Genieten van je leven
pfff, ik ben behoorlijk van slag 
Op de terugweg van mijn werk was de hele boel afgezet omdat er een heel ernstig ongeluk is gebeurd.
Vlak daarvoor zat ik na te denken over mijn werk en of ik aan het eind van mijn contract wel wil blijven. (Vandaag erachter gekomen dat ze drie tijdelijke contracten geven, daarnaast is het erg onrustig op het werk en zou ik het liefst helemaal stoppen met werken)
Op de een of andere manier lijkt dat ongeluk me net even dat mentale zetje te geven om me weer eens stevig te realiseren hoe belangrijk het is om te genieten van je leven!
Genieten jullie voldoende van je leven? Wat doe je eraan om dat te bereiken? Er zijn in deze tijd zoveel nare gebeurtenissen, dus ik moet nu echt met een lampje zoeken naar de mooie dingen in het leven.
Ik ben eigenlijk niet zo van het genieten. Klinkt gek maar ik kan ook altijd weinig met "geniet ervan" in de horeca. Niet dat ik nu ongelukkig ben ofzo, maar genieten? Dat ken ik niet zo. Natuurlijk houd ik wel van lekker eten/drinken maar ik ervaar het moment niet zo bewust??
Ik zie/waardeer ook zeker wel de schoonheid van de natuur en ben dankbaar voor de liefde van mijn man en mijn 2 kinderen.
Ik waardeer nog het meest het zorgeloze en voortkabbellende leven. Ik kan slecht omgaan met stress.
Vreemd en interessant dat ik het zo ervaar. Stof tot nadenken!
Mijn leven kent niet een heel erg luchtig verloop. Terugkijken doe ik dan ook niet graag. Een paar jaar geleden heb ik 10 dagen lang gedacht dat ik doodging, tot de patholoog met de verlossende uitslag kwam dat de arts het bij het verkeerde eind had gehad. De arts vond het “vervelend dat hij mij zo had laten schrikken”. Nou nou hij een foutje, ik de schrik.
Sinds die tijd heb ik niet veel veranderd. Dat had ik gelukkig daarvoor al gedaan, door te scheiden en meer dingen te doen die ik leuk vind. Voor iedereen is dat anders, wat je leuk vindt en ik heb wel even moeten zoeken naar wat dat nou was voor mij. Ik blijk van alles wat te willen.
Ik werk parttime in een baan die veel geld opbrengt en intellectuele uitdagingen heeft en parttime in de sportsector, wat heerlijk fysiek is en weinig geld opbrengt. Zo blijf ik in balans. Ook maak ik tijd voor uitgebreid koken, (moes)tuinieren, kunst maken en verkopen, meubels opknappen (beschilderen), mantelzorgen.
Ik geniet zoveel ik kan. En dat lukt aardig 
genieten is voor mij tijd doorbrengen met familie en vrienden, op vakantie gaan en uitjes naar pretparken. Ik doe dat allemaal vrij vaak, ook gecombineerd. Ga ook op vakantie met familie, naar pretparken met familie of vrienden enz. Ja, ik geniet volop! Ik zorg overigens ook altijd wel dat ik een vakantie gepland heb staan voor de laatste vakantie voorbij is. Dan heb ik het volgende alweer om naar uit te kijken 
alhambra schreef op 21-04-2023 om 20:14:
Ik ben eigenlijk niet zo van het genieten. Klinkt gek maar ik kan ook altijd weinig met "geniet ervan" in de horeca. Niet dat ik nu ongelukkig ben ofzo, maar genieten? Dat ken ik niet zo. Natuurlijk houd ik wel van lekker eten/drinken maar ik ervaar het moment niet zo bewust??
Ik zie/waardeer ook zeker wel de schoonheid van de natuur en ben dankbaar voor de liefde van mijn man en mijn 2 kinderen.
Ik waardeer nog het meest het zorgeloze en voortkabbellende leven. Ik kan slecht omgaan met stress.
Vreemd en interessant dat ik het zo ervaar. Stof tot nadenken!
Herkenbaar hoor! Ik kan ook niks met dat genieten. Kan het ook niet goed onder woorden brengen maar het heeft iets te maken met dat ik het wat eerste -wereld privileges vind of zo. Het roept ook iets van schuldgevoel op.
Ambra schreef op 21-04-2023 om 20:40:
[..]
