Liegen

Ik vind het een moeilijke vraag. Ik doe mijn best eerlijk te zijn en zal niet bewust een antwoord geven dat onwaar is. Tegelijkertijd heb ik ook niet altijd zin om ergens over uit te wijden en dan wil ik wel eens een vraag omzeilen met een waarheid die dus wel waar is, maar geen (volledig) antwoord is op de gestelde vraag.

Doemijdieglazenbol schreef op 02-08-2023 om 16:43:

En de allergrootste hekel heb ik aan dom liegen. Als je tegen me liegt, doe het slim en beledig mijn intelligentie niet met een te slecht verhaal.

Dit heb ik ook! Dat iemand een crappy verhaal heeft en dan denkt dat ik daar in trap. Echt, verspil mijn tijd niet zo.

bieb1963 schreef op 06-08-2023 om 09:07:

[..]

Ik ga in het voorbeeld niet uit van de tijd vergeten e.d. Ik ga in dit voorbeeld uit van: pa en ma zijn toch niet thuis, dus ze merken het toch niet dat ik veel.later thuis kom.

Dan liegt dat kind tijdens het maken van de afspraak ook al, dan zou het voor mij ook geen verschil maken of dat kind achteraf ook nog liegt. 

Fiorah schreef op 06-08-2023 om 16:13:

Ik vind overigens wel dat je mensen de ruimte moet geven om hun eigen keuzes te maken. Als je de hele tijd overal bovenop zit, snap ik dat mensen zich in het nauw gedreven voelen en dan maar een leugentje vertellen omdat je ze simpelweg geen uitweg geeft. Je hebt mensen die hun partner of kinderen onwijs controleren (niet alleen checken maar dus ook tot in detail willen bepalen wat iemand wel/niet doet) en er dan ook nog op doorvragen... ja, dan snap ik dat de ander op een bepaald moment een leugen(tje) vertelt.

Zoals in het voorbeeld van het speelgoed waar een onderdeel van is kwijtgeraakt. Als ik vraag: "Heb jij aan het speelgoed gezeten?" dan wil ik graag een eerlijk antwoord maar ik vertel er ook bij "Ik vraag dit niet om jou de schuld te geven, ik wil graag weten waar en wanneer het onderdeel is kwijtgeraakt zodat ik weet of het nog zin heeft om te zoeken." Als kind bang is dat ik boos word, snap ik dat het de verleiding om te ontkennen heel groot is, zeker bij een heel jong kind. Dan vind ik het kind niet fout, ik snap dat de angst voor een boze ouder groter kan zijn dan de behoefte om te waarheid te spreken.

Een kind dat ik vertrouw, dat alleen thuis mag blijven en dan op stap mag, zal ik niet achteraf controleren door te vragen hoe laat het nu écht thuis was. Maar ik zou sowieso anders met die afspraak omgaan: je weet al dat je het toch niet kunt checken, dus ga je met het kind in gesprek over wat het in gedachten heeft, welke voorwaarden je belangrijk vindt en dat het belangrijk is dat je kind kunt vertrouwen, dus welke afspraken je kunt maken waar we ons allebei goed bij voelen en waar kind zich aan kan houden.

Het is wel zo dat als ik bij toeval ontdekt dat kind zich niet aan de afspraken houdt, ik strikter word in de vrijheden. Maar ook dan in gesprek, met een reden ererbij.

Maar willen dat op een vraag een eerlijk antwoordt gegeven wordt heeft toch niks te maken met of je al dan niet controlerend ben? Ik schrijf nergens dat iedere keer als een kind thuis komt ik ze aan een kruisverhoor onderwerp. Ik vind een open en eerlijke communicatie belangrijk dus ik wil niet dat er gelogen wordt, maar daar hoort voor mij bijvoorbeeld ook bij dat ik niet boos wordt als er iets mis gaat. Bidon stuk gevallen, bal in de tuin van de buren, speelgoed kwijt, fiets op school laten staan, tijd vergeten. Het kan allemaal wel eens gebeuren. Als kind te laat thuis is en zijn GPS horloge om heeft dan bel ik hem, dan ga ik niet kijken waar hij is om hem boos te gaan halen. De hele GPS functie heb ik na het testen maar 1 keer gebruikt omdat hij zou melden als hij ergens goed aangekomen was en dat niet gedaan had. Dus keek ik was hij volgens de GPS was (goed plek) en heb hem een berichtje gestuurd of alles goed was gegaan. Dat ding heeft hij nu een jaar en hebben we gekocht zodat we konden bellen voor dingen (als hij bv een half uur langer ergens wil blijven dan afgesproken) en een horloge fijner leek dan een telefoon voor zijn leeftijd. 

