Kinderloos in een kindgerichte maatschappij
Daad bij woord: ik open een wat breder georiënteerd topic over het hebben van geen kinderen in een kindgerichte maatschappij. Ik worstel daar wel eens mee. Ook het beeld dat als je ervoor kiest geen kinderen te krijgen dat je dan niks hebt met en snapt van kinderen.
Ik heb een partner met twee (omtrent) tienerkinderen. Ik blijf bewust apart wonen, want mijn eigen ruimte en rust zijn broodnodig.
Nou ja, zo een paar dingen waarover ik zou willen uitwisselen. En ja, soms ook grote ergernis, maar dat is voor mij niet het enige in mijn belevingswereld van kindvrij zijn.
Inderdaad lijkt de wereld wel ingericht op mensen met kinderen. Iets waar ik me ook zorgen over maak voor later. Soms hoor je van die dingen dat de kinderen voor hun oudere ouders moeten gaan zorgen... Hoe zit dat met mensen die geen kinderen hebben...
Jammer dat je het woord kinderloos gebruikt in je titel, het impliceert een tekort of gemis terwijl dat niet voor iedereen geldt.
Ik geef de voorkeur aan kindvrij, omdat ik bewust gekozen heb voor het niet krijgen van kinderen.
Verder zie ik het nut niet zo van nog een topic.
Ik heb 3 kinderen . En vindt niet dat kind vrijen geen verstand van kinderen hebben.
Het lijkt mij soms heerlijk
Ik zeg ook altijd tegen mijn kinderen dat een leven zonder kinderen ook kan .
Vavoom schreef op 31-07-2021 om 10:57:
Jammer dat je het woord kinderloos gebruikt in je titel, het impliceert een tekort of gemis terwijl dat niet voor iedereen geldt.
Ik geef de voorkeur aan kindvrij, omdat ik bewust gekozen heb voor het niet krijgen van kinderen.
Verder zie ik het nut niet zo van nog een topic.
Kindvrij is een keuze en sommige mensen hadden liever wel kinderen gehad. Kinderloos is in dit geval neutraler.
Misschien is het omdat ik geen partner heb, maar ik herken me niet in wat je schrijft. Ik loop daar totaal niet tegenaan.
Ik wil bijvoorbeeld geen kinderen, maar mijn omgeving weet dat ik ze weldegelijk heel leuk vind 
Dat veel is ingericht op stellen vind ik een stuk lastiger.
Mlah! schreef op 31-07-2021 om 11:02:
[..]
Kindvrij is een keuze en sommige mensen hadden liever wel kinderen gehad. Kinderloos is in dit geval neutraler.
Dat is precies wat ik zeg, kindvrij voor wie kiest en kinderloos voor vrouwen die wel hadden gewild maar bij wie het niet zo mocht zijn. Zoals ik zei, het impliceert een gemis en is niks neutraals aan.
Lollypopje schreef op 31-07-2021 om 11:02:
Misschien is het omdat ik geen partner heb, maar ik herken me niet in wat je schrijft. Ik loop daar totaal niet tegenaan.
Ik wil bijvoorbeeld geen kinderen, maar mijn omgeving weet dat ik ze weldegelijk heel leuk vind
Dat veel is ingericht op stellen vind ik een stuk lastiger.
Ja, hier heb ik ook meer last van.
Kan ik me voorstellen, veel is ingericht op stellen. De artikelen in de supermarkt... De huizenmarkt ook.
En reizen ook heel erg.
Hier ook zeer bewust kindvrij en ik ervaar ook helemaal niet dat de wereld is ingericht op (mensen met) kinderen. De kinderen van vrienden/kennissen vind ik ook veelal gewoon leuk. En ik heb ook veel vrienden zonder kinderen, wellicht dat dat scheelt in de beleving. Onbegrip ervaar ik ook eigenlijk niet. Maar dat zal ook deels aan mijn sociale omgeving liggen.
Ik heb niet zo’n last van kindgerichtheid in de maatschappij of zo. Hooguit vind ik het weleens ergerlijk als mensen een zin beginnen met “Ja als je geen kinderen hebt dan snap je dat niet, maar…….”
