Leven met pijn, kletsend het jaar door.

Nee de uitkomst is hetzelfde idd. Gek dat de arts zegt dat dat 'niet kan', zeker als er meer zijn met dezelfde verschijnselen. Misschien is het onwetendheid? 

Leatje schreef op 07-04-2025 om 19:57:

Nee de uitkomst is hetzelfde idd. Gek dat de arts zegt dat dat 'niet kan', zeker als er meer zijn met dezelfde verschijnselen. Misschien is het onwetendheid?

Kan zijn. Het is bij mij natuurlijk  inmiddels al 35 jaar geleden  bijna. En ik was erg jong nog. Werd daardoor ook snel als aansteller weggezet volgens mij.

Leatje schreef op 08-04-2025 om 07:05:

jammer is dat. 😞

Frustrerend vooral. Alleen mijn vriend ( nu man ) bleef in me geloven. Zelfs mijn ouders dachten dat het aandachttrekken was. Pas na 10 maanden !! vonden ze dat het een infarct was geweest.  Revalidatie kon ik toen wel vergeten . Dat had geen zin meer. Anders was ik misschien  wel zonder restklachten  weg gekomen. 

Hoi Lientje en Leatje ,

Zó herkenbaar dat niet worden geloofd! Bij mij vooral bij specialisten. Kon niet hoor dat ik pijn had. Gelukkig heb ik een HA die mij wel geloofde. Daar sta je dan ! Want hoe moet je bewijzen dat je wel pijn hebt. Alleen in de pijnkliniek werd ik wel geloofd.

‘Leatje , ben je al eens naar de pijnkliniek geweest? Is het reintreneren  (ik schrijf het vast fout ) nu stop gezet? 
‘Mijn vader zei ooit :”Pijn wordt je nooit gewoon.” Hij was ook doodversleten. 
En hij heeft gelijk. Wennen zal ik nooit. Soms krijg ik als ik wakker word een angstaanval. Van wat gaat de dag nu weer brengen. 

Gisteravond veel pijn gehad na het wandelen. Vandaag ga ik een keertje niet.

Lientje , ben je met vriendin dan naar het museum geweest? 

lientje69 schreef op 08-04-2025 om 09:01:

[..]

Frustrerend vooral. Alleen mijn vriend ( nu man ) bleef in me geloven. Zelfs mijn ouders dachten dat het aandachttrekken was. Pas na 10 maanden !! vonden ze dat het een infarct was geweest. Revalidatie kon ik toen wel vergeten . Dat had geen zin meer. Anders was ik misschien wel zonder restklachten weg gekomen.

Lientje69,  ik sta even met de mond vol tanden.  Hebben ze destijds helemaal geen CT scan gemaakt? Ik kan er met de pet niet bij.  Dit is ongeveer in de jaren 90 geweest? Ik werkte vanaf 1991 op neurologie in 2 ziekenhuizen en alle patiënten met CVA gingen in de (mobiele)CT scan. Wat hebben ze jou eigenlijk veel ontzegd...  

Wel verdrietig voor jou Lientje, moeilijk een plek te geven lijkt me. Wat een frustratie moet je voelen/gevoeld hebben. 

Casandra, even een dagje niet lopen is dan wellicht beter idd. Jammer is het wel, het zonnetje schijnt zo mooi. Heb je verder ook nog hobby's die je kunt uitvoeren?

Nee nooit bij een pijnkliniek geweest. Ik heb eind van de week een gesprek met de arbodeskundige. Dus dan wil ik het ter sprake brengen. Ik heb gisteren een 0meting gedaan op een apparaat bij de fysio.....en heb met toch een spierpijn....en hoe fijn is spierpijn omdat je gesport hebt. Veel beter dan de andere pijnen....dat je gewoon weet waar het van komt... sporten was het trouwens niet echt.....3 keer iets wegdrukken....maargoed...

Ik ben vandaag met vriendin idd naar een museum geweest. Heb daarvoor vandaag in totaal 1,5 uur in de auto gezeten. En ging verrassend goed. De hechtingen eruit heeft me echt doen opknappen, zo fijn!
Ben nog wel moe en kreeg halverwege de middag ook hoofdpijn, maar dat is niet echt heel raar uiteraard. Tenslotte  is het net 8 dagen terug de ingreep. 
Nu weer op de bank in ruststand. 

Morgen verplichte cursus op werk. Niet blij mee, maar het is wel een héél interessante cursus waardoor ik weer meer vaardigheden  krijg, dus ik ga toch maar heen. Voor mijn ontwikkeling  is het wel erg goed het werk dat ik doe. 