Herkenbaar hoor! Ik kan ook niks met dat genieten. Kan het ook niet goed onder woorden brengen maar het heeft iets te maken met dat ik het wat eerste -wereld privileges vind of zo. Het roept ook iets van schuldgevoel op.
Grappig dat verschil.
Door mijn persoonlijke situatie ervaar ik kunnen genieten juist als een bittere noodzaak. Als ik niet toch nog zou kunnen genieten van dingen, dan was ik mentaal allang ingestoord. Voor mij is het een soort eerste levensbehoefte voor psychische gezondheid.
Ik ben altijd wel wat hedonistisch ingesteld geweest, misschien ook omdat ik heel lang niet goed in mijn vel heb gezeten. Toen dat overging omdat ik mensen ontmoete bij wie ik echt mijzelf kon zijn, kon ik eindelijk ook echt genieten.
En sinds mijn ziekte zie ik juist ook hoe ontzettend belangrijk dat is. Althans, voor mij Wat zou ik namelijk moeten doen als ik niet meer kan genieten? Depressief uit het raam staren? Het leven nog meer aan mij voorbij laten gaan dan het al doet? Door te genieten voel ik af en toe heel even, dat ik echt leef. Het maakt dat ik blij kan zijn. Een goed humeur heb. Dat ik kan lachen. Dat het leven nog steeds veel meer is dan mijn ziekte en mijn beperkingen.
Daarmee wil ik overigens niks afdoen aan hoe jij het ervaart, maar ik ben heel blij dat het voor mij anders is. Ik heb het nodig.
Lollypopje schreef op 21-04-2023 om 20:47:
[..]
Grappig dat verschil.
Door mijn persoonlijke situatie ervaar ik kunnen genieten juist als een bittere noodzaak. Als ik niet toch nog zou kunnen genieten van dingen, dan was ik mentaal allang ingestoord. Voor mij is het een soort eerste levensbehoefte voor psychische gezondheid.
Ik kan uiteraard alleen maar voor mezelf spreken. Maar ik heb het gevoel dat er een druk op je wordt gelegd als je " moet genieten". En ik vraag me dus af of je leven niet makkelijker wordt als je leert accepteren dat het leven niet altijd leuk of genietbaar is. En dat je dus zou moeten leren om dat ' niet leuke' te doorstaan. Geluk is er alleen maar als je ook ongeluk kent, is genieten dan ook niet alleen mogelijk als je ook met de tegenhanger kunt omgaan?
Worden we mentaler niet juist sterker door onze ongeluks/ pech spier te trainen?
Ik vraag me ook af hoe dat gaat met mensen die knokken voor hun leven. Eerst een dak, eten, drinken, kortom Maslow. Die leven toch ook hun leven. Staan die stil bij genieten?
Wij hebben de complete Maslow.. en daaroverheen nog meer willen lijkt me soms eerder tot ontevredenheid te leiden dan tot nog meer geluk.
Nogmaals, ik probeer het bij mezelf te houden en niet te oordelen over anderen.
Ik ben het met je eens dat genieten niet iets is dat je moet doen omdat het moet. Je kunt geen druk leggen op genieten, want dan kun je niet genieten. Wel kun je het leren door met meer aandacht in het moment te zijn als je ergens blij van wordt.
De rest van je verhaal kan ik niet goed volgen, misschien door mijn long covid brein of omdat het verder van mij afstaat. Als ik geniet dan ben ik namelijk niet bezig met de situatie van anderen. Dan geniet ik gewoon even. En hoe naar ik nare en moeilijke levens voor anderen ook vind, voor mij staat dat los van mijn wens en vermogen tot genieten. Juist omdat ik inmiddels weet hoeveel zwaarder en moeilijker mijn leven zou zijn, als ik niet in staat zou kunnen zijn tot genieten. Anders was ik inmiddels echt al behoorlijk depressief geweest. Dus dan geniet ik toch liever van de kleine dingen die ik nog wel heb in mijn leven waarin ik zo verschrikkelijk veel moet missen
Wel boeiend om die verschillen te lezen trouwens.
Vandaag en gisteren, een wandeling in de zon op bloeiende bomen, o wat kan ik daarvan genieten! Een gezellige lunch met dochter waar we lekker ontspannen zitten te babbelen, heerlijk! Daar kijk ik ook met plezier op terug.