Overigens zeg ik er echt niet iedere keer bij waarom ik een vraag stel en dat ik niet boos wordt. Ze weten heus wel dat ik het meestal vraag omdat er bv iets opgeruimd moet worden, juist gezocht moet worden, ik iets niet kan vinden en dan niet boos wordt als ze maar gewoon eerlijk zijn en even helpen. Daarnaast vind ik dat ik soms ook wel boos mag worden, een vriendje van de oudste heeft een keer met een permanent marker die hij in een keukenla vond op een meubel getekend en dat toen hij al bijna 7 was en echt wel wist dat dat niet mocht. Dan vind ik dat ik best ook even boos mag zijn. Of toen een van mijn kinderen opeens ging huilen, dan vraag ik wat er gebeurt is maar als dan blijkt dat de ander geslagen heeft dan betekend dat je  eerlijk antwoord heb gegeven  niet dat ik niet boos wordt.

Het is een topic over liegen, dan geef ik antwoord over liegen en geen uitgebreide toelichting over onze opvoeding. Een kind komt een afspraak niet na = imo 1 fout. Een kind komt een afspraak niet na en liegt daarbij om het te verbergen = imo 2 fouten danwel 1 grotere fout. En voor liegen achteraf heb ik denk ik nog meer begrip dan stiekeme plannen bedenken en liegen vooraf. Een kind komt een afspraak niet na, zegt dat en heeft een in diens ogen goede reden hoeft helemaal geen fout gemaakt te hebben. 
Dus naar het voorbeeld van to. Als we afspreken 24u thuis want dat is veilig en kind zegt de volgende dag ja ik was wel pas om 0:45 thuis want de rest vertrok pas om 0:30 en samen fietsen leek me fijner en veiliger lijkt dat me prima.
Als kind niet op de klok kijkt en daarom te laat is kan dat gebeuren en hebben we daar een gesprek over (misschien volgende keer een alarm in stellen, afspreken samen terug te gaan want dan let je beide op de tijd en is de kans groter dat het goed gaat, vragen of hij het fijn vind dat je als ouder 10 min voor tijd eben een appje stuurt oid. Ging mis, foutje, geen man overboord en volgende keer beter.
Als kind bij het maken van de afspraak denkt je merkt het toch niet, liegt dat die om 24u thuis zal zijn en een uur te laat thuis komt... Als ik het merk kan kind dus niet de deur uit als ik er niet ben kennelijk want kind is niet eerlijk over de afspraken en niet toe aan die vrijheid. Jammer de bammer en misschien proberen we het over een tijd nog een keer. Kan is misschien groot dat ik het niet merk, maar als ik het merk vind ik het wel een stuk erger dat get zo gepland is en over gelogen is dan een oprecht foutje en zal er ook waarschijnlijk een consequentie aan zitten. Dat liegen doet er voor mij dus zeker wel toe, maar of dat alleen vooraf, tijdens of ook nog achteraf is minder. 

Een kind dat consequent liegt over iets dat wel of niet gebeurt is zoals dat vriendje uit een eerder voorbeeld kan ik niet van zeggen wat er eerlijk is en wat er gelogen is dus die zal ik minder vertrouwen en minder ruimte geven. Een kind dat fouten maakt maar ze eerlijk verteld uit zichzelf dan wel als het toevallig ter spraken komt zal ik vertrouwen op diens woord en krijgt net als daar voor gewoon ruimte om fouten te maken.

bieb1963 schreef op 18-08-2023 om 07:35:

[..]

