Israel nieuwe oorlog

Ik ben onlangs in Israël geweest en ook in het grensgebied met Gaza. Het was tijd om het met eigen ogen te zien. 

Ik heb rondgelopen op het Nova Festival terrein, tussen alle herdenkingsmonumenten, ingericht voor de mannen en vrouwen die vermoord, ontvoerd/vermist zijn. Bijna allemaal jonge mannen en jonge vrouwen in de bloei van hun leven, een jaar of twintig jong. Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, maar kun je je voorstellen dat jouw kind daar zou dansen voor vrede en dan beestachtig verkracht wordt, doodsangsten moet uitstaan en vreselijke dingen ziet voor ze afgeslacht wordt? Door degenen met wie ze juist in vrede willen leven? 
Daar rondlopend kon je voelen dat er iets vreselijks was gebeurd. Hoe kunnen mensen zoveel haat in zich hebben dat ze een medemens zoiets kunnen aandoen? 

Ik heb daar op dat terrein gesproken met een jongeman die op dat festival gered is door een vriend, een vriend die kort daarna zelf is afgeslacht. Hij heeft vreselijke dingen gezien. 

Ik heb de schuilplaatsen gezien. Die hebben normaliter een capaciteit van 10 personen, op 7 oktober bleken er 30 jonge vrouwen en mannen in te passen. Ze waren kansloos. 

Ik heb het autokerkhof gezien met meer dan 1500 verbrande en/of met kogels doorzeefde voertuigen. 

Ik heb in Tel Aviv gesproken met familie en vrienden van mensen die gegijzeld zijn, die zelf soms ternauwernood ontsnapt zijn. De slachtoffers die ontvoerd, verkracht, verminkt, verbrand, vermoord zijn, die wilden vrede. Ze hebben iets heel anders gekregen. Daar heb ik het verhaal gehoord van Omer Wenkert van nog maar 22. Omer had die ochtend op het festivalterrein nog contact gehad met zijn ouders, hij was doodsbang. Of het verhaal van Edan Alexander, een 19-jarige militair. 

Ik heb ook met militairen gesproken. Over hoe zij de oorlog in Gaza ervaren, maar ook over hoe het er daar aan toe gaat. Over de vele boobytraps, ook in woningen van burgers. Over miraculeuze ontsnappingen aan de dood, daar waren veel voorbeelden van. 

Sowieso merk je in Israël heel sterk een liefde voor het leven. Hamas heeft gezegd: "we love death like Israelis love life". En ze hebben daarin gelijk. Ik denk dat veel mensen niet goed luisteren naar wat Hamas zegt, ze zijn overduidelijk in wat ze willen. Die willen geen tweestatenoplossing, die willen 100% van het land, geen vierkante millimeter minder en de Joodse bevolking uitroeien. In Israël voel je daarentegen werkelijk een liefde voor het leven. Wat een fijne mensen heb ik daar ontmoet.

Malibu2 schreef op 05-07-2024 om 16:43:

[..]

Jij en ik denken hier heel verschillend over, dat weten we beiden. Ik wil je alleen vragen om te bedenken wat er zou gebeuren als Israël zich volledig terugtrekt uit de westoever, zoals ze zich in 2005 ook volledig hebben teruggetrokken uit Gaza. Want dat is wat veel mensen lijken te willen, volledige terugtrekking.

Klopt wij denken inderdaad beide heel verschillend over deze kwestie.

De kolonisten zijn daar in Gaza niet ten gunste van de Palestijnen. Ze zijn ze zelfs tot last.

Jij bedoelt kiezen tussen Hamas of de kolonisten? Met beide zijn ze niet geholpen.

Zilver_gray schreef op 05-07-2024 om 18:01:

[..]

Indrukwekkend en verdrietig tegelijk lijkt me om daar te zijn.

Iedereen wil graag leven; zowel de Israëliërs als de Palestijnen.

Ja, dat was het ook. 

Naast Israëliërs zijn er absoluut Palestijnen die ook graag willen leven. Maar dat geldt helaas niet voor iedereen; een deel van de Palestijnen sterft liever als martelaar dan dat ze leven. En het komt voor dat ze die keuze dan niet alleen voor zichzelf maken, maar direct voor hun hele gezin. 

Er zijn audio-opnames van gesprekken tussen de IDF en Gazanen. Ze maken die opnames om later in een rechtbank te kunnen bewijzen dat ze burgers gewaarschuwd hebben dat er in hun omgeving een aanval gaat plaatsvinden, dat ze tijd hebben gegeven om te evacueren (helaas werkt dit uiteraard ook in het voordeel van Hamas). Uit deze gesprekken blijkt dat sommigen liever als martelaar sterven met hun hele gezin. Hetzelfde beeld krijg je bij diverse video-opnames, zelfmoordaanslagen en Hamas verkondigt dat zelf ook. 

