van de steun van je man terwijl je die niet hebt, ga je de steun van mensen om je heen mogelijk missen. Ik weet niet wie je in vertrouwen kunt nemen? Het wordt al zwaar genoeg en je wilt je kunnen richten op je baby. Emotioneel en fysiek en alles, het is allesomvattend. Het is belangrijk voor de band met je baby dat je steun hebt.
Gele bloem, wat een naar bericht. Hopelijk heb je in je omgeving iemand, die je kunt vertrouwen en die je kan steunen
Sterkte Gelebloem
Gelebloem, heel erg veel sterkte. Hopelijk durf je iemand in vertrouwen te nemen. Je hart is gebroken las ik. Dat is toch niet te verdragen in deze tijd
Auwereel schreef op 26-07-2024 om 08:07:
[..]
Dat is leeg, heb je je hond ook 15 jaar gehad?
Ik heb haar acht en een half jaar gehad. Ze was een herplaatser, een ontzettend lief klein hondje dat afgedankt werd.
Ik heb altijd honden gehad maar mijn band met haar was echt speciaal. Ze ging mee op de scootmobiel, was intelligent en er zat geen kwaad in.
Gelebloem, wat vreselijk voor je, zeker nu in deze tijd. Ik hoop dat je bij iemand je verhaal kwijt kunt en steun kunt krijgen.
Heel veel sterkte.
Verdrietig dat dochter ook in de vakantie geconfronteerd moet worden met de vraag of ze haar vader wil zien. Gelijk stress, nee ze wil hem niet zien.
Gezinsvoogd vertrouwt het niet helemaal of wil gewoon checken en komt volgende week wel even langs. Er wordt maar gedaan of het niets is, maar kind is echt in de stress voor zo'n gesprek.
Jammer...
Ook ik moet er volgende week aan geloven. Groot overleg met de GI, therapeut en ex. Gedoemd te mislukken en toch moet het geprobeerd worden van de rechter.
Lichtpuntje is wel dat ex niet meer met therapeut wil praten. Laat hem maar eens goed uit zijn plaat gaan. Ik geef hem gerust een duwtje.
Krijgen wij misschien ook eens rust. Deze onrust heeft wel lang genoeg geduurd.
Evaluna schreef op 26-07-2024 om 23:48:
Verdrietig dat dochter ook in de vakantie geconfronteerd moet worden met de vraag of ze haar vader wil zien. Gelijk stress, nee ze wil hem niet zien.
Gezinsvoogd vertrouwt het niet helemaal of wil gewoon checken en komt volgende week wel even langs. Er wordt maar gedaan of het niets is, maar kind is echt in de stress voor zo'n gesprek.
Jammer...
Ook ik moet er volgende week aan geloven. Groot overleg met de GI, therapeut en ex. Gedoemd te mislukken en toch moet het geprobeerd worden van de rechter.
Lichtpuntje is wel dat ex niet meer met therapeut wil praten. Laat hem maar eens goed uit zijn plaat gaan. Ik geef hem gerust een duwtje.
Krijgen wij misschien ook eens rust. Deze onrust heeft wel lang genoeg geduurd.
Oh ik heb zo met jullie te doen
Layka.12 schreef op 26-07-2024 om 23:33:
[..]
Ik heb haar acht en een half jaar gehad. Ze was een herplaatser, een ontzettend lief klein hondje dat afgedankt werd.
Ik heb altijd honden gehad maar mijn band met haar was echt speciaal. Ze ging mee op de scootmobiel, was intelligent en er zat geen kwaad in.
Dat is lang, zo'n speciale verbintenis, veel sterkte met de leegte...