Verhuisdilemma
Lieve viaforummers,
Ik loop helemaal vast op een grote beslissing.
Situatie:
wij wonen nu met onze dochter van bijna 4 in het centrum van een dure, populaire gemeente in de Randstad. Daar zijn de voorzieningen ook naar. Wat voor sport of hobby kind ook zou willen beoefenen, je kunt het hier vinden. Ze staat ingeschreven op een goede basisschool die past bij onze visie, en er is heel veel keuze qua middelbare scholen, van loopafstand tot makkelijke fietsafstand, of ze nou een vmbo of gymnasium advies krijgt. We hebben meerdere hogescholen en universiteiten die van ons huis binnen een half uur te bereiken zijn met het ov, dus op kamers zou niet hoeven. Bioscopen, uitgaansgelegenheden, unieke winkels, musea, theaters, speelparadijzen, alles is om de hoek. De buurt is leuk en divers, wel enorm veel yuppen, maar daarom zijn er ook veel duurzame winkeltjes en eettentjes bij gekomen, initiatieven met volkstuintjes en een grote, natuurlijke speeltuin op korte loopafstand.
Aan de andere kant van de medaille wonen we in een klein appartement zonder buitenruimte. En we komen echt ruimte tekort dat niet op te lossen is met uitbouwen of verbouwen.
Wat wij graag willen, is hier voor ons niet betaalbaar. We zijn flexibel qua werk en we zijn dus gaan kijken naar een andere regio. Nu hebben we een huis op het oog wat qua indeling en ruimte echt een droomhuis is voor ons. Fijne tuin, groene buurt, een logeerkamer en een studeerkamer erbij. Een heerlijk grote slaapkamer voor dochter, een ruime badkamer met bad, veel bergruimte. Allemaal dingen die we nu niet hebben. Daarbij is het mooi afgewerkt en heeft het energielabel A. We kunnen er zo in. Het gaat om een dorp op korte fietsafstand van een grote stad buiten de Randstad. Echt afgelegen is het zeker niet - ook het dorp zelf heeft voorzieningen en we horen dat het echt een leuk dorp is - maar het is natuurlijk wel anders dan hier. Mijn partner wil er helemaal voor gaan, het bod ligt al klaar, maar ik durf opeens gewoon niet meer. En dat bod moet z.s.m. de deur uit, want ook al is de markt flink afgekoeld, dit soort huizen blijven populair.
Ik heb hier trouwens wel wat leuke contacten, maar laat geen echt goede vrienden achter. Familiebanden hebben we hier ook niet. Mijn zus woont juist dichtbij het nieuwe huis (20 minuten rijden), dus dat is een grote plus, en ook waarom we in die regio zijn gaan kijken. In het dorp en de stad zelf ken ik verder niemand.
Ik wilde het vooral even van me afschrijven, maar ben ook benieuwd naar wat jullie denken. Iemand ervaring met zo'n overstap? Hoe is het bevallen?
Je denkt wel heel ver vooruit natuurlijk als je al denkt aan universiteiten terwijl je kind nog niet eens op de basisschool zit 😉. Misschien gaat ze tegen die tijd wel verloskunde studeren in Maastricht bijvoorbeeld.
Maar ik lees dan ook niets aan je nieuwe huis waarvoor ik zou zeggen blijf in dat kleine appartement zonder buitenruimte. Ik zou dus zeker voor de ruimte nu gaan.
Ik zie eerlijk gezegd geen obstakels, alleen koudwatervrees en dus het loslaten van het bekende. Schrijf eens alle mitsen en maren en streep dat tegen elkaar weg.
Ik kan geen ervaring met je delen maar wel mijn analyse. Als ik je zo lees lijkt vooral “angst voor een toekomstig faalgevoel” je in de weg te zitten. Zoals ik je bericht lees, lijk je vooral niet voor het nieuwe huis te durven kiezen omdat je bang bent in de toekomst (en zelfs de hele verre toekomst) de ruimere voorzieningen en scholen te gaan missen van je huidige plek en omdat moment te denken “shit, had ik maar…waarom had ik dit niet voorzien?”. Óf je dat in de toekomst daadwerkelijk gaat missen weet je niet en of je daadwerkelijk gebruik gaat maken van die voorzieningen/scholen als je wel in je huidige woning blijft, is ook onzeker. Bovendien vergeet je dat je in de toekomst ook weer een andere keuze (bijv. terugverhuizen) kan maken als de omstandigheden daarom vragen.
