Medisch zinloos handelen
Er zijn hier mensen uit de zorg, misschien weten jullie hier iets over?
Mijn moeder ligt in het ziekenhuis waar we te horen hebben gekregen dat ze geen voedingsstoffen via een infuus toegediend gaat krijgen. Ook zullen ze niet reanimeren als dat nodig is, omdat ze dat zien als medisch zinloos handelen.
Wij denken juist dat als ze wel wat voedingsstoffen krijgt, ze vanzelf weer meer kracht krijgt om te gaan eten en ze heeft zelf onlangs nog aangegeven dat ze wél gereanimeerd wil worden.
Nu kan het natuurlijk wel zijn dat wij irreële optimisten zijn, maar heeft een patiënt dan niet zelf zeggenschap over wat hij wil laten doen?
Loeki72 schreef op 02-05-2024 om 20:26:
Op mijn afdeling (IC) nemen wij vaak beslissingen over wat medisch zinvol is en niet. En ja, dat is soms anders dan familieleden vinden. Maar deze mensen zien vaak niet hoe ziek iemand is, wat diegene al allemaal onder de leden heeft en hoe je inlevert na een reanimatie. De overlevingscijfers van reanimaties zijn niet hoog, en de kwaliteit na reanimaties is vaak veel slechter. En dan is mijn afdeling een grootleverancier aan verpleeghuizen ondanks zorgvuldige afwegingen.
Dat is dus precies het punt. Mijn moeder is al 25 jaar halfzijdig verlamd en praat moeilijk. Daar leeft ze mee en zij maakt er het beste van, met goede en slechte dagen (net als ieder ander). Het lijkt nu net of een ander wil bepalen dat dat onvoldoende kwaliteit van leven is.
Morgen een gesprek met een arts. Afwachten hoe dat verloopt.
Loeki72 schreef op 02-05-2024 om 20:26:
Op mijn afdeling (IC) nemen wij vaak beslissingen over wat medisch zinvol is en niet. En ja, dat is soms anders dan familieleden vinden. Maar deze mensen zien vaak niet hoe ziek iemand is, wat diegene al allemaal onder de leden heeft en hoe je inlevert na een reanimatie. De overlevingscijfers van reanimaties zijn niet hoog, en de kwaliteit na reanimaties is vaak veel slechter. En dan is mijn afdeling een grootleverancier aan verpleeghuizen ondanks zorgvuldige afwegingen.
Hiermee insinueer je dat het leven in een verpleeghuis geen kwaliteit van leven is of kan zijn. Dat is niet het geval natuurlijk. En door zaken op die manier te brengen kan inderdaad een verkeerd beeld ontstaan bij familie. ‘Mijn moeder is nu ook zorgafhankelijk maar gelukkig’
Dit is niet de situatie die ze bij een uitkomst van een reanimatie verwachten als ze het medisch zinloos handelen achten. Sterker nog, als je wel gereanimeerd wordt is de kans altijd groot dat je zorgafhankelijk eindigt. Bij medisch zinloos denkt de arts echt dat een patient een reanimatie niet overleefd en indien in eerste instantie wel, dan aan de complicaties zal overlijden (hoogst waarschijnlijk op de ic of kort daarna) wat een nare laatste fase van je leven is.
niet reanimeren betekent ook absoluut niet dat er niet behandeld wordt. Ze behandelen tot het uiterste alleen niet op de intensive care dus als het lichaam het opgeeft dan respecteren we dat en houden we iemand niet kunstmatig in leven.
MMcGonagall schreef op 02-05-2024 om 20:51:
[..]
Mijn moeder is al 25 jaar halfzijdig verlamd en praat moeilijk. Het lijkt nu net of een ander wil bepalen dat dat onvoldoende kwaliteit van leven is.
Ik lees het anders.
Dat je moeder al 25 jaar kwaliteit van leven ervaart is fijn. Ik denk niet dat de arts zal beweren, aanname, dat dit geen kwaliteit van leven is.
Zou het kunnen zijn dat door de halfzijdige verlamming er een grote(re) kans bestaat dat ze reanimatie niet goed doorstaat. Waardoor dàn er onvoldoende kwaliteit van leven komt?
Een reanimatie is niet niks, altijd zwaar. Voor een gezonde oudere al. Dus met een leeftijd boven de 65 (aanname) en een halfzijdige verlamming, voorzien de artsen waarschijnlijk geen goede uitkomst.
Ik wens je succes met het artsengesprek.
MMcGonagall schreef op 02-05-2024 om 20:51:
[..]
Dat is dus precies het punt. Mijn moeder is al 25 jaar halfzijdig verlamd en praat moeilijk. Daar leeft ze mee en zij maakt er het beste van, met goede en slechte dagen (net als ieder ander). Het lijkt nu net of een ander wil bepalen dat dat onvoldoende kwaliteit van leven is.
