Genieten van je leven
pfff, ik ben behoorlijk van slag 
Op de terugweg van mijn werk was de hele boel afgezet omdat er een heel ernstig ongeluk is gebeurd.
Vlak daarvoor zat ik na te denken over mijn werk en of ik aan het eind van mijn contract wel wil blijven. (Vandaag erachter gekomen dat ze drie tijdelijke contracten geven, daarnaast is het erg onrustig op het werk en zou ik het liefst helemaal stoppen met werken)
Op de een of andere manier lijkt dat ongeluk me net even dat mentale zetje te geven om me weer eens stevig te realiseren hoe belangrijk het is om te genieten van je leven!
Genieten jullie voldoende van je leven? Wat doe je eraan om dat te bereiken? Er zijn in deze tijd zoveel nare gebeurtenissen, dus ik moet nu echt met een lampje zoeken naar de mooie dingen in het leven.
Genieten van het leven was wel een lijfspreuk die mijn man en ik samen hadden. Leuke dingen doen die je gelukkig maken en zoveel mogelijk. Dat hebben we ook gedaan, veel vakanties en uit eten en avondjes stappen, ook het thuis gezellig maken met vrienden met lekker eten en drinken. Toen ging op 88 jarige leeftijd mijn vermogende schoonvader dood en kregen we een flinke erfenis. We hebben altijd goed rond kunnen komen maar ineens waren we rijk. We droomden samen met wat we met het geld gingen doen. Het eerste was het huis opknappen en daarna vooral vaak op vakantie gaan en geld voor een goede toekomst van onze zoon. En toen is mijn man na een kort ziekbed overleden. Eigenlijk een jaar nadat zijn vader overleed. De wensen die wij hadden voor ons huis heb ik allemaal gedaan. Genieten deed ik niet meer want daar voelde ik me schuldig bij. Onze zoon heeft mij daar overheen geholpen. Toen zijn we een aantal keren samen op vakantie geweest en nu ga ik ook op vakantie met andere personen. Ik geniet nu zonder schuldgevoelens. Genieten maakt het leven mooi.
ik geniet enorm van het leven. Van zowel de mooiheid als de minder mooie dingen. De minder mooie dingen zijn ingewikkeld en zou ik het liefst vermijden maar het brengt me ook vaak de beste inzichten.
Ik probeer het leven als een reis te zien, met als eindbestemming De Dood. Dus ik geniet van de reis en wellicht reis je na je dood ook weer verder, dat zie ik dan wel weer.
Ik geniet enorm van het leven. In het verleden heb ik het leven heel vaak heel zwaar gevonden (ons 1e lieve kindje is overleden, depressie een paar jaar geleden en zo nog wat minder heftige gebeurtenissen).
Maar nu geniet ik zo van de goede relatie en sterke band met mijn man, onze lieve kinderen en hun avonturen en hun knuffels, mijn nieuwe werk, de studie die ik volg, maar ook dat ik mijn ouders nog heb, veel goede vrienden heb. Ook van die zonnestralen door de wolken, de gele vlinder die langs fladdert en symbool staat voor ons overleden zoontje.
Nou ja, ik voel me heel rijk en dat gun ik zoveel andere mensen ook!
En ik doe qua werk er in ieder geval alles aan om mensen te helpen gelukkiger te worden!
Ambra schreef op 21-04-2023 om 20:58:
[..]
Ik kan uiteraard alleen maar voor mezelf spreken. Maar ik heb het gevoel dat er een druk op je wordt gelegd als je " moet genieten". En ik vraag me dus af of je leven niet makkelijker wordt als je leert accepteren dat het leven niet altijd leuk of genietbaar is. En dat je dus zou moeten leren om dat ' niet leuke' te doorstaan. Geluk is er alleen maar als je ook ongeluk kent, is genieten dan ook niet alleen mogelijk als je ook met de tegenhanger kunt omgaan?
Worden we mentaler niet juist sterker door onze ongeluks/ pech spier te trainen?
Ik vraag me ook af hoe dat gaat met mensen die knokken voor hun leven. Eerst een dak, eten, drinken, kortom Maslow. Die leven toch ook hun leven. Staan die stil bij genieten?
Wij hebben de complete Maslow.. en daaroverheen nog meer willen lijkt me soms eerder tot ontevredenheid te leiden dan tot nog meer geluk.
Nogmaals, ik probeer het bij mezelf te houden en niet te oordelen over anderen.
Voor mijn gevoel haal je 2 dingen door elkaar, want het ene sluit het andere niet uit.