En dan volgt een uitspraak die iedereen die wel eens op een kind gepast heeft op z’n klompen aanvoelt. Ja Gerda, ik weet ook wel dat je een 2-jarige geen seconde alleen kunt laten op een perron.
Overigens heb ik ook iets tegen de term kindvrij, omdat er voor -vrij meestal iets schadelijks of onwenselijks staat. Zuurvrij, chloorvrij.
Vavoom schreef op 31-07-2021 om 10:57:
Jammer dat je het woord kinderloos gebruikt in je titel, het impliceert een tekort of gemis terwijl dat niet voor iedereen geldt.
Ik geef de voorkeur aan kindvrij, omdat ik bewust gekozen heb voor het niet krijgen van kinderen.
Verder zie ik het nut niet zo van nog een topic.
Ik vind beide termen niet ideaal. Het is ook wat je eruit wilt halen. Kinderloos is voor mij neutraler dan kindvrij, en gewoon een gegeven. De term 'kinderloos' niet gebruiken kun je evengoed beschouwen als een vorm van 'toegeven aan'. Kindvrij is bovendien al de titel van het andere topic waar het vooral gaat om spuien van al dan niet hilarische ergernissen. Ik zoek een wat bredere en opener discussie. Of dit topic gaat lopen merken we vanzelf. Niemand verplicht je om hier ook mee te schrijven. Ik wil gewoon niet in herhaling blijven vallen in het andere topic, ook omdat dat door enkelen daar duidelijk niet gewaardeerd wordt, dus dan zoek ik een andere oplossing.
clivia53 schreef op 31-07-2021 om 11:02:
Ik heb 3 kinderen . En vindt niet dat kind vrijen geen verstand van kinderen hebben.
Het lijkt mij soms heerlijk
Ik zeg ook altijd tegen mijn kinderen dat een leven zonder kinderen ook kan .
Ja precies. Dat probeer ik ook een beetje mee te geven op lichtvoetige wijze als ik het tegenkom. Er zijn ook mensen met kinderen die het juist fijn vinden om er soms even uit te zijn en andere dingen te doen en te bespreken. Een-op-een heb ik dan ook weinig problemen. In groepen vind ik het soms lastiger en voel ik me sneller een buitenstaander.
Lollypopje schreef op 31-07-2021 om 11:02:
Misschien is het omdat ik geen partner heb, maar ik herken me niet in wat je schrijft. Ik loop daar totaal niet tegenaan.
Ik wil bijvoorbeeld geen kinderen, maar mijn omgeving weet dat ik ze weldegelijk heel leuk vind
Dat veel is ingericht op stellen vind ik een stuk lastiger.
Werd ook een beetje ingegeven door het andere topic. En mensen die mij niet goed kennen en wel weten dat ik geen kinderen heb en wil, en die zelf helemaal in dat wereldje zitten. Die lijken een beetje om me heen te lopen, maar dat is misschien dan maar beter ook 🤪
En met wat je verder schrijft ook volledig eens, dat herken ik sterk van de periodes dat ik single was. Dat versterkte bij mij ook het gevoel van buitenstaander zijn dat ik soms had. En nog wel eens hoor, ik kies bewust voor LAT.
Ik begrijp de behoefte naar gesprekken die wat verder gaan dan ergernissen.
Momenteel ben ik niet zo vatbaar voor wat andere mensen van mij vinden of van me verwachten, maar ik zie wel dat er op de afdeling/generatie opa&oma veel gepocht wordt en mijn vader geen kleinkinderen heeft en daardoor niet mee kan doen in de pocherij. Ik krijg er weleens wat de kriebels van hoe opa&oma's lopen te kirren over hun 'rijkdom'. Mijn vader laat me helemaal met rust hoor wat betreft dit onderwerp, maar sneu vind ik het wel. Ik denk dat mijn jongere broertje m wel opa gaat maken ooit, aangezien schoonzusje ook kan 'kirren'. Herkennen jullie dit?