Geloof jij?

Ik heb het over de Bijbel, maar ik betwijfel of het met de Koran anders is gesteld. De Torah wordt door joden wel echt gekend, dus daar zal het (misschien) niet opgaan.

Athan schreef op 20-07-2021 om 23:32:

Ik heb het over de Bijbel, maar ik betwijfel of het met de Koran anders is gesteld. De Torah wordt door joden wel echt gekend, dus daar zal het (misschien) niet opgaan.

Weleens gehoord van de deuterocanonieke en apocriefe boeken? 

Dan kan je het toch nooit over DE bijbel hebben? 

DanGun schreef op 20-07-2021 om 21:37:

[..]

Welnee. Dat willen de grote instituten graag. Maar het individu bepaalt nog steeds hoe hij / zij met tegels en dogma's omgaat hoor.

Wat zoekt dat individu bij een georganiseerde religie?

DanGun schreef op 20-07-2021 om 23:47:

Dan kan je het toch nooit over DE bijbel hebben?

Nou ja, ik bedoel die 66 boeken die de Bijbel vormen, zeg maar het OT en het NT zoals in de Statenvertaling bijvoorbeeld. Er is uiteraard een hoop verwarring en misschien moet ik consequenter zijn met het hoofdlettergebruik.

Is het ook niet gek dat er meerdere bijbels zijn en dat in eentje staat dat je god niet mag afbeelden en dat het volgens een andere bijbel wel mag? Dan kan je zelfs als Christen nog in de hel belanden als je de verkeerde bijbel volgt?

Hetvrijewoord schreef op 20-07-2021 om 23:55:

[..]

Wat zoekt dat individu bij een georganiseerde religie?

Geen idee. Ik kan niet voor een ander spreken. 

Ik heb meegelezen en ik snap beide kanten van het verhaal. Zelf ben ik jarenlang atheïst / agnost geweest en ik had niets met religie. De bijbel had ik nooit gelezen en ik had me ook nooit in andere godsdiensten verdiept. Er was niets en het interesseerde me ook niet. 
Maar door wat ik zelf ervaren heb, geloof ik nu wel. Het is zoals iemand eerder omschreef een persoonlijke relatie. Een relatie die mijn leven heeft veranderd en die ik nooit meer kwijt wil. Daar was destijds geen kerk aan te pas gekomen, daar heb ik me pas later bij aangesloten toen ik beter wist wat de onderlinge verschillen waren en wat ik zelf geloofde (en wat absoluut niet!).

Veel van de vragen die gesteld worden herken ik. Die heb ik zelf ook gehad en ook nu heb ik lang niet overal een antwoord op. Maar wat ik ervaar is sterker dan dat. 

Ik ben degene die hier, volgens mij als enige, een bijbeltekst citeerde.
Die komt uit de NBG bijbel die ik kreeg bij het verlaten van mijn zondagsschool. Het is de bijbel waar grote delen van de protestant christenen (samen met de statenvertaling) mee onderwezen zijn. En het was in mijn geval een persoonlijk relaas, waarom ik niets meer kon met het christelijk geloof zoals dat me onderwezen was tot dat moment.
Het was niet aanvallend bedoeld, maar als ik mijn eigen tekst teruglees kan ik me wel goed voorstellen dat dat zo is overgekomen.

Binnen de NH kerk waar ik lid van was, werd wel degelijk aangenomen dat dit daadwerkelijk de woorden van god zijn.
Natuurlijk kun je de bijbel ook lezen als metaforische verhalen. Als volkswijsheden (het staat vol met landbouwadviezen bijvoorbeeld) en weet ik wat nog meer.
Maar dat gaat dan voorbij aan hoe het christelijk geloof in mijn kerk werd onderwezen en hoe ik het eigenlijk in alle kerken waar ik ooit geweest ben onderwezen heb zien worden.
En mijn punt was, dat ik met die leer niets meer kan.
Omdat ik de bijbelteksten, waarvan me geleerd is dat die daadwerkelijk de woorden gods bevatten, niet kan rijmen met een god die liefde en barmhartigheid is.

