Woningtekort: Meer mensen in woningen

Geronimo3 schreef op 03-08-2021 om 12:54:

[..]

Misschien ligt het aan mij, maar ook hier lees ik weer bezwaren die zo makkelijk te tackelen zijn. In de stad is het heel normaal dat vrienden een woning delen en meestal doe je dat al tijdens de studie en ze hebben gewoon ook relaties hoor. En als je een eigen huis kan vinden dan kan je op papier van alles regelen zodat je je eigen inbreng terugkrijgt, de ander je uitkoopt of je zorgt voor een vervanger.

Denken in oplossingen: niemand meer voorrang geven op een sociale huurwoning behalve mensen met kernbinding, en gewoon de mensen die netjes op de wachtlijst staan aan de beurt laten komen.

watertoren schreef op 03-08-2021 om 12:43:

Dan zou ik ook liever nog een tijd bij mijn ouders blijven wonen dan samen te gaan wonen met iemand die niet mijn partner is. En wat als bv 2 vrienden samen een huis kopen of huren ( wat de meeste niet zouden doen want ze willen niet voor homo's aangezien worden) en 1 ervan krijgt een relatie . Moet die dan de ander maar het huis uitzetten? Of als het niet klikt samen. Ik zie daar alleen maar problemen van komen.

Als ik de verhalen lees van mensen die al vroeg op kamers gingen dan vond ik dat vaak maar een armoedig bestaan. Macaroni eten met smac en ketchup heb ik vaak gelezen. Mijn zoon ging stappen , vaak op vakantie en weekenden weg , hij at fatsoenlijk en kon ook nog sparen. 

Julali schreef op 03-08-2021 om 13:26:

[..]

Omdat je zelfstandig wil zijn en dus ook wonen. Omdat je met je ouders een afhankelijkheidsrelatie hebt waar je op een bepaalde leeftijd vanaf wil, aan huisgenoten hoef je niet op dezelfde manier verantwoording af te leggen.

Welke afhankelijkheid heb je het over? En hoezo verantwoording moeten afleggen?

Ik kan zoveel redenen noemen. Bij je ouders blijven wonen tot op late leeftijd lijkt me erg beperkend voor je ontwikkeling.

In welke zin beperkt het de ontwikkeling?

watertoren schreef op 03-08-2021 om 13:32:

Als ik de verhalen lees van mensen die al vroeg op kamers gingen dan vond ik dat vaak maar een armoedig bestaan. Macaroni eten met smac en ketchup heb ik vaak gelezen. Mijn zoon ging stappen , vaak op vakantie en weekenden weg , hij at fatsoenlijk en kon ook nog sparen.

Ik heb op kamers gewoond, had weinig geld maar ging wel stappen. Macaroni met ketchup heb ik nooit gegeten, dat vind ik vies.

watertoren schreef op 03-08-2021 om 13:11:

[..]

Dat mag jij vinden maar dat is toch wel iets hoe vele er over denken.

Dat is waar maar ook heel jammer.

Geronimo3 schreef op 03-08-2021 om 12:10:

[..]

Maar dat ellenlang thuis wonen was al een trend lang voor deze huizencrisis. De laatste 15 jaar bleef iedereen bij paps en mams wonen want het was luxer dan op kamers, goedkoop, je natje en je droogje verzorgd, ouders vonden het ook een soort eer als de kinderen geen haast hadden om zelfstandig te worden en natuurlijk sparen voor dat koophuis wat perfect moest zijn.

En ik blijf erbij dat jongeren daardoor ook niet bepaald inventief zijn geworden, je kan thuis blijven wonen tot je 30ste of met vrienden een huis huren/kopen, project opzetten enz. Want gek genoeg ken ik dus wel mensen die dat doen en natuurlijk neem je dan risico's en is het niet helemaal naar je wens maar hoe lang denk je dat generaties voor hun erover hebben gedaan om zo te wonen? Dat achterover leunen en dan maar wachten tot er iets voor je geregeld wordt vind ik zulke slappe hap.

Maar waarom zou je met vrienden een huis willen huren als je gewoon door kunt sparen terwijl je bij je ouders woont? 

