Millie, het monster en de strijd voor het leven!

Lieve Millie,

Mijn woorden zijn op 
Je hebt zo hard gestreden. Wat een bewondering heb ik daarvoor! 

Gisteren heb ik een kaarsje voor je  gebrand en dat zal ik vaker doen. 

Dag lieve vrouw, ik heb van je geleerd en zal jou niet vergeten♥️

Dag lieve Millie, een dikke lieve warme knuffel 💞 

je bent zo in mijn gedachten lieve Millie.. duizend hartjes voor jou ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Ik heb deze metafoor al eerder gepost, nogmaals voor jou, lieve Millie, en voor ons allemaal. 
♥️♥️

Once, in a little pond, in the muddy water under the lily pads, there lived a little water beetle in a community of water beetles. They lived a simple and comfortable life in the pond. Once in a while, sadness would come to the community when one of their fellow beetles would climb the stem of a lily pad and would never be seen again. They knew when this happened; their friend was dead, gone forever. Then, one day, one little water beetle felt an irresistible urge to climb up that stem. However, he was determined that he would not leave forever. He would come back and tell his friends what he had found at the top. When he reached the top and climbed out of the water onto the surface of the lily pad, he was so tired, and the sun felt so warm, that he decided he must take a nap. As he slept, his body changed and when he woke up, he had turned into a beautiful blue-tailed dragonfly with broad wings and a slender body designed for flying. So, fly he did! And, as he soared he saw the beauty of a whole new world and a far superior way of life to what he had never known existed. Then he remembered his beetle friends and how they were thinking by now he was dead. He wanted to go back to tell them, and explain to them that he was now more alive than he had ever been before.
His life had been fulfilled rather than ended. But, his new body would not go down into the water. He could not get back to tell his friends the good news. Then he understood that their time would come, when they, too, would know what he now knew. So, he raised his wings and flew off into his joyous new life".

Omdat ik de post van Brooklyn28 zo mooi en toepasselijk vind heb ik hem door google translate gehaald voor degenen die niet zo thuis zijn in het Engels;

Eens, in een kleine vijver, in het modderige water onder de waterlelies, leefde een kleine waterkever in een gemeenschap van waterkevers. Ze leefden een eenvoudig en comfortabel leven in de vijver. Af en toe kwam er verdriet in de gemeenschap als een van hun medekevers in de stengel van een lelieblad klom en nooit meer zou worden gezien. Ze wisten wanneer dit gebeurde; hun vriend was dood, voor altijd verdwenen. Toen, op een dag, voelde een kleine waterkever een onweerstaanbare drang om die stengel op te klimmen. Hij was echter vastbesloten dat hij niet voor altijd zou vertrekken. Hij zou terugkomen en zijn vrienden vertellen wat hij bovenaan had gevonden. Toen hij de top bereikte en uit het water op het waterlelieblad klom, was hij zo moe en de zon voelde zo warm aan, dat hij besloot dat hij een dutje moest doen. Terwijl hij sliep, veranderde zijn lichaam en toen hij wakker werd, was hij veranderd in een prachtige blauwstaartlibel met brede vleugels en een slank lichaam ontworpen om te vliegen. Dus vliegen deed hij! En terwijl hij zweefde, zag hij de schoonheid van een hele nieuwe wereld en een manier van leven die veel beter was dan wat hij nooit had geweten. Toen herinnerde hij zich zijn kevervrienden en hoe ze dachten dat hij nu dood was. Hij wilde terug om het ze te vertellen en ze uit te leggen dat hij nu levendiger was dan ooit tevoren. Zijn leven was eerder vervuld dan beëindigd. Maar zijn nieuwe lichaam zou niet in het water gaan. Hij kon niet teruggaan om zijn vrienden het goede nieuws te vertellen. Toen begreep hij dat hun tijd zou komen, wanneer ook zij zouden weten wat ze nu wisten. Dus hief hij zijn vleugels op en vloog weg in zijn vreugdevolle nieuwe leven".

