Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Jeetje Millie, zo'n naar bericht en dan nog positiviteit uitstralen.. Ik ben er stil van, wat een vrouw ben jij!!
Lieve Millie
allereerst blijf ik stilletjes hopen op een wonder. Zodat jij nog langer van je monster kunt genieten en wij van jou, je berichten en vooral jouw bovenmenselijke vermogen om zo positief door te gaan en te leven.
Maar mocht dat wonder uitblijven dan gun ik je dat je de regie hebt over jouw laatste levensfase.
Knuffel van een stille meelezer (al sinds vivaforum)
Een dikke knuffel voor jou lieve meid. Ik wens je een rustige nacht.
Stille meelezer hier. Wat heb ik met je te doen, heb er geen woorden voor. Heel veel sterkte voor jou en de jouwen 
Je moet wel lieve Millie. Hoe gek onze hele geest toch hangt aan het leven. Zolang jij geen rust hebt met opgeven, zo lang zal jouw geest het leven blijven najagen. En dat mag ook, dat is waar jij voor leeft. Om elke dag langer bij de mensen te kunnen zijn van wie je houdt. En zo lang de medische wereld met jou het traject in wil gaan, zo lang hoef je nog niet te stoppen met vechten. Je bent niet dom en heel realistisch en weet heel goed wat je boven het hoofd hangt. En zolang jouw lichaam en geest kracht voelen, denk ik dat je met nog geen tien paarden van je pad te brengen bent 
Ik vind je ook stiekem wel een lekkere eigenwijze drol. Mag ik dat tegen je zeggen Millie? Het is goedbedoeld.
En ik duim voor een pijnvrije nacht. En een lekkere slaap, je weet wel, zo eentje waar je 's ochtends wakker wordt en denkt, huh, ik was echt kiplekker aan het genieten in dromenland. Het is je zo gegund na al die grote zorgen en angsten van de afgelopen dagen en nachten.
is denk ik nog niet gezegd. Millie je hebt zoveel stille lezers zover gekregen om een bericht achter te laten. Dat bewijst maar weer hoe diep je woorden door(het scherm) kunnen komen. Laat staan de mensen die je in real live horen.
Veel liefs toegewenst. Dat jouw (laatste) wensen hier op aarde moge uitkomen❤
Lieve Millie, hoe ver jouw invloed toch reikt! Je hebt zelfs je pijnarts laten zien waar ze fout zat, en daar heeft ze van geleerd. Hulde!
Ook mij heb je een hoop bijgebracht, hoewel ik dacht dat ik al een hoop geleerd had toen ik vorig jaar op het randje van leven en dood balanceerde. Maar je hebt me zoveel meer inzicht in het leven gegeven, zelfs al heb ik geen kinderen.
Ach lieve, lieve Millie, wat zal je hier verschrikkelijk gemist worden als jouw aanwezigheid hier gestopt is. Je hebt zoveel verschil gemaakt. You have been loved.
Ook van mij een liefdevolle omhelzing en een dikke kus voor jou, lieve Millie, voor je man en voor je zoontje! In gedachten bij je. Ik wenste zó dat alles anders voor jou was ♥️
Veel succes met fase 1 en hopelijk gaat de vooropgestelde behandeling je goeds brengen!
Ik hoop dat je kunt slapen
Och lieve Millie, dus toch. Er zijn al zoveel mooie woorden geschreven, waar ik me alleen maar bij aan kan sluiten. Ik vind het zo erg voor je en wens jou en je gezin heel veel sterkte. Voor nu wens ik je een goede en rustige nacht. Ik hoop dat je al lang in dromenland bent!
Nog even een voorbeeldje hoe jij stukjes positiviteit doorgeeft: gisteren keek ik naar de beginnende spataderen op mijn been. Ik baalde hier best van: nu al, ik ben pas eind twintig. Toen dacht ik aan jou, en dat zette het voor mij weer even in perspectief.
♥️♥️♥️
Ook hier een meelezer. Ik wist steeds niet goed wat te zeggen, ook omdat anderen dat beter doen.
Geen woorden nu, heel veel sterkte. ♥️
Millie 