Morgen een gesprek met een arts. Afwachten hoe dat verloopt.
Succes met het gesprek. Al krijg ik de indruk dat je vind dat de artsen geen zorgvuldige afweging hebben gemaakt. Dat zou ik meenemen in het gesprek. Wat maakt dat zij deze behandeling voorstellen?
Persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat het besluit zo maar genomen is. Al zal het niet het besluit zijn waar iedereen blij van wordt.
Het is natuurlijk ook een lastig onderwerp, wat voor de een kwalitatief van leven is, is dat voor de ander niet.
MMcGonagall schreef op 02-05-2024 om 20:51:
[..]
Dat is dus precies het punt. Mijn moeder is al 25 jaar halfzijdig verlamd en praat moeilijk. Daar leeft ze mee en zij maakt er het beste van, met goede en slechte dagen (net als ieder ander). Het lijkt nu net of een ander wil bepalen dat dat onvoldoende kwaliteit van leven is.
Morgen een gesprek met een arts. Afwachten hoe dat verloopt.
Ik denk dat de artsen ook in overwegend nemen hoeveel kwaliteit van leven er nog ZAL ZIJN na een eventuele reanimatie. Is je moeder nog in staat om zelf actief mee te doen aan revalidatie? Kan ze daar de noodzaak van begrijpen en heeft ze de kracht in haar lijf om het te doen?
Ter illustratie:
Mijn schoonmoeder wilde van de pijn van de versleten heup af en ze heeft zich laten opereren zonder goed te beseffen dat revalidatie langere tijd kracht, pijn en moeite kost. Na de 6 weken opname in een verpleeghuis kwam ze naar huis en is gaan zitten en blijven zitten. Inmiddels 10 jaar verder is ze rolstoel afhankelijk, ze heeft nooit meer de spierkracht opgebouwd die nodig is om te kunnen lopen. En na ieder griepje met koorts en en paar dagen in bed neemt de kracht in haar lijf verder af.
In de jaren daarvoor en daarna zijn er diverse dingen geweest waar ze door actief mee te doen van af had kunnen komen maar ze zag de noodzaak niet of vond de pijn te erg en nu is ze bijna 90 en hebben al die dingen haar geïnvalideerd. Ze kon ten tijde van die heup nog helder en goed communiceren en vertelde aan de arts dat ze er positief in stond en dat ze wist dat er een revalidatietraject bij hoorde waar ze aan moest meewerken. Wij wisten wel beter maar als je ouder nog niet handelingsonbekwaam is heb je als kind niets te zeggen. Zou het kunnen zijn dat de artsen vermoeden dat je moeder dit revalideren niet gaat kunnen en dat ze daarom aangeven dat reanimatie zinloos is?
wat een nare situatie. Ik hoop dat een arts jullie meer duidelijkheid kan geven en wil luisteren naar jullie informatie over je moeder. Wellicht stellen ze dan hun visie bij.
Vergeet alleen niet dat wanneer er gereanimeerd moet worden je dood bent en uit de dood terug gehaald wordt door de reanimatie. Dat kan heel zwaar zijn voor voor het lichaam.. zeker voor iemand die al kwetsbaar is.
Hoop dat het goed gaat met jullie. Hoe was het gesprek?
absor schreef op 02-05-2024 om 22:05:
[..]
Hiermee insinueer je dat het leven in een verpleeghuis geen kwaliteit van leven is of kan zijn. Dat is niet het geval natuurlijk. En door zaken op die manier te brengen kan inderdaad een verkeerd beeld ontstaan bij familie. ‘Mijn moeder is nu ook zorgafhankelijk maar gelukkig’
Dit is niet de situatie die ze bij een uitkomst van een reanimatie verwachten als ze het medisch zinloos handelen achten. Sterker nog, als je wel gereanimeerd wordt is de kans altijd groot dat je zorgafhankelijk eindigt. Bij medisch zinloos denkt de arts echt dat een patient een reanimatie niet overleefd en indien in eerste instantie wel, dan aan de complicaties zal overlijden (hoogst waarschijnlijk op de ic of kort daarna) wat een nare laatste fase van je leven is.
niet reanimeren betekent ook absoluut niet dat er niet behandeld wordt. Ze behandelen tot het uiterste alleen niet op de intensive care dus als het lichaam het opgeeft dan respecteren we dat en houden we iemand niet kunstmatig in leven.
Niet reanimeren betekent niet dat je niet naar de IC gaat, dat is weer een andere beslissing. Zelfs met een DNR/DNI word je nog op de IC opgenomen, je wordt alleen niet geïntubeerd of gereanimeerd.
Koukleum schreef op 05-05-2024 om 12:05:
Hoop dat het goed gaat met jullie. Hoe was het gesprek?
