Negatieve ervaringen vertellen.
Het valt me op dat sommige mensen zich haasten om een negatieve ervaring betreffende een ingreep of een behandeling door te vertellen als ze horen dat iemand zo'n ingreep moet ondergaan. En dan vaak nog niet een eigen ervaring, maar 'van horen zeggen'.
Ik vind dat hoogst irritant en dom ook.
Toen ik bijv. járen geleden vertelde dat ik een nieuwe knie zou krijgen, kreeg ik direct te horen : 'nou dat zou ik nooit doen, want ik kén iemand die...' Toen heb ik de spreekster onderbroken en gezegd dat ik dát niet wilde horen. (En mijn operatie en revalidatie zijn vlekkeloos verlopen).
Vanmorgen vertelde ik iemand dat mijn vriend een staaroperatie moet ondergaan, krijg ik direct te horen : 'oh, dan kan hij máánden geen autorijden!". En dat terwijl mijn schoonzus de volgende dag alweer auto mocht rijden! E.e.a verschilt per persoon. Wij wachten het rustig af.
Waarom toch altijd négatieve ervaringen vertellen, ik snap het niet hoor.
Ik ken heus wel 'horror-verhalen', maar die hou ik voor mezelf als iemand een bepaalde ingreep moet ondergaan.
En jij?
Peiling
Vertel jij negatieve ervaringen aan iemand die een ingreep moet ondergaan>
Maximaal 2 antwoorden.
Ga anderen in principe bij een ingreep oid geen negatieve ervaringen vertellen, tenzij het om een soortgelijk iets gaat als ik zelf heb gehad en ik vanuit eigen ervaring kan vertellen en er om wordt gevraagd. Omgekeerd geldt eigenlijk hetzelfde. Hoef ook niet standaard alle negatieve ervaringen te horen. Hoor ook liever persoonlijke ervaringen van de persoon zelf.
Knutselkei schreef op 08-05-2023 om 14:37:
[..]
ja dat dus, en dat die enorme buik die op mn benen hing echt normaal was had ik ook graag geweten
en dat dat echt goed komt.
Komt echt niet altijd goed.
ik denk in het kader van dit topic zeg ik het maar even
Herfstappeltaart schreef op 08-05-2023 om 13:06:
[..]
Eerlijk gezegd vind ik ook wat betreft de overgang dat de verhalen je rond de oren vliegen. Allerlei praatprogramma's zijn er aan aan besteed, je leest erover in tijdschriften en kranten en meestal juist de meest extreme klachten.
Toen ik een jaar of 10 geleden met de overgang begon, echt niet. Dus verzwijgen omdat je mogelijkerwijze fluitend door de overgang gaat, lijkt me niet handig. Om alleen de meest extreme klachten aan het voetlicht te brengen is natuurlijk ook niet slim, dus dat klopt wel weer met de beginvraag.
Ik heb trouwens niet gestemd. Het hangt zo af van de situatie.
Courage schreef op 08-05-2023 om 14:22:
Ik heb nog geen reacties gelezen, maar ik heb in mijn omgeving het nodige aan medische dingen meegemaakt. Ik ben zéér zorgvuldig in het voor me houden van negatieve verhalen als de ander zo'n soort ingreep moet ondergaan, of in hetzelfde 'gebied'. De verhalen die ik ken zijn 'pech' en uitzonderlijk en ik ga daar iemand niet mee belasten.
Komt het in zijn algemeenheid ter sprake dan wil ik het er wel eens over hebben, maar niet in geuren en kleuren.
Onlangs iemand ondersteund met een juist positief verhaal, en dat bleek in haar geval gelukkig ook positief uit te pakken. Ze was blij met mijn positieve ondersteuning.
Mensen hebben echt al stress genoeg, dat hoef ik niet erger te maken.Toevoeging: in mijn geval gaat het niet om bevallingsverhalen, maar bijvoorbeeld blind worden en hartstilstand. Dus echt wel dingen die stressvol zijn en onvoorspelbaar zijn.
Dat geldt ook voor bevallingen, die kunnen behoorlijk stressvol en onvoospelbaar zijn. Of je nu iemand juist bang maakt of voorlicht hangt van de situatie af. Zeker bij een bevalling moet je goed doorhebben wanneer je een zeer dringend beroep op de verloskundige moet doen.
Auwereel schreef op 08-05-2023 om 15:08:
[..]
