Opmerkelijk maar waar nieuws

Gedeelte van een lang artikel, geen woorden voor... 

Hier wonen straks dertig tbs'ers buiten de hoge hekken van de kliniek: ‘We veroordelen ze niet als mens’

Het is een bijzonder project: dertig tbs’ers die geen behandeling meer willen, gaan wonen in een pand met minder bewaking. Het nieuwe gebouw, Longcare, staat net buiten de hoge hekken van de Pompestichting in Nijmegen. Dit is waarom ze denken dat het tóch kan.
Bed. Koelkast. Keukenblok. Eigen badkamertje met douche en wc. Dan, de olijfgroen geverfde gang door: een gezamenlijke woonkamer, met eettafel, grote keuken en loungebanken. Aardse, rustige tinten.

Het doet een beetje denken aan een pas opgeleverd studentencomplex. Het is: de nieuwe longcare-afdeling van tbs-instelling De Pompestichting in Nijmegen. Al spreekt Michelle Timmermans, senior zorgmanager, liever niet van ‘afdeling’, maar van woonvoorziening. ,,En de mensen die hier gaan wonen, willen geen patiënten worden genoemd, maar gewoon: bewoners.”

Longstay-light Het is een bijzonder verhaal. In een tijd dat tbs weer geregeld onder vuur ligt vanwege incidenten, óók bij de Pompestichting, opent een woonvorm die relatief nieuw is in tbs-land en zeker vooruitstrevend. Je zou het ‘longstay-light’ kunnen noemen. In Merendael, zoals de nieuwbouw is gedoopt, komen vanaf september dertig tbs’ers te wonen die vaak al tientallen jaren in de tbs zitten.

Ze willen géén behandeling meer. Normaal gesproken betekent dat al gauw: een enkeltje naar de zwaar beveiligde longstay-afdeling. Maar dat is niet voor iedereen de beste plek, zegt Hilde Wijma, klinisch psycholoog en klinisch manager bij Merendael.

,,De mannen die bij ons komen te wonen, zijn níet uitbehandeld en níet geresocialiseerd. Dat betekent dat ze niet klaar zijn om zelfstandig de samenleving in te gaan. Maar: ze zijn wel relatief stabiel, over een lange periode. Je kunt afspraken met ze maken. De meesten zijn al wat op leeftijd. Wat wij ze in de longcare willen bieden is vooral: een echt thuis. Zonder behandeldruk. Met meer vrijheden, daar waar het kan.”

Een zo fijn, menswaardig mogelijk leven kunnen leiden, dat is het streven. ,,We gaan er vanuit dat een groot deel hier de rest van zijn leven zal blijven wonen.” In relatieve rust.

Zelfstandig op pad

Merendael is gevestigd net buiten de hoge, van prikkeldraad voorziene hekken van de reguliere kliniek van De Pompestichting, pal tegenover ziekenhuis CWZ. Er is in de nieuwbouw wel bewaking. Ook: cameratoezicht. De buitendeur zit op slot en er staat een hek van dik 3 meter om het complex. Maar al met al is het beveiligingsregime beduidend lager (in vaktermen: beveiligingsniveau 2-hoog) dan bij een gewone tbs-kliniek of longstay-afdeling (niveau 4).

Wijma: ,,Onze bewoners worden ’s avonds niet ingesloten in hun kamer. Ze hebben volledige bewegingsvrijheid in het gebouw.” De meesten volgen een vorm van dagbesteding, ook buiten het Pompe-terrein, ergens in de regio Nijmegen. Een deel van hen zal geheel zelfstandig op pad gaan.

Dan rijst onmiddellijk de vraag: kan dat wel? Hoe gevaarlijk is dit? In de brochure van Merendael lezen we over de bewoners: ‘Het recidiverisico is onvoldoende afgenomen om op een veilige manier terug te keren naar de maatschappij. Daardoor blijven intensief risicomanagement en een hoge mate van zorg en ondersteuning noodzakelijk.’
Hier wonen straks dertig tbs'ers buiten de hoge hekken van de kliniek: ‘We veroordelen ze niet als mens’ | Nijmegen | AD.nl

Yumi schreef op 01-09-2023 om 09:58:

 

Ze willen géén behandeling meer. Normaal gesproken betekent dat al gauw: een enkeltje naar de zwaar beveiligde longstay-afdeling. Maar dat is niet voor iedereen de beste plek, zegt Hilde Wijma, klinisch psycholoog en klinisch manager bij Merendael.

[...]

Wijma: ,,Onze bewoners worden ’s avonds niet ingesloten in hun kamer. Ze hebben volledige bewegingsvrijheid in het gebouw.” De meesten volgen een vorm van dagbesteding, ook buiten het Pompe-terrein, ergens in de regio Nijmegen. Een deel van hen zal geheel zelfstandig op pad gaan.

Dan rijst onmiddellijk de vraag: kan dat wel? Hoe gevaarlijk is dit? In de brochure van Merendael lezen we over de bewoners: ‘Het recidiverisico is onvoldoende afgenomen om op een veilige manier terug te keren naar de maatschappij. Daardoor blijven intensief risicomanagement en een hoge mate van zorg en ondersteuning noodzakelijk.’
Hier wonen straks dertig tbs'ers buiten de hoge hekken van de kliniek: ‘We veroordelen ze niet als mens’ | Nijmegen | AD.nl

Totaal de omgekeerde wereld. 

In plaats van de samenleving te beschermen tegen types met een te groot recidive risico laat je ze zelfstandig op pad gaan. Het zou in dit soort gevallen niet moeten gaan om de 'beste plek' voor de individuele tbs patiënt, maar om de veiligheid van de bevolking als geheel. 

Ik vind het zo opmerkelijk dat ik er niet bij kan!