Werken aan gezondere levenstijl en gewicht in 2024

Friezinnetje schreef op 25-09-2024 om 22:03:

ik ben de afgelopen 3 dagen het huis niet uit geweest, dus beweging is alleen in huis en 's nachts een paar keer de trap op en neer om naar het toilet te gaan.

Nou wanneer je ziek bent kan het anders als topsport voelen! Hopelijk voel je je snel weer goed.  

Ninoea schreef op 24-09-2024 om 22:07:

Mischien schrijf ik dan wel in een verkeerd topic?
Het topic is bedoeld om eljaar te motiveren om doelstellingen te behalen om gezonder te leven en een gezonder gewicht te behalen. O.a. Mijn verhalen over de bootcamp roepen blijkbaar gevoelens van falen op bij (sommige) schrijvers in dit topic en daarmee demotiverend. Dat is natuurlijk niet mijn bedoeling. Niet dat ik het idee heb dat iemand me iets persoonlijk kwalijk neemt. Zo lees ik het niet. Ik vind het gewoon goed er samen een gesprek over te voeren.
Ik haal er zelf steun uit om het op te schrijven want het zorgt ervoor dat ik er nog weer meer focus op leg en dat heb ik nodig om het gedrag een gewoonte te laten worden. Ik moet over het bewegen nog steeds elke dag nadenken. Zeker op de dagen dat ik geen bootcamp heb is het continu denken hoe haal ik vandaag mijn beweegdoel en zorg ik dat ik niet terugval.
Ik heb er ook veel aan als anderen schijven wat ze doen want ook dat motiveert me zoals pas geleden met de vergaderwandelingen. Het sporten tijdens vakanties op locaties van de sportketen, etc. Ook toen ik bijv ziek was en even niet kon vond ik het fijn om dat gewoon even te benoemen. Ik noem even wat recente voorbeelden die in me op komen.

Ik vind het fijn dat in dit topic ook ruimte is voor zijstappen die minstens zo belangrijk zijn. Meeleven met dorestad en haar familielid, de operatie van friezinnetje, het traject van bailey. Ook deze opsomming is niet uitputtend. Ik heb bijv ook veel gehad aan de website van Victor mooren en wat dorestad schrijft over haar strijd om op gewicht te blijven.
Als iemand het echt niet kan opbrengen om hier mee te schrijven moet je het natuurlijk echt niet doen. Dat is het niet waard. Je eigen welzijn gaat altijd voor. Maar ik vind het wel jammer en zou graag zien dat iedereen zich welkom voelt en blijft voelen en zich ook als gezien/gelezen ervaart. Als er dingen anders in dit topic ‘moeten’ of erbij of iets dergelijks omdat er iets gemist wordt of whatever dan moeten we dat vooral doen. Het is alleen maar fijn als we elkaar wat op weg kunnen helpen.
Voor mij zijn dat soort onderwerpen allemaal deel van dit topic en hebben we allemaal die struggles en voor mij is het oké om het allemaal door elkaar gewoon te delen, maar weet niet zo goed wat fijn is voor eenieder.

Ik pik deze er even uit vanwege de eerste zin. Maar ik bedoel dit voor iedereen die hier schrijft.  Ik heb serieus wat aan jullie adviezen. De verwijzingen naar websites volg ik graag op. En  jullie successen lees ik heel graag.  Te lezen hoe door volharding en toewijding mensen steeds sterker,  fitter worden lees ik graag.  Het zijn berichten waardoor ik mij op mijn niet makkelijke dagen toch in beweging kan krijgen.  Ook de dingen die niet goed gaan maken ons allemaal zo menselijk. En te lezen dat we met meerderen zijn die al jaren bezig zijn geeft mij steun. Het weten dat het niet vanzelf is er wel maar door deze groep voelt het toch als steun. 

Ik kijk juist erg op tegen degenen hier die er naast werken,  degenen die een gezin met jonge kinderen hebben enz. Dat kan ik niet (meer). Dat is nu eenmaal zo maar ons doel is hetzelfde. Tegenwoordig is dit echt mijn meest favoriete topic,  ook al zou ik hier zelf nooit meer posten.  Dus hoe meer berichten ik hier lees,  hoe mooier ik het vind.  

Ninoea schreef op 25-09-2024 om 18:55:

Ik weet niet goed wat je bedoelt met PEM. Gecondoleerd met het overlijden van je oom. Heel veel sterkte.
Maat 46 of maat 42 vind ik wel echt een groot verschil. Het gaat vaak met plateaus dus hopelijk heb je over een tijdje weer zo’n moment dat het wat sneller gaat

Een PEM is een Post Exertional Malaise. Extreme Uitputting na fysieke, emotionele of cognitieve activiteiten. 