Het gaat iets beter. Het was een goed gesprek met een geriatrisch arts. Ze heeft toegelicht dat hun weerstand tegen sondevoeding is, omdat ervaring leert dat dat bij kwetsbare ouderen vaak een langdurige (of levenslange) ingreep is. Daar willen ze dus alleen aan beginnen als ze inschatten dat het een tijdelijke overbrugging is tot de patiënt weer zelf kan gaan eten.
Momenteel krijgt ze haar voedsel gepureerd. Met vaste voeding verslikt ze zich sneller en kennelijk kan dat ook een longontsteking veroorzaken. Doordat ze nu niet meer uitgedroogd is en haar medicijnen krijgt, zien we haar gelukkig vooruitgaan. Ze is weer in staat om het aan de stok te krijgen met de verpleging 
MMcGonagall schreef op 05-05-2024 om 13:21:Het gaat iets beter. Het was een goed gesprek met een geriatrisch arts.
Fijn MMcGonagall dat je moeder een beetje opknapt. En het is ook fijn te lezen dat jullie een goed gesprek hebben gehad met de arts.
Hopelijk knapt ze snel helemaal op!
De ellende van sondevoeding is ook dat het zo vullend is, dat de prikkel om zelf te willen eten ook verdwijnt. En een sonde is ingrijpend om te krijgen. Op de ic bij gesedeerde patiënten vond ik het een eitje, maar wakker is een sonde inbrengen vaak een gevecht tegen natuurlijke reflexen.
Citroengraag schreef op 05-05-2024 om 20:19:
De ellende van sondevoeding is ook dat het zo vullend is, dat de prikkel om zelf te willen eten ook verdwijnt. En een sonde is ingrijpend om te krijgen. Op de ic bij gesedeerde patiënten vond ik het een eitje, maar wakker is een sonde inbrengen vaak een gevecht tegen natuurlijke reflexen.
Dat vertelde de arts ook, dat een sonde inbrengen heel naar is. Het leek mij een simpel klusje, slangetje erin en klaar. Het valt ons trouwens op hoeveel deskundiger en handiger de verpleging is ten opzichte van de medewerkers in het verzorgingshuis. Mijn moeder was vandaag fris gewassen, netjes aangekleed, braces en corset recht. Ook loopt er vaker iemand binnen om even te checken.
MMcGonagall schreef op 05-05-2024 om 22:11:
[..]
Dat vertelde de arts ook, dat een sonde inbrengen heel naar is. Het leek mij een simpel klusje, slangetje erin en klaar. Het valt ons trouwens op hoeveel deskundiger en handiger de verpleging is ten opzichte van de medewerkers in het verzorgingshuis. Mijn moeder was vandaag fris gewassen, netjes aangekleed, braces en corset recht. Ook loopt er vaker iemand binnen om even te checken.
Een sonde inbrengen is naar. Mensen voelen ook vaak de sonde steeds in hun keel zitten. Mensen lopen kans op verslikken in veel sondevoeding, als ze de sonde er uit trekken. Vaak met een enorme longontsteking als gevolg.
De sonde moet regelmatig gewisseld worden. Dit is allemaal prima als er geen ander alternatief is, maar als het niet nodig is zou ik het niet doen.
MMcGonagall schreef op 05-05-2024 om 22:11:
[..]
Dat vertelde de arts ook, dat een sonde inbrengen heel naar is. Het leek mij een simpel klusje, slangetje erin en klaar. Het valt ons trouwens op hoeveel deskundiger en handiger de verpleging is ten opzichte van de medewerkers in het verzorgingshuis. Mijn moeder was vandaag fris gewassen, netjes aangekleed, braces en corset recht. Ook loopt er vaker iemand binnen om even te checken.
In een ziekenhuis heb je meer personeel op het aantal patiënten dan in het woonzorgcentrum. Dat moet je dus eigenlijk niet een op een met elkaar vergelijken.
En ja we lopen vaak binnen omdat in een ziekenhuis patiënten vaker instabiel zijn, en er ook veel " moet " gebeuren. In een woonzorgcentrum wordt gewoond, en verzorgd, daar is de interactie heel anders.
MMcGonagall schreef op 05-05-2024 om 22:11:
[..]
Dat vertelde de arts ook, dat een sonde inbrengen heel naar is. Het leek mij een simpel klusje, slangetje erin en klaar. Het valt ons trouwens op hoeveel deskundiger en handiger de verpleging is ten opzichte van de medewerkers in het verzorgingshuis. Mijn moeder was vandaag fris gewassen, netjes aangekleed, braces en corset recht. Ook loopt er vaker iemand binnen om even te checken.
Je hebt in het ziekenhuis veel en veel minder mensen om voor te zorgen dan in het verpleeghuis. Ook werken daar veel helpenden en verzorgenden en dat is niet het geval in het ziekenhuis. Echt niet te vergelijken hoor.