Je weet op dit moment eigenlijk maar één ding zeker: je huidige woning is te klein en groter wonen in de huidige omgeving is onbetaalbaar. Ik raad je aan om “in het nu” te leven en keuzes te maken op basis van dat nu en niet op basis van een nog onduidelijke toekomst en ook niet door angst voor een toekomstig spijt-/faalgevoel. Niemand is alwetend.
Regendrup. schreef op 12-10-2022 om 16:35:
Ik zie eerlijk gezegd geen obstakels, alleen koudwatervrees en dus het loslaten van het bekende. Schrijf eens alle mitsen en maren en streep dat tegen elkaar weg.
Je hebt gelijk, het is ook koudwatervrees. Ik ben veel verhuisd in mijn leven, en ik heb me nooit eerder ergens zo thuis gevoeld als hier. Ja, het gebrek aan ruimte begint steeds meer tegen te staan, ik zie ook wel dat we hier enorm uitgroeien, eigenlijk al uitgegroeid zijn, maar ik hou van deze stad, deze buurt, en deze straat zoals ik dat nog nergens anders ervaren heb.
er.is.maar.1.Pino schreef op 12-10-2022 om 16:42:
Ik kan geen ervaring met je delen maar wel mijn analyse. Als ik je zo lees lijkt vooral “angst voor een toekomstig faalgevoel” je in de weg te zitten. Zoals ik je bericht lees, lijk je vooral niet voor het nieuwe huis te durven kiezen omdat je bang bent in de toekomst (en zelfs de hele verre toekomst) de ruimere voorzieningen en scholen te gaan missen van je huidige plek en omdat moment te denken “shit, had ik maar…waarom had ik dit niet voorzien?”. Óf je dat in de toekomst daadwerkelijk gaat missen weet je niet en of je daadwerkelijk gebruik gaat maken van die voorzieningen/scholen als je wel in je huidige woning blijft, is ook onzeker. Bovendien vergeet je dat je in de toekomst ook weer een andere keuze (bijv. terugverhuizen) kan maken als de omstandigheden daarom vragen.
Je weet op dit moment eigenlijk maar één ding zeker: je huidige woning is te klein en groter wonen in de huidige omgeving is onbetaalbaar. Ik raad je aan om “in het nu” te leven en keuzes te maken op basis van dat nu en niet op basis van een nog onduidelijke toekomst en ook niet door angst voor een toekomstig spijt-/faalgevoel. Niemand is alwetend.
Mooie post en analyse, Pino. Dankjewel, ik waardeer het enorm.
Ik ben 30 jaar geleden vanuit Den Haag naar een kleine stad (35000 inwoners) in de buurt van Utrecht verhuisd. Voordat ik dat gedaan heb heb ik eerst goed rond gekeken wat voor voorzieningen er waren. In mijn nieuwe woonplaats waren goede basis scholen, veel sportclubs, goed openbaar vervoer en leuke winkels en horeca. Alleen voor sommige niveaus van de middelbare school moesten de kinderen naar een aangrenzende plaats.
Wij hebben in die tijd verschillende stadjes en dorpen met elkaar vergeleken in sommige dorpen had je nog meer waar voor je geld maar wij hebben voor een stadje gekozen wat bij ons pasten. Wij verhuisden niet omdat we in onze woonplaats geen huis konden betalen maar voor werk. Misschien voelt dat wel anders. We hebben geen moment spijt gehad van onze beslissing en genoten van een huis met een tuin.
Ik ben 24 jaar geleden verhuisd naar een ander dorp, niet heel ver maar t voelde voor mij wel net als jij nu voelt. Eerste jaar wilde ik t liefste terug,moest erg wennen met een pasgeboren baby en een dreumes in een ander dorp. Maar toen ze naar school gingen werd mn sociale leven steeds meer hier. 'Zo werd t hier echt mijn thuis. Al graag ik nog steeds graag terug naar mijn "eigen" dorp.
