Heb jij wel eens een auto ongeluk gehad.
Vandaag kreeg ik de (opvallende) vraag van een collega of ik wel eens een auto ongeluk heb gehad.
Daar kon ik kort over zijn, nee ik heb geen auto ongeluk gehad, hooguit ben ik een keer iets te hard over een drempel gereden waardoor de waterbak van de airco ging lekken. *klopt af.
Eenzijdige ongevallen met blikschade zie ik ook als een ongeluk. Tegen een paaltje of klein muurtje niet. Hoewel dat natuurlijk ook niet fijn is.
Drie keer in twee jaar. Eerste keer remde ik voor een stoplicht, knalt er een jongen van 18 achterop, nét zijn rijbewijs. Een paar maanden daarna stond ik stil bij een stoplicht, oude man die erop rijdt. Hij boos op mij dat ik het niet buiten de verzekering om wilde regelen, want het was zijn derde aanrijding in een jaar. De derde keer stond ik stil in een plotselinge file. In mijn spiegel zag ik een auto hard komen aanrijden, maar ik kon geen kant op (middelste baan). Godzijdank was ik met de Passat van mijn vriend, met stevige kofferbak, want de Mazda 323 die me had aangereden met om en nabij 70, had geen voorkant meer. Die auto ging ook niet meer open en beide inzittenden waren gewond. Ik had lichamelijk niets, maar ben wel een tijdje angstig geweest.
Drie keer een auto van mij aangereden terwijl ie op een parkplaats stond. Twee keer daarvan heeft de dader niets laten horen. En de derde kwam netjes aan de deur. Het was toen spekglad in de straat en die man kwam met 5km/u de bocht niet om tikte mijn bumper eraf. Oh wacht: vorig jaar met die voorjaarsstorm is er een hele dikke tak op mijn auto gevallen, dikke deuk erin, spatbord moest helemaal vervangen worden.
Zelf heb ik 1x een ongeluk gehad. Ik reed naar de pomp en van de vier pompen was er 1 vrij. Dus ik rij stapvoets erheen en met dat ik bijna stil sta wordt ik in mijn flank aangereden. Hele zijkant ingedeukt. Bleek die kerel naast mij te zijn geweest. Die bedacht dat zijn tankdop aan de andere kant zat en wilde even snel naar de pomp waar ik inmiddels stond. Hij had niet gezien dat ik daar stond want zijn ramen waren compleet beslagen. Ik was toen zwanger en had de gordel in mijn schouder staan…
Geluk bij een ongeluk: we waren al op zoek naar een andere auto en deze werd financieel total loss verklaard dus kregen we geld en daarmee konden we een andere auto kopen 
Ik heb bijna 30 jaar geleden een engeltje op mijn schouder gehad. Op een 80 km weg ging een tegenligger vlak voor me ineens inhalen. Hij had mij volledig over het hoofd gezien. Gelukkig hebben we beiden de juiste uitwijkmanoeuvre gemaakt, zodat we op een haartje na elkaar mistten. Ik denk dat ik het anders niet na had kunnen vertellen in mijn auto zonder airbags.
Hij is daarna wel over de kop gegaan, omdat hij de berm inreed om mij te ontwijken. Gelukkig heeft hij daarbij verder niemand anders geraakt. Ik ben nog lang daarna heel gespannen geweest als ik op een 80 km weg reed.
letterkoekje schreef op 05-04-2024 om 21:42:
Lang geleden, iemand omver gereden tegen 90km per uur. Zij stak over met de fiets waar ze niet mocht. Ik was een bus aan het inhalen en zij stond rechts langs de weg. Zij moet gedacht hebben dat ze de bus nog voor kon zijn en hield geen rekening met het feit dat het een tweebaansweg was waar ook op de linkerkant nog auto's reden. Dat ik die bus inhaalde betekende dat ik haar niet zag en zij mij niet. Op het ogenblik dat ik aan de voorkant van die bus was stond zij midden op de weg, fiets aan de hand. Ik ga geen details vertellen want ze zijn gruwelijk. Gelukkig heeft ze het overleefd maar toen ik uitstapte en ze daar voor dood voor mijn wagen lag, dacht ik: nu heb ik iemand vermoord.
Voor de rest, enkele kleine botsingetjes of tegen de eigen garagepoort rijden, allemaal zaken die de moeite niet waard zijn om over te spreken maar achteraf veel geld blijken te kosten om de boel hersteld te krijgen.
Oh wat een nachtmerrie zeg, wat erg voor je. Voor het slachtoffer uiteraard ook maar wat een ontzettend nare situatie
ik ben als passagier van een bus betrokken geraakt bij een dodelijk ongeluk. De mannen van het voertuig dat op ons inreed overleden op straat. Heel naar en ingrijpend was het
Nee, maar ik ben weleens geschept op de fiets. Ik zag hem aankomen maar kon niets meer doen. Ik kwam enige meters verderop terecht. Ik was ongedeerd maar beschaamd en geschrokken.