Voor mij blijft dat heel onwerkelijk en niet voor te stellen. Ook mensen die hier aan zelfmoord denken, willen daarbij over het algemeen geen anderen met zich meenemen de dood in. Maar dit soort martelaarschap is anders. 

Een van de militairen (een reservist) die ik sprak, vertelde over een woning in Gaza waar terroristen zaten. Eén probleem: er stond een jongen op de uitkijk van een jaar of 13. Bijna iedereen die ik dit vertel denkt dat de jongen is gedood en dat is niet gek met alle berichtgeving. Maar nee. Ze hebben gewacht en gewacht tot de terroristen zelf naar buiten kwamen, de jongen is niets overkomen. Ik heb de geluidsopname van dat gesprek nog eens beluisterd, want ik wil het goed opschrijven. Zijn reactie was oprecht: "Who was going to shoot him? Am I going to shoot a kid? Is the *andere kantoorwerker* going to shoot a 13-year old boy? Who's got the heart? Who? We waited and waited till they came out. But nobody would shoot a kid."

Die militairen zijn mensen zoals jij en ik. Deze man heeft een heel andere baan in het dagelijks leven, net als veel andere reservisten. Hij heeft een vrouw en kinderen thuis. 

Gaat er nooit iets verkeerd, is er nooit sprake van misstanden? Dat zul je me niet horen zeggen, maar ik durf wel te stellen dat Israëliërs meer geven om het leven van de Gazanen dan een deel van de Gazanen zelf. 

En dat vind ik zo triest aan deze hele situatie. Oorlog kost levens, aan beide kanten. Sommige Gazanen willen sterven, andere Gazanen en Israëliërs niet, die willen leven. Deze oorlog kent alleen maar verliezers, maar er zijn nog steeds 120 gijzelaars in Gaza. 

Hoe mooi zou het zijn als de Palestijnen (en andere omliggende landen) de staat Israël en haar inwoners zouden accepteren, er in vrede mee zouden willen leven? 

Bah, wat een walgelijke stemmingmakerij Malibu, ik weet gewoon niet wat ik lees.

Eleanor schreef op 05-07-2024 om 21:20:

Bah, wat een walgelijke stemmingmakerij Malibu, ik weet gewoon niet wat ik lees.

Malibu is daar geweest en verteld een ervaring, wat is daar stemmingmakerij aan?

Gebruikersnaaminvullen schreef op 05-07-2024 om 21:25:

[..]

Malibu is daar geweest en verteld een ervaring, wat is daar stemmingmakerij aan?

Israëliërs geven meer om het leven van de Gazanen dan een deel van de Gazanen zelf, hoe mooi zou het zijn als de Palestijnen in vrede met Israël zouden willen leven... het hele verhaal leest alsof Israël een onderschuldig slachtoffer is en de Palestijnen nog haast dankbaar zouden mogen zijn om zoveel liefdevolle zorg voor hun levens waar ze zelf zo slordig mee omgaan. 

Je zou bijna spontaan vergeten dat Israël een koloniale apartheidsstaat is en dat er de afgelopen maanden al ruim 15.000 Palestijnse kinderen zijn vermoord, dat vruchtbaar land in Gaza doelbewust wordt vernietigd om voedselschaarste te bewerkstelligen, dat bijna de volledige bevolking ontheemd is en veelal al meerdere keren heeft moeten vluchten, dat 'veilige zones' bijna dagelijks gebombardeerd worden en ga zo maar door.

Ach, ik heb een vermoeden waar het vandaan komt. 

Malibu2 schreef op 05-07-2024 om 20:26:

[..]

Ja, dat was het ook.

Naast Israëliërs zijn er absoluut Palestijnen die ook graag willen leven. Maar dat geldt helaas niet voor iedereen; een deel van de Palestijnen sterft liever als martelaar dan dat ze leven. En het komt voor dat ze die keuze dan niet alleen voor zichzelf maken, maar direct voor hun hele gezin.

Er zijn audio-opnames van gesprekken tussen de IDF en Gazanen. Ze maken die opnames om later in een rechtbank te kunnen bewijzen dat ze burgers gewaarschuwd hebben dat er in hun omgeving een aanval gaat plaatsvinden, dat ze tijd hebben gegeven om te evacueren (helaas werkt dit uiteraard ook in het voordeel van Hamas). Uit deze gesprekken blijkt dat sommigen liever als martelaar sterven met hun hele gezin. Hetzelfde beeld krijg je bij diverse video-opnames, zelfmoordaanslagen en Hamas verkondigt dat zelf ook.