Jij voelt het als moeten genieten. Niets moet. De opmerking 'geniet ervan' zal in het dagelijks leven best vaak gemaakt worden. Als je op een terrasje zit en iets lekkers besteld, dan wordt er niets meer en minder mee bedoeld: smul van de lekkere lunch.
Er is niemand die zegt dat je altijd moet genieten, want dat kan niet en is niet realistisch. Geen enkel leven is gelijkmatig en naast mooie dingen maken we minder mooie dingen mee als mens.
Worden we mentaal juist niet sterker als we naast omgaan met verdrietige zaken ook kunnen omgaan met geluk en het genieten van kleine dingen?
Zelfs iemand die knokt voor z'n leven kan toch nog mooie momenten hebben. Een goed gesprek met een naaste. Diegene zal niet genieten van het ziekzijn, maar soms zijn er momenten, hoe kort ook, die waardevol zijn.
Zelfs tijdens verdriet kan je mooie momenten hebben.
Het lijkt erop dat je niet durft te genieten, omdat je bang bent dat je straks iets ergs overkomt.
Het kan ook dat jij een bepaalde lading aan het woord genieten geeft, die bij jou aversie oproept. Maar dat je toch geniet op bepaalde momenten, maar het zelf niet definieert als genieten, maar als bijv. tevredenheid.
Nou ja, dit zijn mijn hersenspinsels, misschien kan je er iets mee.
Auwereel schreef op 21-04-2023 om 21:49:
Vandaag en gisteren, een wandeling in de zon op bloeiende bomen, o wat kan ik daarvan genieten! Een gezellige lunch met dochter waar we lekker ontspannen zitten te babbelen, heerlijk! Daar kijk ik ook met plezier op terug.
Maar als ik heel gelukkig ben, krijg ik ook wel eens een knoop in mijn maag, dan denk ik wat ik verliezen kan. Ik ben zo bevoorrecht, vaak loopt een heftige gebeurtenis ook nog eens met een sisser af. Wie veel geluk heeft, kan ook veel geluk verliezen...
Precies dit kan mij ook overvallen soms. Knagende angstgevoelens op een laag pitje zeg maar. Angst dat de kanker terugkomt, angst dat mijn lieve (klein)kinderen iets overkomt...
Dat vind ik moeilijk, ik probeer het zoveel mogelijk uit mijn systeem te houden maar het is er op de achtergrond altijd.
Die angst herken ik wel deels. Mijn heilige overtuiging dat ik beter word is na twee jaar wel weg. Dus soms overvalt de angst "wat als dit het is voor de rest van mijn leven" 
Gelukkig heb ik door mijn ziekte ook erg geleerd bij de dag te leven en daardoor ben ik vrij weinig bezig met de toekomst. Dat zou voor mijn psyche ook echt niet goed zijn. Dus leef ik vandaag en kijk zelden verder dan een paar weken vooruit. Daardoor kan ik gelukkig blijven genieten van de kleine dingen in mijn leven.
Vrijevlinder schreef op 22-04-2023 om 08:04:
[..]
Voor mijn gevoel haal je 2 dingen door elkaar, want het ene sluit het andere niet uit.
Jij voelt het als moeten genieten. Niets moet. De opmerking 'geniet ervan' zal in het dagelijks leven best vaak gemaakt worden. Als je op een terrasje zit en iets lekkers besteld, dan wordt er niets meer en minder mee bedoeld: smul van de lekkere lunch.
Er is niemand die zegt dat je altijd moet genieten, want dat kan niet en is niet realistisch. Geen enkel leven is gelijkmatig en naast mooie dingen maken we minder mooie dingen mee als mens.
Worden we mentaal juist niet sterker als we naast omgaan met verdrietige zaken ook kunnen omgaan met geluk en het genieten van kleine dingen?
Zelfs iemand die knokt voor z'n leven kan toch nog mooie momenten hebben. Een goed gesprek met een naaste. Diegene zal niet genieten van het ziekzijn, maar soms zijn er momenten, hoe kort ook, die waardevol zijn.
Zelfs tijdens verdriet kan je mooie momenten hebben.
Het lijkt erop dat je niet durft te genieten, omdat je bang bent dat je straks iets ergs overkomt.
Het kan ook dat jij een bepaalde lading aan het woord genieten geeft, die bij jou aversie oproept. Maar dat je toch geniet op bepaalde momenten, maar het zelf niet definieert als genieten, maar als bijv. tevredenheid.
Nou ja, dit zijn mijn hersenspinsels, misschien kan je er iets mee.
