Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Millie wat fijn om je even te lezen. Ik ben blij dat je thuis bent en de pijn behapbaar is.
Ik hoop dat je nog een lange tijd relatief rustig thuis kunt zijn.
Goed om te lezen dat je pijn te managen is nu, en je zelfs een eindje hebt kunnen lopen. En ach, Monstertje met Mama-au, ik hoop dat je hem ook al Mama-lief hebt horen zeggen.
Uiteraard duim ik dat je je nieuwe huis mag inwijden!
Wat fijn om toch weer even een berichtje van je te lezen, Millie. Fijn dat de pijn nu goed te managen is en dat je weer thuis bent. Hopelijk mag je de verhuizing naar jullie nieuwe huis nog meemaken en nog vele andere mooie momenten hebben.
Even uit de meelees stand.
Millie
De thuiszorg is heel fijn, ze kunnen echt met je meedenken. Vertel ze waar je misschien tegenaan loopt. Ze kunnen je man ook tips en trucs leren om jou te verzorgen. Toen mijn moeder zo ziek was heb ik echt steun aan ze gehad.
Is een hoog/laag bed in woonkamer voor jou een optie? Op de bank slapen cq liggen is verder van comfortabel.
Wij wensen allemaal dat je jullie nieuwe huis kunt zien. Mocht tegen die tijd vervoer helaas toch een probleem zijn denk dan eens aan stichting ambulance wens. Zij kunnen vast iets voor je betekenen in deze. Ze zijn ervoor, maak gebruik van ze.
De dikke buik zal ik melden bij de arts, kan heel goed vocht zijn zoals een andere forummer al vertelde.
Ik hoop dat je nog veel goede momenten hebt en mooie herinneringen kunt maken. Misschien dat je man de leukste kan opschrijven als herinnering voor later?
Ik weet niet of palliatieve zorg op jouw leeftijd ook mogelijk is in een Hospice. De hospices die ik ken zijn hele fijne plekken om te zijn in deze omstandigheden. Zoveel liefde en zorg, zoveel ontzorging voor familie en en vrienden.
Je moet het kunnen, zulk een 'positief' bericht opmaken als zieke en dan nog midden in de nacht. Maar Millie kan alles natuurlijk.
Wat ben ik blij met je bericht, met jouw 'teken van leven'.
Ik ben bang voor teveel nieuwe berichten in jouw topic, je weet waarvoor ik vrees dan. Laat ons niet alleen, Millie, ik smeek het je. Maar dat mag enkel in leefbare omstandigheden.
En blijkbaar zijn die er nog, dus dan ben ik samen met alle anderen blij.
Rustige zaterdag gewenst.
Lieve Millie, wat fijn voor je dat je thuis bent! Ik gun je nog meer dagen als gisteren samen met je Monstertje en je man. Dikke knuffel.
O, wat onwijs fijn om te lezen dat je thuis bent! 
Gewoon bij je mannen en de poes, en dan ook nog in staat om af en toe iets te ondernemen.
Voor wat betreft je opgezette buik: ik herinner me uit het topic van Anna (haar zus schreef hier laatst) dat ze dat ook had… inderdaad vocht dat ophoopte, zoals Suzy schrijft. Vervelend! (Maar ongetwijfeld draaglijker dan de pijn-hel - wat heb jij het voor je kiezen gehad opnieuw )
Lieve Millie, wat fijn dat je thuis bent, en dat de pijn en beetje te behappen is.
Over het pijntrauma: dat klinkt heel logisch. Ik weet niet hoeveel last je er nu dagelijks van hebt, maar als ieder pijnsignaal voor zoveel stress zorgt zou het een idee kunnen zijn om te kijken of een traumabehandeling (bv emdr) Hier nog bij zou kunnen helpen. Want ik kan me voorstellen dat je meer rust zou kunnen hebben als je hier niet bij ieder signaal veel stress van zou hebben.
Fijn iets van je te lezen, sterke vrouw. Als ik dan jouw relaas lees, dan denk ik: "En hier lopen ze te z*ken i.v.m. een kleur gordijnen die momenteel niet leverbaar is..."
Sterkte... je zit in mijn gedachten.
millie je zou de vraag over gezwollen buik ook eens kunnen stellen aan de thuiszorg.
Wat fijn Millie om wat van je te lezen!! En thuis én minder pijn én redelijk op de been! Super dat het nu zo is 😊
Ik ga heel hard duimen dat het nog een tijd zo blijven kan en je jullie nieuwe huis kan zien binnenkort!
(Over je buik, klinkt als ascites al meer hier beschreven)
Dikke knuffels voor jou en de jouwen!
in stilte alle reacties en emoties gelezen en verwerkt. Met een brok in mijn keel lees ik de scherpe, diepgaande en confronterende berichten.
Het laatste bericht heeft de kaarten weer opnieuw geschud.
Geloof, hoop en liefde❤
Mijn dagelijkse knuffel voor jou, nu met een blij gevoel. Blij is relatief natuurlijk maar opgelucht dat je in je vertrouwde omgeving bent en zelfs dingen ondernomen hebt.
Weer bij je man en kind als gezin.
Ik vind je echt een bikkel Millie, ongelooflijk!!
Elke dag gaat er een gebedje voor jullie gezin uit, vind ik zelf waardevol.
Lieve Millie, man en kleine vent geniet van elkaar en elke dag!
♥️♥️
Wow Millie, wat ben je toch een stoer mens!! Het positieve uit de dag halen ondanks de ellende. Geniet nog heel vaak van deze koffietentjes samen met je liefdes!