Ter Apel. Het gaat écht uit de hand lopen.

Daglichtlamp schreef op 28-03-2024 om 10:56:

[..]

Zolang ongeveer de helft van de gemeenten 0 asielzoekers opvangt kun je dat niet alleen als oorzaak aanwijzen.

Misschien omdat er gewoon te weinig woningen zijn? Vind ik een behoorlijke oorzaak. Misschien kunnen gemeenten ook geen ijzer met handen breken.

Te triest voor woorden:

https://www.limburger.nl/cnt/dmf20240328_92251378?utm_source=limburger&utm_medium=newsletter&utm_campaign=middag&utm_content=article_list_1&utm_term=0-0

Bo uit Tegelen leeft met zoontje (3) uit een koffer: ‘Zelfs daklozencentrum kan niet helpen’

Na een jaarlijkse daling is het aantal daklozen weer gestegen. De verpleegkundige Bo Vermeesch (27), die in Tegelen is opgegroeid en nu in Leiden verblijft, leeft al een tijdje uit koffers. Om de paar weken verhuist ze van vriendin naar vakantiepark naar hotel naar vriendin. Na een scheiding moest haar koophuis gedwongen verkocht worden, wat ervoor zorgde dat ze met spoed op zoek moest naar een nieuwe woning. Maar dat ging stroef, want woonurgentie kreeg ze niet. Dat ze haar zoontje (3) geen stabiel thuis kan bieden, vindt ze kwalijk.

Economisch dakloos, dat is hoe Bo wordt genoemd. Ze heeft een kleine buffer, een baan en geen schulden. Maar ook geen huis. Bo komt niet in aanmerking voor hulp of woonurgentie, daarvoor moet ze eerst al haar geld hebben opgemaakt aan het betalen van hotels, airbnb’s en hostels. ,,Ik vind het heel krom,’’ vertelt Bo. ,,Ik doe mijn best om een woning te vinden, ik werk er hard voor. Maar ik word niet geholpen.’’

Scheiding

De in Tegelen opgegroeide Bo had het zo goed voor elkaar. ,,Ik had samen met mijn ex een huis gekocht in Leiden. Toen we vorig jaar besloten uit elkaar te gaan, kon ik hem niet uitkopen. Ik kon geen lening aanvragen bij de bank, omdat ik toen ZZP’er was. Ik had nog geen drie boekjaren gemaakt en kon dus niet aantonen wat mijn inkomen was. Ik heb me gelijk ingeschreven bij een sociale huurwoning, maar de wachtrijen waren heel erg lang. Toen we ons huis nog niet verkocht hadden, was het al helemaal moeilijk om een nieuwe woonruimte te vinden. We hebben eerst nog een paar maanden samen gewoond in ons koophuis, terwijl we allebei zochten naar een nieuwe woonruimte. We konden allebei onmogelijk iets vinden, omdat we de dubbele lasten niet zouden kunnen betalen. We moesten het huis dus al verkopen voordat we allebei ons eigen plekje hadden.’’

Zoektocht

,,Vanaf januari dit jaar woonde ik eerst een maand bij mijn vriendin, in de hoop dat ik de tussentijd een nieuwe woning kon vinden. Ik kom niet in aanmerking voor woonurgentie van de gemeente, omdat ik een baan, een spaarrekening heb met geld uit de verkochte woning en geen schulden. Maar ik heb ook een zoon van drie die geen thuis meer heeft, maar dat is niet belangrijk genoeg om voorrang te krijgen bij de woningbouw. De gemeente vindt scheiden geen goede reden voor dakloos-zijn, omdat het volgens hen je eigen keuze is om uit elkaar te gaan.

Het is haast onmogelijk om een huis te vinden, want er zijn vaak meer dan tweehonderd mensen die meedoen aan een loting en ook willen verhuurders bijvoorbeeld liever een koppel, omdat zij twee inkomens hebben en meer zekerheid kunnen bieden. Ik besloot om in loondienst te gaan werken om zo de kans op een woning te vergroten, maar ook dit hielp niets.’’

