Damoontje schreef op 17-01-2024 om 12:45:
Ik snap soms ook niet waarom in Scandinavie gewoon treinen kunnen rijden en waarom hier elk vlokje sneeuw zo'n paniek geeft.
Wij hebben helemaal geen sneeuw hier. Jullie?
Hier ook geen sneeuw en daar ben ik blij mee, want moet zo met het ov naar een zorgafspraak.
En ik erger me er ook aan dat hier het ov op zijn gat ligt, na 1 vlokje sneeuw.... zo zit ik toch nog in het juiste topic 
Yumi schreef op 17-01-2024 om 12:58:
[..]
Herkenbaar, bij mij heeft het ook met vroeger te maken. Sinds ik ziek ben veel vrienden kwijt geraakt, omdat ik tijdens therapie geleerd heb dat ik voor mezelf moet opkomen. Het botst nog steeds en ik hoor vaak, dat ik zo verandert ben. Mijn antwoord is dan dat ik het jammer vind dat het nodig is, maar dat niet veranderen, ziek blijven betekent
Oh zo herkenbaar! Niet in de zin van dat ik ziek ben, maar dat ik sinds een tijdje aan het veranderen ben, voor mezelf durf op te komen. Mensen zijn dat niet van me gewend, en dat vind ik soms best moeilijk want ik ben bang dat ik mensen kwets, en ze daardoor kwijtraak. Maar ik begin me ook te realiseren dat dit is wie ik ben, en als mensen dat niet accepteren is daar het gat van de deur. Gelukkig heb ik nu een netwerkje om me heen, mensen waar ik van op aankan en die me accepteren zoals ik ben.
Damoontje schreef op 17-01-2024 om 09:07:
[..]
Dank je, hier had ik even overheen gelezen. Alle avatars lijken op elkaar.
Ik vond het juist wel fijn dat een vriend kwam en fijn om kaartjes te krijgen. Misschien ouderwets maar ik vind een kaartje gepaster dan een appje. Vind vooral de reactie van 'oh lag je in het ziekenhuis ok' een beetje bijzonder.
Als ik gemist heb dat iemand in het ziekenhuis heeft gelegen dan toon ik achteraf alsnog interesse. Ben er 5 weken geweest.
Vijf weken is wel een ander verhaal ja… Heftig.
Kaartje krijgen ze zeker, en ook een appje.
Ik heb zelf overigens wel geleerd om wat verwachtingen uit te spreken. Omdat ik weet dat mensen er soms net zo instaan als ikzelf.
Zoals toen mijn moeder ging overlijden (al even geleden) gezegd dat ik het fijn zou vinden als iedereen (vriendengroepen/sommige collega’s) op de uitvaart zouden komen mochten ze die gelegenheid hebben. Er werd toen ook gezegd: wat fijn dat je dit aangeeft want ik weet nooit zo goed mijn plek dan.
Desalniettemin: sneu dat je hierdoor afscheid moet nemen van een vriendschap. Ziekte is altijd lastig. Toen ik ziek werd (en ben gebleven) zijn ook veel vrienden afgehaakt. Ik besefte toen dat ik in sommige contacten de motor was en nu ik daar de energie meer voor heb dat er dus niets gebeurt.
Damoontje schreef op 17-01-2024 om 12:45:
Ik snap soms ook niet waarom in Scandinavie gewoon treinen kunnen rijden en waarom hier elk vlokje sneeuw zo'n paniek geeft.
Wij hebben helemaal geen sneeuw hier. Jullie?
Omdat ze ander materieel gebruiken en het spoorwegnet in verhouding heel veel minder knooppunten en knelpunten heeft.
in zulke situaties leer je je vrienden ook wel kennen. Nu ik aan het veranderen ben merk ik dat ook in mijn vriendschappen. 1 vriendin begrijpt waar ik doorheen ga omdat ze zelf ook in dit schuitje zit, en we geven elkaar ook de ruimte. We accepteren elkaar zoals we zijn en dat vind ik erg waardevol aan onze vriendschap.
Is het trouwens niet beter om een apart topic te openen?
