Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
With love ❤️
🕯️
Ik krijg gewoon een brok in mijn keel dat je nog de kracht vindt om hier iets te schrijven! Wat een kanjer ben je.
Ik vind het vreselijk dat je zulke pijn hebt, dat moet niet mogen in dit stadium. Geniet zoveel mogelijk van je monster met zijn heerlijke passies ♥️
Een lieve knuffel van mij voor jou, dappere vrouw
Lieve, sterke, dappere vrouw, mijn respect voor jou was al immens, maar blijft groeien.
Besef, dat jouw zoontje de aller-allerbeste basis heeft gekregen voor de rest van zijn leven. Ook al is hij nu nog maar twee jaar, deze liefde en toewijding van jou en je man zal hem het leven doorhelpen. Ik weet het, heb in een bijna soortgelijke situatie gezeten.
En voor jou is wellicht binnenkort of hopelijk nog iets langer het aardse leven voorbij, maar je krijgt een nieuw, pijnvrij leven. Daar mag je op vertrouwen en dit zeg ik niet uit een gelovig standpunt.
Jij zal, waar je ook naar toe mag gaan, altijd deel uitmaken van jouw geliefden!
En ik durf te zeggen, ook bij velen hier van ons. Een onuitwisbare indruk laat jij achter.
Ik wens je nog tijd, lief meisje.. ♥️
Mijn zoon (die noemde ik Beertje destijds) was toen ie 2/3 was helemaal gek van graafmachines en kiepauto’s. Je had toen ook van die grote kiepauto’s voor in de tuin, konden ze ook in zitten. Weer of geen weer, hij zat daar altijd heerlijk mee te spelen.
Hopelijk is de dag vredig verlopen , Millie. Met je zus die met Monstertje tot bij je bed komt, hem optilt en hem een voorzichtig kusje op je voorhoofd laat geven. En dan glimlach je, uitgeput van je strijd. Maar die glimlach zal niemand van je gezicht houden. En intussen ligt jouw hand in de handen van je man. En hij streelt zachtjes de bovenkant van je hand.
Zo stel ik het me voor. Of beter: zo hoop ik dat je dag mag zijn.
Voor straks een rustige nacht , Millie. Met weinig monsters (echte dan) onderweg.
Ik lees met een brok in mijn keel je laatste bericht. Ik weet niet wat ik moet typen maar ik wil laten weten dat ik aan jullie denk
Lieve Millie, wat fijn om van je te horen. Je bericht raakt me en ik kan de juiste woorden niet vinden. Ik wil laten weten dat ik aan je denk en jou en je dierbaren alle liefde en kracht toe wens♥️
veel liefde en kracht Millie😘
Lieve Millie, en toch is dit weer een helemaal "Millie berichtje". Altijd weer een positieve ondertoon, doorzetter en liefdevol. Laat alles nu heel lang stabiel blijven, de oogpijn wegblijven en nog veel knuffelmomentjes beleven. Slaap lekker voor zo
lieve Millie, ook van baby millie en mij een ontzettend dikke knuffel. Ook wij gunnen je nog zo veel tijd met je monstertje en lieve man en familie ❤️
Liefs
Lieve Millie,
Ik weet niet waar je de kracht vandaan haalt maar ik vind het onvoorstelbaar. De liefde voor jouw monster, man en dierbaren spat van het beeldscherm af. Ik kan me goed voorstellen dat die liefde een enorme bron van licht is en echt iets is om voor te vechten. In hoeverre je het vechten wilt noemen dan. Want ik kan het me ook indenken dat het je allemaal maar overkomt en je weinig keuze hebt dan het te ondergaan. Maar hoe je het ondergaat, daar heb je wel zelf invloed op en dat doe je met zoveel veerkracht en zoals zovelen ook schrijven, dat is écht bewonderenswaardig.
Ik hoop dat die veerkracht je ook door de donkerste momenten heen loodst en de liefde je hart en hoofd mag vullen zodat er geen ruimte is voor angst. Want alles is liefde en liefde is alles. En jij bent liefde Millie, voor jouw monster en man voor altijd.