Mijn vader heeft mijn ouderlijk huis zelf gebouwd op z'n 25e (met opa) En mijn huis heeft hij verbouwd toen ik 25 was. 

watertoren schreef op 03-08-2021 om 13:32:

Als ik de verhalen lees van mensen die al vroeg op kamers gingen dan vond ik dat vaak maar een armoedig bestaan. Macaroni eten met smac en ketchup heb ik vaak gelezen. Mijn zoon ging stappen , vaak op vakantie en weekenden weg , hij at fatsoenlijk en kon ook nog sparen.

Ik maakte als begin 20-er al verre reizen en kon ook nog sparen voor m'n huis. Snap ook echt de charme niet van op kamers. Ik ben snel overprikkeld en vond de middelbare school al 'n hel. 

Geronimo3 schreef op 03-08-2021 om 13:35:

[..]

Maar op luxe dagen kon er nog een blik Smac doorheen, tot de dag van vandaag eet ik geen macaroni.

Nee hoor, gewoon een beetje rundergehakt.

Geronimo3 schreef op 03-08-2021 om 12:42:

[..]

Mijn hemel, dan ga je niet het huis uit, maar blijft iemand maar gewoon thuis wonen tot de optimale situatie wordt geregeld door de overheid. Ik heb er verder geen last van. Ik ben door jouw commentaar wel een stuk blijer met mezelf.

Ik begrijp je standpunt niet, het is toch een feit dat er woningnood is? Veel jongeren, maar ook jonge gezinnen, mensen die in scheiding liggen en ouderen die niet meer passend wonen hebben daar last van. Om nog niet te spreken van het stijgende aantal (economisch) daklozen. Vind jij dat echt allemaal aanstellerij en gebrek aan karakter?

Ik ben zelf zeer jong uit huis gegaan en met kunst en vliegwerk heb ik altijd een dak boven mijn hoofd gehad. Die ervaring doet voor mij niets af aan het feit dat wonen op het moment wederom een maatschappelijk probleem is.

Ik heb de afgelopen 5 jaar een woning gedeeld met een vriend. Wij moesten hiervoor doen alsof we een stel waren, want de woningen (in een nieuw pand met +/- 200 woningen) waren niet voor "woningdelers". Dit is lang goed gegaan, maar met de Coronacrisis liepen we er tegenaan dat de woning niet geschikt was voor twee thuiswerkende mensen die beide veel moeten bellen. Ik zat de helft van de dag in mijn bed te werken. Mijn slaapkamer was 8 m2 en had geen plek voor een bureau. Hij wilde ook naar een andere stad verhuizen dus we hebben afscheid van elkaar genomen. Sinds een tijdje ben ik nu verhuisd naar een woning voor mezelf, 45m2, waar ik ook nog een paar honderd euro meer per maand voor betaal. Maar beter dan thuiswerken met een nieuwe onbekende huisgenoot. 

Ik zou niet weten hoe ik aan een deelwoning zou moeten komen die er ook voor zorgt dat al mijn huisgenoten en ik thuis kunnen werken, want dit blijft echt nog wel een lange tijd normaal. Ik ben 30, en geniet wel echt even van een plek voor mij alleen nu. Mijn 45m2 ga ik niet delen met een huisgenoot, het heeft ook maar 1 slaapkamer. 

Julali schreef op 03-08-2021 om 13:26:

[..]

Omdat je zelfstandig wil zijn en dus ook wonen. Omdat je met je ouders een afhankelijkheidsrelatie hebt waar je op een bepaalde leeftijd vanaf wil, aan huisgenoten hoef je niet op dezelfde manier verantwoording af te leggen.

Ik kan zoveel redenen noemen. Bij je ouders blijven wonen tot op late leeftijd lijkt me erg beperkend voor je ontwikkeling.

Hangt van je relatie met je ouders af, natuurlijk. Genoeg huisgenoten gehad waaraan ik meer verantwoording heb moeten afleggen dan mijn ouders, die zeurden dat ik te laat thuis was, of niet gezellig mee at, of ging studeren in plaats van feesten, of commentaar hadden als ik op zondag alleen maar wilde gamen. Mijn ouders waren in vergelijking daarbij ontzettend relaxed. 

Ik ben trouwens op mijn 18e het huis uit gegaan, maar ik ben niet zo arrogant om te denken dat mensen die het anders hebben gedaan daarom beperkt zijn in hun ontwikkeling.