Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Genieten Lientje, je huis weer vol 
Wat gezellig Lientje, veel plezier
Broodjebrie schreef op 25-02-2023 om 16:01:
Genieten Lientje, je huis weer vol
Ja echt. Ik had graag een groot gezin gewild maar dat zat er met mijn beperkingen niet in helaas. Maar met de aanhang erbij heb ik er toch 5. Misschien ooit zelfs 6 als pleegkind zich ooit durft te binden. Ik kom zelf uit een gezin van 5 en bij ons was het altijd de zoete inval. Altijd mensen om de koffie, of mee eters . Ook veel jongeren die op het tuinbouwbedrijf bij mijn ouders een zakcentje verdienden. Soms zaten we gewoon met zijn 30 -en aan de koffie , of met 20 aan het avondeten. Dus ik vind dat heerlijk, die drukte.
Man vind het vreselijk, die wil rust aan zijn hoofd. Wat dat aangaat had die beter geen vader kunnen worden eigenlijk. Maar voor mij kan het niet druk genoeg, gezellig. Soort nostalgie denk ik. 
Sterkte allemaal 
Veel plezier dit weekend Lientje!
Ik heb wat drukke dagen achter de rug met veel afspraken. Nog even een ziekenhuisafspraak tussen door ook. Wel fijn dat dat snel kon trouwens, maar betekende wel bijna twee uur in de auto.
Ik heb nog best veel dingen op mijn to-dolijstje staan en dat maakt me onrustig. Ik moet dat van mezelf nu echt afwerken in de hoop dat ik daarna wat meer rust heb, ook in mijn hoofd. Mijn lijf doet veel pijn nu, wat logisch is na alle activiteit. Ook op dat vlak is rust welkom dus. Ik moet alleen nog even de energie vinden om wat te gaan doen.
Maar je hoeft dat lijstje toch vandaag niet af te hebben Alcedo? Hoop ik?
Ik herken het wel, heb ook vaak van die to do lijstjes. Soms schuif ik echter wel dingen door, naar morgen f eind van de week. Maar de rust die het inderdaad geeft als je alles afestreept hebt, heerlijk!
kijk ik een paar dagen niet, zijn er heel veel berichtjes! Niet allemaal positief helaas. Ik herken veel. Dat het zo wordt ‘afgestraft’ als je iets leuks of nuttigs doet. Pijn is de prijs die je moet betalen.
Ik heb (bijna) de badkamer schoongemaakt. Moet nu even stoppen door de rugpijn.
Hoewel er ook een soort ‘gedeelde smart is halve smart’ is, als ik jullie berichtjes lees, is het ook wel heel verdrietig. Sterkte voor die het nodig hebben. Pijn is echt ellendig.
Wauw, Lientje, wat heerlijk voor je dat de hele bende bij jou aan tafel zat. Ik hoop niet dat je dat met pijn of ander ongemak moet bekopen.
Nee Picunia, gelukkig weinig pijn. Heb een lange nacht gemaakt. Lekker uitgeslapen. Toen gezellig samen ontbeten, zonder vriend van dochter ( die moest werken) en pleegkind( die eet zondagochtend nooit mee, alleen met Pasen en kerst, woont achter ons)
Daarna met man een boswandeling gemaakt in een onbekend bos en een portie kibbeling in de haven gegeten. Nu weer thuis en ff lekker lezen. Zodirect weer eten koken. Oudste dochter is met vriendin weer richting Zuid-Holland vertrokken. Jongste gaat ook zo weg. Dus we eten met zijn drieën. Pleegkind, man en ik.
Morgen en woensdag werk ik. En het weekend. Dan zie ik alle kinderen weer, want dan gaan we met zijn allen uit eten voor dochter haar verjaardag. Ook leuk. Nu al voorgenieten. 
En ja, dat afgestraft worden als je teveel doet is herkenbaar. Maar mooi toch, kunnen we er hier herkenbaarheid in vinden.