Tuinfluiter schreef op 12-10-2022 om 17:26:
Ik ben 30 jaar geleden vanuit Den Haag naar een kleine stad (35000 inwoners) in de buurt van Utrecht verhuisd. Voordat ik dat gedaan heb heb ik eerst goed rond gekeken wat voor voorzieningen er waren. In mijn nieuwe woonplaats waren goede basis scholen, veel sportclubs, goed openbaar vervoer en leuke winkels en horeca. Alleen voor sommige niveaus van de middelbare school moesten de kinderen naar een aangrenzende plaats.
Dankjewel! Dit heb ik ook gedaan, en er is in het dorp zeker aanbod - in ieder geval het gebruikelijke voetbal, tennis, hockey, badminton, judo, en een dansschool bijvoorbeeld. Maar hier heb je daarnaast ook heel veel aparte dingen, zoals techniek cursussen, ateliers met cursussen van beeldhouwen tot striptekenen, natuur clubjes, roller derby, zwaardvechten, theater, musical en circuslessen - je kunt het zo gek niet bedenken, en het is er. Ik vind dat een heel fijn idee; misschien hecht ik er specifiek veel waarde aan omdat ik zelf altijd "anders" ben geweest en als kind rare hobby's had, waar ik hier mijn hart had kunnen ophalen (zelf opgegroeid in een plaats waar dat ook allemaal niet was).
Er is niets mis met de basisscholen, maar je kunt niet kiezen tussen montessori, dalton, jenaplan, natuurlijk leren, tweetalig onderwijs, democratisch onderwijs, en alles wat er hier wel is, waardoor er altijd wel iets is wat bij je kind past. En wederom ligt deze angst weer erg bij mezelf, omdat ik zelf ervaring heb met vastlopen in het onderwijs. En misschien is mijn dochter gewoon een hartstikke normale meid die prima meekomt in het regulier onderwijs (laten we het hopen), maar ze zou ook erfelijk belast kunnen zijn, en is er dan ook een plekje voor haar daar?
Openbaar vervoer is prima, winkels zijn oké voor alles wat je nodig hebt, maar niet zoals hier heel veel onafhankelijke boetiekjes en vintage. Horeca is er ook, en het heeft een gezellig centrum met een prettige sfeer, maar het aanbod is wel minder divers. Hier kiezen we uit 300+ restaurants bij thuisbezorgd, en daar zijn het er 40. Afijn, dat vind ik minder erg, want ik ben niet zo van het uitgaan en het winkelen, en je kunt natuurlijk prima gewoon de trein pakken voor een dagje shoppen.
De voorzieningen zijn dus goed, maar bedienen een veel kleinere en minder diverse populatie, en dat merk je natuurlijk.
Verhuizen!!
Waar ben je bang voor?
To, welke bijzonder hobby's heb jij zelf in de stad, die jij nu uitvoert? Hoe belangrijk zijn die dingen voor je gezin versus ruimte en een buiten?
Op een dag zalje toch een schoolsysteem moeten kiezen: naar welk schoolsysteem gaat je voorkeur uit? Hoe belangrijk is het voor je gezin om uit 7 schoolsystemen te kunnen kiezen?
Hoe belangrijk is winkelen dat je dat allemaal op loopafstand moet hebben? Hoe belangrijk is winkelen voor je gezin?
Ik kan het dilemma niet ontdekken, behalve dat je bang bent om in de toekomst een levensstijl te missen die je nu ook al niet hebt en die niet past bij je gezin. Een soort fomo, maar of al dat gedoe voor je gezin belangrijk is: lijkt mij niet.
Ik ben zelf verhuisd van de hoofdstad naar een dorp. Ik heb nu bos voor de deur, zwembad tegenover mijn huis, super, bakker, slager en 2 restaurants plus een etos, buurthuis alleen op loopafstand. Winkels wat verder, 2 km fietsen, maar winkelen kan ook online. Meerder sportclubs en diverse basisscholen.
Je focust nu heel erg op alles wat je (dochter) potentieel zou kunnen missen, maar kijk ook naar wat je terug krijgt . Maar ik lees ook zaken die voor bijna alle kinderen waardevol zijn zoals een fijne groene wijk om buiten op straat te spelen en een tuin. En ook voor jezelf, ja je gaat die lekkere Thaise bezorgmaaltijden missen (kan ik uit ervaring zeggen), maar kijk wat je terug krijgt, elke zonnige dag de kans om met thee/wijn/bbq in je eigen tuin te zitten.