@Origina, dat is het grote verschil tussen NH en RK. Volgens de NH kerk staat God's wil / woord exact beschreven in de bijbel. En de RK zegt dat de kerk de stem van God is. 

Rockstar schreef op 20-07-2021 om 22:27:

[..]

Moedwillig een baby maken die blijkbaar zo iets slechts bij zich heeft (wat gods keuze was want hij maakte de baby) dat hij maar binnen 5 jaar moet dood gaan aan een vreselijke ziekte vind ik best sadistisch.

Volgens mij zegt god dat er maar 1 god is en dat je geen beelden mag aanbidden, dus hindoes doen automatisch iets wat god verboden heeft. Een aantal omdat ze het nou eenmaal zo van hun ouders geleerd hebben, maar ook een aantal omdat ze er echt in geloven. Gaan die dan naar de hel? Ze doen het immers in de volle overtuiging en zij zijn er van overtuigd dat Christenen naar de hindoehel gaan (of hoe zit dat daar). Is het wel niet naar de hel gaan simpelweg een kwestie van dikke vette vatsige pech als je per ongeluk als hindoe geboren bent en geïndoctrineerd bent om dat te geloven, zoals wij Westersen geïndoctrineerd zijn om het Christendom te geloven?

Je hebt hier een hele goede bollywoodfilm over. "Oh my god" over een hindoe die alle moslims verafschuwt, maar als zijn vader overlijdt blijkt hij geadopteerd te zijn en blijken zijn biologische ouders Moslim te zijn. Hij komt dan in een identiteit crisis terecht. 

Wat ik zo mooi vind in Suriname: er staan een synagoge, kerk en moskee op 1 erf en er kijkt niemand raar op als een hindoe ook die gebouwen binnenloopt. Ik begrijp nooit waarom het één perse beter moet zijn dan het ander en waarom mensen daar ruzie over maken. Ik kreeg als jong meisje van 12 een keer te horen van een oudere vrouw dat ik maar de hel zou gaan omdat ik geen moslima ben en geen hoofddoek draag. Al die verkrachters van de Taliban gaan zeker wel naar de hemel, want dat doen ze in naam van God? 

In mijn beleving heeft ieder geloof 1 ding gemeen en dat is dat je goed moet zijn voor de medemens. Dat heeft m.i. niets te maken met geloof, maar met normen en waarden en gewoonweg fatsoen. 

Het Hindoeïsme kent overigens geen hel en is eigenlijk een levenswijze. Wij geloven in reïncarnatie en het is de bedoeling dat je ziel uiteindelijk de verlossing (Nirvana/Moksh) bereikt en niet meer terug op de aarde komt. Daar doet je ziel meerdere levens over. Uiteindelijk word je een monnik (boeddhistisch of hindoe) en laat je al je bezittingen achter om in een tempel in Azië je leven te wijden aan het bereiken van de verlossing middels een sober leven zonder luxe. 

Ikzelf vond de grootste verschillen tussen mijn moeder (katholiek 'maar niet Rooms!' zoals ze altijd zei) en mijn vader (hervormd opgevoedniet kerks, wel gelovig)
Bijbelvastheid. Mijn pa kon op zijn 97e nog hele stukken citeren terwijl ie amper in 'zijn' kerk kwam of de bijbel kas. 
Blijmoedigheid: Mijn moeder was vrolijk katholiek. Kon tijdens het bidden opeens in lachen uitbarsten om een mop die even daarvoor was verteld. 
En ma was veel kritischer op de dogma's binnen de kerk. Zij maakte zelf wel uit wat God onder zonde verstond wn wat niet. Hoewel ze allebei heel vrijzinnig waren voor hun generatie.