Waar was jij als kind bang voor?
En nu misschien nog steeds een beetje?
Bij mezelf beginnen natuurlijk:
1. Vrachtwagens met alleen de cabine, dus zonder de oplegger (die kan zo maar voorover vallen)
2. De gemeentereinigingswagens als die met die grote slangen de putten kwamen schoonzuigen, of met de veger de goten schoonmaakten (die brullende herrie ging dwars door mijn buik en rest van mijn lijf heen, en soms nog)
3. Straaljagers, en dan vooral als ze net iets te laag vlogen
Veel groot verkeer dus eigenlijk.
En jij?
Gargamel van de smurfen. En Graaf Tel van Sesamstraat 
Vuur/brand. Vuur (als in kaarsjes aansteken) ben ik nu wel overheen gelukkig. Dat was vroeger heel heftig.
Brand ben ik nog steeds heel bang voor. Vannacht toevallig nog over gedroomd, dat er thuis brand was.
mut schreef op 04-11-2023 om 10:30:
brand. Al herinner ik mij dat pas vanaf dat ik een slaapkamer op de zolder had. Lang huis, lange gang voordat ik bij de trap zou zijn waar net aan de andere kant van de trap de gasketels stonden. In de huizen/ slaapkamers daarvoor had ik dat niet (denk ik). Heel vaak mijn bed uit geweest om te controleren of alles zo was als zou moeten zijn.
Ik ook. Had verder niets met ketels of zo te maken, geen idee waar het vandaan kwam. Maar ik ben een heel lange periode meerdere keren in een nacht mijn bed uit geweest voor een controleronde
Zwarte/bruine huisspinnen.
Nu nog steeds, en een beetje is een understatement 
Dat er oorlog kwam! Hele doemscenario's in mijn hoofd. Vreselijk.
Dat mijn ouders zouden gaan scheiden. Deden ze uiteindelijk ook. Savonds laat bovenaan de trap met broertje luisteren naar ruzie makende ouders.
Kikkers. En rupsjes, wormen en slakken vind ik héél erg naar.
De dikke beeldbuis-tv's van vroeger, gaven nog een beetje licht als je die net uit had gedaan. Dat vond ik ook eng.
Nergens voor. Zoals mijn oma altijd zei: "jij bent voor de duvel nog niet bang" 
Voor een beurt voor de klas en dat ik dan een blackout zou krijgen.
Om over te blijven als er kanten voor volleybal werden gekozen.
Als iets ouder kind was ik bang voor oorlog. In die tijd speelden de 1e Golfoorlog en de Joegoslavië oorlog en ik was bang dat hier ook oorlog zou komen.
Inbrekers en muizen en ratten. Muizen en ratten was ik overdag niet bang voor maar ik was bang dat ze snachts in mijn kamer liepen. Niet geheel onterecht want ik had zo nu en dan een muis op mijn kamer.
Vogels. Vroeger moest ik altijd controleren of mijn slaapkamer raam wel dicht was in de nacht, want ik was bang dat er een vogel naar binnen zou komen. Nu nog steeds wel bang voor vogels, maar durf nu wel met het raam open te slapen.
De kinder etende reuzen uit de Grote Vriendelijke Reus van Roald Dahl. Ik was dol op die film en heb die heel vaak gekeken. Maar eenmaal in mijn bed was ik als de dood dat die lange nagel van de reus ook door mijn raam zou komen.
De hulk. 
Een terugkerende droom. Ik was een soort radertje in een groter geheel. Een soort doolhof waar ik nooit meer uitkwam. Ik was altijd misselijk als ik wakker schrok. Echt een nare droom. Ik heb claustrofobie en ik vraag me nog altijd af, wat de kip en wat het ei is. Kreeg ik die dromen uit angst voor kleine en/of afgesloten ruimtes of heb ik die angst gekregen door die dromen?