Cancellen

Miraval schreef op 06-03-2024 om 19:21:

Bedrijven willen hun naam niet meer verbinden aan een mening die controversieel is of niet "woke" uit angst voor een slechte naam en omzetverlies.

Of juist wel verbinden aan zo iemand. Of niet aan iemand die te woke is, omdat het niet past bij hun merk. 
Denk dat het voornaamste verschil de hoeveelheid informatie/meningen/content is, gecombineerd met dat dat steeds minder onder regie van een team gebeurd en meer op eigen titel, met minder filters én het algoritme én verdienmodellen is. En daarin heeft ieder merk (of persoon) zijn eigen strategie. En omdat merk te bouwen heb je aandacht nodig. En voor aandacht heb je steeds extremere uitspraken nodig. En die echoën sneller en harder door, waarbij partijen ook nog hun eigen frame er overheen gooien, dat vaak nóg extremer is. Want geen engagement, geen aandacht, geen kliks. Informatie moet daardoor steeds emotioneler verpakt worden om nog mensen te bereiken. Daarin sneuvelen nuanceringen en context voor veel mensen. Want onze hersenen willen ook dat dopamine shot. En dan weer door. 

/einde ratel.

Chantal2022 schreef op 06-03-2024 om 16:21:

[..]

Je kent die minderjarige niet eens denk ik, dus al deze eeuwigdurende rancune lijkt mij helemaal niet nodig. Bilal is volgens mij een goed voorbeeld van iemand die al lang genoeg gestraft is maar door mensen zoals jij door 1 ondoordacht gesprek niet meer aan het werk kan

Mensen zoals ik?? Ik stel een verduidelijkingsvraag, doe eens even rustig zeg!

ik ken de minderjarige niet en ik ken Bilal niet. In dit voorbeeld is er bij het publiek en werkgevers ook helemaal geen sprake van eeuwige rancune. Bilal is door het stof gegaan en is daarna weer aan het werk gegaan. Ik stel het niet op prijs dat jij mij op deze wijze portretteert.

FlyingCircus schreef op 06-03-2024 om 20:11:

Het is inderdaad een boeiend onderwerp. Maar verklaringen zijn er wel, denk ik. Vroeger (en mogelijk gebeurt het nog steeds wel eens, dat weet ik eigenlijk niet) was excommunicatie in de kerk niet heel ongewoon; in sommige geloven/culturen worden mensen verbannen of uitgesloten (Jehovah's getuigen bijvoorbeeld, die weten daar ook wel raad mee). En cancellen is dan mogelijk de hedendaagse, westerse variant van een individualistische samenleving.

Ik weet het niet. Het cancellen is bijna onlosmakelijk verbonden met sociale groepen die elkaar niet uit kunnen staan. Woke vs. boze witte mannen. Mee too vs. vrijpostige bazen. LGBTQI vs de hetero’s.

Er is vast een historische parallel te trekken, ik weet alleen niet of banning en excommunicatie ermee te vergelijken zijn. Dat gaat meer over instituties vs. een afvallig lid.

Het gaat in mijn post om individuen die gecanceld worden door een andere sociale groep en waarom dat niet echt te vergelijken is met excommunicatie. Discriminatie kun je niet cancelen, een 'boze witte man' wel.

 

JohnnyC. schreef op 08-03-2024 om 08:16:

Het gaat in mijn post om individuen die gecanceld worden door een andere groep. Discriminatie kun je niet cancelen, een 'boze witte man' wel.

Het lijkt me dat je juist alleen gecanceld kunt worden als je in een bepaalde mate bij een groep hoort. Discriminatie is juist tegen andere groepen, maar cancellen is iemand uit je eigen groep gooien.

Edit: daarom is mi de vergelijking juist wel te maken. Iemand houdt zich niet aan de regels van de groep, of bedreigt het voortbestaan ervan volgens die regels. Eruit ermee, is dan de straf - dan kan de rest door. Cancellen is inderdaad niet 1 op 1 hetzelfde als excommunicatie, want in het laatste geval gaat het om behoud van d regels, en in het eerste geval juist om veranderingen van regels waar de gecancelde niet in meegaat. Maar het rücksichtslose eruit gooien, en niet meer mee mogen doen - dat is van alle tijden.

FlyingCircus schreef op 08-03-2024 om 08:37:

[..]

Het lijkt me dat je juist alleen gecanceld kunt worden als je in een bepaalde mate bij een groep hoort. Discriminatie is juist tegen andere groepen, maar cancellen is iemand uit je eigen groep gooien.

Edit: daarom is mi de vergelijking juist wel te maken. Iemand houdt zich niet aan de regels van de groep, of bedreigt het voortbestaan ervan volgens die regels. Eruit ermee, is dan de straf - dan kan de rest door. Cancellen is inderdaad niet 1 op 1 hetzelfde als excommunicatie, want in het laatste geval gaat het om behoud van d regels, en in het eerste geval juist om veranderingen van regels waar de gecancelde niet in meegaat. Maar het rücksichtslose eruit gooien, en niet meer mee mogen doen - dat is van alle tijden.

Maar nog maar eens: wie doen dat dan? Er is een groep mensen die een bepaald persoon niet meer zo leuk vindt om naar te kijken bv., sponsoren pikken dat op en verbreken een contract. Of de persoon treedt zelf terug. Wie cancelt hier? Het individu dat iemand niet meer zo leuk  vindt? De contracthouder die zijn inkomsten ziet dalen? Of de persoon zelf?

Je kan zeggen: je moet niet cancellen. Okay... maar wie moet dan ergens mee ophouden? Moeten de mensen die iemand niet meer leuk vinden hem/haar nog wel leuk vinden? Mag de pers niks meer over mensen schrijven? Moeten de contracthouders koste wat kost doorgaan met het contract ook al zien ze hen verdiensten teruglopen? Moet de persoon zelf niet terugtreden maar door blijven gaan?

Het fenomeen cancelen is een samenspel van allerlei maatschappelijke factoren waarbij naar mijn mening niet één partij is aan te wijzen die ergens mee moet ophouden of doorgaan. (itt excommunicatie dat door kerkleiders gebeurde maar die discussie is voor mij minder relevant)