Toen ik een jaar of 10 geleden met de overgang begon, echt niet. Dus verzwijgen omdat je mogelijkerwijze fluitend door de overgang gaat, lijkt me niet handig. Om alleen de meest extreme klachten aan het voetlicht te brengen is natuurlijk ook niet slim, dus dat klopt wel weer met de beginvraag.
Ik heb trouwens niet gestemd. Het hangt zo af van de situatie.
Nee verzwijgen is zeker niet handig. Ik dacht echt dat de info ruim voorhanden was. Voor mij is het al een tijd geleden (was met 45 klaar met menstrueren, ben nu 65).
Maar inderdaad,de overgang is voor iedereen anders, van (bijna) fluitend erdoorheen tot extreme klachten van buiten proportioneel transpireren tot depressies aan toe.
Ik hoorde gelukkig tot de eerste categorie.
Herfstappeltaart schreef op 08-05-2023 om 15:15:
[..]
Nee verzwijgen is zeker niet handig. Ik dacht echt dat de info ruim voorhanden was. Voor mij is het al een tijd geleden (was met 45 klaar met menstrueren, ben nu 65).
Maar inderdaad,de overgang is voor iedereen anders, van (bijna) fluitend erdoorheen tot extreme klachten van buiten proporties transpireren door depressies aan toe.
Ik hoorde gelukkig tot de eerste categorie.
Ik heb nog wel wat nieuwe dingen gehoord hoor. Sowieso was het tot na mijn 40e een ver van mijn bed show, maar ik wist dus niet dat het wel 10 jaar kan duren en dat zelfs vrouwen van 58 er nog last van kunnen hebben. Ik weet momenteel zelf niet of wat ik ervaar wel ‘de overgang’ is. Nog steeds ongesteld, soms wel om de twee weken (is dat een kenmerk?), soms wekenlang. Mijn huisarts doet het af met ‘dat hoort een beetje bij de leeftijd’. Soms heb ik het ineens warm, maar zonder zweten, ik ben al beschuldigd van overmatig mopperen, soms slaap ik nachtenlang slecht.
MMcGonagall schreef op 08-05-2023 om 15:25:
[..]
Ik heb nog wel wat nieuwe dingen gehoord hoor. Sowieso was het tot na mijn 40e een ver van mijn bed show, maar ik wist dus niet dat het wel 10 jaar kan duren en dat zelfs vrouwen van 58 er nog last van kunnen hebben. Ik weet momenteel zelf niet of wat ik ervaar wel ‘de overgang’ is. Nog steeds ongesteld, soms wel om de twee weken (is dat een kenmerk?), soms wekenlang. Mijn huisarts doet het af met ‘dat hoort een beetje bij de leeftijd’. Soms heb ik het ineens warm, maar zonder zweten, ik ben al beschuldigd van overmatig mopperen, soms slaap ik nachtenlang slecht.
Ja dat hoort er echt wel bij hoor. En inderdaad, soms menstrueer je al jaren niet meer, en kun je toch nog steeds last hebben van opvliegers.
Ik heb geen extreme klachten gehad, maar wel maandenlang een heel vervelend opgejaagd gevoel. Daar was verder geen echte reden voor te bedenken dus dat heb ik op de overgang gestoken 
. Een heel vervelend gevoel van mezelf in de weg lopen en opgejaagd voelen.
O en slapeloosheid, daar heb ik wel last van gehad.
MMcGonagall schreef op 08-05-2023 om 13:15:
[..]
Jouw reactie verrast me niet, altijd precies het tegenovergestelde van wat ik zeg. Maar goed, nee ik wist dat niet (ik zal toch zelf wel weten wat ik wist en verkondig nooit larie). Het wordt je ook niet verteld. Bij nr 2 ben ik ook naar een pufklasje geweest, dus toen kon ik uit eigen ervaring aanvullen wat er niet verteld werd. Zoals: een knip voel je niet (hahaha echt wel, en wist je dat ze dwars door je vlees 6 cm richting je been knippen). Of dat een weeënstorm ook echt wel langer kan duren dan een uurtje.
Ik heb altijd maar kort een verloskundige gehad, maar op de pufclub hoor je in ieder geval niet het eerlijke verhaal.