Ik denk dat je in je een na laatste pagina de spijker op zijn kop slaat. Het is inderdaad dat ik lading aan woorden geef, en daar op reageer. Hetzelfde overkomt me nl bij " haten". Stel dat als iemand zegt: ik haat spruitjes, dan reageer ik daar inwendig sterk op omdat " haten " in mijn beleving alleen past bij de hele grote ellende ter wereld, bv " ik haat Hitler". Bij spruitjes past " een hekel aan", niet haten.
En ja, bij de lunch hoort : smakelijk eten oid, en niet de opdracht" geniet ervan" . Dat laatste maak ik zelf wel uit. Misschien hou ik niet van eten maar moet er toch iets in. Zit ik daar dus gewoon praktisch iets naar binnen te werken.
Dus ik denk dat je gelijk hebt. Ik zal me dan ook maar terugtrekken uit de discussie hier, omdat het bij mij blijkbaar om woorden gaat en niet om de inhoud.
Lag er nog even over na te denken, en toen kwam dit in mij op:
Tel uw zegeningen.
Een oud gezegde waar ik wel wat mee kan. Misschien is " geniet van het leven" wel de moderne versie daarvan? Het oude gezegde past beter bij mij.
TO, ik hoop dat je goed geslapen hebt en de schrik van gisteren weggezakt is.
Ik heb eigenlijk best een hekel aan het woord genieten doordat ik het heel mijn leven heb geprobeerd maar niet echt kon voelen. Ik ben er achter gekomen dat genieten een verplichting kan voelen die niet qua gevoel geforceerd kan worden en hoe meer ik dit juist probeerde na te jagen meer afdwaalde. Nu heb ik gewoon geaccepteerd dat het leven gewoonweg niet veel voorstelt. Ik kijk rationeler ernaar en zie in dat ik wellicht minder gevoelens qua enthousiasme deel maar niet betekent dat ik ze helemaal niet heb. Het is alleen oppervlakkig. Ik zie nu ook in dat het zoeken naar jezelf, durven uit te komen voor je waarden en normen zo veel vooruitgang kan boeken. Jarenlang leefde ik namelijk met het idee dat iedereen het wel beter weet dan ik en dat maakt veel kapot doordat je niet jezelf bent, een masker ophoud en enorm zwak maakt dat zelfs anderen daardoor je zullen uitdagen. Tijdens mijn persoonlijke proces kwam ik er achter dat hoe veel je ook zult aanpassen om er bij te horen, nooit geaccepteerd zult worden. Die ervaringen waren nodig, erg pijnlijk maar hebben wel ervoor gezorgd dat ik een hele andere richting qua werk/vrienden/leefstijl ben gaan kiezen en nu bewust ben geworden dat dingen doen vanuit je hart ook rijkelijk word beloond doordat het iets is wat oprecht is.
Ik heb van een toxic werkomgeving ergste dingen gevoeld en meegemaakt door onrechtvaardig en valse aanvallen, waar ik veel te lang ben blijven hangen en langzamerhand veel liet gebeuren. Het was zo ziekmakend dat ik geen uitweg zag, al zwak was begonnen door reeks aan overlijdens en daardoor wellicht ook niet meer helder kon nadenken maar alles wegstopte, isoleerde en zelfs van mijn eigen gezin een buitenstaander voelde. Na dit was ik al zo ver en kwam extreme vermoeidheid doordat ik mezelf stortte in fanatiek sporten elke dag soms wel 2 a 3 x per dag daar wat kracht en afleiding kon halen. Maar na een impulsieve poging er op uit te gaan in de hoop herboren terug te komen, gebeurde daar juist het ergste wat er in heel mijn leven kon gebeuren. Na dat was ik wrak voor maanden lang. Ik had wel vaker dieptepunten gehad en heel mijn leven depressie gekend maar dit was toch wel de rock bottom van mijn leven. Erna ben ik dom gaan gedragen door mezelf te pijnigen en niet erover te praten. Als ik terug kijk nu realiseer ik niet alleen hoe sterk ik ben maar bewonder ik ook hoe ik mezelf hierdoor heen heb gedragen en uiteindelijk zelfs uit die diepe dal ben gekomen door het verleden te accepteren, wat moeilijk kan zijn als je kwaad word van onrecht en je bewust veel pijn is aangedaan maar alsnog verder moet. Dit lukte pas toen ik realiseerde dat anders ik nog meer tijd aan hen zou verspillen, 1 jaar aan ze was al te veel dat me is ontnomen. Nog steeds vind ik het moeilijk doordat ik niet begrijp waarom mensen zo kwaadwillend kunnen zijn en wil ik wel eens weten hoe dit komt dat zij zich zo gedragen en of ze wel bewust zijn van de schade aan gedrag dat is verricht. Hebben ze spijt of juist niet? Allemaal vragen die ik heb moeten loslaten.