Oplossingen

De gemeente Leiden stuurde Bo door naar het daklozencentrum, maar ook zij konden haar niet helpen. ,,Het daklozencentrum helpt alleen mensen zonder baan en geld. Volgens hen zijn mijn problemen niet groot genoeg. Ik kan terugkomen als ik al mijn geld heb opgemaakt aan tijdelijke verblijfsplekken. Ik heb met mensen gesproken die in het zelfde schuitje zitten, maar geen geld hebben. Zij krijgen ook geen woonurgentie. Ik ben daarom ook voorzichtig met het roekeloos uitgeven van al mijn geld, want anders heb ik misschien straks geen huis én geen bezittingen.

Het daklozencentrum raadde aan om te kijken naar vakantieparken, hostels en airbnb’s. Ik heb een tijdje op een vakantiepark gewoond, maar ik kon mijn huisje maar huren voor een korte periode. Ondertussen ben ik door blijven zoeken en nam ik een auto over, omdat het vakantiepark afgelegen lag van de stad, ik naar mijn werk moest en mijn zoontje elke dag naar opvang moest brengen. Toen ik de woningbouw dat vertelde, werd ik uitgefoeterd aan de telefoon. Wat bezielde me? Ze verwachten dat je al je geld aan verblijf uitgeeft. Daar moeten de prioriteiten liggen. Meegedacht wordt er niet. Ik zei dat het niet de bedoeling kon zijn dat ik met mijn jonge kind leef van hotel naar hotel, maar mij werd verteld dat dat precies de bedoeling was. Ik gun het mijn zoontje niet om te leven uit een koffer. Momenteel woon ik weer een tijdje bij mijn vriendin.’’

Terug bij ouders

,,Mijn ex is weer ingetrokken bij zijn ouders, die woonden in de buurt. Voor mij was dat geen optie, omdat mijn ouders tweehonderd kilometer van Leiden vandaan wonen. Er is een regel dat je niet ver uit de buurt mag wonen van de vader van je kind. Het daklozencentrum raadde aan om hier naar te kijken en ervoor te zorgen dat het toch mag, zodat ik bij mijn ouders kan intrekken. Maar ik wil mijn kindje niet zijn vader ontnemen en mijn ex niet zijn zoontje. Hij zorgt ook voor hem. Daarnaast heb ik hier mijn werk en mijn leven. Ook in de buurt van Leiden heb ik gekeken naar een huis, maar niets mocht baten.’’

En deze gemeente kan ook niet zoveel:

https://www.limburger.nl/cnt/dmf20240315_93648607 15 maart 2024

Maastricht komt onder toezicht van de provincie te staan, omdat onvoldoende statushouders aan een woning zijn geholpen. Gemeente en corporaties zijn ontstemd. Er komen te weinig passende woningen vrij.

De provincie constateert in een brief dat Maastricht per 1 januari ‘slechts’ 134 mensen met een verblijfsvergunning van huisvesting heeft voorzien in plaats van noodzakelijke 177. Aangezien het de tweede keer is dat de gemeente de taakstelling niet haalt, wordt Maastricht onder toezicht gesteld.
.......etc.etc.etc........

Fleurtje_5 schreef op 28-03-2024 om 13:04:

[..]

Misschien omdat er gewoon te weinig woningen zijn? Vind ik een behoorlijke oorzaak. Misschien kunnen gemeenten ook geen ijzer met handen breken.

Te triest voor woorden:

https://www.limburger.nl/cnt/dmf20240328_92251378?utm_source=limburger&utm_medium=newsletter&utm_campaign=middag&utm_content=article_list_1&utm_term=0-0

Bo uit Tegelen leeft met zoontje (3) uit een koffer: ‘Zelfs daklozencentrum kan niet helpen’

Na een jaarlijkse daling is het aantal daklozen weer gestegen. De verpleegkundige Bo Vermeesch (27), die in Tegelen is opgegroeid en nu in Leiden verblijft, leeft al een tijdje uit koffers. Om de paar weken verhuist ze van vriendin naar vakantiepark naar hotel naar vriendin. Na een scheiding moest haar koophuis gedwongen verkocht worden, wat ervoor zorgde dat ze met spoed op zoek moest naar een nieuwe woning. Maar dat ging stroef, want woonurgentie kreeg ze niet. Dat ze haar zoontje (3) geen stabiel thuis kan bieden, vindt ze kwalijk.