Dit is mij ook opgevallen. Ik ben pas recent bevallen en zit nog in de kraamtijd maar die pufklassen vertellen het inderdaad wel heel rooskleurig. In de eerste fase kan je nog een appeltaart bakken, en de weeën zouden in de laatste fase om 3 a 4 minuten komen. Nou daar zat bij mij echt geen minuut meer tussen. En de pijn word ook aardig gebagatelliseerd.
Ook zoiets stoms waar ik niet over na had gedacht en wat niemand mij heeft vertelt is hoeveel pijn het de weken daarna nog kan doen.
Madamecannibale schreef op 08-05-2023 om 15:57:
[..]
Dit is mij ook opgevallen. Ik ben pas recent bevallen en zit nog in de kraamtijd maar die pufklassen vertellen het inderdaad wel heel rooskleurig. In de eerste fase kan je nog een appeltaart bakken, en de weeën zouden in de laatste fase om 3 a 4 minuten komen. Nou daar zat bij mij echt geen minuut meer tussen. En de pijn word ook aardig gebagatelliseerd.
Ook zoiets stoms waar ik niet over na had gedacht en wat niemand mij heeft vertelt is hoeveel pijn het de weken daarna nog kan doen.
Om te beginnen: gefeliciteerd!
Maar wat je verteld over de pufklas vind ik echt absurd. Dat was bij mij vroeger niet zo hoor.
_Audrey schreef op 08-05-2023 om 13:12:
Ik vind het niet zo erg om de negatieve verhalen te horen. Dat is beter dan andersom: als iedereen zegt dat het niks voorstelt en jij hebt nu net de pech dat je wel veel klachten hebt, voel je je anders zo'n aansteller. Na negatieve verhalen kan het alleen maar meevallen.
Hier ben ik het mee eens.
Kijk, er is natuurlijk een nuance verschil hier. Als jij voor het eerst contactlenzen aangemeten krijgt, en je schoonmoeder vertelt dat Truus van hiernaast een nichtje heeft die haar lens in haar oog is verloren en dat het oog toen opzwol tot een tennisbal en uiteindelijk operatief verwijderd moest worden - ja, dat zijn van die vage sensatie verhalen waar niemand wat aan heeft.
Maar andersom is mij vaker overkomen. Misschien ook omdat ik van mezelf niet angstig aangelegd ben. Zo moest ik een aantal jaar terug een operatie ondergaan. Een familielid vertelde mij dat het een hele simpele ingreep was, dat ze nergens last van had gehad en ze zo weer op de been was. Dus ik dacht, oke, doen we even. Nou, bij mij ging het niet zo soepel: ik heb nog een week in het ziekenhuis gelegen, en kon pas na een maand weer uit bed. Daar was ik totaal niet op voorbereid, en daardoor was het veel stressvoller en naarder dan het had kunnen zijn.
Inderdaad zijn zwangerschap en bevallen hier ook voorbeelden van. Ik had toen ik zwanger werd slechts een vriendin die open was geweest over hoe zwaar ze het vond. Voor de rest vooral "zwanger is niet ziek" als mantra gehoord, en vrouwen die tobden over hun figuur en dikke enkels. Misselijkheid? Dat kende ik van Hollywood films. Vrouwen gaven dan een keer over, om vervolgens een Happy Meal naar binnen te werken. Van een HG zwangerschap had ik nog nooit gehoord, en toch kreeg ik er een. Dat overkomt 3 op de 100 vrouwen, wat natuurlijk zowel een kleine kans is, maar ook toch relatief veel per jaar. Ik had graag meer verhalen gehoord van vrouwen die bijna hun hele zwangerschap niet hebben kunnen werken, die van ziekenhuisopname naar ziekenhuisopname leefden, dat het dus ook zo kan lopen. En natuurlijk zou ik nooit mijn hele verhaal uitstorten bij een vriendin die net een positieve test in handen heeft onder het mom van "moet je horen" en "er staat je nog wat te wachten". Maar ik heb het tijdens de zwangerschap en daarna wel veelvuldig gedeeld.
Gelukkig hier ook een eerlijke verloskundige, daardoor viel bevallen me juist alleszins mee. En zo heb ik het liever. Dus kom maar op met de horror verhalen.
Herfstappeltaart schreef op 08-05-2023 om 15:28:
[..]
Ik heb geen extreme klachten gehad, maar wel maandenlang een heel vervelend opgejaagd gevoel. Daar was verder geen echte reden voor te bedenken dus dat heb ik op de overgang gestoken
O en slapeloosheid, daar heb ik wel last van gehad.