Ik zie nu in dat ik er wel wat lessen uit heb gehaald en daardoor ook wellicht de kracht heb gekregen mega grote veranderingen in leven door te voeren. Ik weet nu dat als een omgeving zo slecht is, beste meteen kan verdwijnen. Je wint het namelijk niet met goed gedrag en het zal je kapot maken. Daarnaast besef dat als ik een deur sluit er een veel betere deur op me wacht.
Als ik me ergens niet prettig bij voel en kan verantwoorden doe of zeg ik dit en loop ik niet in de val van meeloopgedrag of pleasen.
Gelukkig is na alles wel veel goed gekomen. Na die heftige jaar heb ik het jaar erop veel op m’n pad gekregen. Ik ben op mezelf gaan wonen ondanks mijn ouders geen toestemming gaven ben heel dat proces ook gaan doorlopen, dat wat ik dacht nooit zou lukken of moed voor zou hebben.
Ik werk nu waar ik elke dag met plezier ga, de doelgroep goed op mij gaat en ontzettend vriendelijke, fijne collega’s en leidinggevenden, zeer gewaardeerd word terwijl ik met weinig moeite en veel plezier zoveel voldoening haal maar ook financieel er 4x zoveel op vooruit ben gegaan.
Ik heb mezelf gepusht tot het uiterste door alle ballen tegelijkertijd hoog proberen te houden. Maar het pittige drukte was mijn remedie, ik had ineens een huis/verantwoordelijkheden, nieuwe baan Full time en ernaast nog Full time stage weten te combineren en afronden. Hierbij kwam gedoe van verhuizen en thuis soms wel een keerpunt maar dan leerde ik even een stap terug te doen, lief voor mezelf te zijn en rust te nemen om weer terug te keren. Thuis zeker 3 maanden genegeerd maar uiteindelijk draaide die ook bij en is ons band nog sterker geworden dan ooit.
Ik heb dus geleerd dat authentieke karakter tonen vraagt om kwetsbaarheid en moed, maar uiteindelijk het beste loont doordat je oprecht ergens vooruit komt. Jezelf inhouden of anders voordoen is ziekmakend. Maar soms kan je niet anders als je omgeving daartoe wringt, dan is er maar één uitweg en dat is dat veranderen om te kunnen bloeien in de juiste plek.
Als ik nu op 27 jarige leeftijd terug kijk op mijn leven heb ik te lang ongelukkig geleefd. Zeker tot mijn 25e. Pas vanaf dit jaar ben ik rust gaan ervaren, voel niet perse altijd oprechte geluk maar dat hoort bij het leven en nu zie ik het als tegenslagen die aandacht, liefde en compassie verdienen om door te blijven gaan. Leven is soms kut maar uiteindelijk blijf ik zoeken naar redenen om door te gaan, meer te willen en doen wat ik hoop en niet te veel stil te staan bij onnozele gepieker en negatieve emoties of gedachten te stoppen. Soms laat ik het toe en geef ik er bepaalde tijd aan maar dan moet ik weer door.
Uiteindelijk geniet ik het meest van er zijn voor anderen, impact achter te laten, ze te verlichten en helpen. Een verandering in anderen brengen geeft mij weer meer kracht en die connecties met anderen brengen mij in leven. Of alleen al horen dat ze zich al beter voelen na dit gesprek met elkaar, geeft mij de bevestiging dat ik eindelijk weer mezelf terug heb gevonden want als je pas jezelf bent en kunt zijn kan je er voor anderen zijn.
En nog steeds vecht ik vaak tegen mijn eigen demonen of anderen door angst, bevriezing, depressie en verslavingen of onjuiste informatie van anderen maar ik ben meer gecontroleerd. Ik ben van veelvuldig gebruik naar eens in het jaar of 2 gegaan en ben nog steeds ertegen aan het vechten.
Dankje Ambra, gelukkig heb ik goed geslapen. Ik kwam er net wel achter dat de achterdeur niet op slot zat 
. Gisteren zat ik er erg doorheen, er spelen momenteel dingen (vooral op mijn werk) waar ik in betrokken word maar dat niet mijn plaats is zeg maar en die mega veel energie kosten.
Vandaag is weer een nieuwe dag en ben ik vrij. Een mooie dag om iets met jullie adviezen te doen en eens goed te bedenken wat goed voor mij zou zijn qua werk.
In zijn algemeenheid mag ik tegenwoordig idd mijn zegeningen tellen, ik heb het financieel en praktisch gezien goed voor elkaar en heb een goede band met mijn volwassenen kinderen.
