Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Lieve Millie, ook hier een (bijna stille) meelezer die benieuwd is hoe het met je gaat. Ik hoop dat je lekker aan het genieten bent van je nieuwe huis en je mannen, maar maak me door de stilte ook wel zorgen. Hoop zo dat het (naar omstandigheden) goed gaat! 
Ook ik kijk regelmatig even hoe het is, hoop zo dat het naar omstandigheden goed met je gaat. En dat je aan het genieten bent van je huis.
Ook ik denk aan jou aan Millie.
Hopelijk is geen nieuws goed nieuws en ben je heerlijk aan het genieten van je nieuwe huis, samen met je man en lieve monstertje en andere geliefden. Veel liefs en een goede week gewenst, Millie
Ik denk aan je!
Ik hoop dat je lekker kan genieten van jullie nieuwe paleisje.
♥️♥️
Ook ik denk aan je en kom elke dag hier kijken of je iets geschreven hebt, wat natuurlijk niet verplicht is.
Ik hoop dat je door de verhuizing hier stiller bent dan eerder en hoop dat ik me voor niks zorgen maak om ik jouw langere afwezigheid hier.
Dikke knuffel
🌼
Ik denk aan je
Ben ik de enige die zich zo onrustig voelt onder de stilte?
Frikandelspeciaal schreef op 08-11-2022 om 10:05:
Ben ik de enige die zich zo onrustig voelt onder de stilte?
Nee, je bent zeker niet de enige 
Nee ik denk wij allemaal wel, maar niemand wil t zeggen. Ik hoop zo dat Millie t druk heeft met alles!
Lieve Millie, er wordt elke dag, ieder uur, elke minuut, aan je gedacht 
Ik hoop dat je lekker samen bent met je man en monstertje. Dat verdien je 
Ik maak me ook wel ongerust nu we niks meer van Millie horen. Ik hoop dat alles goed gaat.
