Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Ik ga voor jullie beiden duimen!
Ik heb nu even lekker 3 dagen vrij, daarna weer 3 avonddiensten werken.
Het werk gaat me steeds beter af, ben wel erg moe na een dienst maar het is niet meer zo overweldigend als in het begin. Ik merk dat ik er meer rust in begin te krijgen, in het begin voelde ik me best opgejaagd. Zit voor een groot deel in mezelf, werd er nerveus van als er veel bellen gingen en het feit dat ik dingen niet onder de knie heb.
Inmiddels heb ik , op diverse vtv handelingen het meeste onder de knie en laat me niet zo snel meer opjagen. Dat geeft soms geïrriteerde cliënten maar ik heb maar 2 handen en boos zijn omdat je 10 minuten moet wachten op zorg is niet echt redelijk. Het is niet dat het een heel uur duurt eer ik bij ze ben ofzo . Meeste zijn cognitief nog goed, maar het geduld is bij ouderen op een of andere manier ver te zoeken. Ik had het idee dat jongeren veeleisender zijn omdat ze gewend zijn aan instant bevrediging van een vraag in de huidige tijd maar man o man, die ouderen is ook wat hoor. En het is niet dat ze het zo vreselijk druk hebben ofzo, ze zijn met pensioen.
Verder ben ik beter geworden in het bewaken van mijn grenzen. Wel wat diensten geruild met collega's maar tot nu toe niks extra gewerkt . Kon het ook niet erbij hebben, de start was zwaar en de indrukken intensief. Nu zou dat zo langzamerhand wel kunnen, maar ik maak weloverwogen de afweging het tot nu toe niet te doen. Ik kijk per week wat er openstaat en hoe ik me voel of ik het doe.
Verder voel ik me ( even afkloppen ) fysiek en geestelijk vrij redelijk op dit moment. Dus nu even flink in huis bezig en klussen van mijn lijstje proberen af te ronden. Daar is genoeg op blijven staan de afgelopen maanden dus ik ben wel ff zoet nog. 
Lientje, misschien moet je ook even genieten van dat het goed gaat. Werk je thuis nou niet over de kop.
Ik heb vandaag pech gehad. We gingen een fietstocht maken. Een paar kilometer van huis moest ik een bocht maken, maar het liep daar wat omhoog en ik had te weinig snelheid. Ik viel dus om met fiets en al. Nu heel er pijn aan de rechterkant van mijn lichaam. Als het morgen erger is geworden, toch maar even langs de dokter.
Oh Picunia, wat erg weer! Wat een narigheid. Hopelijk valt het later mee met de pijn en kan je vannacht nog wat slapen. Sterkte ermee! 
Ik ben thuis wat aan de was geslagen en bedden verschoond. Verder bij een vroegere buurman op bezoek geweest in het verpleeghuis en bezig met mijn e-learnings voor mijn werk. Ik moet er véél! Dat ook nog allemaal af toetsen in de praktijk in de toekomst. Vind ik erg spannend maar het is nodig in deze baan. Zo veel verpleegtechnische vaardigheden fn die wil ik goed onder de knie hebben.
Verder bezig met dochter helpen met een vordering voor een komende rechtzaak. Ik hou me stoer voor haar, maar dat hakt er emotioneel ook best wel in eerlijk gezegd.
Hoe gaat het nu Picunia?
Lief dat je dat vraagt. Het gaat wel iets beter, maar ik moet wel op een goeie stoel gaan zitten en me zo weinig mogelijk bewegen. De afgelopen nacht heb ik iets beter geslapen, dus dat is wel fijn. Hoe gaat het met jou?
Lijkt dus goed af te komen Picunia? Gelukkig maar!
Ik had avonddienst. Wegens tekort personeel hebben we bedden gesloten en dat betekent dat het nu goed te doen is . Ook wel eens een keer fijn, niet continu het vuur uit je sloffen lopen.