Damoontje schreef op 17-01-2024 om 12:45:
Ik snap soms ook niet waarom in Scandinavie gewoon treinen kunnen rijden en waarom hier elk vlokje sneeuw zo'n paniek geeft.
Wij hebben helemaal geen sneeuw hier. Jullie?
Omdat het zonde is geld uit te geven om het spoor geheel winter- en sneeuwbestendig te maken voor die dagen dat het wel sneeuwt. Dat is in Scandinavië en Zwitserland anders.
En "gewoon treinen rijden", Nederland heeft één van de drukste spoorwegen ter wereld, met veel wissels voor veel flexibiliteit. Wissels kan je verwijderen omdat ze kunnen vastvriezen, maar dat kan dan weer ten koste gaan van de flexibiliteit. Sowieso wordt daar onderzoek naar verricht.
https://www.prorail.nl/over-ons/wat-doet-prorail/spoorvernieuwing/minder-wissels-efficienter-spoor
Hier in Zuid-Limburg ligt al zeker 4 cm. Even voor 12 uur begonnen.
Morgenvroeg om 6 uur beginnen met werk.
Kat is steeds 'stiekem' aan kabels aan het likken. Wat een verschrikkelijk goor geluid is dat.
Ik heb een geweldige huisarts, maar nou was ik toch niet zo blij. Ik was op het spreekuur en kreeg weer eens te horen dat ik veel eerder had moeten komen. Dus ik zeg dat de assistentes dat kennelijk niet nodig vonden, want zij plannen de afspraken tenslotte. Zegt de huisarts: je moet gewoon veel harder aandringen, dan zetten ze je wel eerder erop.
Ja sorry hoor, ik ben helemaal niet zo'n type en heb juist een hekel aan "brutalen hebben de halve wereld en trek een grote scheur open". De assistentes moeten gewoon de juiste beoordeling maken op basis van klachten, niet op basis van een grote bek.
SuzyQFive schreef op 17-01-2024 om 13:14:
[..]
...
Desalniettemin: sneu dat je hierdoor afscheid moet nemen van een vriendschap. Ziekte is altijd lastig. Toen ik ziek werd (en ben gebleven) zijn ook veel vrienden afgehaakt. Ik besefte toen dat ik in sommige contacten de motor was en nu ik daar de energie meer voor heb dat er dus niets gebeurt.
Herkenbaar. Toen ik zoveel jaar geleden gecolloqueerd werd (dat is hier 40 dagen, bij een eerste keer), was er 1 persoon die wekelijks op bezoek kwam, verder niemand, niet eens een berichtje of zo. Begrijp wel dat het een andere setting is dan een gewoon ziekenhuis, maar toch. Mijn toenmalige vriendin is in die tijd zelfs een relatie begonnen met iemand anders, dus dat was het eerste wat ik hoorde toen ik weer vrij was.
Hier ligt ondertussen aardig wat sneeuw, denk rond de tien centimeter.
Hier ligt nog de sneeuw van een paar dagen geleden, niks bijgekomen maar ik vind het wel smerig koud.
En ik heb last van mijn rug. Denk dat die spier verkrampt is of zo. Kan alles maar het is irritant.
Oh en andere ergernis dat we op het werk ergens bepaalde procedures voor hebben om het een en ander makkelijker te maken en dat er mensen zijn die dat niet snappen en dan dingen anders doen waardoor ik dubbel werk heb.
Bij mij ligt geen sneeuw meer, maar ik ben net naar een andere wijk gereden, hemelsbreed ongeveer 5 km afstand, en hier is het nog wel wit.
Ik ergerde me aan de bedpoot, dat ik alweer mijn tenen daaraan heb gestoten. En tegelijkertijd ergerde ik me aan mezelf omdat ik ondertussen toch moet weten dat die bedpoot er is...
Malibu2 schreef op 17-01-2024 om 16:48:
Ik ergerde me aan de bedpoot, dat ik alweer mijn tenen daaraan heb gestoten. En tegelijkertijd ergerde ik me aan mezelf omdat ik ondertussen toch moet weten dat die bedpoot er is...
Dat heb ik exact met het dressoir in de woonkamer, ding staat er al jaren en ervoor stond er ook al een kast en ik stoot regelmatig mijn linker bovenbeen aan het hoekje.