Ik heb al een hele tijd geen beschikking meer over een auto. Vroeger was ik altijd passagier maar nog nooit, behalve hard remmen, iets meegemaakt. Misschien een paaltje zacht geraakt. Wel veel angst soms en dat ging dan om de medische toestand van de chauffeur en haarspeldbochten en afgronden.
Ja, een paar keer. Eén keer was ik naar het ziekenhuis geweest om mijn verstandskies te laten trekken. Op de terugreis naar huis werden we geramd door een achterop komende auto. Behoorlijke schade aan beide auto’s. De chauffeur van de andere auto schrok zich rot, toen hij mij zag. Ik had mijn mond vol met bloed, maar niet van het ongeluk…
Jaren later heb ik twee vergelijkbare eenzijdige ongelukken gehad. De eerste was, dat ik achter mijn man aanreed naar de garage. Hij had nogal het/de (?) tempo erin en ik probeerde hem bij te houden. Ik reed dus te snel door een bocht en de auto begon te draaien. Ik reed naast een kanaal en naast bomen. Tijdens de spin dacht ik, ga ik het kanaal in of wordt het een boom. Het werd het laatste. Auto total loss en een pijnlijke knie. Man had niks door en was al bij de garage.
De tweede keer (6 weken later) zou ik met mijn zus een paar dagen naar Venetië. Ik was onderweg om haar te halen, op weg naar het vliegveld. Nog geen 10 kilometer van huis, reed ik te hard een bocht in en knalde op een boom en kwam half in een slootje terecht. Ik kroop de auto uit en belde mijn man. Het was 6 uur ‘s morgens, maar blijkbaar had de knal buurtbewoners gewekt, want in no time was er een politiewagen, brandweer en ambulance ter plekke. Buurtbewoners kwamen met een stoel, want ik mocht me niet bewegen, omdat er misschien iets mis was met mijn nek. Man was inmiddels ook gearriveerd en kon mij vergezellen naar het ziekenhuis. Daar werd ‘seatbelt trauma’ geconstateerd. Ik moest een paar uur blijven ter observatie en toen ik thuis kwam had ik inderdaad een zwarte band (kneuzing) van de autogordel over mijn lichaam. De psychische schade was groot. Ik heb jaren niet durven rijden. Tot ik via Slachtofferhulp een speciale sliptraining in Zandvoort heb gehad. Daarna was het niet helemaal over, maar ik durfde wel weer in de buurt te rijden. Toen ik een baan kreeg, waarvoor ik moest autorijden, verdween de angst helemaal.
ik ben de dag erna weer gaan autorijden na het sloot-incident. Er waren trouwens ontzettend veel behulpzame mensen. Ook hele geschrokken mensen toen ze mijn auto in de sloot zagen liggen. Terwijl ik rustig stond te wachten op hulptroepen ( om de auto eruit te slepen).
Nee, gelukkig nog nooit een ongeluk gehad. Ik heb wel rijangst. In 1999 heb ik zelf voor het laatst op de snelweg gereden. Ik ben alleen en heb wel een auto die ik 1 a 2 keer in de week gebruik voor afstanden binnen de bebouwde kom. Af en toe rijd ik bv naar de meubelboulevard of de Sligro maar dat kan binnendoor. Mijn rijangst is niet op te lossen met een paar rijlessen want ik stap ook niet bij een ander in de auto als het niet echt hoeft.
2x Betrokken geweest bij ongeval. 1e Keer toen ik zelf nog heel jong was (baby) en wat heel ernstig was (met dodelijk slachtoffer) en 2e keer toen ik 6 maanden zwanger was (en ik met bloedspoed naar het ziekenhuis vervoerd werd, maar behalve verhoogde bloeddruk, vrij logisch, was alles ok). Beide keren op de A58 en redelijk dicht bij elkaar ook nog
Jaren geleden was ik vanwege de bloemencorso hier in de regio op de fiets gaan werken in het ziekenhuis waar ik toen werkte. Op de fiets had ik meer sluipweggetjes om thuis te komen.
Uiteindelijk 5 kilometer voor mijn huis moest ik naar zo'n sluipweggetje, de eerste 10 had ik via de normale route gedaan.
Dat was het stuk waarbij ik het minst veilige gevoel had. Rechts anderhalve meter "zachte berm" naast een kanaal en dan de weg op de dijk breed genoeg voor 2 normale auto's maar met een fiets erbij toch wel smal.
