Jij hebt geen kind, dus…
Ik zie het best vaak op dit forum en deze week was een topper. Niet alleen mocht je soms niet meepraten van een enkeling als je geen kinderen hebt. Soms “mocht” je ook niet meepraten als je geen kinderen in de juiste leeftijdsgroep hebt.
Ik vind het echt bizar om mensen zo te diskwalificeren. Er wordt hier over veel gesproken waar mensen geen eerste hands ervaring mee hebben, maar als het over kinderen gaat, gelden er kennelijk soms andere regels.
tegelijkertijd vraag ik me af of mensen wel beseffen welke impact zo’n diskwalificatie kan hebben. Wat nou als je echt heel graag kinderen had willen hebben, maar het gewoon fysiek niet is gelukt. Wat dan? Er steeds maar op gewezen worden dat jouw inzicht niet telt is pijnlijk.
En ook… juist als dingen moeilijk worden, kunnen buitenstaanders niet soms een fris perspectief bieden? Ze schrijven je de wet niet voor, ze bieden iets, waar je mee kan doen en laten wat je wil.
Ik vind het vreemd dat het “je hebt niet eens kinderen” zo’n valide argument lijkt. En ergens vind ik het ook kwetsend om mensen zo aan de kant te zetten. We mogen over alles een mening hebben, ook al zijn we niet betrokken, maar niet over kinderen. Terwijl ik genoeg medeouders ten strijde zie trekken over “hoe het heurt”.
/einde essay, moest me van het hart.
Wanneer je iets deelt op een forum en vraagt om een advies, moet natuurlijk iedereen kunnen reageren. Juist andere invalshoeken kunnen erg fijn zijn. Mensen uitsluiten vind ik ook niet kunnen.
In het 'echte' leven erger ik me wel aan ongevraagde adviezen. Ben je met een collega in gesprek over de zware nachten (niet van mij, maar van haar met een pasgeboren baby), tettert er iemand (ja, zonder kinderen) doorheen 'Oh ja dan willen ze kinderen, maar achteraf maar klagen. Dat vind ik altijd zooooo grappig'. Dat is gewoon schijtirritant natuurlijk.
Ik kan niks met (veelal ongevraagde) tips en adviezen in de sfeer van 'beste stuurlui staan aan wal'. Maar dit is natuurlijk niet alleen voor mensen met en zonder kinderen. Ook ouders onderling hebben zeer verschillende referentiekaders en is het soms gewoon ongepast om je ergens over te uiten. Vragen vanuit interesse is wat mij betreft altijd ok. Ongevraagde tips of adviezen/meningen geven terwijl iemand alleen zijn/haar hart wil luchten moet je gewoon niet doen, want dat is meestal erg irritant of zelfs kwetsend.
ToetieToover schreef op 28-05-2023 om 14:17:
[..]
Ik bedoel dat het één van de momenten is in je leven waarop je een ouder mist. Het is geenszins de bedoeling om iets te zeggen over mensen zonder kinderen. Bovendien miste ik geen moeder dus daar zeg ik dan al helemaal niets over. Ik zou wel een ‘oma’ hebben gemist, en daar kan ik me dan wel in inleven (hoop ik). Ik snap dat het gevoelig ligt dus goed dat je het navraagt.
Dank je voor je toelichting.
Denk dat ik woordje 'extra' miste.
Dat je je ouder op bepaalde momenten extra mist. Zoals een ander voorbeeld op de dag dat je trouwt. En ik snap echt dat je je ouder mist als je kinderen hebt, maar niet meer als iemand zonder kinderen. Maar gewoon op bepaalde momenten.
Geen gevoelig onderwerp voor mij hoor, ik heb mijn beide ouders nog 🙂
Met kinderen mis je je ouders bij mijlpalen van je kinderen en die heb je nogal vaak. En je collega's worden het snel zat hoor, als je over je kind opschept. Ik denk dat ik dat altijd aan mijn ouders kwijt had gekund en ik het om mijn oren zou heb gekregen als ik een mijlpaaltje had verzwegen. Tenminste, dat vermoed ik zo, gezien de reacties van mijn schoonouders. Maar dan werd ik wel eens jaloers op mijn man als hij trots op z'n kinderen met z'n ouders kon delen. En als kinderen wegliepen met "lieve oma en opa", dat dat ze mijn ouders niet hebben gekend. Dat is erg verdrietig.
Maar gezeur over de opvoeding heb ik dus weer niet gehad, dat scheelt weer.