Hier staat meer info https://www.c-support.nu/wp-content/uploads/2023/11/202311_PEM_factsheet-C-support.pdf 

Ik heb er al twintig jaar last van maar er zijn wat klachten bijgekomen sinds ik corona gehad heb. Waaronder zeer pijnlijke benen. Ik krijg er ook altijd koorts bij. De verklaring van mijn arts was: je immuunsysteem is in de war. Als jij uitgeput bent denkt jouw immuunsysteem weer dat jij pfeiffer hebt en reageert dan ook weer zo (keelpijn, koorts, extreem moe, hersenmist, opgezette klieren, pijn in het levergebied, en sinds corona ook zeer pijnlijke benen en benauwdig). 

Bedankt voor de condoleances. Hij was al een poos ziek. Wel verdrietig maar het maakt het ook wel dat het goed is. 

Ik ben weer thuis van vakantie, toch op de weegschaal gestaan vanmorgen en 4,7 kilo erbij 
Moet wel zeggen dat ik wel bewogen heb maar echt heel veel heb gegeten en gedronken.

Zijn nu net klaar met sporten, nog wel vrij tot en met maandag en dit weekend hier festival en een reünie. Vanaf dinsdag wordt het leven weer normaal en ga ik weer helemaal in het gareel.

Dolfje schreef op 26-09-2024 om 10:48:

Ik ben weer thuis van vakantie, toch op de weegschaal gestaan vanmorgen en 4,7 kilo erbij
Moet wel zeggen dat ik wel bewogen heb maar echt heel veel heb gegeten en gedronken.

Zijn nu net klaar met sporten, nog wel vrij tot en met maandag en dit weekend hier festival en een reünie. Vanaf dinsdag wordt het leven weer normaal en ga ik weer helemaal in het gareel.

Waarschijnlijk ben je dinsdag al een kilo kwijt. Ik ben nu bijna een week terug en een whopping 1,8 kg kwijt. Gewoon vocht en weer meer in het gareel. 

ja zeker veel zouter en veel koolhydraten, alleen in de alcohol al 
Maar komt wel weer goed, ga vanaf dinsdag weer koolhydraatarm een tijdje en vooral veel meer groente.

Pff, de eerste vakantiedagen was ik heel positief en trok ik me erg op aan twee überfitte vriendinnen, maar sinds dinsdag zit ik echt in een dip. Ik merk steeds meer hoe ontzettend veel werk ik nog te doen heb en hoe ontzettend diep sommige dingen in mij zitten. Staat er bijvoorbeeld een schaaltje chips op tafel en ik wil gewoon net als de anderen een handje nemen en dan klaar. Maar vervolgens ben ik 1,5 uur lang steeds in mijn hoofd bezig met die chips voor mijn neus. Ik wil dooreten.
En qua conditie is het ook best pittig. Ik moet veel meer kilo's meesjouwen, dus loop flink te zweten en te hijgen. Vanochtend gingen we hiken/zwemmen en was er een punt in de rotsen waar je af kan springen en ik wilde ook gaan. Staan er twee mannen achter mij grappen te maken over de tsunami die ik ga veroorzaken. Voelde me zo klote. Heb niet gesprongen. Wel tegen ze gezegd dat het een rotopmerking was en een 'sorry' gekregen.

Wat een lulhannessen om zoiets te zeggen!

MissDalhousie, dat is idd niet leuk, en daardoor wordt je alleen nog maar onzekerder. Ook vaak gehad, en als je dan thuis bent, dan weet je eigenlijk wat je had kunnen zeggen. Knap dat jij het al gemeld hebt

Bedankt allemaal. Superrot dat jij dit soort dingen ook meemaakt Friezinnetje! Ik ben nog steeds boos en vind achteraf dat ik echt bozer had moeten reageren. Nu was het meer ik die me omdraaide en tegen ze zei dat het niet netjes van ze was en die mannen: 'o sorry, we wisten niet dat je Italiaans sprak!' Alsof het wel normaal is om te zeggen als degene waar het over gaat je toch niet verstaat. En dan daarna ook nog proberen om een leuk kletspraatje met me aan te knopen over waar ik dan woonde enzo. Nee, daar heb ik echt zin in na dat soort opmerkingen. Sukkels.

Toen ik 17 jaar was en ein-de-lijk een  normaal gewicht had, werd ik (in het zwembad) nog uitgemaakt voor Betsie Turf door een stelletje meiden die jonger waren dan ik. 
En dan die ene keer dat ik als 30-er (met volstrekt normaal gewicht) bij een bushalte werd uitgescholden voor "dikzak" door twee kinderen die daar met een volwassene (moeder???) stonden te wachten, vond ik gek, vooral ook omdat de volwassene er niets van zei. Die volwassene was wel echt slank, maar dat is nog steeds geen reden om die kinderen toe te staan dit tegen een medepassagier te roepen. 
Ik zei er in beide gevallen niets van (te veel gepest toen ik nog wel erg dik was) maar dacht er het mijne van. 
Dus heel knap dat je tegen ze zei dat het een rotopmerking was, MissDalhousie!