Ik hoor een auto achter mij, voel een tikje van een spiegel tegen mijn remhendel en schiet de zachte berm in en de Duitse Mercedes stuift er vandoor.
Ik zak onmiddellijk tot mijn kuiten in de prut en mijn fiets zakt ook een beetje in de prut.
In de huisjes aan de andere kant van de dijk is niemand thuis, echte Bollenstrekers staan langs de route van het corso 500 meter westelijk.
Ik trek mijn benen uit de prut en neem mijn fiets mee naar een hekje 4 meter verderop. Daar kom ik even bij van de schrik en dan fiets ik verder naar huis.
Bij thuiskomst ontfermt mijn man zich over de fiets en ik ga douchen.
Inmiddels zijn we 24 jaar verder en doet de fiets nog steeds dienst. Als ik langs de plek rijd waar het gebeurde niet ik er nog altijd aan denken. Als de berm niet zo zacht was geweest had ik in het kanaal gelegen. Met die hoge kant had ik er zelfstandig niet uit kunnen komen en of ik het lang genoeg had volgehouden tot er mensen langskwamen weet ik niet. In april is het water nog heel erg koud.
2 keer betrokken geweest bij een ongeluk: 1 keer reed ik op een voorrangs weg, en kwam er iemand van rechts, die in de zijkant van mijn auto reed.....Had ik een whiplash....
En een jaar geleden, wilde ik een rotonde oprijden,en sprong er iemand voor mijn auto.....Hij bleef op de grond liggen....Polizie ,ambulance en alles erbij....
Bleek dat de meneer een uitgewesen asiel zoeker was uit een noord afrikaans land. En doelbewust op de straat rende , in de hoop op een ongeluk om daarna geld te willen krijgen....Vind dit nog steeds verschrikkelijk...De politie was erg aardig, maarhoorde 4 maanden later van de verkeers rechter dat ik geen schuld had. En dat de meneer niet gewond was,en daarna ophet vliegtuig naarhuis is gezet.
Ditwasniet in NL, maarin het land waar ik al weer 33 jaar woon.
Ja meerdere keren. Wel als meerijder want ik rij zelf niet. Een keer aangereden door een vrachtwagen waardoor we draaiend op een andere rijbaan terecht kwamen, een keer aangereden door iemand die slipte in de bocht. Was hem trouwens niet aan te rekenen, dat kwam door gladheid (sneeuw) waardoor hij weggleed. Een keer bijna door iemand die voor ons ineens onverwacht hard remde omdat hij besloot tóch rechtsaf te willen. Toen moesten wij ook vol op de rem en dat ging maar net goed.
Ik heb een keer met de auto een pizzakoerier omver gereden, die zag ik niet aankomen. Ik wilde een inrit inslaan maar moest daarvoor om een illegaal geparkeerd busje slalommen en ik keek dus heel goed of daar niemand achter vandaan kwam… niks te zien. En toen had ik dus de brommer gemist die van de tegenoverliggende kant kwam, andere kant van de weg, om de bocht gescheurd en ruim uit de bocht gescheurd ook, bijna op mijn weghelft, zonder licht. En het was donker. Die jongen ging óver mijn motorkap en de brommer onder mijn bumper. Hij was jong en soepel en rolde zo door en stond weer op zijn benen. Nummers uitgewisseld want hij moest zijn pizza bezorgen. Ik had een sportles en mijn medesporters waren komen helpen maar die jongen wilde echt niet even zitten ofzo. Tijdens de sportles sloegen ineens de bibbers toe bij mij, maar mijn Sensei hielp me daar heel goed doorheen, weet ik nog. Ik heb hem later nog gesproken, die jongen, met de pizzabaas erbij, die wilde handje contantje maar ik ben daarvoor verzekerd. Ik heb die jongen toen nog gezegd dat hij voortaan zijn licht aan moest doen. Niet dat het dan minder mijn schuld was, maar omdat ik er niet goed mee kan leven als ik iemand letsel toebreng. Hij haalde zijn schouders op.
Ik bedenk nu dat een clubje vechtsporters met zwarte banden om, niet heel uitnodigend zijn om even bij te gaan zitten misschien 🤔.
ik heb het rijden nog wel een beetje moeten leren na het halen van mijn rijbewijs denk ik. Ik heb in de eerste jaren 3 of aanrijdingen gehad, 2 met andere auto's en 1 met een paaltje. Ik rij nu al bijna 20 jaar schadevrij. Moet dat even afkloppen. Wel 2 jaar terug schade gehad. Auto stond geparkeerd en andere auto wilde ernaast achteruit inparkeren met een auto met aanhanger. Dat ging dus niet goed. Maar ik was niet eens in de buurt dus dat telt niet als aanrijding door mij.