Voor mij blijft dat heel onwerkelijk en niet voor te stellen. Ook mensen die hier aan zelfmoord denken, willen daarbij over het algemeen geen anderen met zich meenemen de dood in. Maar dit soort martelaarschap is anders.

Een van de militairen (een reservist) die ik sprak, vertelde over een woning in Gaza waar terroristen zaten. Eén probleem: er stond een jongen op de uitkijk van een jaar of 13. Bijna iedereen die ik dit vertel denkt dat de jongen is gedood en dat is niet gek met alle berichtgeving. Maar nee. Ze hebben gewacht en gewacht tot de terroristen zelf naar buiten kwamen, de jongen is niets overkomen. Ik heb de geluidsopname van dat gesprek nog eens beluisterd, want ik wil het goed opschrijven. Zijn reactie was oprecht: "Who was going to shoot him? Am I going to shoot a kid? Is the *andere kantoorwerker* going to shoot a 13-year old boy? Who's got the heart? Who? We waited and waited till they came out. But nobody would shoot a kid."

Die militairen zijn mensen zoals jij en ik. Deze man heeft een heel andere baan in het dagelijks leven, net als veel andere reservisten. Hij heeft een vrouw en kinderen thuis.

Gaat er nooit iets verkeerd, is er nooit sprake van misstanden? Dat zul je me niet horen zeggen, maar ik durf wel te stellen dat Israëliërs meer geven om het leven van de Gazanen dan een deel van de Gazanen zelf.

En dat vind ik zo triest aan deze hele situatie. Oorlog kost levens, aan beide kanten. Sommige Gazanen willen sterven, andere Gazanen en Israëliërs niet, die willen leven. Deze oorlog kent alleen maar verliezers, maar er zijn nog steeds 120 gijzelaars in Gaza.

Hoe mooi zou het zijn als de Palestijnen (en andere omliggende landen) de staat Israël en haar inwoners zouden accepteren, er in vrede mee zouden willen leven?

Waarom zou de IDF dit soort inside informatie met een willekeurige toerist willen delen? Spraken ze geen Hebreeuws?

Malibu2 schreef op 05-07-2024 om 22:28:

Ach, ik heb een vermoeden waar het vandaan komt.

Nou, gelukkig zijn er iig 2 mensen "die weten hoe het zit". 

Zilver_gray schreef op 05-07-2024 om 22:30:

[..]

Waarom zou de IDF dit soort inside informatie met een willekeurige toerist willen delen? Spraken ze geen Hebreeuws?

Het was een individuele reservist die dit deelde, en hij deed dat niet officieel namens de IDF. Op dat moment was hij ook niet in actieve dienst. Maar hij heeft wel een tijd in Gaza gezeten en vertelde oa over zijn ervaringen daar. 

Hij gaf antwoord op een vraag over kinderen in Gaza naar aanleiding van verhalen die de ronde doen. Uiteraard gaf hij geen specifieke inside informatie die niet gedeeld mag worden. 

Israëliërs spreken over het algemeen goed Engels en hij ook. Ik zat in Jeruzalem en alle borden, bestemmingen op bussen etc waren in drie talen: Ivriet (modern Hebreeuws), Engels en Arabisch. Met Engels kun je in Jeruzalem en ook in Tel Aviv prima terecht. 

Voor degenen die het nog niet weten en steeds roepen hoe gemeen Israël is, Israël wordt dagelijks onder vuur genomen. 

Het wachten is op het moment dat Israël zich gaat verdedigen tegen Hezbollah.


In Nederland kijken we naar Buienradar, in Israël kijken ze naar Bommenradar...

Poezenmeisje schreef op 05-07-2024 om 23:19:

Voor degenen die het nog niet weten en steeds roepen hoe gemeen Israël is, Israël wordt dagelijks onder vuur genomen.

Het wachten is op het moment dat Israël zich gaat verdedigen tegen Hezbollah.


In Nederland kijken we naar Buienradar, in Israël kijken ze naar Bommenradar...

En waar kijkt de gemiddelde Palestijn naar? In Gaza vallen heel wat meer bommen dan in de Zionistische entiteit.

Vandaag geconfronteerd met de poging tot zelfmoord van een man uit Gaza. Hij had gehoord dat zijn kinderen waren omgekomen en zijn vrouw volledig verbrand was. Dit heeft tot een drama in de opvang geleid.