Medisch zinloos handelen

je hebt geen zeggenschap over wat je wél wil laten doen. 
je hebt wel zeggenschap over wat je níet wil laten doen. 

Je kunt bijvoorbeeld ook geen knieoperatie eisen als de arts dat niet zinvol vindt. 

maar vaak kun je in overleg wel een compromis bereiken, als je bv aangeeft dat je voor jullie gemoedsrust graag nog iets wil proberen. 

Sterling schreef op 01-05-2024 om 20:17:

Kan het zo zijn dat de artsen de kwaliteit van leven zo laag inschatten na reanimatie dat ze dus de keus malen dat reanimeren meer kwaad dan goed zou doen?

Ik denk dat het zo wel zal zijn, maar daar kunnen artsen zich soms sterk in vergissen. 

Ik weet dat wij bij mijn schoonmoeder mochten kiezen: in geval ze er ooit heel erg aan toe zou zijn, of ze toch nog infusen e.d. mocht krijgen of wij verkozen om de natuur zijn gang te laten gaan en dat - behalve de zaken geven die niet meer dan normaal zijn dat je die aan een stervend zieke mens geeft zoals pijnstilling - er geen andere zaken meer zouden gegeven worden om het leven op een onmenselijke manier te rekken. Maar wij hadden dus de keuze om het wel te doen.
Dit was wel in een Belgisch rust- en verzorgingstehuis, niet in een ziekenhuis. Maar ik denk (denk!) dat het in de Belgische ziekenhuizen hetzelfde is. 

Sterkte, want ik neem aan dat het bij jullie met veel verdriet gepaard gaat.

Ai, wat een lastige situatie. Sterkte in ieder geval...

Ik weet niet hoe oud je moeder is, maar hoe ouder, hoe minder kans op een succesvolle reanimatie. Reanimatie bij mensen die al oud en verzwakt zijn leidt bijna altijd tot overlijden of neurologische schade. Dus ik vermoed dat ze het daarom niet willen doen. 

Je stelt eigenlijk drie vragen:

Zeggenschap legt Ginevra heel duidelijk uit. Artsen kunnen behandelingen aanbieden waar je nee tegen kunt zeggen, je kan een behandeling vragen maar artsen kunnen kiezen het niet aan te bieden. Zelf overkomt het mij niet vaak dat patienten een andere behandeling wensen dan ik bereid ben aan te bieden, vooral na duidelijk uitleg en tijd om te luisteren.

Voedingstoffen in een infuus (in het Engels total parenteral nutrition, TPN) worden meestal alleen als juiste behandeling gezien voor patienten met problemen met het maagdarm kanaal omdat het nooit volledig is en heel veel nare bijwerkingen kan hebben. Sondevoeding kan soms gegeven worden als iemand tijdelijk niet fit genoeg is om te eten maar dan vooral als vrij zeker is dat iemand zelf weer kan beginnen, bij een beroerte bijvoorbeeld.

Reanimeren is een medische behandeling die niet aangeboden wordt als het zinloos wordt geacht - dat ee geen kans is dat de reanimatie wordt overleefd. Het kan soms ook omdat de artsen denken dat ze geen kandidaat voor de ICU is; de meeste patienten brengen daar een paar dagen door als ze overleven na een reanimatie. Het gaat dan alleen om het starten van hartmassage mocht het hart er mee stoppen of het starten van beademen mocht de patient stoppen met ademen. Alle andere behandelingen zullen tenzij er iets anders is besproken uitgevoerd worden.

Helpt dit? Ik zou het zelf als arts die deze discussie dagelijks voert jammer vinden als een familielid met dit soort vragen bleef zitten. Misschien toch nog eens in gesprek?

(Excuus voor spelfouten en anglicismes, werk niet in Ned, ken het systeem wel vrij goed.)

zie dat MelMel en ik zo ongeveer hetzelfde zeggen .

Reanimatie op hoge leeftijd geeft zelden een positief resultaat. Meestal lukt het niet en dan sterft je moeder dus in een kamer vol piepjes, drukte en het breken van ribben ipv terwijl jullie haar hand vasthouden en zeggen dat je van haar houdt. Als ze nog zou leven na de reanimatie is er een grote kans dat ze een flinke jas uitgedaan heeft.
https://www.maasziekenhuispantein.nl/media/kmghhovn/ger022g_wel-of-niet-reanimeren-op-oudere-leeftijd.pdf

lientje69 schreef op 01-05-2024 om 21:11:

Ik sluit me aan bij Ambra en Melmel.
Ik werk in de ouderenzorg en de vraag bij intake is altijd: wilt u gereanimeerd worden? Het antwoord is altijd ja. Als ik dan uitleg dat de kans op goed uit de reanimatie komen zo'n 2 procent is en dus 98 procent kans ( ivm leeftijd en onderliggende klachten ) dat je er als een kasplantje uitkomt , is de reactie altijd: maar dat wil ik niet!!
Her is dus goed mogelijk dat artsen zien dat reanimatie geen kans nog op een menswaardig leven biedt en dat ze dit daarom besloten hebben. Gesprek aanvragen om duidelijkheid over de beslissingen te krijgen is denk ik een goed idee.

Goede post! ( Ik krijg hier binnenkort in mijn directe omgeving mee te maken)

Jeetje wat een heftige situatie,
Ik heb met je te Doen werkelijk waar . 
maar ik denk dat je er alleen met een second opinion (( of wel meerdere)) uitkomt of keuzes kan gaan maken.
Maar het lijkt me dat je volgende dingen moeten weten en te Kiezen hebt: 
-  elke patiënt in NL heeft volgens de Wet op de Patiëntenrechten het recht om de tussenkomst van een arts of een andere zorgverlener te weigeren. De arts respecteert steeds uw beslissing en probeert alternatieven voor te ((Second opinion , als deze arts echt niet mee werkt!!)) 

- Volgens de NL wet mag een arts niet ‘zinloos medisch handelen’. Dit betekent dat als iemand niet meer beter kan worden, of te zwak is om een bepaalde handeling te verdragen, de arts deze behandeling niet meer mag uitvoeren. De arts beslist dus dat er sprake is van medisch zinloos handelen en legt een behandelbeperking op (bijvoorbeeld niet reanimeren). Reanimeren gebeurt dan dus alleen als het kans van slagen heeft.

Als uw arts besluit dat reanimeren bij u medisch zinloos is, zal hij/zij dit met u bespreken ((second opinion misschien denkt een andere doktet er anders over ??)). 

- je erbij neerleggen dat de arts toch misschien wel gelijk heeft, weet waar hij het over heeft ondanks de opleving/heldere- momenten die je als familie meemaakt, ervaart. Je daarbij neerleggen dus als familie/gezin- dierbare enof geliefde

Het zorg-systeem, structuur, eigen zeggenschaps recht in NL daar vind ik echt serieus wat van. Sterkte topic starter wat een ellende.