Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Picunia schreef op 19-10-2024 om 16:20:
BroodjeBrie, ik herken het ook. Maar misschien hoort het ‘niet zeuren, doorgaan’-principe bij de opvoeding van vorige generaties. Inmiddels worden de meeste kinderen zo niet meer opgevoed, denk ik.
Vervelend is wel, dat dit je zo in de weg kan zitten, zeker nu je merkt dat het je goed doet om over emoties te praten, juist als het iets heftigs betreft. Sterkte in ieder geval.
Daar had ik het vanmiddag nog met een vriendin over inderdaad, dat het misschien een generatieding is.
Dank je wel.
Picunia schreef op 19-10-2024 om 16:20:
BroodjeBrie, ik herken het ook. Maar misschien hoort het ‘niet zeuren, doorgaan’-principe bij de opvoeding van vorige generaties. Inmiddels worden de meeste kinderen zo niet meer opgevoed, denk ik.
Vervelend is wel, dat dit je zo in de weg kan zitten, zeker nu je merkt dat het je goed doet om over emoties te praten, juist als het iets heftigs betreft. Sterkte in ieder geval.
Ik ben daarnaast ook opgevoed met het idee dat je niet over je emoties praat. Geen vuile was buiten hangen, zoiets. Dat is in mijn huidige situatie echt iets wat me ook in de weg zit.
Lastig dat de CR je vooral energie kost. Heel vervelend om op basis van je welzijn keuzes te maken. Ik ben een nieuwe uitdaging aangegaan maar ik merk dat het me ook wel veel energie kost. Ik vind het leuk, maar het is heel dubbel. Ik weet nog niet zo goed welke kant het op gaat. Maar ik kan wel stoppen als ik dat wil.
Het lastige vind ik, is dat het objectief gezien heel weinig tijd kost. Maar als je kijkt naar de effectieve tijd die ik heb (dus de tijd die ik niet in bed lig en rust) dan neemt het procentueel gezien veel meer tijd in beslag. Maar zo denkt de omgeving niet en het is ze moeilijk aan het verstand te krijgen.
Ik vond het altijd erg leuk in de cliëntenraad, maar de laatste tijd is er veel gedoe met de bestuurder, waardoor er onderling ook veel onrust ontstaat. Daarbij helpt voor mij de TIA ook niet, die ik onlangs had.
Dus, ik weet niet wat ik in de (nabije) toekomst ga doen. Sinds kort denk ik serieus over stoppen.
Wat vervelend dat je omgeving niet wat meer begrip op kan brengen. Het lijkt me heel zwaar. Als je al moeite hebt om je emoties te uiten, dan is het wel heel vervelend als geen gehoor krijgt.
Als deze vrijwillige activiteit je teveel energie kost, kun je je deelname heroverwegen. Wat wel weer jammer is dat je beperkingen je weer iets ontzeggen. Jij bent natuurlijk de enige die kan bepalen of je energielek opweegt tegen het plezier dat je er wellicht uit haalt.
Picunia schreef op 20-10-2024 om 22:00:
Ik vond het altijd erg leuk in de cliëntenraad, maar de laatste tijd is er veel gedoe met de bestuurder, waardoor er onderling ook veel onrust ontstaat. Daarbij helpt voor mij de TIA ook niet, die ik onlangs had.
Dus, ik weet niet wat ik in de (nabije) toekomst ga doen. Sinds kort denk ik serieus over stoppen.
Wat vervelend dat je omgeving niet wat meer begrip op kan brengen. Het lijkt me heel zwaar. Als je al moeite hebt om je emoties te uiten, dan is het wel heel vervelend als geen gehoor krijgt.
Als deze vrijwillige activiteit je teveel energie kost, kun je je deelname heroverwegen. Wat wel weer jammer is dat je beperkingen je weer iets ontzeggen. Jij bent natuurlijk de enige die kan bepalen of je energielek opweegt tegen het plezier dat je er wellicht uit haalt.
Beetje hetzelfde dilemma eigenlijk.
Wat bij mij niet meehelpt is dat ik niet lekker in mijn vel zit. Dat maakt me aan het twijfelen over mijn gevoel. Dus ik kan denk ik beter nu geen keuzes gaan maken.
Komende donderdag een afspraak bij de reumatoloog. Ik ben zo bang dat ik alweer niet serieus genomen word.. Zeg ik dadelijk de juiste dingen, vergeet ik niet iets te vertellen, ik weet ook helemaal niet wat voor gesprek ik kan verwachten. 20 jaar geleden werd ik totaal niet serieus genomen. Toen had ik ook geen idee wat ik mankeerde. Nu helaas wel een vermoeden, fibromyalgie, zo graag zou ik willen dat het wat anders is maar dit vinkt zoveel van het lijstje af.. het aanpassen en doseren van inspanning heeft echt zijn grenzen bereikt.
Oh Milala, wat spannend! En zo herkenbaar dat niet serieus genomen te worden. Kan je iemand meenemen die aanvult/ het voor je opneemt/ meeluistert/ helpt?
En schrijf alvast wat korte zinnen /steekwoorden op papier en neem dat mee. Hoe je je voelt, wat je voelt, hoe ( niet ) leefbaar het is enz. Zodat je niet opeens een black-out krijgt maar iets hebt om op terug te vallen.
Hier had ik een slechte nacht en ook een pittige dag. Ben bekaf. Morgen nog werken en dan gelukkig 3 dagen vrij weer. Kijk er nu alweer naar uit 
Mijn vriend gaat gelukkig met me mee ♡
Dingen op papier zetten zijn we idd van plan maar dat lijstje houdt me nu dus ook al bezig.. slaap nu nog slechter dus wat mij betreft mag het gauw donderdag zijn.
Milala schreef op 21-10-2024 om 20:12:
Mijn vriend gaat gelukkig met me mee ♡
Dingen op papier zetten zijn we idd van plan maar dat lijstje houdt me nu dus ook al bezig.. slaap nu nog slechter dus wat mij betreft mag het gauw donderdag zijn.
Hoop dat het een positief gesprek wordt, ik ga voor je duimen! Fijn dat je vriend mee gaat.
succes donderdag met het gesprek milala. Fijn dat er iemand met je meegaat.
Dankjulliewel.. ♡
Sterkte en succes morgen, Milala.
Veel succes vandaag Milala. Verklein je problemen niet, blijf rustig en laat je niet overrulen. 
Ik was gisteren erg moe toen ik wakker werd en ben nog weer mijn bed ingegaan. Gisteravond heb ik gewacht op dochter en had dus een kort nachtje. En werd dus vanmorgen weer moe wakker maar kan niet meer slapen. Zo heb ik in elk geval wel iets aan mijn dag.
Vanmiddag wil ik even zwemmen. Ik moet nog even naar de dierenwinkel ( was ik gisteren al geweest maar ben wat vergeten ) en medicijnen ophalen bij de huisarts.
Verder nog eea in huis te doen uiteraard. Voor nu is mijn opstart rustig. Ik zit in mijn pyjama op de bank te forummen en krant te lezen. Zo mezelf maar eens rijden badkamer schoppen denk.
Fysiek gaat het redelijk met af en toe een dip. Geestelijk ook inmiddels gelukkig. Slik behoorlijk wat valeriaan en vitamines en dat lijkt wel wat te helpen.