Wat goed dat dit gedaan wordt, Lientje, al vraag ik me af hoe dit werkt. Het lijkt dat hier beter met het personeel wordt omgegaan, dan bij je vorige baan.
Picunia schreef op 18-08-2024 om 00:35:
Wat goed dat dit gedaan wordt, Lientje, al vraag ik me af hoe dit werkt. Het lijkt dat hier beter met het personeel wordt omgegaan, dan bij je vorige baan.
We liepen steeds onderbezet, diensten werden niet opgelost. Het was niet meer te doen, liepen het vuur uit de sloffen en mensen waren boos en ontevreden . Konden zo geen goede zorg leveren. En dan loop je met 2 of 3 op 22 patiënten. In plaats van 4. Nu zetten ze gewoon bedden " dicht " , er staat dan bij aanmelding van nieuwe revalidatie patiënten dat er geen plek is. En staan we dus met 2 of 3 op 14-17 mensen En dat werkt een stuk prettiger, al zeg ik het zelf . Uiteraard levert dat minder geld op. Dus het kan gebeuren dat personeel dan bijvoorbeeld eerder naar huis wordt gestuurd. Omdat de ochtendzorg druk is maar de middagzorg minder. Niet echt een probleem,iedereen barst van decplus- of vakantieuren.
En ze moesten wel iets gaan doen. Het personeel loopt met handenvol weg omdat ze het niet meer trekken. Meestal naar verpleeghuizen met PG. Daar waar ik juist vandaan kom. 
Dat is idd rustiger maar ook een flink stuk saaier. Je stompt er best wel af qua kennis en kunde en het is vooral geestelijk pittig. Elke 5 minuten dezelfde vraag .
En bovendien moet je daar vaak extra werken, omdat er anders helemaal niemand is. Hier zijn er, omdat je er met meer bent, altijd wel collega's met wie je de last kunt delen. Het is dan zwaar en druk maar je staat er niet alleen voor. Dagen gaan hier heerlijk snel, juist omdat het zo intensief is en zo afwisselend. Hoop dat ik dit goed kan blijven volhouden. Reisafstand is wel een dingetje. Maar goed, dat weegt voorlopig op tegen hoe ik het steeds meer naar mijn zin krijg daar. En ik heb echt een fijn salaris nu, zo blij mee!
5 jaar terug zat ik op 33 procent van wat ik nu verdien. Ik draai dan nu wel een paar nachten per maant en werk onregelmatig maar vergeleken met mijn vorige werkgever ben ik ook alweer 300 netto vooruitgegaan. Echt wel prettig dus!
Dank voor je uitleg, Lientje. Ik zat nog te denken, als die afstand echt een probleem wordt/is, kun je op termijn natuurlijk dichter bij huis een baan zoeken. Dan heb je weer andere ervaringen opgedaan en ben je nog aantrekkelijker voor een werkgever.
Picunia schreef op 18-08-2024 om 16:57:
Dank voor je uitleg, Lientje. Ik zat nog te denken, als die afstand echt een probleem wordt/is, kun je op termijn natuurlijk dichter bij huis een baan zoeken. Dan heb je weer andere ervaringen opgedaan en ben je nog aantrekkelijker voor een werkgever.
Klopt. Enige nadeel is dat de verpleeghuizen hier in de regio mij meermaals afgewezen hebben voor de opleiding. Dus die gun ik dan eigenlijk mijn expertise niet. Maar wellicht moet ik daar dan overheen stappen tegen die tijd. Het is nu echter nog niet echt aan de orde. Heenweg is vaak pittig met files. En soms terug ook. Maar nachten en avonden terug vallen wel mee . Ben dan in een half uurtje thuis. Vinden sommige nog veel, maar ik vind het op zich wel prettig even af te schalen van werk naar huis. Even alles van me afzetten , mee zingen met de radio. En dan loslaten wat er allemaal gebeurd is op het werk en vrolijk thuiskomen. Ik heb dat ook nodig die tijd om even " los " te komen van mijn werk.