Blooper en Moppertopic

Aangezien dit sinds kort behalve een bloopertopic ook een moppertopic is even mijn hart luchten: Ik weet dat het in mijn voordeel is en dat ik blij mag zijn dat ik in een land woon waarin je financieel ondersteunt wordt als je een arbeidsbeperking hebt (Ik ben arbeidsbeperkt door een ongeluk op mijn 13e en heb een zogezegd wajongfunctie en ik en mijn werk hebben dus regelmatig contact met het Uwv) maar dit is echt de laatste x dat ik een evaluatieverslag lees... Wat zijn die verslagen toch kort door de bocht en hier en daar zelfs onzorgvuldig 
Ik weet dat ze op mijn werk veel meer tevreden en blij met me zijn dan dat je zou denken want die verslagen zijn enkel gericht op wat er niet goed gaat.
En nee ik heb het na 26 jaar nog niet geaccepteerd dat ik kan wat ik kan maar ook mensen met een zogeheten beperking hebben gevoel maar goed dat beseft het UWV zich blijkbaar niet... Ik zit gewoon te janken....
Ik weet dat ik me hierdoor niet uit het veld moet laten slaan en ik heb al gehoord dat mijn contract waarschijnlijk wel verlengt wordt maar oww wat heb ik nu zin om maar helemaal te stoppen met werken...

Om vandaag "lekker" in huis een een ander te poetsen had ik vanochtend mijn spijkerbroek aangedaan die al een klein gaatje had in de zak. Na 3x knielen op de plavuizen in de keuken ook een gat in de knie.  Jammer maar om te poetsen ging ik geen hele broek aantrekken. 
Rond een uur of half 12 begeeft ook de rits het. Als ik straks klaar ben kan die broek gelijk bij het textielafval. Als ik de laatste 3 planken in het laatste kastje heb gedaan is het tijd om een boterham te eten.  Ik maak brood en thee klaar en ga op de bank zitten en bij het journaal eet ik mijn boterhammen op.  Mijn thee is nog erg heet en het journaal nog niet afgelopen dus ik pak mijn sok uit de breimand om nog even een paar toeren te breien. 
Als ik het derde naaldje af heb is de steekmarkeerder los.  Ik leg het breiwerk op schoot en maak dat pielige dingetje weer goed vast. 
Inmiddels is het journaal klaar en wil ik mijn thee opdrinken en weer verder gaan in de keuken. Als ik het breiwerk terug wil leggen in de mand zit een van de naalden vast is het oogje van de kapotte rits. 
10 minuten en een hoop gevloek later heb ik mezelf bevrijd uit mijn breiwerk. Inmiddels is de keukenvloer ook gedweild en zit ik met een kopje thee op te warmen. Van het onder de buitenkraan uitspoelen van de dweil en emmer had ik het best koud gekregen. 

Phoebe    

Dank Mamali en Peen, het gaat wel weer na een lekker potje janken  . (En ik trek het me ook te persoonlijk aan...)

Phoebe1982 schreef op 01-03-2022 om 15:06:

Dank Mamali en Peen, het gaat wel weer na een lekker potje janken . (En ik trek het me ook te persoonlijk aan...)

Nou ja, dat laatste kan ik me wel voorstellen hoor, het gaat toch ook over jou? Ik ben tegenwoordig volledig arbeidsongeschikt,  bij mij was het de leidinggevende die zo belachelijk deed. Vanaf het moment dat hij hoorde dat ik niet meer volle dagen kon werken,  deed hij alles om me weg te krijgen. 

Wat je zegt is waar: sommigen denken dat je geen gevoel hebt als je een beperking hebt 

Peen schreef op 01-03-2022 om 15:16:

[..]

Nou ja, dat laatste kan ik me wel voorstellen hoor, het gaat toch ook over jou? Ik ben tegenwoordig volledig arbeidsongeschikt, bij mij was het de leidinggevende die zo belachelijk deed. Vanaf het moment dat hij hoorde dat ik niet meer volle dagen kon werken, deed hij alles om me weg te krijgen.

Wat je zegt is waar: sommigen denken dat je geen gevoel hebt als je een beperking hebt

Nou ja schandalig dat die man zo met je omgegaan is. Inderdaad, sommige mensen denken blijkbaar dat wij geen gevoel hebben. Met andere woorden ́'normale/ niet arbeidsongeschikte' mensen hebben zo ook hun beperking... (Namelijk inlevingsvermogen)

Net zat ik te janken en nu zit ik uit boosheid alle mini bounty's die ik nog in huis heb op te vreten.. 

Phoebe1982 schreef op 01-03-2022 om 15:59:

[..]

Nou ja schandalig dat die man zo met je omgegaan is. Inderdaad, sommige mensen denken blijkbaar dat wij geen gevoel hebben. Met andere woorden ́'normale/ niet arbeidsongeschikte' mensen hebben zo ook hun beperking... (Namelijk inlevingsvermogen)

Net zat ik te janken en nu zit ik uit boosheid alle mini bounty's die ik nog in huis heb op te vreten..

😂 herkenbaar...

Phoebe van mij ook sterkte gewenst. 30 jaar geleden voor het laatst te maken gehad met het uwv, daar is zo te lezen nog weinig veranderd.
De teneur is gaat nog steeds kijken naar wat niet goed gaat en alleen negatieve dingen vastleggen zonder besef dat er achter die rapporten en mens van vlees en bloed schuil gaat. En mens met een beperking die wel wil werken maar niet voor al het werk geschikt is. 

Ik was bij de garage en kreeg een leenauto mee. "O, de tank is bijna leeg, ik gooi hem wel even vol!" Kopje thee later, monteur is terug en geeft me de sleutels. "Morgen is die van u weer klaar!" Ik loop naar buiten en denk, was het nou die rode of die grijze leenauto? Sleutel had geen knopje, gelukkig stond het nummerbord op de sleutelhanger...

gister voor mijn werk even bij prille liefde langs geweest   ik moest laat beginnen en zij had een fatsoenlijke lunch break.
Nadien had ik ineens haast en in die haast liep ik de trap af waarbij ik mijn voet in een geul stak, mijn telefoon een verdieping naar beneden kletterde en ik mezelf ternauwernood kon behoeden van een gebroken voet en face first naar beneden vallen de trap af.
Ik ben alleen blauw en pijnlijk en mijn telefoon leeft ook nog. Dat was het begin van mijn 24u dienst

ik ben lekker bezig. Vanochtend een te strakke bocht met de fiets, toen lag ik op de grond. Ik vrees voor nog meer blauwe plekken

stokstaart schreef op 02-03-2022 om 08:42:

ik ben lekker bezig. Vanochtend een te strakke bocht met de fiets, toen lag ik op de grond. Ik vrees voor nog meer blauwe plekken

Ja, twee dagen achter elkaar 

Ik ging vier stukjes appel raspen, daarvan liet ik er twee op de grond vallen. En daarna stootte ik iets om en liep ik ergens tegen aan. Soms heb je opeens allemaal onhandige dingen achter elkaar. Hopelijk was dat het weer voor de rest van de dag.