Maar als ik heel gelukkig ben, krijg ik ook wel eens een knoop in mijn maag, dan denk ik wat ik verliezen kan. Ik ben zo bevoorrecht, vaak loopt een heftige gebeurtenis ook nog eens met een sisser af. Wie veel geluk heeft, kan ook veel geluk verliezen...
Ambra schreef op 21-04-2023 om 20:58:
[..]
Ik kan uiteraard alleen maar voor mezelf spreken. Maar ik heb het gevoel dat er een druk op je wordt gelegd als je " moet genieten". En ik vraag me dus af of je leven niet makkelijker wordt als je leert accepteren dat het leven niet altijd leuk of genietbaar is. En dat je dus zou moeten leren om dat ' niet leuke' te doorstaan. Geluk is er alleen maar als je ook ongeluk kent, is genieten dan ook niet alleen mogelijk als je ook met de tegenhanger kunt omgaan?
Worden we mentaler niet juist sterker door onze ongeluks/ pech spier te trainen?
Ik vraag me ook af hoe dat gaat met mensen die knokken voor hun leven. Eerst een dak, eten, drinken, kortom Maslow. Die leven toch ook hun leven. Staan die stil bij genieten?
Wij hebben de complete Maslow.. en daaroverheen nog meer willen lijkt me soms eerder tot ontevredenheid te leiden dan tot nog meer geluk.
Nogmaals, ik probeer het bij mezelf te houden en niet te oordelen over anderen.
Ontevredenheid beslist niet, maar wel angst om te verliezen dus. Maar om nou je niet te genieten omdat je dan je ongeluksspier niet traint is het andere uiterste!
Poezie schreef op 21-04-2023 om 19:13:
Dat heb je mooi gezegd herfstappeltaart!
Het leven is vaak een enorme ratrace, en ik heb altijd het gevoel gehad dat ik er net niet goed in mee kan.
Misschien is het ook wel zo dat ik mijn ei niet altijd op het juiste moment kwijt kan omdat ik alleen woon.
Hoe oud ben je?
Miepjecody schreef op 21-04-2023 om 21:59:
[..]
Hoe oud ben je?
56, hoezo?
Poezie schreef op 21-04-2023 om 22:07:
[..]
56, hoezo?
Omdat ik dacht, wellicht speelt de overgang mee.
Miepjecody schreef op 21-04-2023 om 22:09:
[..]
Omdat ik dacht, wellicht speelt de overgang mee.
Ah op die manier. Gelukkig heb ik die ellende al zo goed als achter de rug. Maar ik denk zeker dat leeftijd ermee te maken kan hebben. Ik ben heel lang alleenstaande ouder geweest en nu mijn kinderen op eigen benen staan zou er veel druk van de ketel af moeten zijn. Ergens lijkt dat nog steeds maar niet te lukken.
Poezie schreef op 21-04-2023 om 22:13:
[..]
Ah op die manier. Gelukkig heb ik die ellende al zo goed als achter de rug. Maar ik denk zeker dat leeftijd ermee te maken kan hebben. Ik ben heel lang alleenstaande ouder geweest en nu mijn kinderen op eigen benen staan zou er veel druk van de ketel af moeten zijn. Ergens lijkt dat nog steeds maar niet te lukken.
Het voelt bij mij alsof er " weinig" tijd meer is omdat je theoretisch opeens over de helft van je leven bent ofzo.
Dat voelt een soort van, ga ik zo door in deze " sneltrein" wil ik dit zo?
Mooi wat je schrijft, Lollypopje!
Ik heb altijd erg van kleine dingen kunnen genieten en dat heeft me door heel wat moeilijke tijden heen gesleept. Nog elke dag kan ik blij worden van mooie wolkenformaties, vogels die ik zie wanneer ik naar mijn werk fiets, mijn tomatenplantjes die op komen. Dat soort kleine dingen.
En ik probeer inderdaad de dingen waar ik ongelukkig van word te vermijden. Sinds december doe ik ander werk, omdat ik van mijn vorige baan echt niet meer gelukkig werd. En ik probeer heel bewust te genieten van samenzijn met de mensen van wie ik houd.
Dat boekje om mooie momenten in op te schrijven vind ik een goed idee. Ik ga een boekje op mijn nachtkastje leggen.