Soms is er best wel reden om zo’n opmerking te maken. Mijn zus had allerlei vaste ideeën over het opvoeden van kinderen, tot zij er zelf een kreeg, inmiddels achter in de dertig. Toen zong ze een behoorlijk toontje lager. Ik heb er overigens altijd mijn schouders over opgehaald en ze heeft achteraf zelf ook gezegd dat ze er te makkelijk over dacht. Ik denk dat het meer te maken heeft met hoe zorgvuldig iemand erover nadenkt en zich probeert in te leven. En het is ook moeilijk om je echt voor te stellen hoe het zou zijn om kinderen te hebben als je ze niet hebt. Vooral dat het niet om die ene specifieke situatie gaat, waar een min of meer rationele oplossing voor is, maar om een langdurige relatie in een steeds veranderende context waarin je steeds opnieuw de weg moet zoeken die bij jezelf en bij je kind(eren) past. Het is allemaal heel persoonlijk. Ik geloof niet dat ik ooit tegen iemand heb gezegd dat hij/zij niet mocht meepraten omdat hij/zij geen kinderen had maar ik heb iemand op basis van geen ervaring en gebrekkig inzicht wel degelijk wel eens minder serieus genomen. Maar dat doe ik niet per definitie als mensen geen kinderen hebben, meer als ze een nogal vaste manier van denken hebben en in de illusie leven dat ze heel makkelijk over dingen kunnen oordelen.
Auwereel schreef op 28-05-2023 om 11:37:
[..]
Dit kan een uitspraak zijn uit persoonlijke ervaring, niet om graag een how-can-I-make-it-about-me in een post neer te zetten. Ik heb na de geboorte van mijn kinderen emoties gekregen waarvan ik voorheen het bestaan niet wist en zelfs als moeder van jong-volwassenen begrijp ik pas nu bepaalde reacties van mijn ouders.
Dus niet "mijn reactie is belangrijker dan de jouwe, want ik heb wèl kinderen", maar aan te geven dat bepaalde dingen heftiger binnenkomen dan voordat je kinderen had.
Bij jou. Dat wil niet zeggen dat het bij een kinderloze niet net zo hard kan binnenkomen als bij jou nu.
CharlieB schreef op 28-05-2023 om 22:30:
[..]
Bij jou. Dat wil niet zeggen dat het bij een kinderloze niet net zo hard kan binnenkomen als bij jou nu.
Nee, want die heeft geen voor en na kinderen. Het gaat dus niet om kinderlozen vs ouders van peuters. Dat is precies wat ze zegt.
In principe vind ik dat elke goedbedoelde bijdrage welkom is. Mensen proberen mee te denken en de visie van iemand die zelf geen persoonlijke ervaringen heeft, kan weer nèt een ander inzicht opleveren. En als zo iemand de plank misslaat, kan je dat gewoon vertellen.
Zelf had ik een aantal jaar geleden veel meer moeite met dergelijke bemoeienis mbt zaken waar ik persoonlijk mee zit, dan tegenwoordig. Vooral als het naasten betrof. Dan bleef ik tevergeefs uitleggen - in de hoop begrepen te worden. Inmiddels haal ik er mijn schouders over op. Niet iedereen kan alles begrijpen. Hoeft ook niet. En soms denkt iemand onterecht iets te begrijpen en dan krijg je nutteloze adviezen. Het is niet anders. Als ze het maar goed bedoelen. Daar gaat het om.
Als je irl begrip wil, kan je zelf selectiever zijn in wat je met wie deelt.
Als je op een open podium begrip wil, bedenk dan dat je ook reacties kan krijgen die de plank misslaan en misschien zelfs averechts werken.
ik denk dat eerlijk gezegd wel eens ja...vooral als een opmerking te simpel gedacht is.
Het is ook te makkelijk als mensen bijvoorbeeld zonder kinderen het hele weekend uit kunnen slapen , een opmerking maakt tegen een moeder met kinderen met slaapproblemen en daardoor zwaar oververmoeid is wat getuigd van weinig inlevingsvermogen.
Of een gezin met kinderen met een zeer rustig karakter, die het dan wel even zal vertellen hoe zij opvoeden. Snappen die mensen dan niet dat het niet zit in opvoeding, maar het aard van het beestje...en soms de omstandigheden.
Of de opmerking: maar kind is al 10,11,12,13,14.... en moet dus bepaalde dingen kunnen. Zo werkt het niet, want dat ligt aan de ontwikkeling, omstandigheden, ziekte.
Neem als uitgangspunt daar waar het kind is in ontwikkeling denk ik dan...
Kortom dus niet zozeer bij kinderloze, maar meer als mensen opmerkingen maken waar ze overduidelijk geen verstand van hebben, en dan niet als open vraag, maar nee echt stellig....dan denk ik wel wat dom ja...
CharlieB schreef op 28-05-2023 om 22:30:
[..]
Bij jou. Dat wil niet zeggen dat het bij een kinderloze niet net zo hard kan binnenkomen als bij jou nu.
Ik denk dat het nieuws op zich bij allebei net zo hard kan binnenkomen. Maar het verschil is denk ik, dat het bij een ouder nog een extra angst kan oproepen: wat als dit met mijn kind gebeurt?
Mevrouw75 schreef op 29-05-2023 om 07:52:
[..]
Nee, want die heeft geen voor en na kinderen. Het gaat dus niet om kinderlozen vs ouders van peuters. Dat is precies wat ze zegt.
Je hoeft geen kinderen te hebben om iets hard te laten binnenkomen. Voor de poster is het versterkt na kinderen te krijgen, dat wil niet zeggen dat haar 'niveau van binnenkomen' nu hoger is dan die van een willekeurige kinderloze. Misschien zit die zonder kinderen al wel op hetzelfde niveau. Het valt nu weer onder 'als kinderloze heb je geen idee hoe het voelt maar ik als moeder voel ik emoties die boven al het andere staan'.