Economisch dakloos, dat is hoe Bo wordt genoemd. Ze heeft een kleine buffer, een baan en geen schulden. Maar ook geen huis. Bo komt niet in aanmerking voor hulp of woonurgentie, daarvoor moet ze eerst al haar geld hebben opgemaakt aan het betalen van hotels, airbnb’s en hostels. ,,Ik vind het heel krom,’’ vertelt Bo. ,,Ik doe mijn best om een woning te vinden, ik werk er hard voor. Maar ik word niet geholpen.’’

Scheiding

De in Tegelen opgegroeide Bo had het zo goed voor elkaar. ,,Ik had samen met mijn ex een huis gekocht in Leiden. Toen we vorig jaar besloten uit elkaar te gaan, kon ik hem niet uitkopen. Ik kon geen lening aanvragen bij de bank, omdat ik toen ZZP’er was. Ik had nog geen drie boekjaren gemaakt en kon dus niet aantonen wat mijn inkomen was. Ik heb me gelijk ingeschreven bij een sociale huurwoning, maar de wachtrijen waren heel erg lang. Toen we ons huis nog niet verkocht hadden, was het al helemaal moeilijk om een nieuwe woonruimte te vinden. We hebben eerst nog een paar maanden samen gewoond in ons koophuis, terwijl we allebei zochten naar een nieuwe woonruimte. We konden allebei onmogelijk iets vinden, omdat we de dubbele lasten niet zouden kunnen betalen. We moesten het huis dus al verkopen voordat we allebei ons eigen plekje hadden.’’

Zoektocht

,,Vanaf januari dit jaar woonde ik eerst een maand bij mijn vriendin, in de hoop dat ik de tussentijd een nieuwe woning kon vinden. Ik kom niet in aanmerking voor woonurgentie van de gemeente, omdat ik een baan, een spaarrekening heb met geld uit de verkochte woning en geen schulden. Maar ik heb ook een zoon van drie die geen thuis meer heeft, maar dat is niet belangrijk genoeg om voorrang te krijgen bij de woningbouw. De gemeente vindt scheiden geen goede reden voor dakloos-zijn, omdat het volgens hen je eigen keuze is om uit elkaar te gaan.

Het is haast onmogelijk om een huis te vinden, want er zijn vaak meer dan tweehonderd mensen die meedoen aan een loting en ook willen verhuurders bijvoorbeeld liever een koppel, omdat zij twee inkomens hebben en meer zekerheid kunnen bieden. Ik besloot om in loondienst te gaan werken om zo de kans op een woning te vergroten, maar ook dit hielp niets.’’

Oplossingen

De gemeente Leiden stuurde Bo door naar het daklozencentrum, maar ook zij konden haar niet helpen. ,,Het daklozencentrum helpt alleen mensen zonder baan en geld. Volgens hen zijn mijn problemen niet groot genoeg. Ik kan terugkomen als ik al mijn geld heb opgemaakt aan tijdelijke verblijfsplekken. Ik heb met mensen gesproken die in het zelfde schuitje zitten, maar geen geld hebben. Zij krijgen ook geen woonurgentie. Ik ben daarom ook voorzichtig met het roekeloos uitgeven van al mijn geld, want anders heb ik misschien straks geen huis én geen bezittingen.

Het daklozencentrum raadde aan om te kijken naar vakantieparken, hostels en airbnb’s. Ik heb een tijdje op een vakantiepark gewoond, maar ik kon mijn huisje maar huren voor een korte periode. Ondertussen ben ik door blijven zoeken en nam ik een auto over, omdat het vakantiepark afgelegen lag van de stad, ik naar mijn werk moest en mijn zoontje elke dag naar opvang moest brengen. Toen ik de woningbouw dat vertelde, werd ik uitgefoeterd aan de telefoon. Wat bezielde me? Ze verwachten dat je al je geld aan verblijf uitgeeft. Daar moeten de prioriteiten liggen. Meegedacht wordt er niet. Ik zei dat het niet de bedoeling kon zijn dat ik met mijn jonge kind leef van hotel naar hotel, maar mij werd verteld dat dat precies de bedoeling was. Ik gun het mijn zoontje niet om te leven uit een koffer. Momenteel woon ik weer een tijdje bij mijn vriendin.’’

