Gezondheid en welzijn

Hoe gaat het met je?

..omdat het af en toe fijn is als iemand het aan je vraagt en waar je mag vertellen hoe het écht met je gaat, ipv ‘goed’... dus.. hoe gaat het met je?

Plaats een reactie Naar laatste reactie

Lollypopje

17-12-2022 om 12:33

Valdemar schreef op 17-12-2022 om 12:19:

[..]

Denk dat dit een heel belangrijke is voor mensen waarmee het soms wat slechter gaat: dat er mensen zijn met wie je erover kunt praten als iets normaals, zonder dat er direct een enorm gewicht aan hangt.
Fijn dat je zulke vrienden hebt.

Ja, ik heb het erg met hen getroffen 😊

En ik snap mijn familie ook zeker wel, want ze zijn bezorgd en bedoelen het goed, maar juist daardoor kost het vooral energie.

VivaLaVida

17-12-2022 om 13:40

Isabella2016 schreef op 17-12-2022 om 11:47:

Ik zou soms wel willen schreeuwen " help het gaat niet goed met mij" maar dat doe ik niet omdat ik niet wil dat anderen zich zorgen maken.

Met een aantal auto immuunziektes en daarbij dit jaar er bovenop een, zoals het er nu naar uitziet, een goedaardige hersentumor die voor hersenletsel en de daarbij behorende beperkingen zorgt is het leven er niet leuker op geworden. Ik ben zelf ook veranderd door het hersenletsel, ik ben minder scherp, kan gesprekken niet goed meer volgen en begrijp dingen of personen minder snel. Ik voel aan alles dat ik veranderd ben en mis mijn oude 'ik' en mijn actieve, sociale en sportieve leven zo enorm. Ik ben van leven naar overleven gegaan. En dat maakt mij soms best verdrietig en eenzaam.

En anderzijds vind ik dan ook weer dat ik nu enorm klaag want ik ben er tenslotte nog en er zijn er velen die het veel zwaarder hebben dan ik. En wanneer ik het uitspreek dan weet ik dat ik anderen daarmee belast want ieder in mijn omgeving heeft zijn eigen uitdagingen in het leven en kan daar geen extra zorgen bij gebruiken.. Dus om dat te voorkomen plemp ik het hier neer en voel bij het 'uitspreken' zelfs al iets van opluchting. Dank voor jullie luisterend oor 😁 en een hele dikke knuffel voor iedereen die dat nodig heeft.

Ik lees dat je het ook echt zwaar hebt. Is ook niet niks waar je je nu in begeeft. Je rouwt om iets dat je kwijt bent, je oude “ik”. Je mag zeker klagen.
Als ik één van je naasten zou zijn, zou ik juist willen weten hoe het echt met je gaat. En niet dat je er dan alleen mee loopt.
Ik merk dat het mij goed doet om het te uiten. Alsof ik er dan weer even tegenaan kan ofzo.

dikke knuffel en veel warmte voor jou!

Isabella2016

17-12-2022 om 15:33

VivaLaVida schreef op 17-12-2022 om 13:40:

[..]

Ik lees dat je het ook echt zwaar hebt. Is ook niet niks waar je je nu in begeeft. Je rouwt om iets dat je kwijt bent, je oude “ik”. Je mag zeker klagen.
Als ik één van je naasten zou zijn, zou ik juist willen weten hoe het echt met je gaat. En niet dat je er dan alleen mee loopt.
Ik merk dat het mij goed doet om het te uiten. Alsof ik er dan weer even tegenaan kan ofzo.

dikke knuffel en veel warmte voor jou!

Wat een lief berichtje zeg, dankjewel. Zo voelt het inderdaad dat ik nu aan het rouwen ben om mijn oude "ik" en mijn oude leven.

Zo had ik het inderdaad nog niet bekeken dat mijn naasten het misschien juist wel willen weten. Iets om over na te denken.

Nogmaals dank voor je lieve berichtje.

vrouw92

17-12-2022 om 16:29

Wat een fijn topic.. En voor iedereen die het nodig heeft: een dikke knuffel.

Met mij gaat het zoo wisselend. Nu ontzettend gespannen voor mijn eerste date morgen. Ik probeer er niet een te groot ding van te maken, maar dat lukt niet helemaal. Ben vandaag niet echt iets waard en heb er maar een hangdag van gemaakt. Ook wat aan het hoesten. Hoop zoo dat ik niet ziek wordt, want tot nu toe heb ik alle kans op daten vermeden en nu wil ik het aangaan. Hoe moeilijk ik het ook vind.

Verder ben ik ontzettend dankbaar voor mijn collega's, waarvan 1 in het bijzonder. Ik kan echt alles kwijt en soms voelt het meer als een vriendin, ondanks ons grote leeftijdsverschil. Soms is het ook lastig. Sociaal ben ik kwetsbaar en vind ik veel dingen ingewikkeld. Ik wil niet dat andere daar last van hebben, maar ik straal het vervolgens toch uit waardoor er voor me gezorgd wordt. Heel lief, maar ik wil geen energievreter zijn.

Dinsdag ben ik sinds jaren voor het eerst weer bij de psycholoog geweest voor een intake. Nu afwachten of ze mij hulp kunnen bieden, ook dat vind ik heel spannend. Bang voor een afwijzing.

Maar eigenlijk mag ik niet klagen, want als ik zie wat er om mij heen gebeurd heb ik het heel goed.

Elmie

17-12-2022 om 16:34

Een voor iedereen die het nodig heeft in dit topic.

Broodjebrie

17-12-2022 om 16:43

Allemaal even een hele dikke knuffel

Hier gaat het het even wat minder. Ik heb het in een ander topic ook benoemd maar mijn vader heeft eergisteren een tia gehad. Helaas niet de eerste keer voor hem. Hij is nu thuis en vanmiddag zijn we er geweest. Mijn hart brak toen ik hem zag liggen. Hij slaapt heel veel (wat ook normaal schijnt te zijn) en zijn rechterarm- en been voelen nog zwaar aan. Hij had er geen gevoel in maar dat is godzijdank teruggekomen.
Toen we weer weggingen brak ik. Het is zo rot om je vader zo te zien, vooral omdat hij heel veel voor me heeft betekent en ons ook heeft beschermd tegen onze moeder. Hij is nog jong, halverwege de 60 en ik wil nog geen afscheid van hem nemen.