Wat een ongelooflijk warrig verhaal...... En verder: Niemand zegt dat er nooit een reden kan zijn om ergens boos over te zijn. En dat heeft ook niet perse altijd met.liegen te maken.

Mee eens. Daarbij welke reden kan een kind hebben om te liegen. Dat zou mijn eerste gedachte zijn.  En daar zijn natuurlijk ook allerlei reden voor te bedenken die binnen of buiten jouw vermogen liggen. Je liegt niet zomaar omdat je de waarheid niet kent en maar wat zegt en ook niet omdat je van nature ronduit slecht bent.

bieb1963 schreef op 02-08-2023 om 17:10:

[..]

Iets bewust niet vertellen? Nee, je hoeft niet alles met een ander te delen. Maar stel: Een kind of puber doet iets wat hij/zij niet mag van de ouders (er even van uitgaande dat het een redelijk verbod is). Doet dat stiekum tóch. De ene ouder vraagt er naar en kind ontkent (dus liegt). De andere ouder vraagt er niet naar, en kind vertelt niet dat hij/zij dat gedaan heeft (op zich 'logisch', want het was stiekum). Is kind 1 dan fouter dan kind 2? Kind 1 liegt. Kind 2 niet. Maar beiden hebben ze hetzelfde gedaan.

Hier begint het mee. Een kind of puber doet iets dat niet mag en doet het stiekum toch. Ik heb meerdere voorbeelden gegeven over waarom iets (stiekem) doen dat niet mag en dan daarbij liegen voor mij fouter is dan alleen iets doen dat niet mag. Ik vind liegen niet een altijd natuurlijk gegeven dat volgt uit het doen van iets dat niet mag. 

Of dat nou gaat om een puber die laat thuis komt of een kleuter die stiekem snoepjes pakt. Juist kinderen overzien gevolgen vaak niet en dan kan je na iets dat niet mag gewoon een gesprek hebben over waarom het niet mag. Een puber kan mee gaan in het moment, mee willen doen met vrienden of groepsdruk ervaren en dat de volgende dag eerlijk vertellen als die gewoon thuis is. Of misschien is er een goede reden voor. 

Vandaag had jongste per ongeluk iets kapot gemaakt en dat weggestopt. Ik zag het toen ik tijdens het schoonmaken een stoel opzij schoof en vroeg wat er gebeurt was. Gewoon 'Hé, is hij stuk? Weet iemand wat er gebeurt is? Een kind heeft het toen zelf verteld, we hebben een gesprekje gehad over wat soms breekbaar is en dat kind het moet zeggen als er iets stuk gaat omdat we het dan soms kunnen maken of nieuw moeten kopen en waarom kind het niet gewoon verteld had. Ding was net nieuw, kind was geschrokken dat het stuk ging en het daarom verstopt. Ja kind had voorzichtiger kunnen of misschien wel moeten doen en het niet moeten wegstoppen, maar geen man overboord en al doende leert kind. Ding is gelijmd, iets breekbaarder misschien dan eerst maar oke en verder was het gewoon klaar. Voor mij fijn want ik weet dat als ik het vraag kind eerlijk is dus als kind zegt ik weet het niet/heb ik niet gedaan dat dat ook klopt en voor kind fijn want het dinges gemaakt, kind voelt zich niet meer rot er over en weet wat kind de volgende keer kan doen mocht zoiets gebeuren.

Kind had ook kunnen liegen en zeggen dat die van niks wist, als ik dan er achter gekomen was dat dat een leugen was had ik dat echt erger gevonden dan hoe het nu liep. En zou dat nou heel vaak gebeuren zou ik me wel afvragen of het waar is wat kind zegt bij dingen ook als kind misschien gewoon de waarheid zegt. Wat ik met dat vriendje heb, die heeft zo vaak gelogen aan de deur dat ik er niet van uit kan gaan dat het klopt wat hij zegt. Ook meerdere keren de ouders aan de deur gehad omdat kind zich niet aan de afspraak had gehouden en ze niet wisten waar hij was. Dus als die zegt dat hij met kind naar speeltuin y mag terwijl ik dat niet al vaker heb gehoord/gezien dan informeer ik de ouders want het vertrouwen in dat hij de waarheid spreekt is weg.