Vaag v.d. dag 4/4/23: Welke valkuil stap jij steeds weer in?
Renmuis schreef op 04-04-2023 om 09:29:
Aan iets nieuws beginnen voordat ik het oude heb afgemaakt. Mijn leven is een aaneenschakeling van onafgemaakte projecten.
Whahaha, dit dus! Ik heb ook altijd 1000 plannen en dan verzucht mijn man: maak nou eens eerst iets af.... 😆
Teveel hooi op m’n vork nemen!
Wollstonecraft schreef op 04-04-2023 om 08:39:
Met mijn verstand beredeneerde keuzes maken, terwijl ik diep in mijn hart wel weet dat dat niet de juiste keuzes zijn.
Ooh dit kan ik ook zo hebben. Ik zet dan door en achteraf vraag ik me af waarom ik het niet heb zien aankomen. Ik ben ook best overtuigend want vrienden gaan gewoon met me mee in de beredeneerde keuzes
andere valkuil is dat ik alles op volle kracht doe en perfect wil doen, als het dan mis gaat knap ik volledig.
Alles alleen willen doen omdat ik denk dat niemand bereid is me te helpen.
Veel herkenning hier: te weinig dingen afmaken, te perfectionistisch daardoor veel te veel werk steken (bijv. in een training) in iets, alles alleen denken te moeten doen.
Maar vooral: vriendinnen opvangen die in een toxische relatie zitten, dat ook zelf aangeven maar toch weer doorgaan nadat ze alle shit bij jou hebben gedumpt. De valkuil is dat ik elke keer opnieuw denk: oh maar nu gaat ze het echt uitmaken en is ze zo verdrietig en wil ik haar ook steunen. Nope, dag later is het weer aan en wordt alle shit gebagatelliseerd. Ik voel me dan gebruikt maar trap er de volgende keer toch weer in. Ik kan gewoon niet de cold shoulder geven aan iemand die zit te janken voor me.
Te open zijn naar mensen waar je later de deksel van op je neus krijgt.
Ergens niet echt voor durven te gaan, angst dat ik het niet goed kan / niet goed doe / het vast niet lukt.
Regelmatig blijkt dat vooral mijn innerlijke criticus.
Te lang ziek doorgaan terwijl het eigenlijk niet gaat. Daarom ligt ik nu op de bank met een longontsteking en gaat het echt niet om iets te doen. Had mijn donderdag al ziek moeten melden en naar de huisarts moeten gaan. Maar ik had nog zo veel te doen en te regelen. Het verbaasde de huisarts gisteren dat ik zelf gekomen was, want dat was toch niet mogelijk met een dubbele longontsteking. Zo eigenwijs ben ik dus. Mijn teamleider heeft mij meteen voor de hele week ziekgemeld. Ik zal er naar luisteren en goed rust pakken.
te perfectionistisch, soms te veel tegelijk willen doen en vooral alles zelf willen doen en daardoor moeite met hulp vragen terwijl dit soms toch wel echt handiger is om ergens hulp bij te hebben.
Daddy_gijs schreef op 04-04-2023 om 09:45:
Sarcastisch doen. De meeste mensen kunnen er gelukkig om lachen en zien het als positief. Maar mijn valkuil is dat ik er ook te ver in kan gaan.
Deze heb ik ook
Doen alsof alles goed gaat, terwijl dat niet zo is. Ik heb dit zo geperfectioneerd dat ook psychologen en andere hulpverleners hier intrappen.
En ja, sarcastisch doen, is ook zoiets. Wordt niet altijd gewaardeerd 
Ik vind sarcasme eigenlijk een echt slechte eigenschap, heel wat anders dan een valkuil voor jezelf. Het is altijd gemeen 
Mug schreef op 04-04-2023 om 13:39:
Ik vind sarcasme eigenlijk een echt slechte eigenschap, heel wat anders dan een valkuil voor jezelf. Het is altijd gemeen
off topic: ja het is een coping mechanisme denk ik: kritiek leveren zonder echt je nek uit te steken voel ik er in. Maar bijna alle valkuilen zijn coping mechanismen, toch? Alleen sarcasme kan anderen pijn doen
Meer doen op een dag dan verstandig is en dan ik eigenlijk aankan.
Gevolg, een rustdag in moeten lassen omdat het energie potje leeg is. Er zit verbetering in, vroeger zou ik dan gewoon door hollen tot ik met m’n kop tegen de muur knalde (figuurlijk dan).
Oh en perfectionisme inderdaad!
MRI schreef op 04-04-2023 om 14:01:
[..]
off topic: ja het is een coping mechanisme denk ik: kritiek leveren zonder echt je nek uit te steken voel ik er in. Maar bijna alle valkuilen zijn coping mechanismen, toch? Alleen sarcasme kan anderen pijn doen
Ik weet niet of ik valkuilen coping mechanismen vind. Het is voornamelijk gedrag waarmee je jezelf benadeelt, omdat je je hersens weer eens niet (of juist teveel) gebruikt.
Gevoelsmatig zijn het voor mij in ieder geval twee heel verschillende dingen. Ik kan het niet zo goed uitleggen.
(Ik ben trouwens net zo goed weleens sarcastisch hoor, wie niet, dus het was geen verwijt naar degenen die erover postten. Het deed me alleen erover nadenken)