Je eigen uitvaart?
Misschien een wat lugubere vraag, maar jullie eigen uitvaart? Hoe moet die eruitzien?
Dorestad schreef op 09-09-2022 om 19:55:
schoffel mij maar onder de zoden van een natuurbegraafplaats zodat mijn stoffelijk overschot kan dienen als voedsel voor allerlei organismen. Kringloop van het leven.
Ook het gegeven dat dan na die tijd, na een jaar of tien of 20, mijn kinderen niet meer zitten met wel of niet verlengen van grafrechten vind ik een prettige gedachte. Het mag overigens nog best even duren. Wat mij betreft komt er ook geen grote 'kijkhetlijkshow'.
Je wordt in Nederland heel diep begraven en komt niet in de kringloop, de ontbinding wordt gedaan door microorganismen. Jammer vind ik, ik zou graag als voedsel dienen voor dieren en zo in de voedselketen komen.
Als het van mij zou afhangen, mochten ze mij gewoon begraven achteraan in de tuin zodra poespas; spijtig genoeg is dat niet legaal.
Dus voorlopig zijn mijn eisen: geen geloof, geen drama, geen emotionele muziek en drank op de koffietafel. Laat ze een feestje bouwen om het leven te vieren.
ik wil gecremeerd worden en uitgestrooid in het bos.
Geen kerkdienst. Laat mijn nabestaanden maar naar een gezellige kroeg gaan voor een drankje. Niets droevigs.
Wollstonecraft schreef op 09-09-2022 om 21:02:
[..]
Je wordt in Nederland heel diep begraven en komt niet in de kringloop, de ontbinding wordt gedaan door microorganismen. Jammer vind ik, ik zou graag als voedsel dienen voor dieren en zo in de voedselketen komen.
Een vriendin van me is op Hilligmeer begraven, ik begreep destijds dat er bij natuurbegraven minder diep begraven werd
Man en ik hebben vijftien jaar geleden een plek op een natuurbegraafplaats gekocht. Verder ligt er niets vast, dat is aan de nabestaanden.
Ik maak graven schoon waar niemand meer komt en knap oude kapotte graven op.
Alleen daarom wil ik geen grafsteen. Sommige graven zijn nog niet eens zo oud maar ook daar komt niemand meer (20 jaar bv).
Maar ook graven van 80/90 jaar blijven hier nog staan. Komt ook niemand meer. Op dit deel van de begraafplaats wordt niet geruimd, graf rechten voor eeuwig.
Op het nieuwe deel van de begraafplaats in onze stad kun je maar voor 30 jaar grafrechten kopen, daarna worden ze bovengronds geruimd. Vind ik niks, ligt daar iemand onder word er een park op gemaakt...
Ik wil het liefst een natuur begravenis. Terug naar de natuur. Voor de grond en de beestjes. En dan met een houten schijf erop met mijn naam, dan kunnen man en dochter nog een tijdje naar het graf. Na een jaar of 10 (uit mijn hoofd) is dan ook dat stuk hout vergroeid met de natuur en ben je een met de grond. Beetje zoals we met ons konijn hebben gedaan 😅🙈
Dorestad schreef op 09-09-2022 om 21:08:
[..]
Een vriendin van me is op Hilligmeer begraven, ik begreep destijds dat er bij natuurbegraven minder diep begraven werd
Dit is wettelijk zo bepaald. 65 cm diep. Zo diep zitten geen kevers en wormen etc. Ik baalde toen ik daar achter kwam.
Van mensen die verdrietig zijn om je overlijden verwachten dat ze een feestje bouwen om het leven te vieren is me net wat te kort door de bocht.
Mijn afscheid mag in de kerk. Dat is geen commerciële instelling, koffie/thee tegen kostprijs en lekkere zelfgebakken versnaperingen erbij. De voorganger en de musici/techniek hoef je in onze kerk niet te betalen, noch de zaalhuur. De boekjes print je zelf, veel voordeliger dan de uitvaartondernemer dat doet. En iedereen brengt een bloem uit eigen tuin mee, klaar.
Ieder bijeen voor een moment van herinnering - ook aan anderen die gemist worden- ; bezinning met mooie muziek, goede woorden ( wat mij betreft uit de bijbel, daar staat veel bruikbaars in), leuke fotoserie, voorbede voor iedereen die lijdt, dankgebed voor alles wat mooi en kostbaar was. Vergeving voor wat we elkaar aandoen, bewust of onbewust.
Het afscheid en begraven, gewoon in eigen dorp.
En dan terug in de kerk veel lekkers te eten en te drinken, een goede tijd met elkaar om er weer tegenaan te kunnen. He, jammer dat ik daar niet meer bij ben.
https://www.natuurbegraafplaatsschapenmeer.nl/natuurbegraven/natuurgraf/
Zoals dit. Dit zou ik graag willen. Lijkt me prachtig
Ik wilde altijd gecremeerd worden en uitgestrooid in een mooi natuurgebied, maar ik ben nu aan het kijken naar natuurbegraafplaatsen. Bij Arnhem is er een aan de rand van de Veluwe, de omgeving daar is heel mooi, en als het vol is, dragen ze het land over aan Natuurmonumenten. Dat vind ik wel heel mooi, dan zorg je voor meer natuur. En het is minder belastend voor het milieu dan een crematie.
Verder maakt het me niet veel uit.