BritgetJones007 schreef op 29-05-2023 om 08:40:
ik denk dat eerlijk gezegd wel eens ja...vooral als een opmerking te simpel gedacht is.
Het is ook te makkelijk als mensen bijvoorbeeld zonder kinderen het hele weekend uit kunnen slapen , een opmerking maakt tegen een moeder met kinderen met slaapproblemen en daardoor zwaar oververmoeid is wat getuigd van weinig inlevingsvermogen.
Of een gezin met kinderen met een zeer rustig karakter, die het dan wel even zal vertellen hoe zij opvoeden. Snappen die mensen dan niet dat het niet zit in opvoeding, maar het aard van het beestje...en soms de omstandigheden.
Of de opmerking: maar kind is al 10,11,12,13,14.... en moet dus bepaalde dingen kunnen. Zo werkt het niet, want dat ligt aan de ontwikkeling, omstandigheden, ziekte.
Neem als uitgangspunt daar waar het kind is in ontwikkeling denk ik dan...
Kortom dus niet zozeer bij kinderloze, maar meer als mensen opmerkingen maken waar ze overduidelijk geen verstand van hebben, en dan niet als open vraag, maar nee echt stellig....dan denk ik wel wat dom ja...
Ik heb wel kinderen (en zelfs al een paar kleinkinderen) en probeer geen advies te geven aan anderen. En als ik het wel doen zal ik proberen eraan toe te voegen dat het bij mij ( rekening houdende met mijn situatie/ tijd/ karakters) zo en zo ging. Als een voorbeeld wat bij iemand anders wel heeft gewerkt en het zou misschien kunnen ook kunnen werken bij een ander. Het "zou misschien" is cruciaal.
CharlieB schreef op 29-05-2023 om 09:49:
[..]
Je hoeft geen kinderen te hebben om iets hard te laten binnenkomen. Voor de poster is het versterkt na kinderen te krijgen, dat wil niet zeggen dat haar 'niveau van binnenkomen' nu hoger is dan die van een willekeurige kinderloze. Misschien zit die zonder kinderen al wel op hetzelfde niveau. Het valt nu weer onder 'als kinderloze heb je geen idee hoe het voelt maar ik als moeder voel ik emoties die boven al het andere staan'.
Dat beweert toch ook niemand? Ik als ouder kan alleen mijn eigen gevoel voor en na kinderen vergelijken. En ja, dat is inderdaad nu anders dan voorheen, vele malen heftiger. Maar dat zegt niets over het gevoel van een ander. Ik kan niet beoordelen hoe heftig iets bij jou binnenkomt, dat kan ik dus ook niet vergelijken met mijn eigen gevoel. Net zoals jij niets kunt zeggen over het mijne.
Mijn schoonmoeder had een enkele keer tips, maar gelukkig vertelde ze ook over eigen ervaring dat niet elk kind gelijk was/ gelijk reageerde op manier van opvoeden.
Maar 1 ding heeft mij wel geraakt. Ik had bij de eerste zwangerschap veel last van misselijk zijn en overgeven (3 x per dag was normaal, tot een 30x per dag gebeurde meerdere malen) . Haar reactie was dat zij geen last had gehad omdat zij zooo blij was eindelijk zwanger te zijn. Van alle reacties dit of dat te proberen , best lief maar alsof ik niet al veel geprobeerd had.
ik houd mij ver weg van opvoedtips ik observeer en geef commentaar in stilte.
heb veel neefjes en nichtjes dus ik veel opvoeding van dichtbij meegemaakt heb ook gezien hoe het ''niet moet''
mijn nicht had ook een goeie quote maar ben het vergeten iets met: je doet wat je kan en hoopt op het beste 🤔
BritgetJones007 schreef op 29-05-2023 om 08:40:
ik denk dat eerlijk gezegd wel eens ja...vooral als een opmerking te simpel gedacht is.
Tja, en toch suggereert jouw posting, en die van sommige anderen ook, dat ouders het per definitie beter weten dan de anderen.
En dat is niet altijd zo. Vooral jonge ouders die eerder weinig ervaring met kinderen hadden, kunnen er ook wel eens naast zitten omdat ze de ontwikkeling van kinderen ook niet altijd perfect snappen.
Iemand in mijn omgeving klaagde dat zijn kind zo onbetrouwbaar was. Maar ja, hij liet zijn 3-jarige dus zonder hand vast te houden oversteken en op kruisingen lopen en zo, en dan schoot dat kind alle kanten op. Hij vond dat “onbetrouwbaar” en had niet door dat je een kind van die leeftijd op gevaarlijke plekken vast moet houden.
Als je dan als buitenstaander zegt “geef dat kind gewoon een hand, je kunt niet verwachten dat hij dit zelf overziet”
Dan heb je m.i. gewoon gelijk. En dat is wat deze discussie genuanceerd maakt: ouders hebben niet altijd automatisch gelijk.