Het is het een of het ander en daar zal je een keuze in moeten maken.
In het dorp is de horeca beter en klantvriendelijker dan in de stad. Ja een goed Oosters restaurant heeft even geduurd, maar er zijn er inmiddels 2.
Aan welke regio denk je? Is het qua cultuur heel anders dan je gewend bent?
Misschien wel het bod doen vast en er nog eens even dit weekend rondlopen in het dorp, fietsen mee en ervaren hoe het daar is? Evt nachtje hotel.
Verder is een enorm aanbod aan sportieve en culturele activiteiten heel leuk natuurlijk maar ik zou het veel fijner vinden wanneer mijn kind gewoon lekker buiten kan spelen en plezier heeft in een sport of activiteit samen met vriendjes. Dat je ze ook met een gerust hart zelf kan laten gaan wanneer ze oud genoeg zijn.
rebmaaviv schreef op 12-10-2022 om 19:05:
Waar ben je bang voor?
To, welke bijzonder hobby's heb jij zelf in de stad, die jij nu uitvoert? Hoe belangrijk zijn die dingen voor je gezin versus ruimte en een buiten?
Op een dag zalje toch een schoolsysteem moeten kiezen: naar welk schoolsysteem gaat je voorkeur uit? Hoe belangrijk is het voor je gezin om uit 7 schoolsystemen te kunnen kiezen?
Hoe belangrijk is winkelen dat je dat allemaal op loopafstand moet hebben? Hoe belangrijk is winkelen voor je gezin?
Ik kan het dilemma niet ontdekken, behalve dat je bang bent om in de toekomst een levensstijl te missen die je nu ook al niet hebt en die niet past bij je gezin. Een soort fomo, maar of al dat gedoe voor je gezin belangrijk is: lijkt mij niet.
Ik ben zelf verhuisd van de hoofdstad naar een dorp. Ik heb nu bos voor de deur, zwembad tegenover mijn huis, super, bakker, slager en 2 restaurants plus een etos, buurthuis alleen op loopafstand. Winkels wat verder, 2 km fietsen, maar winkelen kan ook online. Meerder sportclubs en diverse basisscholen.
We hebben al een schoolsysteem gekozen. Mijn dochter zal hier naar een Jenaplan school gaan - die is daar niet. Alleen regulier.
Ik zit momenteel bij een spellenvereniging, we spelen elke week D&D maar ook de wat ingewikkeldere bordspellen met veel regels waar de meeste mensen niet blij van worden. Zoiets heb ik daar nog niet gevonden. Het is niet heel belangrijk, wel leuk voor mij. Ik ga ook graag naar het theater, en elke peuter / familie voorstelling die langskomt, pikken we mee. Verder gaan we vaak naar de musea hier in de stad. Ik ben ook vrijwilliger bij een van deze musea - dat is maar een keer per twee maanden, dus ook niet een enorm deel van mijn leven, maar het is dus niet helemaal zo dat we de voorzieningen niet gebruiken. Veel kan natuurlijk ook nog als we in een dorp wonen (voor theater- en museumbezoek zullen we dan gewoon de trein moeten pakken), maar het is niet meer om de hoek.
Het is hier trouwens ook zeker niet onveilig. Kinderen spelen hier ook voor de deur (autoluwe straat), en we hebben nu die grote natuurspeeltuin waar dochter al snel zelf naartoe zal kunnen gaan. Die is afgesloten voor niet-leden en heeft toezicht, dus veiliger dan de gemiddelde speeltuin in een woonwijk. Het gaat echt om het huis.
Het voordeel van grote steden is dat je heel veel keuze hebt in alles. Mensen, horeca, cultuur, sport, mode, je hoeft nooit na te denken, nooit alleen te zijn want alles is er.
Het is gewoon jammer als je budget niet groot genoeg is om comfortabel te wonen op je favoriete plek. Je kan blijven hangen in dit gevoel of je alleen nog maar richten op de positieve kanten van de verhuizing en bedenken dat overal wel een oplossing is.
Het aantal coronapatiënten stijgt weer, de kans dat we weer meer thuis moeten blijven/werken blijft altijd aanwezig, dan lijkt mij een groter huis, een fantastisch idee. Daarnaast hebben zelfs de kleinste dorpen een enorm gemeenschapsleven waarin jij je niches ook wel vindt.