@LieverDanJeDenkt
Ik weet je eerste topics nog. De angst en onzekerheid die er vanaf spatte. Hoe moeilijk je het vond om tegen de wensen van je familie in te gaan, maar dat uiteindelijk toch deed.
Ik word heel blij van je post hier. Niet van al het nare in je leven, maar om te lezen hoe je het laatste jaar bent gegroeid. Hoe ver je bent gekomen op de weg naar jezelf. Daar mag je zo ontzettend trots op zijn. Velen hadden het niet gedurft om zo tegen alles in te gaan wat ze hebben geleerd, maar jij hebt dat wel gedaan. Echt heel knap van je. Ik ben blij om te lezen hoeveel jou dat nu al heeft gebracht 💜
Genieten van er zijn voor anderen herken ik trouwens ook. Ik kan weinig en soms voelen mensen zich bezwaard als ze bij mij komen met hun problemen. Maar zolang het wederkerig is (in de zin dat de ander niet enkel komt halen, maar ook vriendschap/gezelligheid/blijheid teruggeven), is dat voor mij onderdeel van vriendschap. En bovenal kan ik dan zo blij worden als ik de ander zie groeien, omdat die wat heeft aan mijn hulp en steun. Dat is voor mij al genoeg, daar hoef ik niks voor terug 😊
Herfstappeltaart schreef op 21-04-2023 om 18:56:
Ik heb heel mijn leven gekozen voor genoeg. Genoeg aan parttime werken (in overleg met man), genoeg aan eenvoudig leven met beperkt budget, genoeg aan weinig vrienden en familie, genoeg aan de simpele dingen in het leven.
Het is enorm cliché maar ik geniet ècht van de kleine dingen.
Ook genoeg ellende gehad
Dit is ook mijn verhaal .
Ambra schreef op 22-04-2023 om 08:38:
[..]
Ik denk dat je in je een na laatste pagina de spijker op zijn kop slaat. Het is inderdaad dat ik lading aan woorden geef, en daar op reageer. Hetzelfde overkomt me nl bij " haten". Stel dat als iemand zegt: ik haat spruitjes, dan reageer ik daar inwendig sterk op omdat " haten " in mijn beleving alleen past bij de hele grote ellende ter wereld, bv " ik haat Hitler". Bij spruitjes past " een hekel aan", niet haten.
En ja, bij de lunch hoort : smakelijk eten oid, en niet de opdracht" geniet ervan" . Dat laatste maak ik zelf wel uit. Misschien hou ik niet van eten maar moet er toch iets in. Zit ik daar dus gewoon praktisch iets naar binnen te werken.
Dus ik denk dat je gelijk hebt. Ik zal me dan ook maar terugtrekken uit de discussie hier, omdat het bij mij blijkbaar om woorden gaat en niet om de inhoud.
Lag er nog even over na te denken, en toen kwam dit in mij op:
Tel uw zegeningen.
Een oud gezegde waar ik wel wat mee kan. Misschien is " geniet van het leven" wel de moderne versie daarvan? Het oude gezegde past beter bij mij.
TO, ik hoop dat je goed geslapen hebt en de schrik van gisteren weggezakt is.
Mooi dat je nu helder hebt waar het in zit.
Ik heb dat ook, hoor, met het woord haten. Tegenwoordig wordt het heel makkelijk geroepen, maar ik ken het ook zoals jij omschrijft. Ik gebruik het niet vaak, maar zou het alleen noemen als ik het echt zo voel en dan alleen bij heel erge dingen.
Het vetgedrukte is een hele mooie, als dat het is voor jou, of het nu iets zegt over genieten, dankbaarheid of tevredenheid, het maakt niet uit.
Liever dan je denkt, wat mooie ontwikkelingen heb je gemaakt zeg. Hier spat de kracht uit.
wild-flower schreef op 22-04-2023 om 09:49:
[..]
Dit is ook mijn verhaal .
De mijne ook.
Eigenlijk besef ik op het moment zelf dat ik aan het genieten ben, bijvoorbeeld als ik met de katten op de bank zit, leuk boek/Netflix, kop thee/glas wijn o.i.d. Of als ik gezellig op een terrasje zit met leuk gezelschap, spontaan uit eten gaan, of na het sporten weer naar huis wandelen en aan de natuur zien dat het lente is.
Ik heb ook een boekje om mooie momenten in op te schrijven. Toen ik begon ”moest” ik elke dag een paar leuke, fijne dingen opschrijven. Na een paar maanden vergat ik het steeds, en nu schrijf ik er alleen nog in als er iets heel leuks is geweest.
Zo blijft het wel bestaan en is het een oppepper om af en toe terug te lezen.