Voor mijzelf heb ik wat nummers, alleen naaste familie, bloemen mag zelf weten. Koffie met saucijzenbroodjes, spreken zelf weten.
Wollstonecraft schreef op 09-09-2022 om 21:33:
[..]
Dit is wettelijk zo bepaald. 65 cm diep. Zo diep zitten geen kevers en wormen etc. Ik baalde toen ik daar achter kwam.
Het zou ook wat zijn wanneer Bello er opeens met mijn dijbeen aan kwam zetten. Maar dat micro organismen mijn resten kunnen appreciëren vind ik ook prima. En dat weer andere zaken in de natuur gedijen bij iets van die micro organismen. Maar zo diep (jaja, bewuste woordkeuze) zit ik niet in deze materie.
Ik heb een paar jaar geleden allebei mijn ouders begraven (ik was toen 28, mijn broers nog jonger) en ik ben nog altijd blij dat wij ons destijds niet 'geremde voelde door ideeën over hoe een uitvaart eigenlijk zou moeten gaan. We hadden zelfs nog nooit bewust een uitvaart meegemaakt.
Mijn moeder ging eerst. Ze wilde graag begraven worden op een natuurbegraafplaats dus daar hebben we een mooi plekje uitgezocht. Zij had toevallig een jaar daarvoor op de begrafenis van een vriend kennisgemaakt met een zelfstandige uitvaartonderneemster waar ze een goede klik mee had. Haar hebben we uitgenodigd toen het met mijn moeder steeds slechter ging en ze heeft ons ontzettend fijn geholpen. Super persoonlijk en ook veel aandacht voor ons als kinderen. Mijn vader (ze waren gescheiden) en de beste vriend van mijn moeder hebben avonden samen gewaakt en uiteindelijk samen de begrafenis betaald. Haar kist hebben we zelf gemaakt van een mooie kast die ze ooit had laten maken (ze zei in de weken voor haar overlijden "kunnen jullie me niet in die kast begraven", zal de morfine wel geweest zijn 
. Veel live muziek, veldbloemem en mooie mensen in prachtige (kleurrijke) kleding. Ik ben nog altijd trots als ik terugdenk aan die periode en de foto's terug zie. Dat hebben we toch maar mooi geflikt met elkaar.
Toen mijn vader 8 maanden later een vergelijkbare diagnose kreeg (alleen ging dit nog veel sneller, was uiteindelijk een kwestie van dagen) hebben we meteen dezelfde uitvaartondernemer gebeld. Hij had een ander soort leven, heel veel sociale contacten en 'verplichte' nummertjes (werk bij het ministerie, gemeenteraad, meerdere verenigingen). Zijn uitvaart leek wel een evenement. 600 mensen, verkeersregelaars in het dorp, parkeerplaatsen voor bussen... Maar ook voor hem hebben we een mooie dag georganiseerd en er zijn veel mensen achteraf naar ons toegekomen dat ze nog nooit zo'n persoonlijke uitvaart hadden meegemaakt. Terwijl het voor ons dus, in vergelijking met die van mijn moeder, best wel formeel voelde. Hij ligt naast mijn moeder (met een paadje er tussen, dat leek ons wel zo verstandig .
De natuurbegraafplaats is een hele fijne plek. Ik kom er niet vaak, voel me totaal niet verplicht om er te komen (er valt niks bij te houden) maar soms fiets ik er heen en wandel een rondje met mijn kinderen. Dan plukken we bloemen, eten we hazelnootjes en vertel ik verhalen over opa en oma.
Mocht ik jong overlijden, dan zou ik sowieso ook daar begraven willen worden zodat de kinderen een fijne plek hebben om heen te gaan. Verder heb ik geen wensen en zou ik het fijn vinden als mijn nabestaande het naar hun behoefte in kunnen vullen. Na het overlijden van mijn ouders is die desbetreffende uitvaartondernemer wel diegene die we voortaan bellen. Dat zou ik mijn nabestaande dan ook zeker aanraden. Voelt toch anders dan 'het mannetje van de Dela met de mappen met opties' die ik de afgelopen jaren bij anderen ben tegengekomen.
Wij zitten bij Dela, en vonden dat het heel mooi was gedaan, de uitvaart van mijn moeder.
2 weken terug hadden we uitvaart van zus van moeder, die was niet via Dela, maar was rommilig gedaan. Het was meer een zoek het maar uit uitvaart, terwijl die uitvaartleider het had over resepect en eerbied, was dat ver te zoeken. Het was er niet
Toen een jong iemand in mijn nabije omgeving onverwacht overleed en de ouders moeite hadden om in al hun verdriet muziek ed uit te zoeken, ik kan en ik eens om de tafel gaan zitten.
Ik heb in Spotify een lijst waar ze als ze dat willen iets kunnen uitzoeken. Ik zag een keer een prachtige grafsteen naast het graf van mijn vader, een soort landmark. Vrij klein. Dat laat ik dan aan mijn kinderen zien en zeg dat ik dat ook wel wil.
De vader van een vriendin overleed laatst en zijn kist was omhuld met witte takken waar allemaal bloemen in zaten. Prachtig gewoon.
Het maakt me niet heel veel uit, ik ben er dan toch niet maar ik weet uit ervaring dat het fijn is als je op het moment van diepe rouw je niet bezig hoeft te houden met zaken als muziek. Dat is voor mij de reden dat ik regelmatig dingen bespreek