Waar was jij als kind bang voor?
En nu misschien nog steeds een beetje?
Bij mezelf beginnen natuurlijk:
1. Vrachtwagens met alleen de cabine, dus zonder de oplegger (die kan zo maar voorover vallen)
2. De gemeentereinigingswagens als die met die grote slangen de putten kwamen schoonzuigen, of met de veger de goten schoonmaakten (die brullende herrie ging dwars door mijn buik en rest van mijn lijf heen, en soms nog)
3. Straaljagers, en dan vooral als ze net iets te laag vlogen
Veel groot verkeer dus eigenlijk.
En jij?
Ik weet dat het een luchtig topic moet zijn misschien, maar ik was bang voor mijn vader en broer. Psychisch gestoord, verslaafd, onberekenbaar en agressief.
spiegels en ruisende tv’s . Te jong poltergeist gezien met mijn oudere broer. Spiegels nu af en toe last van.
donkere kamers. Ik deed als altijd eerst het ganglicht aan en daarna pas het woonkamer licht uit. Zo ging ik kamer voor kamer naar mijn slaapkamer
Dat mijn ouders dood zouden gaan .
Kippen. Nog steeds trouwens. Ben als peuter aangevlogen door zo'n beest.
En dat mn moeder of opa of oma dood zou gaan.
Mijn vader was toen ik klein was, verstokt roker en kon daardoor zo hoesten dat hij bijna stikte, daar was ik wel bang voor. Groot was mijn opluchting toen hij stopte met roken.
Ook heeft mijn vader een paar keer een verkeersongeval gehad, waardoor ik me regelmatig zorgen maakte of hij wel veilig thuis kwam.
Wat luchtiger: mijn broer, veel ouder dan ik, keek tv-programma's die ik reuze eng vond, zoals Dr Who, of Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen.
ToetieToover schreef op 04-11-2023 om 09:22:
Ik weet dat het een luchtig topic moet zijn misschien, maar ik was bang voor mijn vader en broer. Psychisch gestoord, verslaafd, onberekenbaar en agressief.
Het was inderdaad luchtig bedoeld, maar het is een open vraag en als dit is waar jij bang voor was dan staat het je natuurlijk vrij om te delen. Misschien juist wel even goed voor je, wie weet lucht het op. Ik vind het wel heel naar voor je dat je met deze angst ben opgegroeid.
Ik was bang voor geesten. Er werd over gepraat door klasgenootjes over geesten oproepen en zo. En dan vertelden ze dat ze geesten gingen oproepen en zo. Ik ging dan maar bidden als ik bang was.
Het circus: of het de Clowns waren,of de zweep van de dompteurDatmaakte niet uit. Mijn eerste herinnering is dan ook dat ik met mijn moeder naar het circus ging,en ik de hele voorstellingop de grond voor haar voeten heb doorgebracht.
brand. Al herinner ik mij dat pas vanaf dat ik een slaapkamer op de zolder had. Lang huis, lange gang voordat ik bij de trap zou zijn waar net aan de andere kant van de trap de gasketels stonden. In de huizen/ slaapkamers daarvoor had ik dat niet (denk ik). Heel vaak mijn bed uit geweest om te controleren of alles zo was als zou moeten zijn.
Honden. En nog steeds wel eigenlijk. Mijn angst was wat afgenomen toen ik volwassen was maar toen ik een labradorpup in de wandelwagen had waar mijn oudste in zat waren we als gezin weer bang voor honden.
madee schreef op 04-11-2023 om 10:15:
[..]
Het was inderdaad luchtig bedoeld, maar het is een open vraag en als dit is waar jij bang voor was dan staat het je natuurlijk vrij om te delen. Misschien juist wel even goed voor je, wie weet lucht het op. Ik vind het wel heel naar voor je dat je met deze angst ben opgegroeid.
Dank je wel. Het is best goedgekomen uiteindelijk met mij en zij zijn allebei dood inmiddels. Ik heb een hele goede training gehad om me niet door mijn angst in mijn hoofd te laten weerhouden. En voor daadwerkelijk fysieke bedreiging, heb ik ook getraind.
Skeletten. Toen ik jong was, was er een redelijk populaire poster met een skelet hand die uit de wc omhoog kwam. Doodeng vond ik dat.
Geesten.
Spinnen en dat heb ik nog steeds wel een beetje.
Vanaf het moment dat ik wist dat Sinterklaas niet bestond was ik heel bang voor de Sinterklazen die ik tegenkwam. Dat waren volwassenen die zich verkleedden en derbalsof ze Sinterklaas waren en dat idee vond ik echt heel eng.
Er hing vroeger boven mijn bed(je) een zelfgemaakt wandkleed van Roodkapje en de wolf. Vanaf een jaar of 4 nachtmerries, dat er een wolf onder mijn bed lag, ik durfde er zelf ook niet uit te komen
Karbonkel van Ik Mik Loreland. Keken we op school met schooltv. Doodsbang was ik daarvoor 
en met mij een hoop andere kinderen.