Terug bij ouders

,,Mijn ex is weer ingetrokken bij zijn ouders, die woonden in de buurt. Voor mij was dat geen optie, omdat mijn ouders tweehonderd kilometer van Leiden vandaan wonen. Er is een regel dat je niet ver uit de buurt mag wonen van de vader van je kind. Het daklozencentrum raadde aan om hier naar te kijken en ervoor te zorgen dat het toch mag, zodat ik bij mijn ouders kan intrekken. Maar ik wil mijn kindje niet zijn vader ontnemen en mijn ex niet zijn zoontje. Hij zorgt ook voor hem. Daarnaast heb ik hier mijn werk en mijn leven. Ook in de buurt van Leiden heb ik gekeken naar een huis, maar niets mocht baten.’’

Vermogen sec telt niet mee om voor een sociale huurwoning in aanmerking te komen. Er wordt alleen naar inkomen gekeken. Gezien het feit dat er wordt gesproken over ZZP en nog niet aan de drie-jaars eis voldoen en daarom het huis niet over kunnen nemen, vermoed ik dat deze mevrouw haar inkomen zoiezo te hoog is voor een sociale huurwoning. Al met al een best wel sneu verhaal, want ik geloof best wel dat die mevrouw van logeerplek naar logeerplek gaat, maar ook niet helemaal geloofwaardig omdat er gaten in zitten en ook met een hoog "wat zielig" gehalte.

Overigens geldt voor deze mevrouw exact hetzelfde als voor een statushouder met kind. Ze hebben allebei recht op een stabiele woonomgeving voor dat jonge kind. Dus als er echt geen andere mogelijkheden zijn, kan ze (al dan niet via de rechter) alsnog een urgentie proberen te krijgen. Het hele verhaal moet dan echter wel kloppen: inkomen, vader, uitgeputte andere hulpbronnen, etc.

Fleurtje_5 schreef op 28-03-2024 om 13:13:

En deze gemeente kan ook niet zoveel:

https://www.limburger.nl/cnt/dmf20240315_93648607 15 maart 2024

Maastricht komt onder toezicht van de provincie te staan, omdat onvoldoende statushouders aan een woning zijn geholpen. Gemeente en corporaties zijn ontstemd. Er komen te weinig passende woningen vrij.

De provincie constateert in een brief dat Maastricht per 1 januari ‘slechts’ 134 mensen met een verblijfsvergunning van huisvesting heeft voorzien in plaats van noodzakelijke 177. Aangezien het de tweede keer is dat de gemeente de taakstelling niet haalt, wordt Maastricht onder toezicht gesteld.
.......etc.etc.etc........

We hadden het niet over huisvesting voor erkende vluchtelingen, maar over opvangplekken voor asielzoekers die nog geen status hebben.

Als je asielzoekers in je gemeente opvangt betekent dat niet dat je vervolgens ook meer huisvesting moet regelen voor statushouders. Die verdeling staat al vast, en staat los van de eerste opvang.

felija schreef op 28-03-2024 om 10:45:

[..]

Op basis van welke bronnen kom jij tot deze conclusie? Ik hoor en lees deze leus heel vaak. Dat Ter Apel het niet aankan, komt door slecht beleid en tegenwerking van partijen die bijvoorbeeld tegen de spreidingswet zijn. Alles doen om het probleem maar niet te hoeven oplossen. Dan kunnen de asielzoekers mooi de zondebok blijven, en de schuld krijgen van alles wat er misgaat in Nederland.

Nederland is al overbevolkt.

Er zijn geen huizen meer.En er valt niet tegenop te bouwen, want stikstof regels en te weinig mogelijkheden.

OmaVan2 schreef op 28-03-2024 om 13:44:

[..]

Vermogen sec telt niet mee om voor een sociale huurwoning in aanmerking te komen. 

Je hebt gelijk hoor, maar het ging over AZCs, niet over het huisvesten van statushouders (waar als spreidingsafspraken over zijn) dus dit gaat nogal off topic. Tenzij mensen denken dat asielzoekers en statushouders hetzelfde zijn. 

Wat mij betreft zulke enorm lange posts ook liever niet volledig quoten en al helemaal niet als ze een heel ander zijpad inslaan dan waar het over ging. Dan blijft het topic een beetje leesbaar.

Daglichtlamp schreef op 28-03-2024 om 13:51:

[..]

We hadden het niet over huisvesting voor erkende vluchtelingen, maar over opvangplekken voor asielzoekers die nog geen status hebben.