lieve lieve Millie, 
Wat worden hier prachtige woorden geschreven....
Ik denk aan jullie met alles wat ik in me heb denk ik aan jullie, aan jou, monstertje en je lieve man, maar ik weet ook dat je zus bij je is en een ieder die je lief hebt. 
We gaan zo de nacht weer in en ik hoop en ik wil dat deze niet eenzaam is maar met een ieder die je bijstaan en ik wil dat je weet dat we allemaal bij jou zijn in gedachten 💞

Ik volg je al sinds het Viva forum, was erg geroerd door hoe je met de situatie omging. Iedere dag kijk ik hier wel even, maar heb nog nooit gereageerd, vooral omdat alles al gezegd is door anderen. Maar nu wil ik je toch laten weten dat ik je een bijzondere vrouw vind, je schrijft prachtig en de liefde voor je monstertje en man is overduidelijk. Dag lieve Millie ❤️

Lieve Millie,
Ook ik volg je al sinds dag 1 op het Viva forum en ik ben altijd in meeleesstand gebleven. Ik denk vooral omdat ik niet de juiste woorden kon vinden. Maar nu niet reageren voelt voor mij ook niet goed meer.  
Ik wil je laten weten dat ik je ontzettend bewonder; je kracht, je positiviteit, de liefde voor je man en Monstertje. Ik bewonder hoe je na elke tegenslag weer op bent gestaan. Je hebt me geleerd om meer te genieten en meer in het moment te leven. Ik ben me door jou zeer bewust van de kroon die ik draag. Ik heb daarom een ontzettend mooi bedeltje van een kroon gekocht voor aan mijn Pandora armband, zodat ik dat bewustzijn altijd bij mij kan dragen. In ere van jou Millie. Dank je wel hiervoor. 
Ik hoop dat je comfortabel en pijnvrij bent en dat je iedereen van wie je houdt om je heen hebt. Ik wens je alle liefde en kracht toe voor je laatste reis. Dag lieve Millie ♥️

Lieve Milie,

Ik heb vanaf dag 1, vaak stil, meegelezen op het viva forum en ben je vorig jaar naar dit forum gevolgd. Wat heb je een enorme indruk gemaakt sinds dag 1. Zo strijdlustig, zorgzaam en positief gestemd. Je hebt mij laten zien dat je altijd moet genieten van het leven, ondanks de tegenslagen. Dat we onze gezondheid eigenlijk altijd voor lief nemen, terwijl wat jou is overkomen, iedereen kan overkomen. Ik ben heel blij voor je dat je de gestelde mijlpalen de afgelopen maanden hebt mogen halen en dat je nog hebt kunnen genieten van je nieuwe huis. 

Je hebt ongelofelijk hard gestreden en je hebt op heel veel mensen een grote indruk gemaakt. 

Lieve Millie, je hebt het fantastisch gedaan. Geniet van de mooie momenten met je man, je monster en alle mensen die je liefhebt. Ik denk aan je  ♥️

Millie, ook ik kom even uit de meeleesstand waarin ik al die tijd zat. Lieve dappere vrouw, onvergetelijke moeder, dochter, zus, partner. Jouw prachtige ziel is omringd door liefde.

Ik wens je een goede reis en ik wil je bedanken dat ik een stukje van je digitaal mee mocht maken. Je hebt een verschil gemaakt.

Lieve, lieve Millie-schat,
Een steen heb je verlegd.
In mijn leven, in zoveel levens.  Mijn hart springt uit mijn borst, wat een liefde geef je. Een heel gewone lieve vrouw, die onbedoeld dit zo teweeg  brengt. Dit had je je vast nooit kunnen bedenken en ook misschien niet gewenst. Waarschijnlijk veel liever in de luwte gebleven en ' gewoon'  alleen een lieve mama en vrouw geweest. Het is anders gegaan. Nu word je gedragen door heel veel naaste maar ook onbekende liefde.  
Dank je wel lieve Millie. Ik denk aan jou en ik voel me verbonden met al deze vrouwen op het viaforum. Samen dragen wij jou. 

Millie, vannochtend toen mijn man en ik een discussie hadden over wie de poepluier zou verschonen (we waren natuurlijk net gaan zitten met thee en taart), realiseerde ik me dat je ieder moment moet plukken. Het kan zo maar eens anders zijn. Je hebt mij het besef gegeven van het moment te genieten.