Nadeel: de opleiding tot verpleegkundige begint steeds meer te kriebelen...
Ik zit nu op 70 procent van wel / niet doen. Ben er goed over aan het nadenken want het is toch wel een belasting  weer. Maar  ik vind leren leuk. Doe nu hier best veel dingen die in andere organisaties alleen voor verpleegkundigen zijn. Dan wil ik er eigenlijk ook wel voor betaald worden. Maar dan moet je wel het diploma hebben ook.
Wat mij tegenhield is niet echt de theorie  maar de praktijk. Bij mijn vorige werk deed ik bijna niks van de VTV handelingen.  Nu heel veel. Dus het enige dat me nu nog tegenhoudt is de examenangst. Zó veel stress altijd voor die examens.  En dat zijn er veel.  Erg veel voor verpleegkundige. 

Fijn, dat je je beter voelt en het uitstapje goed is verlopen.

Weet je Lientje, ik heb zo het gevoel dat jou dat echt zou lukken de opleiding van verpleegkundige.
Je bent een doorzetter ondanks de tegenslagen die je hebt meegemaakt in je leven. Dit kan jij ook!
Ga ervoor, maak je droom waar. 
En die examens? Dat zal ook gaan. Zal het pittig zijn? Jazeker. 
Geef jezelf die kans. Doe het.

Dorestad schreef op 08-04-2025 om 19:50:

[..]

Wat een vreselijk verhaal, helaas de bittere werkelijkheid voor jou. Ik heb diverse zeer jonge patiënten gehad die een CVA, infarct of SAB hebben gehad. Ik ben er stil van....

Mijn neuroloog zei: het zal wel een griepvirus zijn dat op je hersenen is geslagen. Niet zo aanstellen.  Je bent een jonge gezonde meid..Dus ik weer aan het werk. 2 uurtjes.  4 uurtjes . 6 uurtjes.  En letterlijk door mijn benen zakte. .Terug naar ziekenhuis.  Onderzoeken. Ruggenprik om ruggemergvloeistof af te nemen. EMG. Enz.  En overal kwam uit dat er wel wat mis was. Maar wat dat was onduidelijk. Want de uitslagen waren niet slecht genoeg. Toen wilde hij me naar een psycholoog sturen want" het zat tussen mijn oren " Ging helemaal uit mijn plaat. Uiteindelijk doorgestuurd naar VU voor een MRI. Daaruit bleek meteen óf MS óf een infarct. Na 3 maanden nogmaals MRI en toen vastgesteld  dat het een infarct was. Toen was ik dus 10 maanden verder. En zei hij; ja achteraf was het wel op de CT te zien maar ik heb het gemist omdat een 21 jarige geen infarct krijgt normaal gesproken. 

Geen vertrouwen meer. Dus overgestapt naar andere neuroloog.  Slik je nog de pil? Uhm, ja. Heb je bloedverdunners?  Uhm, nee. Meid je bent een wandelende tijdbom!

Afijn gestopt met de pil. Bloedverdunners gekregen voor de rest van mijn leven. Maar dokter ik heb ook erge pijn in mijn rechterarm en been en soms uitval. Kunnen we na 10 maanden niks meer mee. Sorry. Leer er maar mee te leven.

Nou ja. Dit is dus mijn start van leven met chronische pijn.

Wat vreselijk 

Fout op fout op fout dus Lientje69. En met klote consequenties voor jou,  voor jullie.  Alle  jonge mensen met herseninfarct die ik op mijn afdeling heb meegemaakt waren vrouwen die pil gebruikten,  al dan niet in combinatie met roken. 
Overigens heb ik een kennis die als vijftiger twee jaar geleden trombosebeen kreeg.  Roker en pil gebruikster.  Pil is ze daarna mee gestopt.  Roken niet. Liever weer trombosebeen dan groeien na stoppen roken is haar idee.  Oh,  en wat als het bloedpropje zich elders nestelt? Hart of hoofd? 

Ik snap nu ook beter waarom je weleens eerder aangaf dat arts je niet serieus nam.  Ik vind het heel erg wat jou is overkomen 

Dank je Dorestad.😘
Ik rookte overigens niet. Sportte . ( paardrijden en zaalvoetbal) En werkte naast mijn fulltime baan in de tuinbouw  ( 40 uur ) ook nog eens gemiddeld  15 uur per week in het  ( tuinbouw  ) bedrijf van mijn vader.  Dronk ook nooit alcohol.  Was echt een fitte en gezonde meid. Zo jammer dat het zo gelopen is.

Ik had zulke grote plannen. Maar het is wat ze zeggen: Life is what happens while you're making plans.

Ik moet het er maar mee doen. Heb er na veel worstelen nog redelijk iets van weten te brouwen. Maar ben nog steeds soms ontevreden en verdrietig.  Het had zó veel meer kunnen zijn...