Ik vind dat niet niets hoor! Ik zou dat zeker niet beschrijven als "fluitend erdoorheen", zoals je eerder postte. Als iemand mij vertelt dat ze er eigenlijk niets van gemerkt heeft, en er bijna fluitend doorheen gegaan is, dan pas ik mijn verwachtingen daarop aan en zouden dit soort klachten me totaal overvallen.
Nu ik erover nadenk is mijn ervaring dat mensen de mogelijke negatieve informatie / kanten / uitkomsten / gevolgen chronisch onderschatten en zoveel mogelijk wegfilteren. Ik doe dat zeker, en zo uniek ben ik daar niet in, volgens mij. Anders zouden niet zoveel mensen gokverslaafd zijn.
Madamecannibale schreef op 08-05-2023 om 15:57:
[..]
Dit is mij ook opgevallen. Ik ben pas recent bevallen en zit nog in de kraamtijd maar die pufklassen vertellen het inderdaad wel heel rooskleurig. In de eerste fase kan je nog een appeltaart bakken, en de weeën zouden in de laatste fase om 3 a 4 minuten komen. Nou daar zat bij mij echt geen minuut meer tussen. En de pijn word ook aardig gebagatelliseerd.
Ook zoiets stoms waar ik niet over na had gedacht en wat niemand mij heeft vertelt is hoeveel pijn het de weken daarna nog kan doen.
Ik waarschuw altijd dat mensen de verloskundige moeten bellen als ze denken dat het nodig is. Bij de laatste had ik al 8 cm ontsluiting bij weeën waar meer dan vijf minuten tussen zat. Volgens de instructies had ik nog af moeten wachten (maar dat hebben we gelukkig niet gedaan).
Ik weet nog dat ik 10 jaar geleden chemo moest en voordat mijn eerste er in ging waren er ook allemaal mensen die gingen vertellen wat je er allemaal van kreeg.
zo was er een vrouw die me een bijwerking vertelde waar ik best van schrok. Vooral toen ik zei maar dat krijgt toch niet iedereen en die mevrouw zei toen jawel hoor van deze chemo krijgt iedereen dat.
Die bijwerking heb ik nooit gekregen net als ongeveer 80% van alles waar ik door andere mensen met chemo ervaring voor waarschuwde.
Herfstappeltaart schreef op 08-05-2023 om 16:00:
[..]
Om te beginnen: gefeliciteerd!
Maar wat je verteld over de pufklas vind ik echt absurd. Dat was bij mij vroeger niet zo hoor.
Dat het nu niet eerlijk verteld wordt zou dat niet aan alle sociamedia kunnen liggen?
Roze wolken zijn instagram waardig, de pijn van een vacuum verlossing met knip niet.
Dat ik de eerste weken niet kon fietsen maakte niet uit, ik moest toch alles lopen als ik met kind ergens heen wilde; ze kon/mocht toch niet achterop de fiets en ik reed geen auto in die tijd. Dat ik na een half jaar nog steeds niet naar de supermarkt kon fietsen, omdat ik niet op het zadel kon zitten begreep niemand en ook niemand die een oplossing wist. Uiteindelijk heeft de fietsenwinkel in het dorp goed meegedacht en mocht ik 4 zadels een week lang proberen en dan de beste kiezen. Pas na de 1e verjaardag van dochter kon ik ritjes maken tot maximaal 6 kilometer.
Daglichtlamp schreef op 08-05-2023 om 16:28:
[..]
Ik waarschuw altijd dat mensen de verloskundige moeten bellen als ze denken dat het nodig is. Bij de laatste had ik al 8 cm ontsluiting bij weeën waar meer dan vijf minuten tussen zat. Volgens de instructies had ik nog af moeten wachten (maar dat hebben we gelukkig niet gedaan).
Ik ook. Mijn verloskundige had ook standaard als reden om de verloskundige te bellen “als je je zorgen maakt” in alle literatuur staan. Hier trouwens omgekeerd bij de eerste en enige - ik zat met twee centimeter al in een weeënstorm. Niet zonder effect overigens, want binnen anderhalf uur had ik volledige ontsluiting, en nog een half uur later was mijn dochter er al. Gelukkig lag ik al in het ziekenhuis, of het was zeker een bermbevalling geworden 😂