Als je asielzoekers in je gemeente opvangt betekent dat niet dat je vervolgens ook meer huisvesting moet regelen voor statushouders. Die verdeling staat al vast, en staat los van de eerste opvang.

Precies. Ik reageerde op je bericht waarin je dit schreef:

Daglichtlamp schreef op 28-03-2024 om 10:56:
Zolang ongeveer de helft van de gemeenten 0 asielzoekers opvangt kun je dat niet alleen als oorzaak aanwijzen.

Het bericht van bv Maastricht gaat over het aantal statushouders waar ze niet voldoende woningen voor hebben.Ze hebben niet eens voldoende woningen voor bewoners van Maastricht-zelf (of zoals de jonge moeder met haar peuter elders in het land).Waar willen ze asielzoekers dan nog huisvesten?Uiteindelijk zullen ze voor asielzoekers ook een woning moeten zoeken als ze een verblijfstatus krijgen.Toch? Of gaan al die asielzoekers en veilige landers weer terug naar het land van herkomst? Ik heb op dit forum meermaals gelezen dat dit niet zomaar kan, vanwege mensenrechten etc.

Fleurtje_5 schreef op 28-03-2024 om 14:58:

[..]

Precies. Ik reageerde op je bericht waarin je dit schreef:

Als je niet bereid bent om te snappen dat voor asielzoekers hele andere opvang gezocht wordt dan woningen dan heeft het weinig zin om inbreng te leveren in deze discussie denk ik.

(en zoals ik al zei is het aantal erkende vluchtelingen dat een gemeente moet huisvesten niet afhankelijk van het aantal asielplaatsen dat ze bieden).

Fleurtje_5 schreef op 28-03-2024 om 14:58:

[..]

Waar willen ze asielzoekers dan nog huisvesten?Uiteindelijk zullen ze voor asielzoekers ook een woning moeten zoeken als ze een verblijfstatus krijgen.Toch? 

Je informatie klopt niet. Statushouders worden al gespreid over het land, daar zijn al lang quota per plaats voor (een spreidingswet dus, maar dan voor statushouders). Als er in een plaats een AZC komt of vergroot wordt dan neemt de hoeveelheid statushouders die die plaats op moet nemen dus niet toe. Van geen AZC ergens willen neemt het aantal asielzoekers en statushouders ook niet af, die mensen lossen daarvan niet in de lucht op.

OmaVan2 schreef op 28-03-2024 om 15:07:

[..]

Verder. Het probleem van het te kort aan opvangcapaciteit voor asielzoekers kan je niet los zien van het verstopt raken van AZC's met statushouders die wachten op een huis. Er is onwil en gebrek aan capaciteit om asielzoekers en statushouders een wat bestendiger plekje te geven. Wat vervolgproblemen veroorzaakt, zoals een gebrekkige integratie van een deel van de statushouders.

Wat je zegt klopt in zichzelf, maar slaat niet op waar het over ging: dat sommige gemeenten nul asielzoekers opvangen en het meer gespreid zou moeten worden. Ja, AZCs zijn o.a. heel vol met statushouders die nog niet door kunnen stromen naar een huis, maar dat als excuus aanvoeren waarom een gemeente geen AZC zou kunnen hebben slaat als een tang op een varken. Fleurtje sloeg hiermee een associatief zijpad op waarbij asielzoekers en statushouders maar even op één hoop gegooid worden en waarbij gedaan wordt dat als je als gemeente een asielzoeker onderdak biedt (in een gezamenlijke grote opvang zoals een tentenkamp, loods, hotel of kantoor meestal) je dus ook voor deze persoon verantwoordelijk bent als diegene statushouder wordt en een echt huis nodig heeft en dat is helemaal niet zo.

kerst schreef op 28-03-2024 om 14:18:

[..]

Nederland is al overbevolkt.

Er zijn geen huizen meer.En er valt niet tegenop te bouwen, want stikstof regels en te weinig mogelijkheden.

Er zijn voor asielzoekers ook geen huizen nodig, maar opvanglocaties, teveel gemeentes trekken nu hun handen ervan af en laten het andere gemeentes opknappen, die daarom een onevenredig aantal moeten opvangen. 

Ik weet nog goed dat de leegstaande militaire barakken in Harskamp als opvanglocatie zouden gaan dienen voor asielzoekers, er braken rellen uit. Een ideale plek, maar ja, asielzoekers zijn eng kennelijk.