Soms denk je wel eens dst je de enige bent die dat overkomt. Of dat jij de enige bent die steeds leuke dingen moet schrappen, omdat én én teveel is.
" Fijn " om hier te lezen dat dat niet zo is. En ook jezelf te kunnen uiten zonder dat je je een aansteller voelt. Want hier begrijpen we hoe het is.
Dikke PEM zoals verwacht 😅. Maar die is ingecalculeerd. Koorts en het hele zootje erbij.
Gisteren zou dochter boodschappen meenemen uit haar werk (ze is 14 en werkt bij de supermarkt), kwam ze eerst thuis want pasje vergeten. Vervolgens kwam ze weer thuis want mobiel vergeten en ik was vergeten genoeg geld op haar pasje te zetten 🤪. Had ze drie keer foute pincode ingetoetst 🙃. Dus kon ik alsnog naar de winkel.
Ook onwijs last van mijn rug trouwens, heel irritant.
Wat irritant Suzy, dat je dan alsnog heen zelf kunt.
Wat is PEM?
Niet fijn begrijp ik?
Okee, nu heb ik wel pijn. Niet alleen rechts, maar ook links . Dat laatste is iets wat gelukkig minder vaak voorkomt. Waarom nu opeens dan weer wel, geen idee.
Ik ga zo maar eens wat pijnstillers nemen want ik moet morgen werken en een goede nachtrust is dan wel een vereiste.
Denk dat het deels met de weersomstandigheden te maken heeft. En verder, misschien toch weer teveel gedaan.
Gelukkig dinsdag vrij, Lientje. Kun je weer een beetje bijkomen. Klinkt wel als een fijn weekend. En volgend weekend weer! Jammer dat je nu weer zoveel pijn hebt.
Suzy, ik had ook nog nooit van PEM gehoord, maar heb het even opgezocht. Ik wist niet dat dit een officiële diagnose was. Naar dat je hier last van hebt.
Voor jullie is dit vast ook herkenbaar; toen ik klaar was met de badkamer had ik erge pijn in mijn rug. Dus maar even was opvouwen. Vraag ik aan man: wil je de mand even naar boven brengen? Zegt hij: misschien.. Dus heb ik het zelf gedaan. Later ging hij koken en hij vroeg mij na het eten om op te ruimen. Dat was niet fijn met mijn zere rug, maar ik zeg dan niks want ik vind het zo lastig om hulp te vragen. Dus opgeruimd. Ik zeg dan ook niks, want ik wil niet als een zeikerd overkomen.
Ik weet dat ik er toch anders mee om moet gaan, want voel me nu onbegrepen en gefrustreerd.
Heb t ook maar even gegoogeld.
Hebben we dat hier niet allemaal enigzins? Na inspanning meer klachten?
Overigens, na jouw afgelopen dagen snap ik het helemaal. De kilometers die jij gelopen hebt in Spanje waren echt buitensporig veel.
Picunia, ik ben gelukkig echt dol op mijn werk. Maar heb de laatste tijd wat vage klachten ( die waarschijnlijk met een doorgemaakt coronabesmetting en oververmoeidheid te maken hebben)
In maart werk ik wat minder, april is, om een voor mij duistere reden helemaal rustig .( vermoed dat ik teveel overuren heb)
Dat is op zich wel fijn dus.
Heel herkenbaar Picunia. Ik herken het wel steeds vaker bij mezelf, maar ik handel er nog niet vaak genoeg naar.
Laatst nog bijna van het keukentrapje gedonderd (wat serieus letsel op had geleverd) omdat ik geen zin had om nog langer op man te wachten totdat hij het zou pakken.
Man leert wel om mijn gevraag niet als gezeur te beschouwen, maar te bedenken dat ik van hem afhankelijk ben en het dus wel fijn is als hij een beetje meewerkt. Dus bepaalde dingen doet hij zonder morren, zoals een zware wasmand naar zolder sjouwen. Maar er is nog ruimte voor verbetering 